เนื้อนวล

เมื่อชีคเถื่อนถูกแบล็คเมลให้แต่งงานกับเมียเก็บของน้าชายผู้ล่วงลับ... หล่อนยืนอยู่ข้างกับหน้าต่าง แสงแดดยามสายส่องกระทบเข้ามาทางด้านหลังของหญิงสาว มันทำให้เขาเห็นสัดส่วนสมบูรณ์แบบได้ชัดเจนเต็มสองตา เลือดหนุ่มในกายเดือดพล่าน ความต้องการทางเพศระเบิดขึ้นภายในช่องท้องอย่างรุนแรง เขาต้องการหล่อน... ต้องการผู้หญิงที่ยืนจีบปากจีบคอโต้เถียงเขาคอเป็นเอ็นตรงหน้าแทบขาดใจ แต่หล่อนคือเมียเก็บของน้าชาย...! ผู้หญิงต้องห้ามที่เขาต้องเก็บไม้เก็บมือให้ไกลที่สุด “ฉันต้องการทำแบบนี้ตั้งแต่เห็นเธอครั้งแรกที่เมืองไทยแล้ว จัสมิน... อืมมมม” เซรีมสาธิตความต้องการของตัวเองด้วยการชำแรกแทรกลึกเข้ามาในความคับแน่นไร้ราคีของหล่อนอย่างดุดัน ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความเถื่อนถ่อย เสียงคำรามด้วยความกระสันรัญจวนแผดก้องห้องบรรทม “อื้อ... ฉัน... เจ็บ...” “มันจะดีขึ้น... อืมมมมม...” มันจะดีขึ้นได้ยังไงกัน ในเมื่อเซรีมยังไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย

นนท์ปวิธคือคุณหมอหนุ่มรูปงามและใจดี และมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นมุมมืดของผู้ชายคนนี้ มุมมืด... ที่เขาสร้างเอาไว้เพื่อทำร้ายเธอเพียงคนเดียว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "นอนกับฉัน แล้วฉันจะยอมช่วยลูกสาวของเธอ" นี่คือข้อเสนอของนายแพทย์นนท์ปวิธ อริณวัฒน์ ศัลยแพทย์หัวใจชื่อดังของเมืองไทย เขาคือเทพเจ้าแห่งการผ่าตัดหัวใจ เพราะคนไข้ทุกคนที่ผ่านมีดผ่าตัดของเขาจะประสบความสำเร็จทุกราย ทุกคนต่างชื่นชมในฝีมือและความมีน้ำใจของคุณหมอหนุ่มหล่อคนนี้มาก เขาคือเทพบุตร คือเทวดาสำหรับคนไข้และญาติๆ แต่ในมุมมืดของเขามีเพียงแค่หล่อนคนเดียวที่ได้เห็น แน่ล่ะ... เขาสร้างมุมมืดเอาไว้เพื่อทำร้ายหล่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น "ตกลงค่ะ" รอยยิ้มหยันเกลื่อนใบหน้าหล่อเหลาของนายแพทย์นนท์ปวิธ ขณะที่เคลื่อนเรือนร่างสูงโปร่งหกฟุตสามนิ้วเข้ามาหยุดใกล้ๆ "งั้นก็คืนนี้เลย" "ตาว... ขอเวลา..." "ลูกสาวของเธอ มีเวลาเหลือเยอะสินะ" "เอ่อ..." "ฉันต้องการเอาเธอคืนนี้..." แล้วเท้าใหญ่ก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก จนตอนนี้ร่างกายอยู่ห่างกันแค่เพียงฟุตเดียวเท่านั้น กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเขาโชยฟุ้งเข้ามาในจมูก ทำให้รจิตราตัวสั่นเทา หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ลดสายตามองลงมามองพอดี ดวงตาสองดวงสบประสานกัน โลกทั้งใบหยุดหมุน ความทรงจำเมื่อห้าปีก่อนย้อนกลับเข้ามาราวกับสายน้ำไหลหลาก ความทรงจำที่หล่อนไม่เคยลืม... และใช้มันหล่อเลี้ยงหัวใจมากว่าห้าปี

ในสายตาของทุกคน คชาวุฒิเก่งฉลาด สุภาพเรียบร้อย และสุดเนิร์ด คงมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ที่รู้ว่าใต้แว่นตาหนาของเขาซ่อนความร้อนแรงเอาไว้มากแค่ไหน ไม่รู้จะอวยยศให้อาจารย์ฟิสิกส์คนนี้ยังไงดี แต่รับประกันว่าอาจารย์แซ่บมาก แซ่บฉ่ำแฉะ^^ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ตรงไหนดี..." หล่อนควรต่อต้านสิ ควรผลักไส เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้นเลย แต่... แต่ร่างกายของหล่อนมันอ่อนระทวยไม่มีแรงเลย "ตรงไหนดีเด็กน้อย..." เขากระซิบถามเสียงกระเส่า "ถ้าคุณไม่ตอบ ผมจะเลือกเองนะ..." "อาจารย์... หนู... หนู..." ใบหน้านวลแดงระเรื่อ ตอนนี้สมองของหล่อนขาวโพลนไร้ความคิดชั่วคราว รอยยิ้มจากปากหยักสวยของอาจารย์ฟิสิกส์สุดหล่อช่างบาดใจเหลือเกิน เขาค่อยๆ ย่อตัวลง และคุกเข่าลงกับพื้น ขณะที่สายตาช้อนขึ้นมาสบประสานกับหล่อนตลอดเวลา ไฟร้อนๆ ในดวงตาของเขากำลังแผดเผาให้หล่อนมอดไหม้ "อา... จารย์..." นี่เขากำลังจะทำอะไรน่ะ เขาคุกเข่าทำไม

พระเอกเรื่องนี้แรกๆ จะออกแนวปากหมา ใจร้าย ชอบทำนางเอกช้ำใจ แต่หลังจากเห่าหอนเป็นแล้ว ก็จะกลายเป็นหมาโบ้คลั่งรักสุดๆ เลยค่ะ ไรต์นอนยันเลย 555+++ คำเตือน... พระเอกเรื่องนี้โบ้ซ้ำโบ้ซ้อนโบ้ไม่ปรานีใคร 55 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "คุณ... ภาม... เป็นอะไรคะ..." คำถามของหล่อนตะกุกตะกักจนแทบฟังไม่เป็นคำ "หึ... ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรือคาลิสา!" เขายื่นมาบีบคอของหล่อน และนั่นก็ทำให้หล่อนตกใจแทบช็อก "คุณภาม... ครีม... กลัว..." ทำไมเขาทำแบบนี้ ทำไมภาวินทร์ถึงบีบคอหล่อนล่ะ แม้จะไม่ได้บีบแรงนัก แต่ก็ทำให้หล่อนกลัวจนแทบหยุดหายใจ "เธอนี่มันเลี้ยงไม่เชื่อง" "คุณภาม... พูดอะไรคะ ครีมไม่เข้าใจ... อ๊ะ..." นิ้วยาวของเขาบีบเค้นลงกับลำคอขาวผ่องของหล่อนแรงขึ้น จนหล่อนเกือบจะหายใจไม่ออก "ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ เธอไปทำอะไรเอาไว้ล่ะ" "ครีม... ครีมเปล่า..." "เลิกตอแหลเถอะ ฉันรู้เรื่องจากน้องอัญหมดแล้ว" "..." "เธอจงใจละเมิดข้อตกลงของเรา" "ครีมเปล่านะคะ คุณอัญเธอรู้อยู่แล้ว... เธอรู้จากคุณภามไม่ใช่เหรอคะ..." หล่อนพยายามจะอธิบายในมุมของตัวเอง แต่ชายหนุ่มไม่ยอมรับฟัง "เธอเดือดร้อน ฉันก็ช่วย ให้ข้าวให้น้ำ ให้เงิน เซ็กซ์ดีๆ ฉันก็ให้ งานก็มีให้ทำ แล้วเธอยังต้องการอะไรจากฉันอีก อยู่เงียบๆ อยู่ในที่ตัวเองไม่ได้หรือไง หื้อ!" "ครีม... ฮืออออ..." "แล้วเธอยังมีหน้าไปโกหกน้องอัญว่าท้องกับฉันอีกเหรอ เธอกล้าดียังไงพูดแบบนั้นออกไป คาลิสา!" หากหล่อนบอกออกไปว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาจริงๆ ภาวินทร์ก็คงจะไม่เชื่อ ใช่... เขาไม่มีทางเชื่อหรอก ตอนนี้เขาเชื่อคำพูดของคู่หมั้นคนสวยของเขาคนเดียวเท่านั้น "ตอบมาสิ... เธอท้องลูกของฉันจริงหรือเปล่า" ใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาส่ายไปมา ก่อนจะตอบเสียงสะอื้น "ไม่... ไม่ได้ท้องค่ะ..." "หึ... นึกอยู่แล้วเชียว เธอมันก็แค่ผู้หญิงมารยา ที่ต้องการทำให้ฉันเดือดร้อนเท่านั้นเอง" เขาหยุดบีบคอของหล่อน และผลักร่างของหล่อนออกห่าง แสดงท่าทางรังเกียจออกมา "เราเลิกกันเถอะ"

