นิยายสั้น - นิยายหญิง

หลังจากที่แฟนหนุ่มประสบอุบัติเหตุรถชนและหมดสติไปหนึ่งสัปดาห์ เขาก็ฟื้นคืนความทรงจำขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาจำได้ว่ามีคนที่เขารักมายาวนาน ดังนั้น สิ่งแรกที่เซิ่งหลินชวนทำเมื่อฟื้นจากอาการโคม่า คือการขอเลิกกับฉินเวย “เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงที่ฉันความจำเสื่อม ไม่ได้เป็นสิ่งที่ฉันตั้งใจทำจริงๆ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราตัดขาดความสัมพันธ์ ความรักของเราก็ทำเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นเลย ” ฉินเวยไม่ได้ว่าอะไร บัญเอิญว่าการวิจัยยาใหม่ในห้องทดลองสำเร็จ ฉินเวยจึงขอเข้าร่วมการทดลองยา “เมื่อคุณรับประทานยาเม็ดนี้ ความทรงจำส่วนนี้จะถูกลบไปอย่างถาวร คุณฉินเวย คุณตัดสินใจดีแล้วหรือ?”

เพราะรักนางจึงยอมทุกอย่าง แต่สุดท้ายเขากลับมอบความรักให้สตรีอื่น ในเมื่อเดินมาจนถึงสุดทางแล้วนางก็ไม่คิดจะยื้อไว้อีกต่อไป ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว ส่วนข้าจะเดินจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์

พ่อเลี้ยง หื่นกามลูกเสี้ยงร่านสวาท

ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี

หลังจากแต่งงานได้หนึ่งเดือน ชะเหยียนก็พบว่าทะเบียนสมรสของเธอเป็นของปลอม สามีของเธอใช้เธอเป็นตัวแทนของหญิงในฝันที่เขาปรารถนา แต่ยังซ่อนเร้นจากเธอไปแต่งงานกับผู้หญิงอีกคนที่ต่างประเทศ เมื่อรู้ความจริงเธอเสียใจอย่างที่สุดและตัดสินใจยุติการแต่งงานที่หลอกลวงนี้ แต่เมื่อเธอจากไป ผู้ชายที่เคยยโสโอหังก็เพิ่งจะเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง เขาเสียใจและพยายามหาทางกลับไป แต่ความรักของเขากลับไม่อาจหวนคืน เมื่อเขาตามหาชะเหยียนพบ ทุกอย่างก็สายไปแล้ว

ชีวิตแต่งงานของฉันเคยสมบูรณ์แบบ ฉันกำลังตั้งท้องลูกคนแรก และอาร์ม สามีของฉัน ก็เทิดทูนฉันยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด หรืออย่างน้อย ฉันก็เคยคิดแบบนั้น ความฝันพังทลายลง เมื่อเขาพร่ำเพ้อชื่อผู้หญิงคนอื่นออกมาในความมืด ชื่อนั้นคือเคท เด็กสาวจบใหม่จากบริษัทของฉันเอง คนที่ฉันรับเข้ามาดูแลด้วยตัวเอง เขาสาบานว่ามันเป็นความผิดพลาด แต่คำโกหกของเขาก็ยิ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่แผนการของเคทก็ร้ายกาจขึ้นทุกที เขาวางยาฉัน ขังฉันไว้ในห้องทำงาน และเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันพลัดตกจนต้องเข้าโรงพยาบาล แต่การทรยศที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นหลังจากที่เคทจัดฉากอุบัติเหตุรถชนแล้วโยนความผิดมาให้ฉัน อาร์มกระชากหัวฉันลากลงมาจากรถแล้วตบหน้าฉันอย่างแรง จากนั้นเขาก็บังคับให้พยาบาลเจาะเลือดของฉันไปให้เมียน้อยของเขา ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ต้องการเลือดเลยด้วยซ้ำ เขาจับฉันกดไว้ในขณะที่ฉันเริ่มตกเลือด ทิ้งให้ฉันนอนรอความตายขณะที่เขารีบวิ่งไปอยู่ข้างๆ เธอ เขาเสียสละลูกของเรา ซึ่งตอนนี้สมองได้รับความเสียหายอย่างถาวรจากการตัดสินใจของเขา ผู้ชายที่ฉันเคยรักได้ตายไปแล้ว ถูกแทนที่ด้วยปีศาจที่ทิ้งให้ฉันตายอย่างเลือดเย็น ขณะที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ฉันโทรออกสองสาย สายแรกถึงทนายของฉัน “จัดการเรื่องข้อสัญญาการนอกใจในสัญญาก่อนสมรสของเราได้เลย ฉันต้องการให้เขาสิ้นเนื้อประดาตัว” สายที่สองถึงเจตน์ กิจเกษม ผู้ชายที่แอบรักฉันมาตลอดสิบปี “เจตน์” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบราวน้ำแข็ง “ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ... เพื่อทำลายสามีของฉัน”

