เนื้อนวล

จู่ๆ ก็มีแม่สาวน้อยฝีปากกล้าตกตุ๊บลงมาในอ้อมแขนโดยไม่ทันตั้งตัว ผู้ชายที่หัวใจ ถูกปิดตายมาเนิ่นนานอย่าง ฟินิกซ์ อีเมอร์สัน จึงจำต้องอ้าแขนรับแม่นกน้อยเอาไว้ในกรงทอง ด้วยตำแหน่ง ‘เมียขัดดอก’ จดหมายของคุณย่าผู้ล่วงลับ นำพาให้มิรินต้องเดินทางข้ามขุนเขามาเพื่อพบกับเขา ฟินิกซ์ อีเมอร์สัน พ่อเทพบุตรนกไฟ ผู้ชายเย่อหยิ่ง เขาขโมยหัวใจสาวไปตั้งแต่แรกสบตา และยิ่งได้รู้ว่าเขาคือผู้ชายที่กำลังจะได้ครอบครองพรหมจารีย์ที่แสนหวงแหนของตัวเอง หญิงสาวก็ยิ่งเต็มไปด้วยความพรั่นพรึงที่แสนวาบหวาม

เมื่อ คิมหันต์ ชายหนุ่มหล่อ รวย ทายาทคนเดียวของตระกูล ถูกใจ พอฤทัย นักกายภาพบำบัดที่คุณย่าจ้างมา เขาคิดว่าหล่อนง่าย แต่หล่อนกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย หล่อนสวย แต่ยาก และนั้นก็ยิ่งทำให้เขากระหาย ยิ่งอยากได้หล่อนจนใจจะขาด ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ประตูห้องยังไม่ทันจะปิดสนิท คิมหันต์ก็ดึงคนตัวเล็กเข้ามาประกบปากจูบดูดดื่ม ราวกับว่าถ้ารออีกนิดเดียวเขาจะขาดใจตาย "คุณคิมหันต์ อย่าค่ะ...คุณปวดเอวอยู่ไม่ใช่เหรอ?" หล่อนจับมือที่บีบขยำนมออก แต่เขาก็เอาขึ้นมาบีบใหม่ ก้มหน้าลงกระซิบข้างหู "ปวดก็ต้องซ้ำครับ จะได้หายปวด" พูดจบก็อุ้มร่างบางขึ้นแนบอกทันที พอฤทัยรู้ว่าโดนหลอก ก็โมโหเอาฟันกัดที่หัวไหล่เขาไปทีหนึ่ง แล้วก็รู้ว่าตัวเองทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เมื่อได้ยินประโยคที่เขาพูดออกมา "ที่แท้คุณก็ชอบความรุนแรงนี่เอง ได้เลยครับเมียจ๋า...เดี๋ยวผัวจัดให้" เขาเดินก้าวยาว ๆ จนมาถึงเตียง วางร่างบางบนที่นอน จากนั้นก็ถอดเหมือนกระชากชุดของหล่อนออกจากร่าง ตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วทาบทับลงไป "เห็นคุณชอบความรุนแรงแบบนี้ แสดงว่าต้องชอบแบบจูบแรกของเราด้วยใช่ไหม?" เขาเคลื่อนหน้าลงมาถาม หล่อนถลึงตาใส่เขา เมื่อนึกถึงจูบรุนแรง ที่มีแต่ความเจ็บตรงหน้าห้องน้ำ "ก็ลองทำอีกสิ คราวนี้ฉันจะกัดลิ้นคุณให้ขาดเลย" เขาได้ยินก็หัวเราะเสียงร่วนออกมา ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบกลีบปากอิ่มอ่อนโยน และเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นในเวลาต่อมา

นนท์ปวิธคือคุณหมอหนุ่มรูปงามและใจดี และมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นมุมมืดของผู้ชายคนนี้ มุมมืด... ที่เขาสร้างเอาไว้เพื่อทำร้ายเธอเพียงคนเดียว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "นอนกับฉัน แล้วฉันจะยอมช่วยลูกสาวของเธอ" นี่คือข้อเสนอของนายแพทย์นนท์ปวิธ อริณวัฒน์ ศัลยแพทย์หัวใจชื่อดังของเมืองไทย เขาคือเทพเจ้าแห่งการผ่าตัดหัวใจ เพราะคนไข้ทุกคนที่ผ่านมีดผ่าตัดของเขาจะประสบความสำเร็จทุกราย ทุกคนต่างชื่นชมในฝีมือและความมีน้ำใจของคุณหมอหนุ่มหล่อคนนี้มาก เขาคือเทพบุตร คือเทวดาสำหรับคนไข้และญาติๆ แต่ในมุมมืดของเขามีเพียงแค่หล่อนคนเดียวที่ได้เห็น แน่ล่ะ... เขาสร้างมุมมืดเอาไว้เพื่อทำร้ายหล่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น "ตกลงค่ะ" รอยยิ้มหยันเกลื่อนใบหน้าหล่อเหลาของนายแพทย์นนท์ปวิธ ขณะที่เคลื่อนเรือนร่างสูงโปร่งหกฟุตสามนิ้วเข้ามาหยุดใกล้ๆ "งั้นก็คืนนี้เลย" "ตาว... ขอเวลา..." "ลูกสาวของเธอ มีเวลาเหลือเยอะสินะ" "เอ่อ..." "ฉันต้องการเอาเธอคืนนี้..." แล้วเท้าใหญ่ก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก จนตอนนี้ร่างกายอยู่ห่างกันแค่เพียงฟุตเดียวเท่านั้น กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเขาโชยฟุ้งเข้ามาในจมูก ทำให้รจิตราตัวสั่นเทา หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ลดสายตามองลงมามองพอดี ดวงตาสองดวงสบประสานกัน โลกทั้งใบหยุดหมุน ความทรงจำเมื่อห้าปีก่อนย้อนกลับเข้ามาราวกับสายน้ำไหลหลาก ความทรงจำที่หล่อนไม่เคยลืม... และใช้มันหล่อเลี้ยงหัวใจมากว่าห้าปี

ในสายตาของทุกคน คชาวุฒิเก่งฉลาด สุภาพเรียบร้อย และสุดเนิร์ด คงมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ที่รู้ว่าใต้แว่นตาหนาของเขาซ่อนความร้อนแรงเอาไว้มากแค่ไหน ไม่รู้จะอวยยศให้อาจารย์ฟิสิกส์คนนี้ยังไงดี แต่รับประกันว่าอาจารย์แซ่บมาก แซ่บฉ่ำแฉะ^^ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ตรงไหนดี..." หล่อนควรต่อต้านสิ ควรผลักไส เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้นเลย แต่... แต่ร่างกายของหล่อนมันอ่อนระทวยไม่มีแรงเลย "ตรงไหนดีเด็กน้อย..." เขากระซิบถามเสียงกระเส่า "ถ้าคุณไม่ตอบ ผมจะเลือกเองนะ..." "อาจารย์... หนู... หนู..." ใบหน้านวลแดงระเรื่อ ตอนนี้สมองของหล่อนขาวโพลนไร้ความคิดชั่วคราว รอยยิ้มจากปากหยักสวยของอาจารย์ฟิสิกส์สุดหล่อช่างบาดใจเหลือเกิน เขาค่อยๆ ย่อตัวลง และคุกเข่าลงกับพื้น ขณะที่สายตาช้อนขึ้นมาสบประสานกับหล่อนตลอดเวลา ไฟร้อนๆ ในดวงตาของเขากำลังแผดเผาให้หล่อนมอดไหม้ "อา... จารย์..." นี่เขากำลังจะทำอะไรน่ะ เขาคุกเข่าทำไม