เรื่องนี้พระเอกเป็นพวกชอบวิ่ง ตอนแรกวิ่งหนี ตอนหลังวิ่งชนจนมดลูกน้องแทบอักเสบ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยค่ะ เลิฟ เลิฟ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "พี่วิศ... ทำไมพี่เปลี่ยนไปแบบนี้คะ... อื้อ... อย่าทำแบบนี้สิคะ... " แม้จะพยายามขัดขืน แต่เสียงก็แผ่วเบา และอ่อนแรงเหลือเกิน "แล้วชอบพี่แบบนี้ไหมล่ะครับ... อืมม หอมจัง" ปลายจมูกของเขาซุกไซ้อยู่ที่ลำคอ ในขณะที่ฝ่ามืออบอุ่นลูบไล้ซุกซน "พี่ชอบก้นของเธอจัง นุ่มนิ่มมาก" "พี่วิศ..." "และพี่ก็ชอบเสียงครางของเธอด้วย ฟังแล้วยิ่งมีอารมณ์..." เขาเงยหน้าขึ้นจากลำคอของหล่อนที่ดูดเม้มจนแดงช้ำ ดวงตาสบประสานกัน ก่อนที่ปากหยักสวยจะแนบชิดลงมาหา เขาจูบเบาๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบเสียงแปร่งพร่า "ให้พี่เอานะ... พี่หิว..."

เพราะแอบรักจึงยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเป็นคนในความลับ อยู่เงียบๆ ในเงามืดชั่วนิรันดร์ กฎของเขาก็คือ มีอะไรกัน นอนด้วยกัน สนุกกัน แต่ห้ามบอกใคร ห้ามให้ใครรู้ว่ามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ในที่ทำงานเขาคือท่านประธาน และเธอก็คือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทเท่านั้น เมื่อเจอกันก็ทักทายกันบ้างแบบเจ้านายกับลูกน้อง ห้ามแสดงท่าทางหรือแสดงความเป็นเจ้าของ ห้ามโพสต์สถานะในโซเชียล แม้จะไปเที่ยวด้วยกัน ไปถึงไหนต่อไหนด้วยกันก็แล้วแต่ห้ามเปิดเผยทั้งนั้น ซึ่งด้วยความรักที่มีต่อเขา ทำให้เธอตกลงยอมเป็น คนในความลับของเขาอย่างเต็มใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "มามี๊ขา..." วชิรวัฒน์มองเด็กหญิงตัวน้อยที่อายุน่าจะไม่ถึงสามขวบวิ่งเข้ามาสวมกอดฟาริดาด้วยความประหลาดใจและตกใจในเวลาเดียวกัน เขามองใบหน้ากลมๆ ของเด็กหญิงคนนั้น สลับกับใบหน้าของฟาริดา ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด "นี่มันอะไรกัน น้องฟาง... เด็กคนนี้... เป็น..." เขายังพูดไม่ทันจบ ฟาริดาก็ดันร่างของเด็กหญิงไปไว้ด้านหลัง ก่อนจะตอบเขาด้วยสุ่มเสียงดังฟังชัด "ลูกสาวของฟางเองค่ะ" วชิรวัฒน์ถึงกับอึ้ง เขาหันไปมองสบตากับอภิวัฒน์ ก็พบว่าเลขาฯ หนุ่มก็อึ้งไม่ต่างกัน หลังจากตั้งสติอยู่ชั่ววินาที เขาก็หันกลับมาจ้องหน้าฟาริดาเขม็ง "เด็กคนนี้เป็นลูกของใครครับ" เขาพยายามที่จะถามเสียงสุภาพ ทั้งๆ ที่ภายในในเต็มไปด้วยเพลิงไฟกัลป์ เพราะอย่างนี้เองเหรอ ฟาริดาถึงได้หนีจากเขาไป เพราะหล่อนท้อง... แล้วหล่อนท้องกับใครล่ะ นอกจากเขาแล้ว หล่อนยังแอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ บ้าชิบ! นี่หล่อนกำลังจะทำให้เขาโมโหจนเป็นบ้าอยู่แล้วนะ! "ลูกของใครก็ช่างเถอะค่ะ แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่โรมแน่นอน"

ปากของลมทะเลบอกว่าเกลียดชัง แต่มือของเขากลับหยุดแตะต้องแม่สาวใช้เนื้อสาวคนนี้ไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว หึ เธอมันก็แค่ สาวใช้บนเตียง ที่ฉันจะมาหาตอนอยากมีเซ็กซ์เท่านั้นแหละ!!! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ปากบอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันก็แค่เซ็กซ์ แต่ลมทะเลก็บุกเข้าไปในห้องนอนของสกาวเดือนทุกคืน คืนนี้ก็เช่นกัน... เขากำลังตั้งหน้าตั้งตากลืนกินหัวนมสีหวานจากเต้าของสกาวเดือนอย่างตะกรุมตะกราม แม้เมื่อวานจะเอาหล่อนจนฟ้าสาง แต่คืนนี้ก็ยังคงหิวกระหายในรสสวาทของหล่อนเหมือนเดิม ดูเถอะ แค่ร้องคราง ทำไมหล่อนจะต้องครวญครางให้เสียงหวานขนาดนี้ด้วย แค่ได้ยินเสียงครางของหล่อน ร่างกายที่ร้อนเหมือนถูกไฟแผดเผาอยู่แล้วก็ยิ่งแทบมอดไหม้แหลกเป็นจุล "ทำไมเธอน่าเอาแบบนี้ สกาวเดือน..."

ครั้งแรกที่เจอกัน หล่อนเป็นต้นเหตุให้เขาถูกหมากัด ครั้งที่สอง หล่อนทำกาแฟร้อนๆ หกใส่เขาจนไอ้หนูของเขาแทบสุก และครั้งล่าสุด เขากับหล่อนมีเซ็กกันอย่างบ้าคลั่ง ภคภัทรก้มหน้าโลมเลียกลีบสาวด้วยความลุ่มหลง เลียไล้ทุกตารางนิ้วอย่างไร้ความรังเกียจ กลิ่นหอมจากเนินนางช่างพิเศษแบบที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน เขาชอบ... ชอบกลิ่นตรงนี้ของหล่อนเหลือเกิน “อ๊า... เสียวววว ไม่ไหวแล้ว อ๊ายยยยย” เขาเลียไล้อยู่ไม่นาน เจ้าของหอยอวบก็สั่นระริกเกร็งกระตุกด้วยความสุขสม มือของหล่อนกดอยู่บนศีรษะของเขาแน่น ภคภัทรดื่มกินน้ำรักของมาลีจนแห้ง จึงค่อยๆ ใช้นิ้วเปิดทางเข้าไปภายใน “อ๊ะ... อา...” เขารับรู้ได้ถึงความคับแน่นที่รัดรึงอยู่รอบนิ้วยาวของตัวเอง กรามแกร่งของเขาขบกันแน่น ใบหน้าหล่อจัดบิดเบี้ยวด้วยความปรารถนา