ฉันเคยรักภาคิน วัฒนากร คู่หมั้นของฉันมาตั้งแต่เรายังเด็ก การแต่งงานของเราควรจะเป็นการผนึกสัญญาที่สมบูรณ์แบบสำหรับการควบรวมกิจการระหว่างสองอาณาจักรธุรกิจของครอบครัวเรา ในชาติที่แล้ว เขายืนอยู่ข้างนอกสตูดิโอศิลปะที่กำลังถูกไฟเผาพร้อมกับจูลี่ น้องสาวต่างแม่ของฉัน และมองดูฉันตาย ฉันกรีดร้องเรียกชื่อเขา ควันไฟทำให้ฉันสำลัก ผิวหนังของฉันร้อนผ่าวจากความร้อน “ภาคิน ได้โปรด! ช่วยฉันด้วย!” จูลี่เกาะแขนเขาแน่น ใบหน้าของเธอแสดงความหวาดกลัวจอมปลอม “มันอันตรายเกินไป! คุณจะเจ็บตัวนะ! เราต้องไปแล้ว!” และเขาก็เชื่อฟัง เขามองฉันเป็นครั้งสุดท้าย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสมเพชที่กรีดลึกยิ่งกว่าเปลวไฟใดๆ แล้วเขาก็หันหลังและวิ่งหนีไป ทิ้งให้ฉันถูกเผาจนตาย จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายของชีวิต ฉันก็ยังไม่เข้าใจ เด็กผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะปกป้องฉันเสมอ กลับยืนมองฉันถูกเผาทั้งเป็น ความรักที่ไม่มีเงื่อนไขของฉันคือราคาที่ฉันต้องจ่ายเพื่อให้เขาได้ไปอยู่กับน้องสาวของฉัน เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ฉันกลับมาอยู่ในห้องนอนของตัวเอง ในอีกหนึ่งชั่วโมง ฉันมีนัดประชุมคณะกรรมการของครอบครัว ครั้งนี้ ฉันเดินตรงไปที่หัวโต๊ะและพูดว่า “ฉันขอถอนหมั้น”

เน้น NC🔞 เรื่องเพศทั้งเสียวๆวาบหวิบใจสั่นสะท้าน

ลูนาได้ช่วยชีวิตลูกชายผู้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียใหญ่ที่สุดในนิวยอร์กโดยบังเอิญ เขาคือเลียม คนภายนอกต่างกล่าวว่าเขาเป็นคนโหดร้ายและไร้เมตตา ถึงขั้นที่กล่าวกันว่าเขาร้ายกาจในเรื่องรัก แต่ชายคนนี้กลับยอมก้มลงกราบให้อภัยและถอดรองเท้าส้นสูงให้ลูนาอย่างอ่อนโยน ทุกครั้งที่เขาทำเรื่องรักกับเธอ ก็จะระวังไม่ให้เธอรู้สึกเจ็บปวด แม้ว่าเขาจะเลี้ยงคนรับใช้ทางอารมณ์ไว้เพื่อปลดปล่อยตัวเองก็ตาม จนกระทั่งเลียมตัดสินใจให้คนรับใช้ทางอารมณ์เป็นผู้ตั้งครรภ์ ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป

โลโก้ที่ฉันออกแบบขึ้นเป็นพิเศษสำหรับบริษัทใหม่ของธนดล มหานที ของขวัญวันเกิดครบรอบ 22 ปีของฉัน และเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่ที่เราวาดฝันไว้ หลุดลอยจากปลายนิ้วในวินาทีที่ฉันได้ยินเขาบอกกับที่ปรึกษาคนสนิทว่า เขากำลังแกล้งหมั้นเพื่อกำจัดฉันให้พ้นทาง มันตกลงบนพรมหนานุ่มนอกห้องส่วนตัวด้วยเสียงตุบเบาๆ เสียงนั้นถูกกลืนหายไปกับเสียงดนตรีที่ดังคลอเบาๆ จากในคลับ แต่สำหรับฉัน... โลกทั้งใบกลับเงียบงัน

ฉันดึงคู่หมั้นของฉันออกจากซากรถเพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่มันจะระเบิด ไฟไหม้ทิ้งรอยแผลเป็นน่าเกลียดไว้เต็มหลัง แต่ฉันก็ช่วยชีวิตเขาไว้ได้ ตลอดสี่ปีที่เขาอยู่ในอาการโคม่า ฉันยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมาดูแลเขา หกเดือนหลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมา เขายืนอยู่บนเวทีในงานแถลงข่าวการกลับมาของเขา เขาควรจะขอบคุณฉัน แต่เขากลับประกาศความรักอันยิ่งใหญ่และโรแมนติกต่อเอสเธอร์ รักแรกในวัยเด็กของเขา ซึ่งกำลังยิ้มมาจากกลุ่มผู้ฟัง จากนั้นครอบครัวของเขาและเอสเธอร์ก็ทำให้ชีวิตฉันตกนรกทั้งเป็น พวกเขาทำให้ฉันอับอายในงานเลี้ยง ฉีกชุดของฉันเพื่อเปิดเผยรอยแผลเป็น เมื่อฉันถูกอันธพาลที่เอสเธอร์จ้างมารุมทำร้ายในตรอก จิณณ์กลับกล่าวหาว่าฉันกุเรื่องขึ้นมาเพื่อเรียกร้องความสนใจ ฉันนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลในสภาพบอบช้ำและแตกสลาย ในขณะที่เขารีบไปอยู่เคียงข้างเอสเธอร์เพราะเธอ "กลัว" ฉันบังเอิญได้ยินเขาบอกรักเธอและบอกว่าฉัน ซึ่งเป็นคู่หมั้นของเขา ไม่มีความหมายอะไรเลย ความเสียสละ ความเจ็บปวด ความรักที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงของฉัน...มันไม่มีความหมายอะไรเลย สำหรับเขา ฉันเป็นแค่หนี้ที่เขาต้องชดใช้ด้วยความสงสาร ในวันแต่งงานของเรา เขาไล่ฉันลงจากรถลีมูซีนและทิ้งฉันไว้ข้างทางหลวง ทั้งที่ยังอยู่ในชุดเจ้าสาว เพราะเอสเธอร์แกล้งทำเป็นปวดท้อง ฉันมองรถของเขาหายลับไป จากนั้นฉันก็โบกแท็กซี่ "ไปสนามบินค่ะ" ฉันบอก "แล้วเหยียบให้มิดเลยนะคะ"