พระเอกเรื่องนี้แรกๆ จะออกแนวปากหมา ใจร้าย ชอบทำนางเอกช้ำใจ แต่หลังจากเห่าหอนเป็นแล้ว ก็จะกลายเป็นหมาโบ้คลั่งรักสุดๆ เลยค่ะ ไรต์นอนยันเลย 555+++ คำเตือน... พระเอกเรื่องนี้โบ้ซ้ำโบ้ซ้อนโบ้ไม่ปรานีใคร 55 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "คุณ... ภาม... เป็นอะไรคะ..." คำถามของหล่อนตะกุกตะกักจนแทบฟังไม่เป็นคำ "หึ... ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรือคาลิสา!" เขายื่นมาบีบคอของหล่อน และนั่นก็ทำให้หล่อนตกใจแทบช็อก "คุณภาม... ครีม... กลัว..." ทำไมเขาทำแบบนี้ ทำไมภาวินทร์ถึงบีบคอหล่อนล่ะ แม้จะไม่ได้บีบแรงนัก แต่ก็ทำให้หล่อนกลัวจนแทบหยุดหายใจ "เธอนี่มันเลี้ยงไม่เชื่อง" "คุณภาม... พูดอะไรคะ ครีมไม่เข้าใจ... อ๊ะ..." นิ้วยาวของเขาบีบเค้นลงกับลำคอขาวผ่องของหล่อนแรงขึ้น จนหล่อนเกือบจะหายใจไม่ออก "ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ เธอไปทำอะไรเอาไว้ล่ะ" "ครีม... ครีมเปล่า..." "เลิกตอแหลเถอะ ฉันรู้เรื่องจากน้องอัญหมดแล้ว" "..." "เธอจงใจละเมิดข้อตกลงของเรา" "ครีมเปล่านะคะ คุณอัญเธอรู้อยู่แล้ว... เธอรู้จากคุณภามไม่ใช่เหรอคะ..." หล่อนพยายามจะอธิบายในมุมของตัวเอง แต่ชายหนุ่มไม่ยอมรับฟัง "เธอเดือดร้อน ฉันก็ช่วย ให้ข้าวให้น้ำ ให้เงิน เซ็กซ์ดีๆ ฉันก็ให้ งานก็มีให้ทำ แล้วเธอยังต้องการอะไรจากฉันอีก อยู่เงียบๆ อยู่ในที่ตัวเองไม่ได้หรือไง หื้อ!" "ครีม... ฮืออออ..." "แล้วเธอยังมีหน้าไปโกหกน้องอัญว่าท้องกับฉันอีกเหรอ เธอกล้าดียังไงพูดแบบนั้นออกไป คาลิสา!" หากหล่อนบอกออกไปว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาจริงๆ ภาวินทร์ก็คงจะไม่เชื่อ ใช่... เขาไม่มีทางเชื่อหรอก ตอนนี้เขาเชื่อคำพูดของคู่หมั้นคนสวยของเขาคนเดียวเท่านั้น "ตอบมาสิ... เธอท้องลูกของฉันจริงหรือเปล่า" ใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาส่ายไปมา ก่อนจะตอบเสียงสะอื้น "ไม่... ไม่ได้ท้องค่ะ..." "หึ... นึกอยู่แล้วเชียว เธอมันก็แค่ผู้หญิงมารยา ที่ต้องการทำให้ฉันเดือดร้อนเท่านั้นเอง" เขาหยุดบีบคอของหล่อน และผลักร่างของหล่อนออกห่าง แสดงท่าทางรังเกียจออกมา "เราเลิกกันเถอะ"

เรื่องนี้พระเอกเป็นพวกชอบวิ่ง ตอนแรกวิ่งหนี ตอนหลังวิ่งชนจนมดลูกน้องแทบอักเสบ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยค่ะ เลิฟ เลิฟ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "พี่วิศ... ทำไมพี่เปลี่ยนไปแบบนี้คะ... อื้อ... อย่าทำแบบนี้สิคะ... " แม้จะพยายามขัดขืน แต่เสียงก็แผ่วเบา และอ่อนแรงเหลือเกิน "แล้วชอบพี่แบบนี้ไหมล่ะครับ... อืมม หอมจัง" ปลายจมูกของเขาซุกไซ้อยู่ที่ลำคอ ในขณะที่ฝ่ามืออบอุ่นลูบไล้ซุกซน "พี่ชอบก้นของเธอจัง นุ่มนิ่มมาก" "พี่วิศ..." "และพี่ก็ชอบเสียงครางของเธอด้วย ฟังแล้วยิ่งมีอารมณ์..." เขาเงยหน้าขึ้นจากลำคอของหล่อนที่ดูดเม้มจนแดงช้ำ ดวงตาสบประสานกัน ก่อนที่ปากหยักสวยจะแนบชิดลงมาหา เขาจูบเบาๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบเสียงแปร่งพร่า "ให้พี่เอานะ... พี่หิว..."

เพราะแอบรักจึงยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเป็นคนในความลับ อยู่เงียบๆ ในเงามืดชั่วนิรันดร์ กฎของเขาก็คือ มีอะไรกัน นอนด้วยกัน สนุกกัน แต่ห้ามบอกใคร ห้ามให้ใครรู้ว่ามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ในที่ทำงานเขาคือท่านประธาน และเธอก็คือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทเท่านั้น เมื่อเจอกันก็ทักทายกันบ้างแบบเจ้านายกับลูกน้อง ห้ามแสดงท่าทางหรือแสดงความเป็นเจ้าของ ห้ามโพสต์สถานะในโซเชียล แม้จะไปเที่ยวด้วยกัน ไปถึงไหนต่อไหนด้วยกันก็แล้วแต่ห้ามเปิดเผยทั้งนั้น ซึ่งด้วยความรักที่มีต่อเขา ทำให้เธอตกลงยอมเป็น คนในความลับของเขาอย่างเต็มใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "มามี๊ขา..." วชิรวัฒน์มองเด็กหญิงตัวน้อยที่อายุน่าจะไม่ถึงสามขวบวิ่งเข้ามาสวมกอดฟาริดาด้วยความประหลาดใจและตกใจในเวลาเดียวกัน เขามองใบหน้ากลมๆ ของเด็กหญิงคนนั้น สลับกับใบหน้าของฟาริดา ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด "นี่มันอะไรกัน น้องฟาง... เด็กคนนี้... เป็น..." เขายังพูดไม่ทันจบ ฟาริดาก็ดันร่างของเด็กหญิงไปไว้ด้านหลัง ก่อนจะตอบเขาด้วยสุ่มเสียงดังฟังชัด "ลูกสาวของฟางเองค่ะ" วชิรวัฒน์ถึงกับอึ้ง เขาหันไปมองสบตากับอภิวัฒน์ ก็พบว่าเลขาฯ หนุ่มก็อึ้งไม่ต่างกัน หลังจากตั้งสติอยู่ชั่ววินาที เขาก็หันกลับมาจ้องหน้าฟาริดาเขม็ง "เด็กคนนี้เป็นลูกของใครครับ" เขาพยายามที่จะถามเสียงสุภาพ ทั้งๆ ที่ภายในในเต็มไปด้วยเพลิงไฟกัลป์ เพราะอย่างนี้เองเหรอ ฟาริดาถึงได้หนีจากเขาไป เพราะหล่อนท้อง... แล้วหล่อนท้องกับใครล่ะ นอกจากเขาแล้ว หล่อนยังแอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ บ้าชิบ! นี่หล่อนกำลังจะทำให้เขาโมโหจนเป็นบ้าอยู่แล้วนะ! "ลูกของใครก็ช่างเถอะค่ะ แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่โรมแน่นอน"

ปากของลมทะเลบอกว่าเกลียดชัง แต่มือของเขากลับหยุดแตะต้องแม่สาวใช้เนื้อสาวคนนี้ไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว หึ เธอมันก็แค่ สาวใช้บนเตียง ที่ฉันจะมาหาตอนอยากมีเซ็กซ์เท่านั้นแหละ!!! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ปากบอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันก็แค่เซ็กซ์ แต่ลมทะเลก็บุกเข้าไปในห้องนอนของสกาวเดือนทุกคืน คืนนี้ก็เช่นกัน... เขากำลังตั้งหน้าตั้งตากลืนกินหัวนมสีหวานจากเต้าของสกาวเดือนอย่างตะกรุมตะกราม แม้เมื่อวานจะเอาหล่อนจนฟ้าสาง แต่คืนนี้ก็ยังคงหิวกระหายในรสสวาทของหล่อนเหมือนเดิม ดูเถอะ แค่ร้องคราง ทำไมหล่อนจะต้องครวญครางให้เสียงหวานขนาดนี้ด้วย แค่ได้ยินเสียงครางของหล่อน ร่างกายที่ร้อนเหมือนถูกไฟแผดเผาอยู่แล้วก็ยิ่งแทบมอดไหม้แหลกเป็นจุล "ทำไมเธอน่าเอาแบบนี้ สกาวเดือน..."

