หลี่ซูซินได้ย้อนเวลามาเกิดในยุค80s ต้องดิ้นรนพาแม่ออกจากบ้านที่เอาแต่กดขี่และเยียบย่ำพวกเธอ ด้วยวิธีการแต่งงานกับถังหนิงอีนายพลหนุ่มผู้แสนเย่อหยิ่งเย็นชาที่ต้องการหาแม่เลี้ยงให้ลูกชายคนเดียวของเขา หลี่ซูซิน เชฟสาวจากอนาคต ที่ย้อนเวลามาอยู่ในยุค 80s และต้องดิ้นรนเอาตัวรอดเพื่อพาแม่ที่ป่วยออกจากสกุลหลี่ หลี่ซูซินได้พบว่าแม่ของเธอซึ่งเป็นลูกสะใภ้ใหญ่ของสกุลหลี่มีฐานะตกต่ำ เพราะพ่อของเธอได้ยกย่องเมียน้อยข่มเหงเมียหลวง และไม่สนใจว่าเธอกับแม่จะใช้ชีวิตลำบากในสกุลหลี่แค่ไหน ต่อมาถังหนิงอีได้ยื่นข้อเสนอให้เธอแต่งงานกับเขา ซึ่งเขาต้องการภรรยาที่สมบูรณ์เพื่อมาดูแลบุตรชายคนเดียวของเขาซึ่งเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็กนามถังหลง คำแนะนำ เรื่องนี้ปมไม่ซับซ้อน มีดราม่าแค่เริ่มต้นนะคะ เนื้อหาในช่วงต่อไปเป็นสุขนิยม มีฉากNC ในเรื่อง จบดี อ่านง่ายค่ะ ทั้งนี้เมืองหรือเนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของไรต์ไม่ได้มีจริงนะคะ ขอบคุณค่ะ ซื้อในเว็บหรือแอนดรอยจะถูกกว่าแอปเปิ้ลนะคะ ขอบพระคุณทุกท่านค่ะ
วันที่ สาม เดือนสิบสองช่วงปลายปีอันหนาวเหน็บ คนในตระกูลหลี่ก็อยู่กันพร้อมหน้าไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของคุณชายใหญ่ ครอบครัวคุณชายรอง และครอบครัวคุณชายสี่ นั่นเป็นเพราะว่าวันนี้คือวันสำคัญที่หลี่ซานบุตรชายคนที่สามของตระกูลหลี่จะกลับมา
หลี่ซูซินเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของนายหญิงสามกับคุณชายสามแห่งตระกูลหลี่ที่ดูเหมือนจะตื่นเต้นกว่าใคร เพราะในตอนนี้พ่อที่หายไปจากบ้านมานานกว่าสิบปีได้กลับมาแล้ว
แน่นอนว่าในใจของหลี่ซูซินต้องตื่นเต้น เพราะเธอไม่เคยเห็นพ่อคนนี้ตัวเป็น ๆ มาก่อน ที่ผ่านมาเธอได้แต่เห็นหน้าเขาจากรูปถ่ายใบเก่าของเขาเท่านั้น
ดังนั้นการได้เจอกันครั้งแรกกับพ่อที่เหินห่าง จึงทำให้เธอรู้สึกประหม่าอยู่ไม่น้อย
หลี่ซูซินหันไปมองแม่ของตัวเองก็เห็นใบหน้าสวยได้รูปของแม่มีสีหน้าเฝ้ารอคอย หลี่ซูซินเผยรอยยิ้มออกมา นี่คงจะเป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นสีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังแบบนี้
เธอรู้สึกประหลาดใจที่สีหน้าดีใจของคุณนายสามทำให้เธอพลอยรู้สึกมีความสุขไปด้วย หลี่ซูซินคิดว่า
เธอคงยอมรับผู้หญิงคนนี้ในฐานะแม่ของตัวเองเต็มหัวใจแล้วล่ะ!