ความรู้สึกหนึ่งเกิดขึ้น เมื่อไม่มีเธออยู่ในชีวิตอีกแล้ว... หล่อนต้องตาฝาดไปแน่ๆ เลย แกมแพรสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ และก็หลับตาลงช้าๆ นับหนึ่งถึงสิบในใจ ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง แต่... แต่ใบหน้าของอติพัฒน์ก็ยังอยู่ แถมเขาก็เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ นี่มันอะไรกัน? ใบหน้าหวานซีดเผือดไร้สีเลือด เมื่อค้นพบแล้วว่าอติพัฒน์ที่เห็นนั่นคือตัวจริงเสียงจริง ไม่ใช่แค่ภาพลวงตา แถมซ้ำร้ายไปกว่านั้น เขายัง... ยังอุ้มน้องก้อยเอาไว้ในอ้อมแขน และจูงมือน้องกันต์ ผู้ที่ไม่ชอบให้คนแปลกหน้ามาสัมผัสตัวเอาไว้ด้วย หัวใจของแกมแพรร่วงหล่นลงกระแทกพื้นอย่างแรงจนแตกกระจาย เมื่อเห็นว่าลูกสาวของตัวเองมีท่าทางหลงรักอติพัฒน์อย่างออกหน้าออกตา ส่วนน้องกันต์ก็ให้ความไว้วางใจอติพัฒน์ราวกับรู้จักคุ้นเคยกันมาเนิ่นนาน “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ แกมแพร” น้ำเสียงของเขายังคงนุ้มและทุ้มเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิด “ผมดีใจนะที่ได้เจอคุณอีกครั้ง” หญิงสาวพยายามตั้งสติเอาไว้ พยายามระงับความตื่นเต้นและความโกรธทั้งหมดเอาไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ “กรุณา... ส่งลูกของฉันคืนมาด้วยค่ะ” “ผมว่า... เราสองคนมีเรื่องต้องคุยกันนะ” “ฉัน... ไม่มีอะไรจะคุยกับคุณหรอกค่ะ” “แม้แต่เรื่องลูกๆ ของเราอย่างนั้นหรือ แกมแพร”

เขาปรามาสว่าหล่อนทั้งเฉิ่ม ทั้งเชย ทั้งจืดชืด ไม่มีทางยอมให้หล่อนขึ้นเตียงด้วยเด็ดขาด แต่สุดท้ายแล้วกลับเป็นเขาเองที่ต้องกลืนน้ำลาย และคลั่งรักหล่อนจนโงหัวไม่ขึ้น “เจอคุณก็ดีแล้ว... ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณพอดีเลยค่ะ” คนที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงนุ่มรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที ใบหน้าหล่อจัดเปื้อนรอยยิ้ม และมองร่างอวบอัดของพลับพลึงด้วยความหิวกระหายไม่ปิดบัง “เอาไว้คุยกันที่หลังเถอะครับ” แล้วเจ้าของคำพูดกระเส่าก็ยื่นสองแขนออกมาข้างหน้า “มาหาผมสิ พลับพลึง” หล่อนส่ายหน้าไปมา ความน้อยใจยังคงเต้นเร่าอยู่ในความรู้สึก “ฉันจะกลับบ้านพรุ่งนี้ค่ะ” คิ้วเข้มของดีแลนขมวดพันกันยุ่ง ก่อนที่เขาจะกระโดดลงจากเตียงอย่างคล่องแคล่วและเดินมาหยุดตรงหน้าของหล่อน “คุณทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก” “ทำไมฉันจะทำไม่ได้คะ ในเมื่อฉันไม่ใช่เจ้าสาวตัวจริงของคุณสักหน่อย น้องหยาดต่างหากที่คือตัวจริง” “เราคุยกันแล้วนี่ พลับพลึง” หล่อนเชิดหน้าสูง ดวงตามีหยาดน้ำตา “ปล่อยฉันไปตามทางของตัวเองเถอะค่ะ” “ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้นแหละ พลับพลึง” เขารวบร่างอรชรเข้ามากอดเอาไว้หลวมๆ “ลืมไปแล้วหรือไงว่าคุณเป็นเมียของผมแล้ว” คำพูดของเขามีผลทำให้กึ่งกลางลำตัวสาวร้อนรุ่ม แต่กระนั้นความน้อยใจก็ยังคงมีอำนาจมากกว่า “มันก็แค่เรื่องผิดพลาดในชีวิตของคุณเท่านั้นแหละค่ะ ลืมมันไปซะเถอะนะคะ” “ก็บอกแล้วไงว่าผมลืมไม่ได้ คุณเป็นเมียผม”

+++ เมื่อนางบำเรอที่คิดว่าเป็นของตายหายไป เขาจึงรู้ใจของตัวเอง +++ “จะกลับแล้วเหรอคะ” “พรุ่งนี้ผมมีนัดกับ น้องลียา แต่เช้าน่ะ ถ้าผมค้างคืนที่นี่ ผมอาจจะตื่นเช้าไม่ไหว” แววตาของเขายังคงมองหล่อนไม่วางตา “คุณก็รู้ใช่ไหมว่าถ้าผมอยู่กับคุณ ผมไม่ค่อยได้นอนเท่าไหร่ เอาเป็นว่า คืนพรุ่งนี้ผมจะมาหาคุณก็แล้วกันนะ ผมไปล่ะ” แล้วบุรุษรูปงามดั่งเทพเจ้าปั้นแต่งก็โน้มหน้ามาจูบแก้มนวลที่มีสีเลือดฝาดของหล่อนเบาๆ แต่ถึงแม้จะถูกสัมผัสเพียงแผ่วเบา แต่ไออุ่นจากปลายจมูกของเขาก็ทำให้หล่อนสะท้านไปทั้งหัวใจ ยิ่งอยู่ใกล้เขา หล่อนก็ยิ่งตกหลุมรักเขามากขึ้นทุกวันๆ “นอนพักนะ เอาไว้พรุ่งนี้ผมจะโทรหา” “ขับรถดีๆ นะคะ และถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป ถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกพิชาบ้างนะคะ พิชาจะได้รู้ว่าคุณถึงบ้านโดยปลอดภัยน่ะค่ะ” เขาระบายยิ้ม ซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์เหลือเกิน ไม่มีผู้หญิงคนไหนห้ามใจไม่ให้ลุ่มหลงคุณหมอหนุ่มรูปงามอย่างพิริยะได้หรอก โดยเฉพาะหล่อน ที่หลงใหลเขาจนหัวปักหัวปำเลยทีเดียว “ถ้าผมไม่ลืมนะ” หล่อนหน้าเจื่อนลง ก่อนจะฝืนยิ้มตอบรับเขาออกไป “ถ้าลืมก็ไม่เป็นไรค่ะ” คำตอบของเขาตรงไปตรงมา ไม่เคยรักษาน้ำใจของหล่อนเลย แต่ก็อย่างที่เขาเคยบอกเอาไว้นั่นแหละ เขาจะทำทุกอย่างตามความรู้สึก ดังนั้นถ้าหล่อนรับไม่ได้ก็เดินออกไปได้เลย เขาอนุญาต... แต่หล่อนก็ยังไม่ยอมไปไหนเสียที... ยังคงอยู่เป็นนางบำเรอของเขา รอเสี้ยวเศษความใคร่จากเขาอย่างไร้ยางอาย

“นั่น... อะไรคะ” “ใบหย่า เซ็นซะ แล้วเธอจะได้เงินสิบล้านบาทตามที่ฉันเคยสัญญาไว้” “หย่า.. เหรอคะ” “ใช่ ทำไม เราตกลงกันแล้วนี่ หรือว่าเธอต้องการเงินเพิ่ม” “มะ ไม่ใช่ค่ะ” “ถ้าไม่ใช่ ก็รีบเซ็นซะ ฉันจะได้ส่งให้กับทนายของฉัน เราสองคนจะได้เป็นอิสระจากกันเสียที” “เรา... ยังไม่หย่ากันไม่ได้เหรอคะ” “ทำไม เธอจะยื้อเวลาอยู่ด้วยกันอีกทำไม เราไม่ได้รักกันลืมไปแล้วหรือไง” “คือ...” “หรือว่าเธอยังไม่อิ่มเซ็กซ์ของฉันล่ะ” “มะ ไม่ใช่ค่ะ ดา...” “ความจริงฉันก็รู้อยู่เต็มอกนะว่าเธอน่ะติดใจเซ็กของฉันแค่ไหน งั้นเรามาทำกันอีกสักครั้ง ฉันจะทำให้เธออิ่มแปล้ จะได้ไม่โยกโย้ที่จะไม่เซ็นใบหย่าอีก”