ครั้งแรกที่เจอกัน หล่อนเป็นต้นเหตุให้เขาถูกหมากัด ครั้งที่สอง หล่อนทำกาแฟร้อนๆ หกใส่เขาจนไอ้หนูของเขาแทบสุก และครั้งล่าสุด เขากับหล่อนมีเซ็กกันอย่างบ้าคลั่ง ภคภัทรก้มหน้าโลมเลียกลีบสาวด้วยความลุ่มหลง เลียไล้ทุกตารางนิ้วอย่างไร้ความรังเกียจ กลิ่นหอมจากเนินนางช่างพิเศษแบบที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน เขาชอบ... ชอบกลิ่นตรงนี้ของหล่อนเหลือเกิน “อ๊า... เสียวววว ไม่ไหวแล้ว อ๊ายยยยย” เขาเลียไล้อยู่ไม่นาน เจ้าของหอยอวบก็สั่นระริกเกร็งกระตุกด้วยความสุขสม มือของหล่อนกดอยู่บนศีรษะของเขาแน่น ภคภัทรดื่มกินน้ำรักของมาลีจนแห้ง จึงค่อยๆ ใช้นิ้วเปิดทางเข้าไปภายใน “อ๊ะ... อา...” เขารับรู้ได้ถึงความคับแน่นที่รัดรึงอยู่รอบนิ้วยาวของตัวเอง กรามแกร่งของเขาขบกันแน่น ใบหน้าหล่อจัดบิดเบี้ยวด้วยความปรารถนา

ความรู้สึกหนึ่งเกิดขึ้น เมื่อไม่มีเธออยู่ในชีวิตอีกแล้ว... หล่อนต้องตาฝาดไปแน่ๆ เลย แกมแพรสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ และก็หลับตาลงช้าๆ นับหนึ่งถึงสิบในใจ ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง แต่... แต่ใบหน้าของอติพัฒน์ก็ยังอยู่ แถมเขาก็เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ นี่มันอะไรกัน? ใบหน้าหวานซีดเผือดไร้สีเลือด เมื่อค้นพบแล้วว่าอติพัฒน์ที่เห็นนั่นคือตัวจริงเสียงจริง ไม่ใช่แค่ภาพลวงตา แถมซ้ำร้ายไปกว่านั้น เขายัง... ยังอุ้มน้องก้อยเอาไว้ในอ้อมแขน และจูงมือน้องกันต์ ผู้ที่ไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามาสัมผัสตัวเอาไว้ด้วย หัวใจของแกมแพรร่วงหล่นลงกระแทกพื้นอย่างแรงจนแตกกระจาย เมื่อเห็นว่าลูกสาวของตัวเองมีท่าทางหลงรักอติพัฒน์อย่างออกหน้าออกตา ส่วนน้องกันต์ก็ให้ความไว้วางใจอติพัฒน์ราวกับรู้จักคุ้นเคยกันมาเนิ่นนาน “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ แกมแพร” น้ำเสียงของเขายังคงนุ้มและทุ้มเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิด “ผมดีใจนะที่ได้เจอคุณอีกครั้ง” หญิงสาวพยายามตั้งสติเอาไว้ พยายามระงับความตื่นเต้นและความโกรธทั้งหมดเอาไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ “กรุณา... ส่งลูกของฉันคืนมาด้วยค่ะ” “ผมว่า... เราสองคนมีเรื่องต้องคุยกันนะ” “ฉัน... ไม่มีอะไรจะคุยกับคุณหรอกค่ะ” “แม้แต่เรื่องลูกๆ ของเราอย่างนั้นหรือ แกมแพร”

เขาปรามาสว่าหล่อนทั้งเฉิ่ม ทั้งเชย ทั้งจืดชืด ไม่มีทางยอมให้หล่อนขึ้นเตียงด้วยเด็ดขาด แต่สุดท้ายแล้วกลับเป็นเขาเองที่ต้องกลืนน้ำลาย และคลั่งรักหล่อนจนโงหัวไม่ขึ้น “เจอคุณก็ดีแล้ว... ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณพอดีเลยค่ะ” คนที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงนุ่มรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที ใบหน้าหล่อจัดเปื้อนรอยยิ้ม และมองร่างอวบอัดของพลับพลึงด้วยความหิวกระหายไม่ปิดบัง “เอาไว้คุยกันที่หลังเถอะครับ” แล้วเจ้าของคำพูดกระเส่าก็ยื่นสองแขนออกมาข้างหน้า “มาหาผมสิ พลับพลึง” หล่อนส่ายหน้าไปมา ความน้อยใจยังคงเต้นเร่าอยู่ในความรู้สึก “ฉันจะกลับบ้านพรุ่งนี้ค่ะ” คิ้วเข้มของดีแลนขมวดพันกันยุ่ง ก่อนที่เขาจะกระโดดลงจากเตียงอย่างคล่องแคล่วและเดินมาหยุดตรงหน้าของหล่อน “คุณทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก” “ทำไมฉันจะทำไม่ได้คะ ในเมื่อฉันไม่ใช่เจ้าสาวตัวจริงของคุณสักหน่อย น้องหยาดต่างหากที่คือตัวจริง” “เราคุยกันแล้วนี่ พลับพลึง” หล่อนเชิดหน้าสูง ดวงตามีหยาดน้ำตา “ปล่อยฉันไปตามทางของตัวเองเถอะค่ะ” “ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้นแหละ พลับพลึง” เขารวบร่างอรชรเข้ามากอดเอาไว้หลวมๆ “ลืมไปแล้วหรือไงว่าคุณเป็นเมียของผมแล้ว” คำพูดของเขามีผลทำให้กึ่งกลางลำตัวสาวร้อนรุ่ม แต่กระนั้นความน้อยใจก็ยังคงมีอำนาจมากกว่า “มันก็แค่เรื่องผิดพลาดในชีวิตของคุณเท่านั้นแหละค่ะ ลืมมันไปซะเถอะนะคะ” “ก็บอกแล้วไงว่าผมลืมไม่ได้ คุณเป็นเมียผม”

+++ เมื่อนางบำเรอที่คิดว่าเป็นของตายหายไป เขาจึงรู้ใจของตัวเอง +++ “จะกลับแล้วเหรอคะ” “พรุ่งนี้ผมมีนัดกับ น้องลียา แต่เช้าน่ะ ถ้าผมค้างคืนที่นี่ ผมอาจจะตื่นเช้าไม่ไหว” แววตาของเขายังคงมองหล่อนไม่วางตา “คุณก็รู้ใช่ไหมว่าถ้าผมอยู่กับคุณ ผมไม่ค่อยได้นอนเท่าไหร่ เอาเป็นว่า คืนพรุ่งนี้ผมจะมาหาคุณก็แล้วกันนะ ผมไปล่ะ” แล้วบุรุษรูปงามดั่งเทพเจ้าปั้นแต่งก็โน้มหน้ามาจูบแก้มนวลที่มีสีเลือดฝาดของหล่อนเบาๆ แต่ถึงแม้จะถูกสัมผัสเพียงแผ่วเบา แต่ไออุ่นจากปลายจมูกของเขาก็ทำให้หล่อนสะท้านไปทั้งหัวใจ ยิ่งอยู่ใกล้เขา หล่อนก็ยิ่งตกหลุมรักเขามากขึ้นทุกวันๆ “นอนพักนะ เอาไว้พรุ่งนี้ผมจะโทรหา” “ขับรถดีๆ นะคะ และถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป ถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกพิชาบ้างนะคะ พิชาจะได้รู้ว่าคุณถึงบ้านโดยปลอดภัยน่ะค่ะ” เขาระบายยิ้ม ซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์เหลือเกิน ไม่มีผู้หญิงคนไหนห้ามใจไม่ให้ลุ่มหลงคุณหมอหนุ่มรูปงามอย่างพิริยะได้หรอก โดยเฉพาะหล่อน ที่หลงใหลเขาจนหัวปักหัวปำเลยทีเดียว “ถ้าผมไม่ลืมนะ” หล่อนหน้าเจื่อนลง ก่อนจะฝืนยิ้มตอบรับเขาออกไป “ถ้าลืมก็ไม่เป็นไรค่ะ” คำตอบของเขาตรงไปตรงมา ไม่เคยรักษาน้ำใจของหล่อนเลย แต่ก็อย่างที่เขาเคยบอกเอาไว้นั่นแหละ เขาจะทำทุกอย่างตามความรู้สึก ดังนั้นถ้าหล่อนรับไม่ได้ก็เดินออกไปได้เลย เขาอนุญาต... แต่หล่อนก็ยังไม่ยอมไปไหนเสียที... ยังคงอยู่เป็นนางบำเรอของเขา รอเสี้ยวเศษความใคร่จากเขาอย่างไร้ยางอาย

“นั่น... อะไรคะ” “ใบหย่า เซ็นซะ แล้วเธอจะได้เงินสิบล้านบาทตามที่ฉันเคยสัญญาไว้” “หย่า.. เหรอคะ” “ใช่ ทำไม เราตกลงกันแล้วนี่ หรือว่าเธอต้องการเงินเพิ่ม” “มะ ไม่ใช่ค่ะ” “ถ้าไม่ใช่ ก็รีบเซ็นซะ ฉันจะได้ส่งให้กับทนายของฉัน เราสองคนจะได้เป็นอิสระจากกันเสียที” “เรา... ยังไม่หย่ากันไม่ได้เหรอคะ” “ทำไม เธอจะยื้อเวลาอยู่ด้วยกันอีกทำไม เราไม่ได้รักกันลืมไปแล้วหรือไง” “คือ...” “หรือว่าเธอยังไม่อิ่มเซ็กซ์ของฉันล่ะ” “มะ ไม่ใช่ค่ะ ดา...” “ความจริงฉันก็รู้อยู่เต็มอกนะว่าเธอน่ะติดใจเซ็กของฉันแค่ไหน งั้นเรามาทำกันอีกสักครั้ง ฉันจะทำให้เธออิ่มแปล้ จะได้ไม่โยกโย้ที่จะไม่เซ็นใบหย่าอีก”