หลี่ซูซินหวนคิดถึงวันที่ตัวเองในวัยยี่สิบแปดปีที่ไปฉลองแชมป์เชฟกระทะเหล็กและเมาหัวทิ่มจนต้องตายเพราะกินเหล้าเกินขนาด จนกระทั่งวิญญาณหลุดเข้ามาอยู่ในร่างของหลี่ซูซินในวัยสิบเจ็ดปีที่ยังทั้งสาว สวย และสด คนนี้
ให้ตายเถอะแค่กินเหล้าใครจะคิดว่าทำให้คนถึงตายได้กันล่ะ
และในตอนที่เธอตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าวิญญาณของตัวเองเข้ามาอยู่ในร่างสาวน้อยหลี่ซูซินที่ฆ่าตัวตายเพราะย่าไม่ให้เรียนมหาวิทยาลัยต่อและยังบังคับให้แต่งงานกับเถ้าแก่ร้านขายผ้าที่อายุเกือบจะหกสิบปีแล้ว
หลี่ซูซินคนใหม่ย่อมไม่ยอมให้ย่าบีบบังคับตัวเองได้อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงต่อปากต่อคำกับย่าโดยไม่เกรงกลัว
"คุณย่าไม่ต้องการให้หนูเรียนต่อหนูก็จะไม่เรียนค่ะ แต่ว่าหนูจะไม่แต่งงานกับคนแก่คนนั้นเด็ดขาด"
หญิงชราถึงกับปากสั่น ตั้งแต่หลี่ซูซินฟื้นขึ้นมาจากการฆ่าตัวตายเธอก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ทั้งปากจัดและท่าทางแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หลี่ซูซินเปลี่ยนไปจนหญิงชราคิดว่า อาจมีวิญญาณร้ายเข้าสิงหลานสาวคนนี้จนได้เชิญหมอผีมาทำพิธีขับไล่วิญญาณ
แต่ในคราวนั้นหลี่ซูซินกลับพังพิธีและยังสาดน้ำไล่หมอผีให้จนกระเจิงออกจากบ้าน หลี่ซูซินยังแหกปากร้องไปทั่วว่าถูกย่ารังแกจนอับอายไปทั่ว
แน่นอนว่าคนที่ไม่กลัวหมอผีคนนั้นย่อมเป็นคนธรรมดาในที่สุดย่าของเธอก็ถอดใจไม่พาหมอผีที่ไหนมาขับไล่วิญญาณร้ายให้เป็นขี้ปากชาวบ้านอีก
ย่าของหลี่ซูซินชี้หน้าด่าหลานสาวว่า เนรคุณ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวดทวงบุญคุณอย่างหน้าไม่อาย
"ฉันให้แกแต่งแกก็ต้องแต่ง แกกับแม่อยู่บ้านฉันใช้เงินหมดไปเท่าไหร่ กินข้าวบ้านฉันหมดไปกี่ถังแล้วคิดบ้างหรือเปล่า ฉันไม่ไล่พวกแกออกจากบ้านไปก็เป็นบุญคุณอันล้นพ้นแล้วยังไม่รู้จักสำนึกบุญคุณอีก"
หลี่ซูซินยกมือกอดอก หรี่ดวงตาคู่งามมองย่าท่าทางท้าทาย
"ที่คุณย่าไม่ไล่พวกเราไปก็ไม่ใช่เพราะว่าคุณย่าต้องคืนสินเดิมที่เอาของแม่ไปใช้จนหมดมาเหรอคะ เงินก้อนนั้นตามกฎหมายคุณย่าต้องคืนให้แม่ แต่คุณย่ากลับฮุบเอาไว้ทั้งหมด คงเพราะเสียดายเงินที่ต้องคืนใช่หรือเปล่า ก็เลยไม่กล้าไล่เสียที เอาสิคะรออะไร อยากไล่ก็เอาเงินมาหรือจะต้องให้หนูไปฟ้องนายอำเภอว่าย่าฮุบสินเดิมของแม่ไปจนหมด"
"หลี่ซูซินแกอยากตายใช่หรือเปล่า ฉัน ๆ ...."