ในอดีตจันทร์แรมทรยศความรักของวิธวินท์อย่างเลือดเย็น และเลือกไปแต่งงานกับผู้ชายแก่คราวพ่อเพราะร่ำรวยกว่า ห้าปีต่อมา วิธวินท์ถีบตัวเองขึ้นจนร่ำรวยล้นฟ้า และทรงอิทธิพลในโลกธุรกิจ เขาจึงกลับมาแก้แค้น แต่ความแค้นของเขากลับมาลงที่น้องสาวต่างมารดาอย่างเดือนอ้ายแทน วิธวินท์ใช้เดือนอ้ายเป็นเครื่องมือ เพื่อสร้างความเจ็บปวดให้กับจันทร์แรม ซึ่งเดือนอ้ายก็โง่เหลือเกินหลงคิดว่าวิธวินท์รักตัวเองจากใจจริง จึงยอมพลีกายให้กับเขาอย่างง่ายดาย วิธวินท์จงใจทำให้เดือนอ้ายตั้งท้อง และตั้งใจทอดทิ้ง เพราะมั่นใจว่าจันทร์แรมจะต้องเสียใจมาก (วิธวินท์เชื่อมาตลอดว่าจันทร์แรมรักน้องสาวคนนี้มาก) แต่ทุกอย่างกลับผิดคาดไปหมด เพราะแท้จริงแล้วจันทร์แรมไม่ได้รักเดือนอ้ายเลย ตรงกันข้ามกับอิจฉาริษยาตลอดเวลา เมื่อความจริงทุกอย่างเปิดเผย เดือนอ้ายรู้ตัวว่าถูกหลอกมาเป็นเหยื่อแค้นจึงหนีไป พร้อมกับลูกในท้อง หลังจากเดือนอ้ายหนีหาย วิธวินท์จึงรู้ใจตัวเองว่าแท้จริงแล้ว เขารักเหยื่อแค้นอย่างเดือนอ้ายเข้าให้แล้ว เขาจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อทวงคืนผู้หญิงที่ตัวเองรักดั่งดวงใจกลับคืนมา

เพราะบุญคุณค้ำคอ บัวรินจึงถูกเลื่อนสถานะจากเด็กรับใช้มาเป็นเมียลับๆ ของภวินท์ ลูกชายเจ้าของบ้าน ผู้ชายที่ป่าวประกาศว่าเกลียดชังเธอ เหมือนกิ้งกือไส้เดือน แต่กระนั้นเขาก็จับเธอกลืนกินทุกเวลาที่มีโอกาสจนบัวรินอ่อนเปลี้ยเพลียแรงเสียทุกเช้า จนกระทั่งเจ้าสาวตัวจริงของภวินท์ปรากฏตัวขึ้น เมียลับๆ อย่างเธอก็จำต้องหายไป ใช่... บัวรินหายไปพร้อมๆ กับเลือดเนื้อเชื้อไขของภวินท์ผู้ชายที่เธอแอบรักมาแสนนาน ตัวอย่างเล่ม : บัวรินอาเจียนจนหมดไส้หมดพุงก็รู้สึกดีขึ้น วัลลีย์ช่วยประคองออกมาจากห้องน้ำ มานั่งลงบนเตียง “เดี๋ยวป้าพาไปหาหมอนะบัว” “อย่าเลยค่ะป้าวัล บัวไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ” บัวรินส่ายหน้าปฏิเสธอย่างเกรงใจ “จะไม่เป็นไรได้ยังไง บัวอ้วกแต่เช้าแบบนี้น่ะ” วัลลีย์พูดออกมา ก่อนจะทำหน้าแปลกใจเมื่อนึกอะไรขึ้นได้ “นี่บัวคงไม่ท้องหรอกใช่ไหม” ใบหน้าของบัวรินซีดเผือดไร้สีเลือด และก็อดนึกย้อนไปถึงค่ำคืนหนึ่งที่ภวินท์นอนกับหล่อนมาราธอนตั้งแต่หัวค่ำยันรุ่งสาง และถุงยางอนามัยก็หมด แถมหล่อนยังหลงลืมกินยาคุมฉุกเฉินอีกต่างหาก หล่อนไม่ได้บอกใครกับความเผลอเรอในครั้งนั้น เพราะคิดว่าตัวเองจะไม่โชคร้ายได้รับผลกระทบใดๆ แต่... แต่ตอนนี้ผลแห่งความไม่รอบคอบในครั้งนั้นกำลังส่งผลกับหล่อนอย่างร้ายแรง “ไม่... น่าใช่หรอกจ้ะป้าวัล” หล่อนภาวนาให้เป็นแบบนั้น ภาวนาให้หล่อนไม่ได้ตั้งท้องกับผู้ชายที่กำลังจะไปเป็นสามีของผู้หญิงคนอื่นอย่างภวินท์

ปรมะพลาดพลั้งมีความสัมพันธ์กับนักศึกษาของตัวเองจนตั้งท้อง เขาจำใจต้องรับผิดชอบอย่างไม่มีทางเลือก แต่ผู้ชายระดับไฮเอ็นเช่นเขาไม่ยอมเข้าตาจนง่ายๆ หรอก ในเมื่อพลาดไปแล้วก็ช่างมัน รับแค่ลูกเอาไว้ และเขี่ยแม่ของเด็กทิ้งลงถังขยะ นี่แหละคือทางออกที่ยอดเยี่ยมที่สุด! ตัวอย่างเล่ม : ระหว่างที่รองเท้าสีดำเงาวับกำลังย่ำลงไปบนพื้นกระเบื้องราคาแพง เขาก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาชนเข้าที่ขาด้านหลัง ปรมะหยุดเดิน และก็หมุนตัวกลับไปมองสิ่งที่พุ่งเข้ามาปะทะร่างกายของตัวเอง เด็กผู้หญิงถักเปียสองข้าง... เขายิ้มที่มุมปากน้อยๆ ก่อนจะย่อตัวลงนั่งเผชิญหน้ากับเด็กตัวจ้อย “อย่าวิ่งซนนะครับเด็กดี...” เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมามองเขา ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างดีใจ “คุณพ่อ...” เขาไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของเด็กหญิงตรงหน้า แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจจนแทบช็อกคือใบหน้าของเด็กหญิงคนนี้ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับเขาตอนเด็กไม่มีผิด ปรมะถึงกับอึ้งงันไป แต่เด็กน้อยยังคงยิ้มแถมยังยกมือขึ้นลูบหน้าของเขาไปมา “คุณพ่อจริงๆ ด้วย... ไข่มุกไม่ได้ฝันไป... เย้...” “หนู...” ตอนนี้แม้แต่จะพูดออกมาให้เป็นคำยังยากสำหรับปรมะเลย เด็กคนนี้เรียกเขาว่าพ่อ แถมยังมีหน้าตาถอดแบบมาจากเขาในตอนเด็กอีกต่างหาก ซีรีส์ในชุดที่เกี่ยวข้องกัน 1. ขายหัวใจให้ท่านประธาน 2. มลทินรัก CEO 3. คืนเผลอรัก 4. อุ้มรักเมียแสนชัง

เมื่อหล่อนพลั้งพลาดมี One Night Stand กับน้องชายของผู้ชายในฝัน?!! วาสินีเสียใจมากที่ปรมะผู้ชายที่ตนเองแอบรักมาหลายปีพลาดทำผู้หญิงท้อง หญิงสาวดื่มเหล้าจนเมามาย และเผลอไผลมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับปรมินทร์คุณหมอหนุ่มสุดหล่อซึ่งเป็นน้องชายแท้ๆ ของปรมะ! เรื่องทุกอย่างมันควรจะจบแค่นั้น... เพราะทั้งเขากับหล่อนต่างตกลงกันว่าจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ? หากแต่เรื่องมันไม่ยอมจบน่ะสิ เมื่อเมธวินพี่ชายของหล่อนดันมาพบเจอเข้าพอดิบพอดีดั่งจังหวะนรก! การแต่งงานจอมปลอม กับคุณหมอหนุ่มสุดเย็นชาจึงเกิดขึ้นกะทันหัน เขากับหล่อนจึงต้องร่วมหัวจมท้ายอยู่ในเรือลำเดียวกัน จนกว่าจะมีโอกาสได้เซ็นใบหย่า! ซีรีส์ในชุดที่เกี่ยวข้องกัน 1. ขายหัวใจให้ท่านประธาน 2. มลทินรัก CEO 3. คืนเผลอรัก 4. อุ้มรักเมียแสนชัง

เขา... กลับมาเมืองไทยร่วมงานศพของบิดาที่ไม่เคยเห็นเขาเป็นลูก เธอ... คือของแถมที่พ่วงมากับพินัยกรรม ที่ไม่อาจจะปฏิเสธได้ เขาชังหล่อนราวกับเศษขยะ ตั้งใจว่าจะเหยียบให้แหลกคาฝ่าเท้าเพราะหลงคิดว่าเธอคือเมียลับของบิดา แต่พอได้ลิ้มชิมรส ความตั้งใจทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป เมื่อเธอช่างหวานฉ่ำ จนเขาไม่อาจจะตัดใจสลัดทิ้งได้ลง