ในอดีตจันทร์แรมทรยศความรักของวิธวินท์อย่างเลือดเย็น และเลือกไปแต่งงานกับผู้ชายแก่คราวพ่อเพราะร่ำรวยกว่า ห้าปีต่อมา วิธวินท์ถีบตัวเองขึ้นจนร่ำรวยล้นฟ้า และทรงอิทธิพลในโลกธุรกิจ เขาจึงกลับมาแก้แค้น แต่ความแค้นของเขากลับมาลงที่น้องสาวต่างมารดาอย่างเดือนอ้ายแทน วิธวินท์ใช้เดือนอ้ายเป็นเครื่องมือ เพื่อสร้างความเจ็บปวดให้กับจันทร์แรม ซึ่งเดือนอ้ายก็โง่เหลือเกินหลงคิดว่าวิธวินท์รักตัวเองจากใจจริง จึงยอมพลีกายให้กับเขาอย่างง่ายดาย วิธวินท์จงใจทำให้เดือนอ้ายตั้งท้อง และตั้งใจทอดทิ้ง เพราะมั่นใจว่าจันทร์แรมจะต้องเสียใจมาก (วิธวินท์เชื่อมาตลอดว่าจันทร์แรมรักน้องสาวคนนี้มาก) แต่ทุกอย่างกลับผิดคาดไปหมด เพราะแท้จริงแล้วจันทร์แรมไม่ได้รักเดือนอ้ายเลย ตรงกันข้ามกับอิจฉาริษยาตลอดเวลา เมื่อความจริงทุกอย่างเปิดเผย เดือนอ้ายรู้ตัวว่าถูกหลอกมาเป็นเหยื่อแค้นจึงหนีไป พร้อมกับลูกในท้อง หลังจากเดือนอ้ายหนีหาย วิธวินท์จึงรู้ใจตัวเองว่าแท้จริงแล้ว เขารักเหยื่อแค้นอย่างเดือนอ้ายเข้าให้แล้ว เขาจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อทวงคืนผู้หญิงที่ตัวเองรักดั่งดวงใจกลับคืนมา

เพราะบุญคุณค้ำคอ บัวรินจึงถูกเลื่อนสถานะจากเด็กรับใช้มาเป็นเมียลับๆ ของภวินท์ ลูกชายเจ้าของบ้าน ผู้ชายที่ป่าวประกาศว่าเกลียดชังเธอ เหมือนกิ้งกือไส้เดือน แต่กระนั้นเขาก็จับเธอกลืนกินทุกเวลาที่มีโอกาสจนบัวรินอ่อนเปลี้ยเพลียแรงเสียทุกเช้า จนกระทั่งเจ้าสาวตัวจริงของภวินท์ปรากฏตัวขึ้น เมียลับๆ อย่างเธอก็จำต้องหายไป ใช่... บัวรินหายไปพร้อมๆ กับเลือดเนื้อเชื้อไขของภวินท์ผู้ชายที่เธอแอบรักมาแสนนาน ตัวอย่างเล่ม : บัวรินอาเจียนจนหมดไส้หมดพุงก็รู้สึกดีขึ้น วัลลีย์ช่วยประคองออกมาจากห้องน้ำ มานั่งลงบนเตียง “เดี๋ยวป้าพาไปหาหมอนะบัว” “อย่าเลยค่ะป้าวัล บัวไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ” บัวรินส่ายหน้าปฏิเสธอย่างเกรงใจ “จะไม่เป็นไรได้ยังไง บัวอ้วกแต่เช้าแบบนี้น่ะ” วัลลีย์พูดออกมา ก่อนจะทำหน้าแปลกใจเมื่อนึกอะไรขึ้นได้ “นี่บัวคงไม่ท้องหรอกใช่ไหม” ใบหน้าของบัวรินซีดเผือดไร้สีเลือด และก็อดนึกย้อนไปถึงค่ำคืนหนึ่งที่ภวินท์นอนกับหล่อนมาราธอนตั้งแต่หัวค่ำยันรุ่งสาง และถุงยางอนามัยก็หมด แถมหล่อนยังหลงลืมกินยาคุมฉุกเฉินอีกต่างหาก หล่อนไม่ได้บอกใครกับความเผลอเรอในครั้งนั้น เพราะคิดว่าตัวเองจะไม่โชคร้ายได้รับผลกระทบใดๆ แต่... แต่ตอนนี้ผลแห่งความไม่รอบคอบในครั้งนั้นกำลังส่งผลกับหล่อนอย่างร้ายแรง “ไม่... น่าใช่หรอกจ้ะป้าวัล” หล่อนภาวนาให้เป็นแบบนั้น ภาวนาให้หล่อนไม่ได้ตั้งท้องกับผู้ชายที่กำลังจะไปเป็นสามีของผู้หญิงคนอื่นอย่างภวินท์

ปรมะพลาดพลั้งมีความสัมพันธ์กับนักศึกษาของตัวเองจนตั้งท้อง เขาจำใจต้องรับผิดชอบอย่างไม่มีทางเลือก แต่ผู้ชายระดับไฮเอ็นเช่นเขาไม่ยอมเข้าตาจนง่ายๆ หรอก ในเมื่อพลาดไปแล้วก็ช่างมัน รับแค่ลูกเอาไว้ และเขี่ยแม่ของเด็กทิ้งลงถังขยะ นี่แหละคือทางออกที่ยอดเยี่ยมที่สุด! ตัวอย่างเล่ม : ระหว่างที่รองเท้าสีดำเงาวับกำลังย่ำลงไปบนพื้นกระเบื้องราคาแพง เขาก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาชนเข้าที่ขาด้านหลัง ปรมะหยุดเดิน และก็หมุนตัวกลับไปมองสิ่งที่พุ่งเข้ามาปะทะร่างกายของตัวเอง เด็กผู้หญิงถักเปียสองข้าง... เขายิ้มที่มุมปากน้อยๆ ก่อนจะย่อตัวลงนั่งเผชิญหน้ากับเด็กตัวจ้อย “อย่าวิ่งซนนะครับเด็กดี...” เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมามองเขา ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างดีใจ “คุณพ่อ...” เขาไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของเด็กหญิงตรงหน้า แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจจนแทบช็อกคือใบหน้าของเด็กหญิงคนนี้ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับเขาตอนเด็กไม่มีผิด ปรมะถึงกับอึ้งงันไป แต่เด็กน้อยยังคงยิ้มแถมยังยกมือขึ้นลูบหน้าของเขาไปมา “คุณพ่อจริงๆ ด้วย... ไข่มุกไม่ได้ฝันไป... เย้...” “หนู...” ตอนนี้แม้แต่จะพูดออกมาให้เป็นคำยังยากสำหรับปรมะเลย เด็กคนนี้เรียกเขาว่าพ่อ แถมยังมีหน้าตาถอดแบบมาจากเขาในตอนเด็กอีกต่างหาก ซีรีส์ในชุดที่เกี่ยวข้องกัน 1. ขายหัวใจให้ท่านประธาน 2. มลทินรัก CEO 3. คืนเผลอรัก 4. อุ้มรักเมียแสนชัง

เมื่อหล่อนพลั้งพลาดมี One Night Stand กับน้องชายของผู้ชายในฝัน?!! วาสินีเสียใจมากที่ปรมะผู้ชายที่ตนเองแอบรักมาหลายปีพลาดทำผู้หญิงท้อง หญิงสาวดื่มเหล้าจนเมามาย และเผลอไผลมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับปรมินทร์คุณหมอหนุ่มสุดหล่อซึ่งเป็นน้องชายแท้ๆ ของปรมะ! เรื่องทุกอย่างมันควรจะจบแค่นั้น... เพราะทั้งเขากับหล่อนต่างตกลงกันว่าจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ? หากแต่เรื่องมันไม่ยอมจบน่ะสิ เมื่อเมธวินพี่ชายของหล่อนดันมาพบเจอเข้าพอดิบพอดีดั่งจังหวะนรก! การแต่งงานจอมปลอม กับคุณหมอหนุ่มสุดเย็นชาจึงเกิดขึ้นกะทันหัน เขากับหล่อนจึงต้องร่วมหัวจมท้ายอยู่ในเรือลำเดียวกัน จนกว่าจะมีโอกาสได้เซ็นใบหย่า! ซีรีส์ในชุดที่เกี่ยวข้องกัน 1. ขายหัวใจให้ท่านประธาน 2. มลทินรัก CEO 3. คืนเผลอรัก 4. อุ้มรักเมียแสนชัง