ผู้เป็นย่าทั้งหน้าเขียวหน้าแดงสลับกัน หอบหายใจขึ้นลงเพราะรู้สึกหายใจไม่ทัน เมื่อเริ่มจะเถียงสู้หลานสาวคนนี้ไม่ได้ก็ได้แต่กำมือแน่นดวงตาเบิกกว้างมองสองแม่ลูกอย่างรังเกียจ
ป้าสะใภ้ใหญ่ของหลี่ซูซินเห็นท่าไม่ดี จึงรีบเข้ามาประคองย่าแล้วพูดเบา ๆ
"ซูซินยังเด็กค่ะไม่รู้อะไรควรไม่ควร เดี๋ยวหนูพูดกับซูซินเองนะคะ คุณแม่ใจเย็น ๆ ค่ะ"
ผู้เป็นย่าพยักหน้า ยังไงก็รู้ตัวว่าตนเองไม่สามารถเถียงไม่สู้เด็กสารเลวคนนั้นอยู่แล้วจึงต้องระงับอารมณ์ ถึงกับหันหลังให้หลี่ซูซิน เพราะกลัวว่าจะอดทนลงไม้ลงมือกับหลานคนนี้ไม่ได้
ถึงอย่างไรหลี่ซูซินก็ขายได้ราคา เถ้าแก่หวังยอมทุ่มสินสอดจำนวนมากเพื่อซื้อตัวหลานสาวคนนี้ ดังนั้นจะทำให้เกิดรอยแผลไม่ได้เด็ดขาด
ป้าสะใภ้ใหญ่ของหลี่ซูซินเริ่มกล่อมให้หลานสาวยอมรับ
"เถ้าแก่หวังถึงจะอายุมาก แต่ก็รูปร่างดีหน้าตาอ่อนเยาว์ ยังร่ำรวยมากถ้าหนูแต่งงานไปรับรองว่าหนูจะสบาย อีกอย่างคุณย่าก็เลือกผู้ชายให้หนูเป็นอย่างดี ทั้งรวย ทั้งใจดี แบบนั้นซูซินไม่ลำบากแน่ ๆ ต่อไปจะได้เป็นคุณนายใหญ่มีคนรับใช้มากมายไม่ดีหรือจ๊ะ"
หลี่ซูซินเผยรอยยิ้มกว้าง พูดเสียงอ่อนลงท่าทางเห็นด้วยกับคำพูดของป้าสะใภ้ใหญ่
"คุณย่าว่าเถ้าแก่หวังดีใช่หรือเปล่าคะ"
น้ำเสียงของหลี่ซูซินทำให้ผู้เป็นย่าหันกลับมา รีบตอบรับทันใด
"ดี ดีสิ เขาดีมากเลย ย่าเลือกให้หลานอย่างดีที่สุด เป็นผู้ชายที่ใช้ได้เหมาะสม ในเมืองนี้ย่าว่าเขาดีกว่าคนอื่นเลยล่ะ"
รอยยิ้มของหลี่ซูซินกว้างขึ้น จากนั้นก็มองผู้เป็นย่าด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
"ถ้าคุณย่าว่าดี ทำไมคุณย่าไม่แต่งเองละคะ คุณปู่ตายไปหลายปีแล้วคุณย่าก็เหงาไม่น้อย ผู้ชายคนนั้น ทั้งรวย ทั้งแก่ หนังเหี่ยว ยังเห็นแก่ตัว เหมือนคุณย่าไม่มีผิด เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ถ้าอยากได้ก็แต่งเองก็แล้วกันค่ะต่อไปจะได้ไม่เหงาจนฟุ้งซ่านคิดขายหลานกินอีก!"