ผู้ชายที่แอบรักมานานประกาศแต่งงาน ยังไม่เจ็บช้ำเท่ากับเจ้าสาวของเขาคือเพื่อนที่รักและไว้ใจมากที่สุด เมื่อความเจ็บมันประดังประเดเข้ามาเหมือนห่าฝน นัทนิสาจึงประกาศก้องกลางงานแต่งของอดีตเพื่อนรักว่าจะมีความสุขให้อิจฉาตาร้อน จากนั้นก็ลากแฟนเก่าของเพื่อนที่มีดีกรีเป็นถึงดอกเตอร์ที่ขึ้นชื่อเลื่องชาเรื่องความซึนไปซั่มสนั่นโรงแรม แต่ทำไมนะ ผู้ชายที่หล่อนมองเห็นว่าเป็นแค่เครื่องมือแก้แค้น ถึงทำให้หัวใจที่เพิ่งอกหักมาหมาดๆ เต้นแรงได้ขนาดนี้?? “พี่ปอ... ลืมอะไรเหรอคะ” “พี่ลืมจูบนัทไงครับ” แล้วเขาก็คว้าหล่อนเข้าไปกอดและจูบอย่างดูดดื่มโดยที่หล่อนตั้งเนื้อทั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียว จากนั้นก็พากันเข้ามาในห้อง ทั้งๆ ที่ปากยังประกบติดกันแนบแน่น “พี่ปอ... ต้องรีบกลับไปทำงานวิจัยไม่ใช่เหรอคะ...” หล่อนรีบเตือนเขา เมื่อเขาถอนจูบเร่าร้อนออกไป ชายหนุ่มก้มลงกระซิบที่ข้างใบหูเล็กของนัทนิสาเบาๆ “ตอนนี้พี่อยากวิจัยร่างกายของนัทมากกว่าครับ...”

สหรัฐ ชายหนุ่มหน้าตาดี ฐานะมั่นคง วัยพร้อมมีครอบครัวที่ชีวิตนี้ไม่เคยมีความคิดจะแต่งงาน แต่ต้องมาแพ้ทางให้กับจินตนา เพื่อนสนิทของหลานสาวตัวเองที่อายุน้อยกว่าเกินรอบ ความน่ารักใสซื่อและไร้เดียงสาของหล่อน ทำให้เขาต้องเปลี่ยนตัวเองจากเทพบุตรมาเป็นตาแก่บ้ากามอย่างไม่มีทางเลือก! “เป้าเริ่มแฉะแล้วนี่” เขาบอก และมองด้วยสายตาที่ทำให้เธอต้องรู้สึกหน้าเห่อร้อนแดงก่ำจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีหายไปเลย “มันไม่ได้แฉะเพราะอาตั้มหรอกค่ะ” เลือกที่จะโกหกคำโตออกไป เพื่อให้ตัวเองรู้สึกอายน้อยลง สหรัฐที่รู้ก็แค่นยิ้มหยัน “เด็กปากดี” สายตาของเขาบอกชัดว่าไม่เชื่อที่หล่อนโกหกเลยซักนิด แล้วคนตัวเล็กก็ต้องนอนตัวบิดตัวงอเมื่อฝ่ามือของเขาลูบล้วงใส่เนินสาวไปมา ปากอิ่มเผยอจะบอกให้เขาหยุดแต่ก็ไม่ทันปากหยักสวยได้รูปของเขาที่ประกบลงมาบดขยี้กลีบปากอิ่มร้อนแรง

สำหรับเธอ... ปาณัสม์คืออดีตเพื่อนรัก ก่อนจะกลายมาเป็นอดีตสามีโดยไม่ได้ตั้งใจ สำหรับเขา... เอิงเอยคือเพื่อนที่เขาแอบรักแต่ได้แต่เก็บเอาไว้เพียงในใจ จนกระทั่งวันหนึ่งสบโอกาส เขาจึงไม่ยอมปล่อยให้โอกาสที่จะได้ครอบครองเพื่อนรักหลุดลอยไป เขาครอบครองเธอ ก่อนจะตื่นมาพบกับความว่างเปล่าของเตียงนอน...

เธอแอบคิดไม่ซื่อกับเขา แต่เขาคิดกับเธอแค่เพื่อน... เรื่องราวความรักความผูกพันธ์ของข้าวหอมกับปกป้อง คนทั้งคู่เคยเป็นเพื่อนซี้กัน และความสัมพันธ์ก็คงจะเป็นแบบตลอดไป หากไม่มีเหตุการณ์ผิดพลาดในค่ำคืนนั้นเกิดขึ้น ข้าวหอมรู้ใจตัวเองมานานแล้ว แต่ปกป้องนั้นกว่าจะรู้ใจตัวเอง ก็วันที่เสียเธอไป...

เมื่อเพื่อนรักถูกบังคับให้แต่งงานกับสาวที่ไม่ได้รัก โมราจึงถูกขอร้องให้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลืออย่างไม่มีทางเลือก ค่าจ้างจำนวนมาก กับระยะเวลาสั้นๆ ในการแต่งงาน มันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มเสียอีก ในความคิดของโมรา แต่หญิงสาวไม่มีทางรู้เลยว่าการแต่งงานในครั้งนี้ มันคือเล่ห์รักของเพื่อนสนิท!!!

ครั้งหนึ่ง องค์ชายเฟซาน บิน นาห์ยาน อัล-ซาอัด เจ้าชายแห่งทะเลทราย เคยลุ่มหลง เมริสา สาวไทยแสนสวยจนถึงขั้นคิดจะอภิเษกสมรสด้วย แต่แล้วก็ถูกสาวเจ้าทรยศ หักหลังอย่างร้ายกาจ หลายเดือนต่อมาวงล้อการแก้แค้นหมุนมาบรรจบอีกครั้ง องค์ชายเฟซานจะทำทุกทางที่จะลากตัวเมริสามาชดใช้ความผิดในอดีตให้จงได้ “เมย์ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่... ไม่คิดว่าชาตินี้จะมีวาสนาพบคุณอีก” “ก็อุตส่าห์บินมาหาไม่ใช่หรือ...” นิ้วแกร่งไล้กลีบปากอิ่มที่เขาเคยดูดดื่มแผ่วเบา “ค่ะ เมย์อยากเจอคุณ เมย์อยากจะอธิ...” “หุบปาก! คำพูดของผู้หญิงแพศยาแบบเธอไม่สามารถทำให้ฉันเคลิบเคลิ้มได้อีกแล้ว” เมริสาน้ำตาไหล พยายามอ้อนวอน “แต่เฟซานคะ เมย์ต้องสารภาพกับคุณ เรื่องวันนั้น เมย์กับโจเซฟเราไม่...” “ฉันไม่อยากฟังเรื่องอัปปรีย์ของเธออีก!” นัยน์ตาสีทองเรืองรองไปด้วยความเคียดแค้น “เลิกพยายามคิดที่จะพูดให้ตัวเองดูดีได้แล้วเมริสา เพราะไอ้เฟซานคนโง่คนเดิมมันตายไปพร้อมๆ กับอุบัติเหตุเมื่อหกเดือนก่อนแล้วล่ะ” “อย่าค่ะ... อย่าทำกับเมย์แบบนี้ ได้โปรดหยุดเถอะ” เฟซานหัวเราะอย่างดูถูก “ปกติโดนมากกว่านี้อีกไม่ใช่หรือ... ไม่เอาน่า แค่ขย้ำนิดหน่อย ไม่สึกหรอกว่าที่เป็นอยู่หรอก” “แต่เมย์... เมย์ไม่เคยมีใคร...” “เอาไปหรอกควายที่บ้านเธอเถอะ... แต่ถึงเธอจะมี หรือไม่มีใครฉันก็ไม่เคยใส่ใจอยู่แล้ว เพราะเธอมันก็แค่อีตัวที่ฉันลากมาขึ้นเตียงเพื่อชำระแค้นเท่านั้น...” “เฟซานคะ ได้โปรดอย่าพูดแบบนี้กับเมย์เลย... เมย์รักคุณนะ” “ฉันมีผู้หญิงที่คู่ควรรออยู่แล้ว เธอมันก็แค่เครื่องบำบัดความใคร่เท่านั้น จำใส่กะโหลกของเธอเอาไว้ซะด้วย เมริสา!”