เขา... กลับมาเมืองไทยร่วมงานศพของบิดาที่ไม่เคยเห็นเขาเป็นลูก เธอ... คือของแถมที่พ่วงมากับพินัยกรรม ที่ไม่อาจจะปฏิเสธได้ เขาชังหล่อนราวกับเศษขยะ ตั้งใจว่าจะเหยียบให้แหลกคาฝ่าเท้าเพราะหลงคิดว่าเธอคือเมียลับของบิดา แต่พอได้ลิ้มชิมรส ความตั้งใจทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป เมื่อเธอช่างหวานฉ่ำ จนเขาไม่อาจจะตัดใจสลัดทิ้งได้ลง

ผู้ชายที่แอบรักมานานประกาศแต่งงาน ยังไม่เจ็บช้ำเท่ากับเจ้าสาวของเขาคือเพื่อนที่รักและไว้ใจมากที่สุด เมื่อความเจ็บมันประดังประเดเข้ามาเหมือนห่าฝน นัทนิสาจึงประกาศก้องกลางงานแต่งของอดีตเพื่อนรักว่าจะมีความสุขให้อิจฉาตาร้อน จากนั้นก็ลากแฟนเก่าของเพื่อนที่มีดีกรีเป็นถึงดอกเตอร์ที่ขึ้นชื่อเลื่องชาเรื่องความซึนไปซั่มสนั่นโรงแรม แต่ทำไมนะ ผู้ชายที่หล่อนมองเห็นว่าเป็นแค่เครื่องมือแก้แค้น ถึงทำให้หัวใจที่เพิ่งอกหักมาหมาดๆ เต้นแรงได้ขนาดนี้?? “พี่ปอ... ลืมอะไรเหรอคะ” “พี่ลืมจูบนัทไงครับ” แล้วเขาก็คว้าหล่อนเข้าไปกอดและจูบอย่างดูดดื่มโดยที่หล่อนตั้งเนื้อทั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียว จากนั้นก็พากันเข้ามาในห้อง ทั้งๆ ที่ปากยังประกบติดกันแนบแน่น “พี่ปอ... ต้องรีบกลับไปทำงานวิจัยไม่ใช่เหรอคะ...” หล่อนรีบเตือนเขา เมื่อเขาถอนจูบเร่าร้อนออกไป ชายหนุ่มก้มลงกระซิบที่ข้างใบหูเล็กของนัทนิสาเบาๆ “ตอนนี้พี่อยากวิจัยร่างกายของนัทมากกว่าครับ...”

สหรัฐ ชายหนุ่มหน้าตาดี ฐานะมั่นคง วัยพร้อมมีครอบครัวที่ชีวิตนี้ไม่เคยมีความคิดจะแต่งงาน แต่ต้องมาแพ้ทางให้กับจินตนา เพื่อนสนิทของหลานสาวตัวเองที่อายุน้อยกว่าเกินรอบ ความน่ารักใสซื่อและไร้เดียงสาของหล่อน ทำให้เขาต้องเปลี่ยนตัวเองจากเทพบุตรมาเป็นตาแก่บ้ากามอย่างไม่มีทางเลือก! “เป้าเริ่มแฉะแล้วนี่” เขาบอก และมองด้วยสายตาที่ทำให้เธอต้องรู้สึกหน้าเห่อร้อนแดงก่ำจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีหายไปเลย “มันไม่ได้แฉะเพราะอาตั้มหรอกค่ะ” เลือกที่จะโกหกคำโตออกไป เพื่อให้ตัวเองรู้สึกอายน้อยลง สหรัฐที่รู้ก็แค่นยิ้มหยัน “เด็กปากดี” สายตาของเขาบอกชัดว่าไม่เชื่อที่หล่อนโกหกเลยซักนิด แล้วคนตัวเล็กก็ต้องนอนตัวบิดตัวงอเมื่อฝ่ามือของเขาลูบล้วงใส่เนินสาวไปมา ปากอิ่มเผยอจะบอกให้เขาหยุดแต่ก็ไม่ทันปากหยักสวยได้รูปของเขาที่ประกบลงมาบดขยี้กลีบปากอิ่มร้อนแรง

สำหรับเธอ... ปาณัสม์คืออดีตเพื่อนรัก ก่อนจะกลายมาเป็นอดีตสามีโดยไม่ได้ตั้งใจ สำหรับเขา... เอิงเอยคือเพื่อนที่เขาแอบรักแต่ได้แต่เก็บเอาไว้เพียงในใจ จนกระทั่งวันหนึ่งสบโอกาส เขาจึงไม่ยอมปล่อยให้โอกาสที่จะได้ครอบครองเพื่อนรักหลุดลอยไป เขาครอบครองเธอ ก่อนจะตื่นมาพบกับความว่างเปล่าของเตียงนอน...

เธอแอบคิดไม่ซื่อกับเขา แต่เขาคิดกับเธอแค่เพื่อน... เรื่องราวความรักความผูกพันธ์ของข้าวหอมกับปกป้อง คนทั้งคู่เคยเป็นเพื่อนซี้กัน และความสัมพันธ์ก็คงจะเป็นแบบตลอดไป หากไม่มีเหตุการณ์ผิดพลาดในค่ำคืนนั้นเกิดขึ้น ข้าวหอมรู้ใจตัวเองมานานแล้ว แต่ปกป้องนั้นกว่าจะรู้ใจตัวเอง ก็วันที่เสียเธอไป...

เมื่อเพื่อนรักถูกบังคับให้แต่งงานกับสาวที่ไม่ได้รัก โมราจึงถูกขอร้องให้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลืออย่างไม่มีทางเลือก ค่าจ้างจำนวนมาก กับระยะเวลาสั้นๆ ในการแต่งงาน มันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มเสียอีก ในความคิดของโมรา แต่หญิงสาวไม่มีทางรู้เลยว่าการแต่งงานในครั้งนี้ มันคือเล่ห์รักของเพื่อนสนิท!!!

ครั้งหนึ่ง องค์ชายเฟซาน บิน นาห์ยาน อัล-ซาอัด เจ้าชายแห่งทะเลทราย เคยลุ่มหลง เมริสา สาวไทยแสนสวยจนถึงขั้นคิดจะอภิเษกสมรสด้วย แต่แล้วก็ถูกสาวเจ้าทรยศ หักหลังอย่างร้ายกาจ หลายเดือนต่อมาวงล้อการแก้แค้นหมุนมาบรรจบอีกครั้ง องค์ชายเฟซานจะทำทุกทางที่จะลากตัวเมริสามาชดใช้ความผิดในอดีตให้จงได้ “เมย์ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่... ไม่คิดว่าชาตินี้จะมีวาสนาพบคุณอีก” “ก็อุตส่าห์บินมาหาไม่ใช่หรือ...” นิ้วแกร่งไล้กลีบปากอิ่มที่เขาเคยดูดดื่มแผ่วเบา “ค่ะ เมย์อยากเจอคุณ เมย์อยากจะอธิ...” “หุบปาก! คำพูดของผู้หญิงแพศยาแบบเธอไม่สามารถทำให้ฉันเคลิบเคลิ้มได้อีกแล้ว” เมริสาน้ำตาไหล พยายามอ้อนวอน “แต่เฟซานคะ เมย์ต้องสารภาพกับคุณ เรื่องวันนั้น เมย์กับโจเซฟเราไม่...” “ฉันไม่อยากฟังเรื่องอัปปรีย์ของเธออีก!” นัยน์ตาสีทองเรืองรองไปด้วยความเคียดแค้น “เลิกพยายามคิดที่จะพูดให้ตัวเองดูดีได้แล้วเมริสา เพราะไอ้เฟซานคนโง่คนเดิมมันตายไปพร้อมๆ กับอุบัติเหตุเมื่อหกเดือนก่อนแล้วล่ะ” “อย่าค่ะ... อย่าทำกับเมย์แบบนี้ ได้โปรดหยุดเถอะ” เฟซานหัวเราะอย่างดูถูก “ปกติโดนมากกว่านี้อีกไม่ใช่หรือ... ไม่เอาน่า แค่ขย้ำนิดหน่อย ไม่สึกหรอกว่าที่เป็นอยู่หรอก” “แต่เมย์... เมย์ไม่เคยมีใคร...” “เอาไปหรอกควายที่บ้านเธอเถอะ... แต่ถึงเธอจะมี หรือไม่มีใครฉันก็ไม่เคยใส่ใจอยู่แล้ว เพราะเธอมันก็แค่อีตัวที่ฉันลากมาขึ้นเตียงเพื่อชำระแค้นเท่านั้น...” “เฟซานคะ ได้โปรดอย่าพูดแบบนี้กับเมย์เลย... เมย์รักคุณนะ” “ฉันมีผู้หญิงที่คู่ควรรออยู่แล้ว เธอมันก็แค่เครื่องบำบัดความใคร่เท่านั้น จำใส่กะโหลกของเธอเอาไว้ซะด้วย เมริสา!”