วินาทีที่ฉันเห็นสามีตัวเองกำลังนวดเท้าให้เมียน้อยท้องแก่ของน้องชายเขาที่ตายไปแล้ว ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าชีวิตแต่งงานของฉันมันจบสิ้นแล้ว เขาย้ายหล่อนเข้ามาอยู่ในบ้านของเราโดยอ้าง “หน้าที่ของครอบครัว” บังคับให้ฉันต้องทนดูเขาเอาใจใส่ดูแลความสุขสบายของหล่อนมากกว่าคำสาบานที่เคยให้ไว้กับฉัน แต่ฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ทุกอย่างขาดสะบั้น คือตอนที่หล่อนขโมยสร้อยคออันล้ำค่าของแม่ฉันไป แล้วจงใจทำลายมันจนแตกละเอียด เมื่อฉันตบหน้าหล่อนเพื่อสั่งสอนที่กล้ามาเหยียบย่ำของสำคัญของตระกูลฉัน สามีของฉันกลับตบหน้าฉันอย่างแรงเพื่อปกป้องหล่อน เขาได้ทำลายกฎเหล็กอันศักดิ์สิทธิ์ที่ห้ามแตะต้องลูกสาวของเจ้าพ่อตระกูลอื่น...ซึ่งมันคือการประกาศสงคราม ฉันจ้องลึกเข้าไปในตาเขาและสาบานต่อหน้าหลุมศพของแม่ว่า ฉันจะล้างแค้นตระกูลของเขาให้สิ้นซากอย่างสาสม จากนั้นฉันก็โทรศัพท์หาพ่อเพียงสายเดียว...และการล่มสลายของอาณาจักรของเขาก็ได้เริ่มต้นขึ้น

เจ้านายของฉัน อคิน เตชะดำรงกุล บังคับให้ฉันบริจาคไขกระดูกให้คู่หมั้นของเขา เพราะเธอกลัวว่าการผ่าตัดจะทำให้เธอมีแผลเป็น เจ็ดปีเต็มที่ฉันทำหน้าที่ผู้ช่วยส่วนตัวให้กับเด็กหนุ่มที่ฉันเติบโตมาด้วยกัน ชายผู้ซึ่งบัดนี้เกลียดชังฉันเข้ากระดูกดำ แต่คู่หมั้นของเขา ฮาร์เปอร์ ต้องการมากกว่าไขกระดูกของฉัน... เธอต้องการให้ฉันหายไปจากชีวิตของเขา เธอจัดฉากใส่ร้ายว่าฉันทำของขวัญมูลค่าหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทแตก และอคินก็บังคับให้ฉันคุกเข่าลงบนเศษคริสตัลที่แหลกละเอียดจนเลือดอาบหัวเข่า เธอใส่ร้ายฉันอีกครั้งว่าพยายามทำร้ายร่างกายเธอในงานเลี้ยงกาลา เขาจึงสั่งจับฉันเข้าห้องขัง ที่ซึ่งฉันถูกซ้อมจนน่วมไปทั้งตัว จากนั้น เพื่อลงโทษฉันเรื่องคลิปหลุดที่ฉันไม่ได้เป็นคนปล่อย เขาก็ลักพาตัวพ่อแม่ของฉันไป เขาบังคับให้ฉันดูภาพที่ท่านทั้งสองถูกแขวนอยู่บนเครนของตึกระฟ้าที่ยังสร้างไม่เสร็จ สูงจากพื้นหลายสิบเมตร เขาโทรศัพท์หาฉัน เสียงของเขาเย็นชาและแฝงความสะใจ “ได้บทเรียนหรือยัง ขวัญข้าว พร้อมจะขอโทษรึยังล่ะ” ขณะที่เขาพูด เชือกก็ขาดสะบั้น พ่อกับแม่ร่วงหล่นลงไปในความมืดมิด ความสงบนิ่งอันน่าสะพรึงกลัวเข้าครอบงำฉัน รสคาวเลือดคละคลุ้งในปาก เป็นอาการของโรคร้ายที่เขาไม่เคยรู้ว่าฉันเป็น เขาหัวเราะร่วนอยู่ปลายสาย เสียงนั้นช่างโหดร้ายและน่ารังเกียจ “ถ้ามันเจ็บปวดมากนักก็กระโดดลงไปจากดาดฟ้านั่นซะสิ มันคงเป็นจุดจบที่เหมาะสมกับเธอดี” “ได้” ฉันกระซิบตอบ แล้วฉันก็ก้าวออกจากขอบตึก ทิ้งตัวลงสู่ความว่างเปล่า