สาเหตุที่เขาได้ดูแลเด็กคนนี้นั่นเป็นเพราะพ่อแม่ของเอยและพี่ชายของเอยเป็นเพื่อนสนิทของเขา ครอบครัวเอยจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เอยอายุได้เพียงสิบขวบเท่านั้น ญาติของเอยก็ไม่มีใครเหลียวแลทำให้เขาซึ่งสนิทกับครอบครัวของเอยที่เห็นเอยมาตั้งแต่เล็ก ๆ เกิดความสงสารจึงได้ขอให้พ่อแม่ของเขารับเอยมาเลี้ยงดู และพ่อแม่ของเขาก็ตกลง หลังจากนั้นพ่อแม่ของเขาก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จึงทิ้งให้เขาและเอยอยู่ด้วยกันที่เมืองไทยตามลำพัง นับตั้งแต่นั้นเขาก็กลายเป็นพี่ชายของเอยเต็มตัว แต่วันนี้เมื่อเอยโตขึ้น เธอกลับไม่เห็นบุญคุณและคิดจะจากเขาไปง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่นับวันเขาจะรักเธอจนกระทั่งถอนตัวไม่ขึ้นและเฝ้ารอเธอเติบโตมานานขนาดนี้ ++++++ “อ๊า...เฮียอย่านะ อย่าทำหนู” สาวน้อยส่งเสียงครางเล็ดลอดออกมาเพราะความเสียวซ่าน และเอ่ยห้ามแต่น้ำเสียงของเธอคล้ายกระตุ้นเขายิ่งขึ้นไปอีก “เอยอยากใช่หรือเปล่า หนูก็ต้องการเฮียใช่ไหม” “ไม่...อย่านะเฮีย หนูไม่ได้ต้องการเฮีย เฮียเป็นพี่ชายหนูนะ” “ต่อไปเฮียจะเป็นผัวหนู แล้วจะเอาหนูแรง ๆ ให้หนูไปไหนไม่ได้ต้องร้องหาเฮียเท่านั้น” คำพูดของเขาทำให้เอยหวาดกลัว แต่ในความรู้สึกนี้กลับมีความอยากรู้อยากเห็นอย่างประหลาด หญิงสาวผลักเขาออกเมื่อธนเดชดึงชุดนอนของเธอจนขาด แต่แรงของเขามีมากกว่าตอนนี้เธอจึงยืนเปลือยต่อหน้าเขา เอยยืนน้ำตาไหลพราก เมื่อเขาเห็นเขาจึงเหยียดยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ฉันเกลียดแก อื้อ อื้อ”
หนานอันพริตตี้สาวสู้ชีวิตอายุยี่สิบปีแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอย่างหนักและอยากได้เขามาเป็นแฟนใจจะขาด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอ หญิงสาวได้ไปดูดวงแม่หมอคนนั้นจึงบอกให้เธอมาขอพรที่ศาลเจ้าเล็ก ๆ ในอำเภอแห่งหนึ่งที่ห่างไกลเพื่อให้เธอสมหวังและต้องไปในวันที่ฟ้ามืดที่สุดของเดือนในอีกสองวันข้างหน้าถึงจะเห็นผล หนานอันเชื่อแม่หมอเพราะอยากได้ผัว เธอจึงไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าเป้เดินทางมายังศาลเจ้าทันที เมื่อหนานอันเข้าไปภายในศาลเจ้าก็พบว่า มีสตรีสูงวัยคนหนึ่งอายุราวหกสิบกว่าปีกำลังกวาดศาลเจ้าอยู่ ...... "ได้ของสิ่งนี้ไปต้องสมหวังอย่างแน่นอน" คุณยายพูดพร้อมกับรอยยิ้ม น้ำเสียงนี้ฟังดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง หนานอันยิ้มให้คุณยายจู่ ๆ ขนแขนของเธอก็ตั้งชันขึ้นมา เธอกำลังจะลุกขึ้นในตอนนั้นก็เกิดฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา หนานอันหวีดร้องด้วยความตกใจทว่าเมื่อหันไปมองคุณยายเธอไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว หนานอันประหลาดใจมากร้องเรียกคุณยายอยู่หลายคำ แต่ว่าในตอนนี้เธอก็ไม่มีเวลาให้คิดสิ่งใดแล้วเพราะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นเมื่อฟ้าผ่าลงมาที่ศาลเจ้าเข้าอย่างจังหนานอันที่อยู่ด้านในจึงถูกฟ้าผ่าไปด้วยและสติดับวูบลงไปทันใด ไม่รู้ว่านานเท่าใดที่หนานอันตกอยู่ในความมืดมิด และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกอย่างรอบกายของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...