เมื่อถูกแบล็คเมล์จับหมดทางเลือก ลีลวัตรจึงต้องกระโจนลงไปสู่กรงวิวาห์ แต่ผู้ชายที่พกความโหดเหี้ยม ดิบกระด้างมาตั้งแต่เกิดอย่างเขาไม่มีวันยอมแพ้ง่ายๆ แน่นอน แม่ปลายฟ้าแสนพยศจะต้องเจ็บช้ำ เพราะวิวาห์ครั้งนี้มันคือวิวาห์ไฟ ที่ทั้งเร่าร้อนและบ้าคลั่ง “ไปร่านที่ไหนมาล่ะ... ผัวรอตั้งนาน...” “คนปากสกปรก! นี่ปล่อยฉันนะ...” พยายามดิ้นรนสุดฤทธิ์ แต่ยิ่งดิ้นร่างกายก็ยิ่งเบียดเคล้ากัน ความกำยำของเขาส่งผ่านมาสู่ร่างกายของหล่อนชัดเจน โดยเฉพาะความแข็งชันที่ดุนดันอยู่ตรงหน้าท้อง ปลายฟ้าแก้มแดงอยู่ท่ามกลางความสลัว “ฉันบอกให้ปล่อยไง... คนเลว...!” “ตั้งแต่ได้ทะเบียนสมรสไปนอนกอดนี่... ปากเก่งขึ้นเยอะเลยนี่...” “จะหย่าเลยก็ได้นี่... ฉันไม่ว่าอยู่แล้ว” “หย่าเหรอ...” สายตาคมกริบกวาดมองร่างอรชรที่ตัวเองกอดรัดอยู่ด้วยความหยาบคาย ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “ฉันยังไม่ได้ลองสินค้าเลย... เสียไปตั้งสองล้าน จะให้ปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไง... สักครั้งก่อนจากก็ยังดี...” “ไม่นะ! อย่า...” ริมฝีปากร้อนผ่าวขยี้ลงมาบนกลีบปากนุ่มอย่างรุนแรง สาวน้อยพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่ก็ไม่หลุดเพราะถูกนิ้วเรียวสีแทนของเขาตึงปลายคางเอาไว้แน่น ปลายฟ้าเจ็บจนน้ำตาไหล สัมผัสของลีลวัตรเต็มไปด้วยความต้องการเอาชนะ ประกาศศักดาว่าตัวเองคือเจ้านาย และหล่อนคือทาส... “คืนนี้... ห้ามทำเป็นท่อนไม้ล่ะ เพราะฉันไม่ชอบ... ขึ้นห้องได้แล้ว...”

รินรดาคิดว่าหนุ่มหล่อลากดินที่ตัวเองพบเจอเป็นแค่ยามจนๆ คนหนึ่งเท่านั้น แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่คิดเอาไว้ เมื่อแท้จริงแล้วเมธวินคือ ผู้บริหารหนุ่มสุดหล่อ และเขาก็ร่ำรวยมากๆ และที่สำคัญเขาไ่ม่ได้คิดจะจริงจังกับหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว เสียงเตียงขยับโยกถี่ระรัวตามการเคลื่อนไหวของคนบนนั้น เสียงครวญคราง เสียงหอบกระเส่าของสองหนุ่มสาวดังกังวานสอดประสานกับเสียงเนื้อที่กระทบกันเป็นจังหวะ ถี่ขึ้น... ระรัวแรงขึ้น... ก่อนที่เสียงกรีดร้องด้วยความสุขสมจะดังกังวานกึกก้อง สายพันธุ์สวาทพุ่งทะยานฉีดกระซ่านเข้าสู่โพรงสาวจนเต็มล้นปรี่ บางส่วนของธาราเสน่หาจึงเล็ดทะลักออกมาจากเปื้อนซอกขาให้ได้เห็น

ท่านประธานหนุ่มสุดแสนเพอร์เฟกต์กำลังต้องการ =เมีย= ส่วนหล่อนดาราตัวประกอบตกอับที่กำลังต้องการ =เงิน= สัญญาแต่งงานปลอมๆ จึงเกิดขึ้น พร้อมกับค่าจ้างราคาแพงระยับ แต่ทำไมนะ โชคชะตาถึงเล่นตลก ทำให้หล่อนกับเขาอุ่นเตียงกันก่อนที่หล่อนจะได้รับค่าจ้างเสียอีก!!?? ตัวอย่างในเล่มจ้า... “ห๊า! ว่า... ว่าไงนะไหม แก... แกปล้ำท่านประธาน???” ไหมแก้วหน้าแดง ตาก็แดง เพราะรู้สึกอดสูกับชีวิตของตัวเองเหลือเกิน “ฉันปล้ำเขาแล้ว และก็สำเร็จด้วย” “แล้วท่านประธานจะฆ่าแกไหมเนี่ยที่แกไปทำแบบนั้นน่ะ ตายแน่ๆ แล้วไหม แกตายแน่” รินรดาทุกข์ใจขึ้นมาถนัดตาเลย “เขาไม่ฆ่าฉันหรอก เพราะฉันโกหกว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แล้วท่านประธานก็เชื่ออย่างนั้นเหรอ” “อืม ก็ไม่เห็นว่าอะไรนะ นี่ฉันตื่นเต้นแทบตายตอนเอาผ้าปูเตียงที่เปื้อนเลือดซิงของฉันซ่อนน่ะ แต่เจ้านายของแกก็แย่งไปดูจนได้” “ท่าน... ประธานเห็นไหม ถ้าเห็นท่านประธานจะต้องรู้แน่ๆ” “น่าจะไม่เห็นนะ เพราะเขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย”

เพราะแอบรักกล้าตะวันมากนาน หวันยิหวาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครองรักกับเขา โดยมีมารดาของเขาเป็นผู้ให้การสนับสนุน แต่สำหรับกล้าตะวันแล้ว หวันยิหวาคือนางมารร้ายที่ทำให้เขากับคนรักต้องเลิกรากัน ดังนั้นทุกวินาทีหลังจากงานวิวาห์นี้จบลง หวันยิหวาจะต้องได้รู้จักกับนรกอเวจีปอยเปตอย่างถ่องแท้เลยทีเดียว “อา... อ๊า...อา...” ลำคอระหงถูกซุกไซ้และดูดเม้ม เสื้อผ้าถูกดึงทึ้งออกไปจากร่างกาย จนในที่สุดก็เปลือยเปล่า กล้าตะวันเลียลงมาที่ไหปลาร้า และมาซบหน้าคลุกเคล้ากับร่องอกอวบ เขาดอมดมกลิ่นสาปสาวอย่างหิวกระหาย ขณะที่ฝ่ามือหนาวางทาบลงกับเต้านมอวบอัดข้างซ้ายของหล่อน “อา... อ๊า... ซี๊ดดดด” หล่อนเผยอปากครางลั่น เมื่อปทุมถันถูกฟอนเฟ้นบีบเคล้าหนักหน่วง ปลายนิ้วแข็งแรงถูไถเม็ดเต่งอย่างเมามัน หล่อนดิ้นเร่าๆ หยัดหน้าอกขึ้นหาสัมผัสจากฝ่ามืออบอุ่นด้วยความกระตือรือร้น

จากนางบำเรอชั่วคราว สู่... เมียเดียวในดวงใจ กร ประภาสวิริยะกุล มหาเศรษฐีหนุ่มแสนเย็นชา เขาเคยคิดว่าตัวเองไม่มีหัวใจ จนกระทั่งได้สบตากับ น้ำฟ้า นางร้ายหน้าหวานที่ชีวิตแสนอาภัพ และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา โลกใบเดิมที่เคยมืดดำก็สว่างไสวขึ้นทันตา “ทำไมคุณไม่รับเช็คจากผมล่ะครับ” หล่อนกัดปากจนเจ็บ ก่อนจะตอบคนใจร้ายใจดำออกไป “ฟ้าบอกแล้วไงคะว่าฟ้าไม่ได้ขายตัว” “แต่คุณก็นอนกับผมแล้วนี่ครับ” หล่อนหันขวับมามองเขาตาขุ่นเขียว ถ้าทำได้อยากจะตะกุยหน้าหล่อเหลานั้นให้เลือดตกยางออกนักเชียว “มันคือความผิดพลาดค่ะ และฟ้าก็กำลังพยายามลืมมันอยู่” “มันไม่ใช่ความผิดพลาดสักหน่อยครับ เพราะผมตั้งใจทำให้มันเกิดขึ้น...” “คุณสนุกมากใช่ไหมคะที่ไล่ต้อนจนฟ้าจนมุม ต้องนอนกับคุณน่ะ” เขาขยับจากโซฟาตัวเดิม มานั่งใกล้ๆ กับโซฟาตัวที่หล่อนนั่งอยู่ พร้อมกับรวบเอวคอดเล็กเอาไว้ “อย่ามาทำรุ่มร่ามในบ้านฟ้านะคุณกร คุณกลับไปได้แล้ว ฟ้าขอร้องล่ะ” “งั้นก็ตอบผมก่อน ทำไมไม่รับเช็คของผม ในเมื่อคุณต้องการใช้เงินไม่ใช่หรือ” “ฟ้าจะทำงานแลกเงินค่ะ ไม่ใช่ขายตัวแลกเงิน” “งั้นก็ถือว่าเมื่อคืนคุณทำงานสิ แล้วก็รับเงินจากผมไป คุณจะได้ไปใช้หนี้ใช้สินให้หมด จะได้ไม่ต้องไปรับงานแก้ผ้าแก้ผ่อนอีก”