เมื่อถูกแบล็คเมล์จับหมดทางเลือก ลีลวัตรจึงต้องกระโจนลงไปสู่กรงวิวาห์ แต่ผู้ชายที่พกความโหดเหี้ยม ดิบกระด้างมาตั้งแต่เกิดอย่างเขาไม่มีวันยอมแพ้ง่ายๆ แน่นอน แม่ปลายฟ้าแสนพยศจะต้องเจ็บช้ำ เพราะวิวาห์ครั้งนี้มันคือวิวาห์ไฟ ที่ทั้งเร่าร้อนและบ้าคลั่ง “ไปร่านที่ไหนมาล่ะ... ผัวรอตั้งนาน...” “คนปากสกปรก! นี่ปล่อยฉันนะ...” พยายามดิ้นรนสุดฤทธิ์ แต่ยิ่งดิ้นร่างกายก็ยิ่งเบียดเคล้ากัน ความกำยำของเขาส่งผ่านมาสู่ร่างกายของหล่อนชัดเจน โดยเฉพาะความแข็งชันที่ดุนดันอยู่ตรงหน้าท้อง ปลายฟ้าแก้มแดงอยู่ท่ามกลางความสลัว “ฉันบอกให้ปล่อยไง... คนเลว...!” “ตั้งแต่ได้ทะเบียนสมรสไปนอนกอดนี่... ปากเก่งขึ้นเยอะเลยนี่...” “จะหย่าเลยก็ได้นี่... ฉันไม่ว่าอยู่แล้ว” “หย่าเหรอ...” สายตาคมกริบกวาดมองร่างอรชรที่ตัวเองกอดรัดอยู่ด้วยความหยาบคาย ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “ฉันยังไม่ได้ลองสินค้าเลย... เสียไปตั้งสองล้าน จะให้ปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไง... สักครั้งก่อนจากก็ยังดี...” “ไม่นะ! อย่า...” ริมฝีปากร้อนผ่าวขยี้ลงมาบนกลีบปากนุ่มอย่างรุนแรง สาวน้อยพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่ก็ไม่หลุดเพราะถูกนิ้วเรียวสีแทนของเขาตึงปลายคางเอาไว้แน่น ปลายฟ้าเจ็บจนน้ำตาไหล สัมผัสของลีลวัตรเต็มไปด้วยความต้องการเอาชนะ ประกาศศักดาว่าตัวเองคือเจ้านาย และหล่อนคือทาส... “คืนนี้... ห้ามทำเป็นท่อนไม้ล่ะ เพราะฉันไม่ชอบ... ขึ้นห้องได้แล้ว...”

รินรดาคิดว่าหนุ่มหล่อลากดินที่ตัวเองพบเจอเป็นแค่ยามจนๆ คนหนึ่งเท่านั้น แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่คิดเอาไว้ เมื่อแท้จริงแล้วเมธวินคือ ผู้บริหารหนุ่มสุดหล่อ และเขาก็ร่ำรวยมากๆ และที่สำคัญเขาไ่ม่ได้คิดจะจริงจังกับหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว เสียงเตียงขยับโยกถี่ระรัวตามการเคลื่อนไหวของคนบนนั้น เสียงครวญคราง เสียงหอบกระเส่าของสองหนุ่มสาวดังกังวานสอดประสานกับเสียงเนื้อที่กระทบกันเป็นจังหวะ ถี่ขึ้น... ระรัวแรงขึ้น... ก่อนที่เสียงกรีดร้องด้วยความสุขสมจะดังกังวานกึกก้อง สายพันธุ์สวาทพุ่งทะยานฉีดกระซ่านเข้าสู่โพรงสาวจนเต็มล้นปรี่ บางส่วนของธาราเสน่หาจึงเล็ดทะลักออกมาจากเปื้อนซอกขาให้ได้เห็น

ท่านประธานหนุ่มสุดแสนเพอร์เฟกต์กำลังต้องการ =เมีย= ส่วนหล่อนดาราตัวประกอบตกอับที่กำลังต้องการ =เงิน= สัญญาแต่งงานปลอมๆ จึงเกิดขึ้น พร้อมกับค่าจ้างราคาแพงระยับ แต่ทำไมนะ โชคชะตาถึงเล่นตลก ทำให้หล่อนกับเขาอุ่นเตียงกันก่อนที่หล่อนจะได้รับค่าจ้างเสียอีก!!?? ตัวอย่างในเล่มจ้า... “ห๊า! ว่า... ว่าไงนะไหม แก... แกปล้ำท่านประธาน???” ไหมแก้วหน้าแดง ตาก็แดง เพราะรู้สึกอดสูกับชีวิตของตัวเองเหลือเกิน “ฉันปล้ำเขาแล้ว และก็สำเร็จด้วย” “แล้วท่านประธานจะฆ่าแกไหมเนี่ยที่แกไปทำแบบนั้นน่ะ ตายแน่ๆ แล้วไหม แกตายแน่” รินรดาทุกข์ใจขึ้นมาถนัดตาเลย “เขาไม่ฆ่าฉันหรอก เพราะฉันโกหกว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แล้วท่านประธานก็เชื่ออย่างนั้นเหรอ” “อืม ก็ไม่เห็นว่าอะไรนะ นี่ฉันตื่นเต้นแทบตายตอนเอาผ้าปูเตียงที่เปื้อนเลือดซิงของฉันซ่อนน่ะ แต่เจ้านายของแกก็แย่งไปดูจนได้” “ท่าน... ประธานเห็นไหม ถ้าเห็นท่านประธานจะต้องรู้แน่ๆ” “น่าจะไม่เห็นนะ เพราะเขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย”

ดวงตาของเขาเลือดเย็น และมันก็เต็มไปด้วยไฟร้ายที่พร้อมจะแผดเผาให้หล่อนไหม้เกรียม “ห้าปีเชียวนะที่น้องเดือนต้องลำบากปากกัดตีนถีบอยู่กับแม่งี่เง่าอย่างเธอ” “ฉัน... เลี้ยงดูน้องเดือนอย่างดี” หล่อนโต้แย้งเสียงสะอื้น “หึ... เธอลองคิดดูนะ น้องเดือนจะมีความสุขแค่ไหน หากได้อยู่กับฉัน” น้ำเสียงของเขาเลือดเย็นมาก และไม่มีวี่แววผ่อนปรนใดๆ เลย “ฉันสามารถบันดาลทุกอย่างให้กับน้องเดือนได้ ในขณะที่เธอไม่สามารถมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับน้องเดือนได้เลย เพราะเธอยากจน!”

เขาจะทำเช่นไหร่ เมื่อเด็กกะโปโลผอมแห้ง กลายเป็นสาวสะพรั่งน่ากิน ระหว่างปล่อยเธอไป แสร้งทำเป็นไม่สนใจไยดีเหมือนเดิม หรือว่าจับกินหัวกินหางกินกลางตลอดตัว?! “ไปเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยก่อน ห้ามใส่ชุดอยู่บ้านลงสระ” “เอมเปลี่ยนเรียบร้อยแล้วค่ะ” คนพูดอมยิ้ม และก็สลัดเสื้อคลุมออกจากตัวทันที เสื้อคลุมสีขาวร่วงลงไปกองกับพื้นหินขัด พร้อมๆ กับบิกินีสีแดงเพลิงบนเนื้อขาวๆ ปรากฏขึ้น พระเจ้า.... แพทริกรู้ทันทีเลยว่าการจ้องมองเรือนร่างของเชอเอมในชุดบิกินีตัวจิ๋วนี้คือความผิดพลาดอย่างมหันต์เลยทีเดียว เขาไม่ได้ต้องการจะมองหล่อน แต่ไม่สามารถแกะสายตาออกจากหล่อนได้เลย เขาหายใจดังขึ้น และแรงขึ้น ขณะเอื้อมมือไปด้านหลัง นิ้วยาวสะกิดตะขอเพียงเบาๆ สายเสื้อชั้นในก็หลุดออกจากกัน ก้อนเนื้อนวลที่เขาทั้งดูดทั้งเลีย ทั้งอมหัวนมสีหวานนั้นดีดเด้งออกมา เขาดึงบราเซียร์ออกไปทางแขนเรียว และจ้องเต้าอวบไม่วางตา เด็กสาวเอียงอาย หน้าแดงก่ำ ยกมือขึ้นกอดอกเอาไว้เพื่อปกปิดความอวบอัดของตนเอง แต่เขาไม่มีทางยอม เขาดึงสองแขนเล็กออก “อย่าซ่อนมันจากสายตาของพี่...” “อ๊ะ... อา... พี่แพท...”