เซียวหนานอยู่ในระดับต่ำสุดขององค์กรลับที่แผ่ขยายสายข่าวไปทุกแว่นแคว้น นางเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดาที่ถูกเก็บมาให้เป็น นกกระจอกสืบข่าว เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นที่วรยุทธ์ต่ำต้อยและต้องทำงานเอาตัวเข้าแลกเพื่อหาข่าวให้กับเบื้องบน ดังนั้นนกกระจอกเช่นนางจึงมีมากมายแทรกซึมเข้าไปในจวนขุนนางต่าง ๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สิ่งที่นางฝึกฝนมาตลอดหลายปีมานี้ก็คือการเอาใจบุรุษ บำรุงร่างกาย ฝึกฝนศาสตร์ทั้งห้าให้เชี่ยวชาญ และฝึกวิชาเสพสังวาสให้บุรุษติดใจ แม้ว่าจะไม่เคยทำกับบุรุษจริง ๆ แต่ขนาดของแท่งหยกของบุรุษนางล้วนได้สัมผัสมาแล้วจากแท่งหยกของเทียมและแท่งหยกบุรุษของจริงที่นางไม่เคยเห็นหน้าว่าคนพวกนั้นคือผู้ใด เพราะพวกนางต้องมอบกายให้กับเหยื่อคนแรกที่นับว่าส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นจึงไม่อาจร่วมประเวณีกับบุรุษอื่นก่อนที่จะได้รับมอบเหยื่อจากนายใหญ่
องค์หญิงใหญ่รั่วเสียน ต้องปกป้องบัลลังก์ของน้องชายที่ขึ้นครองราชย์ในวัยเพียงแค่ 4 ขวบ ดังนั้นนางจึงต้องหาทางมัดใจเสนาบดีกัวผู้กุมอำนาจราชสำนักเอาไว้ให้ได้ ทว่าบุรุษผู้นี้กลับไม่ต้องการแต่งงานกับนาง เขายังทำตัวดั่งบิดาหาบุรุษไว้ให้นางอีก รั่วเสียนจึงต้องฝึกฝนการยั่วยวนเขาเพื่อหาวิธีมัดใจบุรุษผู้นี้เอาไว้ให้ได้ และนางก็ต้องตกใจเมื่อเสนาบดีกัวกลับมีถึงสองคน! +++ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายจีนโบราณประเภทนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เป็นเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ดังนั้นภายในจะมีฉาก เนื้อหา เน้นหนักที่เรื่องเพศระหว่างชายหญิง มีการร่วมรักกันตั้งแต่ 3 คนขึ้นไป (3P) และอาจมีความไม่สมเหตุสมผลบ้าง ขอให้ผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
คำโปรย หลังจากบิดามารดาเสียชีวิต จูเมยได้ถูกท่านอาบุญธรรมรับเลี้ยง ท่านอาผู้เปี่ยมด้วยความอ่อนโยนและเมตตา ได้กลายเป็นเสาหลักเพียงหนึ่งในชีวิตนาง หัวใจที่อ่อนโยนของจูเมยเริ่มเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้ท่านอา แต่ท่านอาคิดอย่างไรกับนางกันแน่? หรือว่าความรักนี้เป็นเพียงความรู้สึกที่นางมีอยู่เพียงฝ่ายเดียว? เมื่อหัวใจต้องเผชิญกับความไม่แน่นอน จูเมยกลับรู้สึกเจ็บปวดกับความรู้สึกนี้ "ท่านอา...อย่าดีต่อข้ามากนักได้หรือไม่" นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักจีนโบราณ มีดราม่าเล็กน้อยช่วงเริ่มต้น จบสุขนิยม ไม่มีนอกกายนอกใจ เป็นความรักฟิน ๆ ระหว่างท่านอาและหลานสาว(บุญธรรม)ตัวน้อยของตนเอง