ดวงตาของเขาเลือดเย็น และมันก็เต็มไปด้วยไฟร้ายที่พร้อมจะแผดเผาให้หล่อนไหม้เกรียม “ห้าปีเชียวนะที่น้องเดือนต้องลำบากปากกัดตีนถีบอยู่กับแม่งี่เง่าอย่างเธอ” “ฉัน... เลี้ยงดูน้องเดือนอย่างดี” หล่อนโต้แย้งเสียงสะอื้น “หึ... เธอลองคิดดูนะ น้องเดือนจะมีความสุขแค่ไหน หากได้อยู่กับฉัน” น้ำเสียงของเขาเลือดเย็นมาก และไม่มีวี่แววผ่อนปรนใดๆ เลย “ฉันสามารถบันดาลทุกอย่างให้กับน้องเดือนได้ ในขณะที่เธอไม่สามารถมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับน้องเดือนได้เลย เพราะเธอยากจน!”

เขาจะทำเช่นไหร่ เมื่อเด็กกะโปโลผอมแห้ง กลายเป็นสาวสะพรั่งน่ากิน ระหว่างปล่อยเธอไป แสร้งทำเป็นไม่สนใจไยดีเหมือนเดิม หรือว่าจับกินหัวกินหางกินกลางตลอดตัว?! “ไปเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยก่อน ห้ามใส่ชุดอยู่บ้านลงสระ” “เอมเปลี่ยนเรียบร้อยแล้วค่ะ” คนพูดอมยิ้ม และก็สลัดเสื้อคลุมออกจากตัวทันที เสื้อคลุมสีขาวร่วงลงไปกองกับพื้นหินขัด พร้อมๆ กับบิกินีสีแดงเพลิงบนเนื้อขาวๆ ปรากฏขึ้น พระเจ้า.... แพทริกรู้ทันทีเลยว่าการจ้องมองเรือนร่างของเชอเอมในชุดบิกินีตัวจิ๋วนี้คือความผิดพลาดอย่างมหันต์เลยทีเดียว เขาไม่ได้ต้องการจะมองหล่อน แต่ไม่สามารถแกะสายตาออกจากหล่อนได้เลย เขาหายใจดังขึ้น และแรงขึ้น ขณะเอื้อมมือไปด้านหลัง นิ้วยาวสะกิดตะขอเพียงเบาๆ สายเสื้อชั้นในก็หลุดออกจากกัน ก้อนเนื้อนวลที่เขาทั้งดูดทั้งเลีย ทั้งอมหัวนมสีหวานนั้นดีดเด้งออกมา เขาดึงบราเซียร์ออกไปทางแขนเรียว และจ้องเต้าอวบไม่วางตา เด็กสาวเอียงอาย หน้าแดงก่ำ ยกมือขึ้นกอดอกเอาไว้เพื่อปกปิดความอวบอัดของตนเอง แต่เขาไม่มีทางยอม เขาดึงสองแขนเล็กออก “อย่าซ่อนมันจากสายตาของพี่...” “อ๊ะ... อา... พี่แพท...”

เป็นอีกครั้งที่ฟาเบียนไม่อาจจะบังคับสมองของตนเองให้จดจ่ออยู่กับสิ่งที่คนตรงหน้าพูดได้ เขากระวนกระวาย หัวใจเต็มไปด้วยความกระสับกระส่าย สมองจดจ่ออยู่กับเข็มนาฬิกาตลอดเวลาอย่างน่าประหลาดใจ มันเป็นแบบนี้มาอาทิตย์กว่าแล้ว... ตั้งแต่ค่ำคืนนั้น ที่เขาเผลอไผลหลับนอนกับแม่สาวเนื้อหวาน เขาก็ไม่ปกติ ไม่ใช่ฟาเบียนคนเดิมอีกต่อไป สมองของเขาเอาแต่คิดถึงหล่อน ร่างกายก็เช่นกัน มันร่ำร้อง แข็งชัน เฝ้ารอเวลาที่จะได้ฝากฝังลงไปในความคับแน่นอ่อนนุ่มนั้นทั้งตัวตน

เขมทัต นายเหมืองหนุ่มอายุสามสิบปลายๆ พลั้งเผลอมีความสัมพันธ์สวาทกับเด็กสาววัยกำดัดโดยไม่ได้ตั้งใจ และก็ต้องปวดหัวหนักมากเมื่อรู้ว่าเด็กสาวคนนั้นไม่ใช่อีตัวอย่างที่เข้าใจ ไข่มุก เธอกำลังลำบากต้องการใช้เงินไปรักษาผู้มีพระคุณ จึงปลอมตัวเป็นสาวขายตัวเพื่อนอนกับนายเหมืองหนุ่มหุ่นล่ำ แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้น เพราะทันทีที่เธอหนีจากมา เขาก็ตามล่าและตามลาก เพื่อให้เธอกลับไปอยู่ใต้ร่างของเขาอีกครั้ง “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่ผ่านมา ฉันไม่เคยทำผู้หญิงตายคาเตียงมาก่อน และก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะไม่ใช่คนแรก” “เอ่อ...” “ไม่พูดแล้ว ฉันไม่อยากฟัง...” “อุ๊บบบบ อื้อ... ด๊วบบบ...” แล้วเขาก็จูบและดูดปากหล่อนอีกครั้งและอีกครั้ง เพลงสวาทร้อนแรงยิ่งกว่าครั้งแรกกำลังบรรเลงขึ้น ท่ามกลางเสียงโยกคลึงของเตียงใหญ่ เสียงกรีดร้องโหยหวนด้วยความเสียวของหล่อนก็ดังแทรกขึ้น “อ๊า... ซี๊ดดดด คุณขา... แรงอีกนิดค่ะ... หนู... หนูอยากได้แรงๆ อ๊า... อู๊ยยยย...”

เดวิดคืออดีตทหารรับจ้างสัญชาติอเมริกัน และตอนนี้เขาก็คือบอดี้การ์ดหุ่นล่ำน่าปล้ำของคุณหนูผู้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ พราวพลอย เธอคือคุณหนูผู้ร่ำรวย ใครๆ มองว่าเธอร้ายกาจทั้งๆ ที่แท้จริง เธอถูกใครบางคนใส่ร้าย! หล่อนต้องการมากกว่านี้...! เดวิดรู้ดีว่าสาวสวยเจ้าของเต้าอวบอัดร้องขออะไร แต่เขายังให้หล่อนไม่ได้ เพราะเขายังต้องสำรวจตรวจตราสมบัติของตัวเองให้ทุกตารางนิ้วเสียก่อน หล่อนหวานทั้งตัวเนื้อทั้งตัว หัวนมก็ดูดมันส์ปากมาก เต้านมก็ใหญ่โตยิ่งบีบยิ่งขยำก็ยิ่งเด้งดึ๋งตามติดอุ้งมือ แต่นั่นยังไม่ใช่จุดสุดท้ายที่เขาจะสำรวจ “อ๊า... ได้โปรด... เดวิดขา... ได้โปรด... ฉัน... ฉันต้องการคุณ... อ๊า...”