ลูกเขยกับแม่ยายผู้หิวโหยในกามโลกีย์

สามีของฉัน เจ้าพ่อที่น่าเกรงขามที่สุดในกรุงเทพฯ บอกฉันว่ายังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมสำหรับการมีทายาท แต่แล้วฉันก็เจอการ์ดเชิญไปงานรับศีลล้างบาปของลูกชายลับๆ ของเขา—เด็กที่เขาไปมีกับผู้หญิงจากตระกูลคู่อริของเรา การทรยศของเขาพุ่งถึงขีดสุดเมื่อเขาผลักฉันอย่างแรงจนฉันแท้งลูก และเมียน้อยของเขาก็ทิ้งฉันให้รอความตายอยู่ที่ก้นเหว แต่ฉันรอดมาได้ และหลังจากที่เขาเห็นฉันรับรางวัลเกียรติยศสูงสุดระดับโลกด้านสถาปัตยกรรมผ่านทางทีวี ตอนนี้เขากลับมาคุกเข่าอยู่หน้าโรงแรมของฉัน อ้อนวอนวิญญาณที่เขาสร้างขึ้นมากับมือให้กลับบ้าน

เมื่อสามีสุดที่รักเป็นหนี้พนันยี่สิบล้าน จึงทำให้ภรรยาที่ดีอย่าง 'นภัสสร' ต้องหาทางช่วยสามีอย่างเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าหนทางนั้นจะต้องเอาตัวเธอเข้าแลกเพื่อใช้หนี้ก็ตาม

เจ้านายผลักฉันเข้าไปในห้องเพื่อรับมือกับคนไข้วีไอพีที่กำลังขู่จะฆ่าตัวตาย เธอคือเอวา เบญจรงค์ อินฟลูเอนเซอร์ด้านแฟชั่นชื่อดังที่กำลังคลุ้มคลั่งอาละวาดเพราะเรื่องคู่หมั้นของเธอ แต่เมื่อเธอโชว์รูปผู้ชายที่เธอรักให้ฉันดูทั้งน้ำตา โลกทั้งใบของฉันก็พังทลายลงในพริบตา มันคือเบน สามีของฉันที่แต่งงานกันมาสองปี เขาเป็นคนงานก่อสร้างใจดีที่ฉันเจอหลังจากอุบัติเหตุทำให้เขาสูญเสียความทรงจำ ทว่าในรูปนี้ เขาคือภากร โลหะกุล มหาเศรษฐีผู้เหี้ยมโหดที่ยืนอยู่หน้าตึกระฟ้าซึ่งมีชื่อของเขาปรากฏหราอยู่ และในตอนนั้นเอง ภากร โลหะกุลตัวจริงก็เดินเข้ามาในห้อง เขาสวมสูทที่ราคาแพงกว่ารถญี่ปุ่นคันเล็กๆ ของฉันทั้งคัน เขาก้าวผ่านฉันไปราวกับฉันไม่มีตัวตน แล้วโอบกอดเอวาไว้ในอ้อมแขน “ที่รัก ผมอยู่นี่แล้ว” เขากระซิบ น้ำเสียงทุ้มลึกและอ่อนโยนแบบเดียวกับที่เขาเคยใช้ปลอบฉันหลังจากเจอเรื่องแย่ๆ มาทั้งวัน “ผมจะไม่ทิ้งคุณไปไหนอีกแล้ว ผมสัญญา” เขาเคยให้สัญญาแบบเดียวกันเป๊ะๆ กับฉันมาแล้วนับร้อยครั้ง เขาจูบหน้าผากเธอ ประกาศก้องว่าเขารักเธอเพียงคนเดียว...เป็นการแสดงให้ผู้ชมเพียงคนเดียวดู นั่นก็คือฉัน เขากำลังแสดงให้ฉันเห็นว่าชีวิตแต่งงานของเรา ชีวิตที่เราร่วมสร้างกันมาตอนที่เขาสูญเสียความทรงจำ เป็นเพียงความลับที่ต้องถูกฝังกลบให้มิด ขณะที่เขาอุ้มเธอออกจากห้อง ดวงตาเย็นชาของเขาสบตากับฉันเป็นครั้งสุดท้าย ข้อความนั้นชัดเจน...แกคือตัวปัญหาที่ต้องถูกกำจัด