เดวิดคืออดีตทหารรับจ้างสัญชาติอเมริกัน และตอนนี้เขาก็คือบอดี้การ์ดหุ่นล่ำน่าปล้ำของคุณหนูผู้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ พราวพลอย เธอคือคุณหนูผู้ร่ำรวย ใครๆ มองว่าเธอร้ายกาจทั้งๆ ที่แท้จริง เธอถูกใครบางคนใส่ร้าย! หล่อนต้องการมากกว่านี้...! เดวิดรู้ดีว่าสาวสวยเจ้าของเต้าอวบอัดร้องขออะไร แต่เขายังให้หล่อนไม่ได้ เพราะเขายังต้องสำรวจตรวจตราสมบัติของตัวเองให้ทุกตารางนิ้วเสียก่อน หล่อนหวานทั้งตัวเนื้อทั้งตัว หัวนมก็ดูดมันส์ปากมาก เต้านมก็ใหญ่โตยิ่งบีบยิ่งขยำก็ยิ่งเด้งดึ๋งตามติดอุ้งมือ แต่นั่นยังไม่ใช่จุดสุดท้ายที่เขาจะสำรวจ “อ๊า... ได้โปรด... เดวิดขา... ได้โปรด... ฉัน... ฉันต้องการคุณ... อ๊า...”

ภาพที่พ่อและแม่ถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม คือปมแค้นที่ฝังแน่นในใจ "เหนือตะวัน" มาตลอดชีวิต และเมื่อเวลาที่เขารอคอยมาถึง ชายหนุ่มจึงเริ่มต้นสะสางความแค้นทันที ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้ ศัตรูติดกับดักของเขาอย่างง่ายดาย ไม่เว้นแม้แต่เธอคนนั้น... เอื้อมดาว หญิงสาวหัวใจบริสุทธิ์ผู้ภักดีและรักเหนือตะวันจนหมดหัวใจถูกเหมารวมว่าเป็นศัตรูของเขาด้วย เพียงเพราะเธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฆาตกร หญิงสาวตกอยู่ในฐานะเหยื่อที่ไม่มีทางต่อสู้... เธอยินดีรับโทษทัณฑ์ทุกประการจากเขา ด้วยหวังว่าจะดับไฟแค้นในใจชายหนุ่มให้มอดไหม้ลงได้ แม้เจ็บช้ำทรมานเพียงใดหญิงสาวก็ไม่อุทธรณ์... แล้วเขาเล่า ได้ชำระแค้นสมใจแล้ว ทำไมจึงยังรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของเธอคนนั้น ที่ถูกเขาต้องหัวเราะด้วยความสะใจไม่ใช่หรือ ? เขาควรจะจัดการกับเธอต่อไปอย่างไรดี!

คริสเตียโนถูกมารดาบังคับให้แต่งงานกับลัลลลิน ผู้หญิงที่เอาแต่วิ่งไล่ตามเขาตั้งแต่เด็กจนโตเป็นสาว เขาต่อต้าน ผลักไส และไม่ยอมกลายเป็นเหยื่อให้กับหล่อนง่ายๆ แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้น ลัลลลินรักคริสเตียโนจนหมดหัวใจ หล่อนตอบตกลงทันทีที่มารดาของเขามาสู่ขอให้เป็นลูกสะใภ้ และก็วาดฝันเอาไว้ว่าชีวิตหลังการแต่งงานจะต้องเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข แต่... ความจริงที่พบกลับไม่ใช่เช่นนั้น เมื่อเจ้าบ่าวจงเกลียดจงชังหล่อนราวกับไส้เดือนกิ้งกือ กระทำย่ำยีหัวใจของหล่อนจนแตกสลาย แต่หล่อนจะทำเช่นไรได้เล่า ในเมื่อรักเขาจนหมดหัวใจ สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คืออดทน ทน... ต่อความร้ายกาจที่เขาสาดซัดเข้าใส่ ทั้งทางหัวใจ... และ ร่างกาย...

คิริล อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ พี่รองแห่งตระกูลมาร์คิเดฟ หากเปรียบว่าหมาป่าดุร้ายและเจ้าเล่ห์แล้ว คิริลนั้นน่ากลัวกว่ามากนัก ชายหนุ่มเป็นมหาเศรษฐีในวงการยานยนต์ ที่ใหญ่ที่สุดในรัสเซียรวมถึงทั้งในทวีปยุโรปทั้งหมดด้วย เขาเป็นผู้ชายที่พก ความฉลาดมาเต็มกระเป๋า เด็ดขาดในทุกๆ เรื่องที่ทำ และแน่นอนว่าคิริลไม่ เคยผิดหวังกับสิ่งที่ตัวเองกระทำลงไปสักครั้งเดียว โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง ชายหนุ่มชื่นชอบกิจกรรมในร่มนี้มาก หนึ่งคืน หนึ่งราตรี กับหนึ่งสตรีที่ต้องเดินลง จากเตียงของเขาไปเมื่อแสงตะวันในยามเช้าเวียนกลับมาอีกครั้ง วัฏจักรของเขาเป็นแบบนี้ และมันก็จะเป็นแบบนี้ไปตลอดกาล เนื้อนวล อมรวัฒน์ สาวน้อยหน้าหวานหล่อนถูกหมาป่าวายร้ายเข้าใจผิด คิดว่าหล่อนคือภรรยาผู้สำส่อนของคนสนิทตัวเอง แต่กว่าจะรู้ว่าหล่อนเป็นเพียงแค่น้องสาวของผู้หญิงที่เขาขยะแขยงเท่านั้น ร่างกายของหล่อนก็ตกเป็นของเขาเสียแล้ว “วิธีเดียวที่จะทำให้เธอได้อยู่กับเอวาตลอดไปนั่นก็คือ...” นัยน์ตาสีเขียวจัดของเขามืดลึกมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เท้าแกร่งก้าวเดินมาหยุดตรงหน้าของหล่อน กลิ่นไอนักล่าจากกายหนุ่มมีผลต่อจังหวะการเต้นของหัวใจสาวยิ่งนัก ตัวหล่อนสั่นเทา ดวงใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากขั้วเสียให้ได้ “จดทะเบียนสมรสกับฉัน” “ห๊า...?!” นี่หล่อนหูฝาดไปหรือเปล่านะ “คุณ... คุณพูดว่าอะไรนะคะ”

คำโปรย นิโคไล อิสไมนอฟ : มาร์คิเดฟ น้องเล็กแห่งตระกูลมาร์คิเดฟ ฉลามขาวอย่างเขาพกพาความเผด็จการ เอาแต่ใจมาตั้งแต่เกิด ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าต้องเนี๊ยบ และสมบูรณ์แบบที่สุด ผู้หญิงที่จะขึ้นเตียงกับเขาก็เช่นกัน จะต้องผ่านการตรวจวิเคราะห์และคัดเลือกมาอย่างพิถีพิถันว่าปลอดโรค ปลอดเชื้อแล้วเท่านั้นถึงจะสามารถขึ้นเตียงกับเขาได้ แต่นิโคไลก็ไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากบรรดาพี่ชายของตัวเองเลยสักนิด รสนิยมทางเพศที่ดุดัน เร่าร้อน และดิบเถื่อนถูกฝังลึกอยู่ในทุกอณูเนื้อของพวกเขาตั้งแต่ลืมตาขึ้นดูโลก และแน่นอนว่าแค่คืนเดียวเท่านั้น แม่ผู้หญิงไร้ประโยชน์พวกนี้ก็จะหมดความน่าสนใจไปโดยปริยาย ไม่มีคำว่าปรานี และไม่มีคำว่าประนีประนอม กฎก็คือกฎ และกฎเหล็กของพวกเขาก็คือ... ผู้หญิงเป็นได้แค่ตุ๊กตายางที่ร้องได้ ดิ้นได้ และทำให้พวกเขาปลดปล่อยได้เท่านั้น! อิงบุญ ราชวรกุล : หญิงสาวที่เติบโตขึ้นมาในซ่องโสเภณี ความหยาบคายของคนในซ่องหล่อหลอมให้หล่อนแข็งกระด้างแต่สุดท้ายก็จำเป็นต้องตอบแทนบุญคุณด้วยการแต่งงานกับผู้ชายหัวใจกระด้างคนหนึ่ง ซึ่งฐานะที่เขามอบให้ก็คือ เมียเก็บ!

- ไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ พี่ใหญ่แห่งตระกูลมาร์คิเดฟ ตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในรัสเซีย ชายหนุ่มเป็นมหาเศรษฐีผู้เป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมากที่สุด จึงไม่แปลกที่แต่ละปีจะมีนักศึกษาสาวสวยมากมายหลายเชื้อชาติต่างพากันมาสอบแข่งขันเพื่อแย่งชิงพื้นที่เข้าศึกษาต่อ และก็รวมไปถึงแย่งชิงพื้นที่หัวใจของอาจารย์หนุ่มหล่อลากดินอย่างไทเลอร์ควบคู่ไปด้วย แต่ใครจะรู้ว่าใต้ใบหน้าเยือกเย็นของพ่อเทพบุตรคนนี้จะเต็มไปด้วยความเร่าร้อน และรุนแรง ทุกอย่างที่ต้องการ ไม่มีทางที่เสือร้ายอย่างไทเลอร์จะไม่คว้ามาขย้ำให้จมเขี้ยว ไม่มีทาง! - จันทร์เจ้าขา โชติฐากร นักศึกษาสาวผู้เป็นโชคร้ายเมื่อหล่อนได้ต้องกลายเป็นเหยื่ออันโอชะของเสือหนุ่มอย่าง ไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ อย่างไร้ทางเลือก

เมื่อความสัมพันธ์ลับๆ จบลง เพราะเขาต้องไปแต่งงานมีครอบครัว หล่อนจึงต้องหอบใจช้ำๆ และอีกชีวิตหนึ่งในครรภ์เดินจากไปอย่างไม่มีทางเลือก “ทำไมโลกมันกลมแบบนี้คะคุณภูมิ... ทำไมเราต้องเจอกันอีกด้วยคะ... ฮือออ” มือเล็กยกขึ้นปิดหน้าร่ำไห้ปิ่มจะขาดใจ ร่างกายสั่นเทิ้มน่าเวทนา การได้พบเจอกับภูมิระพีอีกครั้ง มันยิ่งทำให้แผลใจหัวใจขยายใหญ่มากยิ่งขึ้น นี่หล่อนจะทำยังไงดี... จะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ยังไง แล้วไหนจะยังลูกชายอีก หากภูมิระพีรู้ว่าหล่อนมีลูกของเขาติดท้องมา เขาอาจจะทำยังไง จะแย่งลูกไปจากหล่อนไหม

เธอรักแอบรักเขา และเลือกเขาเป็นเจ้าบ่าวเพียงคนเดียวในชีวิต แต่... เขาไม่ได้รักเธอเลย หัวใจของเขาโยนทิ้งลงในหุบเหวไร้รักไปนานแล้ว “อ๊ะ... พี่ใหญ่จะทำอะไรคะ...” “เข้าหอกับเธอไง” “เข้า... เข้าหอ?” “ใช่” ใบหน้างามของฟ้าลดาซีดขาว ดวงตายังคงเบิกโพล่ง ปากอิ่มเผยอตกใจ “ฟ้า... เอ่อ... ฟ้าไม่คิดว่าพี่ใหญ่จะทำ...” “อะไรทำ” นี่เขาต้องให้หล่อนพูดมันออกไปทั้งหมดเลยอย่างนั้นเหรอ “ทำอะไร? ไหนบอกมาสิ” หล่อนสะดุ้งโหยง เมื่อเจ้าของตักแกร่งที่หล่อนนั่งทับเค้นเสียงดุดันรดใบหน้า “ก็... ทำ... ทำแบบนั้น” “ถ้าเธอหมายถึงเซ็กซ์ล่ะก็ แน่นอนฉันต้องทำมันอยู่แล้ว” “พี่ใหญ่!” “ก็ในเมื่อมันเป็นคืนแต่งงานของเราสองคน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ได้มีความรู้สึกใดซ่อนเร้นอยู่เลย “หรือว่าเธอคิดว่าการแต่งงานของเรา จะไม่มีการเข้าหอ” “คือฟ้า... ฟ้า...” หล่อนก้มหน้าหลบสายตาคมกริบ และพยายามที่จะพูดต่อจนจบ "ฟ้า... ไม่คิดว่าพี่ใหญ่จะทำแบบนั้นด้วย...” “ฉันจะทำ จะมีเซ็กซ์กับเธอในคืนนี้” “ตะ... แต่พี่ใหญ่เกลียดฟ้า...” เสียงของหล่อนแผ่วเบาไม่ต่างจากลมหายใจเลย “ฉันจะรู้สึกอะไรมันไม่สำคัญหรอก เพราะฉันหนีชะตากรรมที่เกิดจากปลายนิ้วของเธอไม่พ้น ดังนั้นฉันก็ควรจะได้รับความผ่อนคลายจากเรื่องบ้าๆ นี้บ้าง จริงไหม ฟ้าลดา”

เขาร้อนแรง เซ็กส์จัด และต้องการเพียงนางบำเรอบนเตียงเท่านั้น เธอเรียบร้อย เฉิ่มเชย ประดุจดั่งแม่ชี เมื่อการแต่งงานที่เจ้าบ่าวไม่พอใจบังเกิดขึ้น เพราะความต้องการของผู้ใหญ่ ทำให้เขาเลือกที่จะจองจำเธอเอาไว้ด้วยแรงพิศวาสดั่งเยี่ยงไฟป่า จนกระทั่งมันแผดเผาทั้งเขาและเธอจนเกรียมไหม้ พร้อมกับเขาที่ไม่อาจจะสลัดเธอทิ้งได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ตอนแรก และตกหลุมรักแม่ชีน้อยคนนี้เข้าเต็มหัวใจ

มณีรินตกกระไดพลอยโจนมาเป็นแฟนหลอกๆ ของรุ่นพี่ทันตะฯ สุดหล่อแบบงงๆ แต่นั่นยังไม่งงมาก เท่ากับการที่ตื่นเช้าขึ้นมาในวันหนึ่ง แล้วตกเป็นภรรยาของรุ่นพี่เข้าจริงๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนกันนะ?! ความร้อนฉ่าจากปากจากลิ้น และนิ้วมือของมังกรมันคือที่สุดของอุปกรณ์ทรมานทางเพศ น้ำของหล่อนไหลหยาดเยิ้ม มิอาจจะต่อสู้กับผู้ช่ำชองในเพลิงกามาได้อีกต่อไป หล่อนเด้งร่อนเนินสวาทขึ้นสูง และเมื่อเขาซุกหน้าหล่อๆ ลงมาหา และแยกกลีบสาวออกจากกัน พร้อมกับแหย่ลิ้นสากลงไป หล่อนก็กรีดร้องและเสร็จสมทันที

เพราะความเข้าใจผิด คิดว่าเธอคือเมียน้อยของพี่ชายตัวเอง หัสวีร์จึงไปลากตัวผู้หญิงที่เขาคิดว่าร่านเลวมาลงทัณฑ์ แต่เมื่อรู้ว่าตัวเองเข้าใจหญิงสาวผิดไป เขาก็ไม่อาจจะปลดปล่อยเธอให้หลุดมือไปได้อีกแล้ว... เขาดูดอมหัวนมของหล่อนเขาไปในปาก ใช้ลิ้น ใช้ฟันขบเม้มราวกับจะกลืนกินมันเข้าไปในลำคอ ฝ่ามือก็บีบเค้นเต้านมเต่งตึง และก็กัดจนเป็นรอยแดงช้ำ ในขณะที่มือใหญ่อีกข้างก็ลูบไปตามสัดส่วนโค้งเว้าของหล่อน บั้นท้ายถูกเขาทั้งขยำ ทั้งตบทั้งตี ก่อนที่เขาจะเอามือวกมาที่หน้าขา และกอบกุมเนินสาวเอาไว้ หล่อนจำได้ว่าวินาทีนั้นตกใจจนแทบช็อก ทั้งดิ้นรน ทั้งกรีดร้อง เมื่อเขาขยำความเป็นหญิงของหล่อนอย่างหยาบคาย หล่อนผลักไสสุดฤทธิ์ แต่แล้วเมื่อนิ้วยาวไล้ไปตามกลีบสวาทด้านใน การผลักไส การขัดขืนก็อ่อนแรงลงอย่างน่าตกใจ

มารดาของเขาต้องการได้เธอเป็นลูกสะใภ้ แต่เขา... เขากับชิงชังและรังเกียจหล่อนเหลือเกิน “มองฉันแบบนี้ แล้วยังจะมาปฏิเสธอีกหรือว่าไม่อยากให้ฉันเอาทำเมีย” หล่อนได้สติลดสายตาลง และปฏิเสธ “ทราย... ทรายไม่ได้ต้องการแบบนั้น” เขาไม่สนใจหล่อน และกำลังจะสลัดกางเกงออกจากตัวไปอีกชิ้น “ว๊าย...” หล่อนกรีดร้องกรี๊ดและรีบยกมือขึ้นปิดใบหน้าทันทีเมื่อเขาสลัดกางเกงนอนออกไปจากตัว เขายิ้มเยาะกับท่าทางของหญิงสาว “ไม่คิดจะดูขนาดของฉันหน่อยหรือ ทรายทอง”