“ต้องให้พี่ไปเปลี่ยนชื่อในบัตรประชาชนหรือไง หวันถึงจะยอมรับว่าทั้งสมชาย และราเชนคือคนๆ เดียวกัน และเขาทั้งสองคนก็รักหวันไม่ต่างกัน” “พี่สมชายเป็นแค่เชฟธรรมดา เป็นผู้ชายจนๆ ที่รัก หวันด้วยใจจริง” “หมอนั่นมันก็คือพี่นั่นแหละ” “ไม่ใช่... คุณ... คุณคือคนหลอกลวง ที่ปลอมตัวมาหลอกให้หวันรัก เพื่อ... เพื่อจะ...” “เพื่ออะไรหรือ” “เพื่อ... ที่จะทำให้หวันมีมลทินยังไงล่ะ” “นี่หวันตีความจริงใจของพี่เลวร้ายขนาดนั้นเชียวหรือ” “ก็ดี... ถ้าหวันคิดว่าพี่เลว... พี่ก็จะเลวให้สุดๆ ไปเลย บางทีการได้ตัวหวัน อาจจะทำให้พี่เลิกคิดถึงหวัน อย่างที่หวันต้องการให้เป็นก็ได้

เมื่อสองปีก่อน เพราะความทำให้ธาวินพลั้งเผลอ มี One Night Stan กับเพื่อนสนิทของหลานสาว แต่เขาก็ใช้เงินแก้ปัญหา สองปีต่อมา... เขาพบเธออีกครั้ง และด้วยไฟสวาทที่ยังคุกรุ่นจึงเกิดความสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างกันขึ้นอีก แต่ครั้งนี้ เขาจะไม่ยอมปล่อยให้แม่เด็กสาวลอยนวลอีกแล้ว... ธาวินคำรามด้วยความหื่นกระหาย ขยี้เนินฉ่ำหนักหน่วงไร้ความปรานี ก่อนจะฉีกกางเกงชั้นในที่เป้าของมันเปียกชุ่มออก พร้อมกับตวัดนิ้วเข้าไปสัมผัสกับกลีบเนื้อนาชุ่มฉ่ำ “โอ้ พระเจ้า... แฉะดีเหลือเกิน ทอฝัน” คนตัวโตเงยหน้าจากเต้านมอวบอัด และเสี้ยววินาที เขาก็เลื่อนหน้าหล่อจัดลงมาซบที่กลางหว่างขาอวบแทน หล่อนสะท้านยะเยือก เมื่อริมฝีปากร้อนจัดจูบนาบลงกับความเป็นหญิงหนักหน่วง

ล้อมดาวมีวันไนท์สแตนด์กับหนุ่มหล่อเอวพลิ้ว เธอไม่รู้ว่าเขาคือคุณหมอ จนกระทั่งวันหนึ่งเธอมาตรวจภายใน และเขาเป็นคนตรวจให้ เรื่องเสียวสยิวดั่งค่ำคืนนั้นจึงเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกอย่างที่มีเกิดขึ้นทำไมเสมือนจริงแบบนี้นะ จูบที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายก็เหมือนจริงมากๆ ไหนจะฝ่ามือใหญ่ที่ลูบไล้ตามเรือนกายสาวนั่นอีก มันเหมือนจริงราวกับไม่ใช่ความฝัน แต่มันจะเป็นความจริงไปได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อตอนที่สบตากันนั้น ผู้ชายคนนี้ไม่ได้แสดงทีท่าว่าสนอกสนใจหล่อนแม้แต่นิดเดียว ขนาดขอไลน์ก็ยังไม่ยอมให้เลย นี่คงจะเป็นความฝันนั่นแหละ ความฝันแสนหวาน ที่หล่อนมีสิทธิ์จะระเริงไปกับความสุขนี้ได้อย่างไม่ต้องอับอายใคร “อ๊า... อ๊า... ซี๊ดดดดด...” หล่อนร้องครางออกไปอย่างไร้ยางอาย ก็จะต้องไปอายใครล่ะ ในเมื่ออยู่เพียงลำพังคนเดียวในห้องนอน และคนบนร่างจริงๆ แล้วก็คงหนีไม่พ้นหมอนข้างแน่ๆ “อู๊ยยยย... อ๊า...” รู้สึกดีเหลือเกิน ยามที่รู้สึกว่าปากของตัวเองกำลังจะหลอมละลายรวมกับปากของผู้ชายในความฝัน เขากำลังปลุกเร้าให้หล่อนร่านแรดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน น้ำบางอย่างไหลทะลักออกมาจากซอกขา จนเปียกลื่น

เธอแอบรักเขา โดยไม่รู้ว่าแท้จริงแล้ว เขาก็คือว่าที่เจ้าบ่าวที่เธอพยายามจะสลัดให้พ้นจากชีวิต เขาเฝ้ารักเธอมาเนิ่นนาน เฝ้ารอคอยที่จะได้ร่วมชีวิตด้วย แต่เธอกลับพยายามวิ่งหนีตลอด แถมยังยอมพลีกายให้กับเขา ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าเขาคือใครอีกต่างหาก ดังนั้นโทษทัณฑ์ของเธอ คือต้องอ้าขายอมรับความหื่นของเขาทั้งวันทั้งคืน! “ได้โปรด... แทงเข้ามา... ได้โปรด...” เขาไม่สนใจคำเรียกร้องของหล่อนเลยแม้แต่น้อย เพราะพออิ่มเอมกับการเลียหัวนม เขาก็เลื่อนใบหน้าต่ำลงไปที่เนินสาว มือใหญ่กระชากสองขาอวบออกจากกัน ก่อนจะเอาลิ้นยาวตวัดเลียชิมน้ำกาม “อู๊ยยยย... อา...” หล่อนได้ยินเขาพึมพำชื่นชมกับน้ำเสียวของหล่อน ก่อนที่เขาจะจัดให้เต็มแม็กซ์ด้วยการทั้งเลียทั้งล้วง ทั้งขยี้เม็ดเสียว “ซี๊ดดดดด อ๊า... อา... เสียววว อ๊า...”

ภาพที่พ่อและแม่ถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม คือปมแค้นที่ฝังแน่นในใจ "เหนือตะวัน" มาตลอดชีวิต และเมื่อเวลาที่เขารอคอยมาถึง ชายหนุ่มจึงเริ่มต้นสะสางความแค้นทันที ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้ ศัตรูติดกับดักของเขาอย่างง่ายดาย ไม่เว้นแม้แต่เธอคนนั้น... เอื้อมดาว หญิงสาวหัวใจบริสุทธิ์ผู้ภักดีและรักเหนือตะวันจนหมดหัวใจถูกเหมารวมว่าเป็นศัตรูของเขาด้วย เพียงเพราะเธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฆาตกร หญิงสาวตกอยู่ในฐานะเหยื่อที่ไม่มีทางต่อสู้... เธอยินดีรับโทษทัณฑ์ทุกประการจากเขา ด้วยหวังว่าจะดับไฟแค้นในใจชายหนุ่มให้มอดไหม้ลงได้ แม้เจ็บช้ำทรมานเพียงใดหญิงสาวก็ไม่อุทธรณ์... แล้วเขาเล่า ได้ชำระแค้นสมใจแล้ว ทำไมจึงยังรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของเธอคนนั้น ที่ถูกเขาต้องหัวเราะด้วยความสะใจไม่ใช่หรือ ? เขาควรจะจัดการกับเธอต่อไปอย่างไรดี!

เมื่อถูกคู่หมั้น(ที่ไม่ได้รัก แต่หมั้นเพราะผู้ใหญ่) หักหลังด้วยการซ่อนผู้หญิงเอาไว้ข้างหลังเป็นหางว่าว ทำให้อัปสรสวรรค์ รู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก ผู้หญิงเก่งรอบด้านอย่างเธอทำไมถึงถูกหักหน้าเช่นนี้ได้ หญิงสาวไปดื่มเหล้ากลบความโมโห แต่ดันดื่มมากเกินไปจึงเมาเละ มารู้สึกตัวตื่นอีกทีก็แดดแจ๋ฟ้าแจ้งจางปางแล้ว อาการปวดหัวตึบ ๆ ยังไม่น่าช็อคซีนีม่า เท่ากับมีผู้ชายหน้าตาเหมือนเทวดาแปลงกายนอนอยู่ข้างๆ แถมเนื้อตัวและสภาพเตียงก็ทำให้คิดดีไม่ได้เลย! เธอรีบหนีออกมาโดยพลันและคิดว่าเรื่องคงจบแล้ว แต่ไหงเจ้ากรรมนายเวรในรูปแบบผู้ชายหล่อโฮกกกยังตามติดมาถึงบริษัทล่ะ แถมยังข่มขู่ว่าถ้าไม่รับเขาเข้ามาเป็นผู้ช่วยส่วนตั๊วส่วนตัว จะแฉวีรกามบนเตียงของเธอให้โลกรู้ แล้วแบบนี้เธอมีทางเลือกอื่นไหมล่ะ ก็ไม่มี๊ นอกจากยอมให้เจ้ากรรมนายเวรสุดหล่อมาอยู่ใกล้ๆ ประดุจดั่งหอกข้างแคร่ ที่พร้อมเสียบพร้อมแทงทุกที่ทุกเวลา แม้แต่บนระเบียงก็แทงจนยับไม่มีละเว้น ใครก็ได้... มาอันเชิญเจ้ากรรมนายเวรตนนี้ไปสักทีเถอะ เธอไม่ไหวแล้ว เมื่อยขามาก!