คู่หมั้นที่คบกันมาเจ็ดปี ทายาทตระกูลเจ้าพ่อ กลับอ้างว่าความจำเสื่อมสามสัปดาห์ก่อนงานแต่งงานของเรา เขาจำใครก็ได้ ยกเว้นฉันคนเดียว แล้วฉันก็ได้ยินเขาหัวเราะลั่นตอนวิดีโอคอล บอกว่านี่คือ "ใบเบิกทางชั้นดี" ที่จะได้ไปนอนกับเน็ตไอดอลสาวก่อนที่จะถูกผูกมัด เขาอวดความสัมพันธ์ชู้สาวอย่างไม่เกรงใจ ทิ้งฉันที่แขนหักไว้ข้างถนนหลังจากจัดฉากรถชนเพื่อช่วยให้หล่อนแค่ถลอก และยังวางแผนจะทิ้งฉันให้กลายเป็นคนไร้บ้าน เขาเรียกฉันว่า "ของตาย" เป็นตุ๊กตาที่เขาจะเล่นด้วยเมื่อไหร่ก็ได้ แล้วพอเบื่อก็โยนกลับขึ้นหิ้ง เขาคิดว่าฉันจะรอคอย "การฟื้นความจำอย่างปาฏิหาริย์" ของเขา แต่เปล่าเลย ฉันหายตัวไป ทิ้งไว้เพียงแหวนของเขาและโน้ตสั้นๆ: "ฉันจำทุกอย่างได้หมดแล้ว เหมือนกัน"

เพราะหลงใหลในเรื่องเล่าในหมู่เงือกสาวว่าการรักกับมนุษย์ที่อยู่เบื้องบนผืนน้ำเป็นสิ่งที่ดีที่สุดราวกับของขวัญที่พระเจ้าประทานให้ ทำให้ ‘อควา’ เงือกสาววัยกำดัดมีความฝันอยากจะมีชีวิตเฉกเช่นมนุษย์อย่างที่เงือกรุ่นพี่ทำกัน ครั้นได้ยินว่าที่ใต้ทะเลลึกลงไปมีถ้ำของพ่อมดทะเลอยู่ นางก็ไม่รอช้าที่จะพาตนเองไปร้องขอ ‘ขา’ แทน ‘หาง’ ที่มีอยู่โดยพลัน หากแต่การได้มาซึ่งขามันต้องแลกด้วยสิ่งสำคัญอย่างที่นางคาดไม่ถึงเมื่อพ่อมดทะเลอย่าง ‘ครูซ’ บอกกับนางว่าสิ่งที่เขาอยากได้ก็คือ ‘พรหมจรรย์’ ของนาง หาใช่เสียงอย่างที่เงือกสาวตนอื่นๆ แลกเปลี่ยน จะว่าไร้เดียงสาก็ใช่ แต่ค่อนไปทางโง่งมมากกว่า อควาอยากเป็นภรรยามนุษย์มากเสียจนยอมทำสัญญาแลกเปลี่ยนนั้น ก่อนที่จะตกเป็นของครูซด้วย...ความเต็มใจ ไม่ผิดแน่...มันคือความเต็มใจ ขณะที่เขาก็ใช้ทุกมนตร์คาถาล่อหลอกให้นางจมดิ่งสู่ห้วงแห่งเสน่หา โดยที่อควาไม่รู้ตัวเลยว่าความตั้งใจของนางถูกสั่นคลอนด้วยฝีมือของพ่อมดทะเลแสนโดดเดี่ยวผู้นั้น ‘ข้าอยากมีขา เพราะข้าอยากมีความรักกับมนุษย์’ นางตอกย้ำความตั้งใจของตัวเองให้ครูซได้ครุ่นคิด อยากมีขาเพราะอยากมีความรักกับมนุษย์อย่างนั้นหรือ? เขาไม่เข้าใจหรอก ไม่มีวันเข้าใจความปรารถนาบ้าๆ ของนางด้วย นอกเสียจากความปรารถนาของตัวเองที่หมายจะยึดนางเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น ความฝันของเขาก็คือนางแต่ผู้เดียว...

ไอ้เพื่อนหื่นมันล่อทั้งเมียและแม่ยายเพื่อนสนิทอย่างรุนแรงดุเดือดเลือดพล่าน