เรื่องย่อ จื่อเม่ยเป็นนักเขียน และได้เข้าไปอยู่ในนิยายที่ตัวเขียนเขียนเอาไว้ในฐานะตัวประกอบในนิยายที่ออกมาเพียงสองตอนก็ตาย นางถูกตัวร้ายกักขังเอาไว้ในจวน เจื่อเม่ยรู้ว่าเขาต้องตายและจำทำให้นางตายไปด้วย นางจึงต้องหาวิธีหนีจากเขาเพื่อเอาตัวรอด! นิยายเรื่องนี้เป็นแบบสุขนิยมนะคะ พระเอกจะธงแดงในตอนแรก ๆ เพราะนางเป็นตัวร้ายตามเนื้อเรื่องนะคะ หลังจากนั้นก็รักเมียที่สุดในโลกค่ะ ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ แนะนำตัวละคร จื่อเม่ย นักเขียนที่ย้อนไปอยู่ในโลกนิยายในร่างของอนุจื่ออิน จื่ออิน อนุของตัวร้ายที่ออกมาแค่สองตอนก็ตาย และคนที่จื่อเม่ยมาใช้ร่างกาย ซีเฉิน / องค์ชายสี่ /ซีอ๋อง ตัวร้ายที่ต้องตายในตอนจบ ซีหลาน บุตรชายอายุ 5 ขวบของตัวร้าย รั่วหนิง พระชายาที่ซีเฉินไม่เคยเหลียวแล เหล่าหลง และ เหล่าอี้ องครักษ์ฝาแฝดของซีเฉิน ผู้จงรักภักดี ซีกุ้ยเฟย แม่ของซีเฉิน นางมีความแค้นที่ฝ่าบาทเคยทอดทิ้ง จึงคิดจะแก้แค้นทุกคนและสั่งสอนให้ซีเฉินบุตรชายชิงบัลลังก์ หยางโจวซือ / องค์ชายหก / หยางอ๋อง พระเอกของเรื่องที่จื่อเม่ยวางเอาไว้ในนิยาย
เขาคือลูกชายของผู้มีพระคุณ...เขาคือคนที่อยู่สูงเกินกว่าจะเอื้อมถึง เขาเย็นชาและเขารังเกียจเธอมาตลอด แต่ทำไมวันนี้เขาถึงได้... สั่งให้คนที่เขารังเกียจมาตลอดอย่างเธอ... “จูบฉัน” “คะ?” “จนกว่าฉันจะพอใจ!”
เมื่อสองปีที่แล้ว เพื่อช่วยคนรักในใจ พระเอกถูกบังคับให้แต่งงานกับนางเอก ในใจของเขา เธอเป็นคนน่ารังเกียจและแย่งคนรักของคนอื่น เขาเลยเย็นชาต่อเธอมาตลอด แต่กลับอ่อนโยนและเอาใจใส่กับคนรักในใจถึงเป็นเช่นนี้ เธอยังคงรักเขาอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลาสิบปี ต่อมาตอนที่เธอรู้สึกเหนื่อยและอยากจะท้อแท้นั้น เขากลับตื่นตระหนก... เมื่อเธอกำลังจะตายขณะตั้งท้องลูกของเขา ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าผู้หญิงที่เขายอมเอาชีวิตตัวเองไปแลกนั้นก็คือเธอโดยตลอด
ดวงใจของมาโปรด เขาคือคุณอาข้างบ้านและคนที่ยื่นมือมาช่วยเธอยามอ่อนแรง เธอ...เด็กสาวจอมซนที่หนีหายไปเสียนาน เมื่อได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เขาจะต้องกักเก็บเธอไว้ข้างกายตลอดไป +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ดวงใจอนันต์ เหมือนกามเทพเล่นตลกให้เธอต้องมาพัวพันกับคนที่แอบชอบ ทั้งที่รู้ว่าฐานะต่างกันเหลือเกิน แต่เรื่องของหัวใจมันบังคับได้ที่ไหนล่ะ!
หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
น้ำเหนือ ธนาลักษณ์ (อายุ 32ปี) ชายหนุ่มผู้ถูกเลือกให้ผิดหวังจากความรัก จนเขาคิดว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะรักใคร สุดท้ายชายหนุ่มก็เลือกที่จะหยุด แต่ไม่ใช่การยุติเรื่องบนเตียง เขาเลือกที่จะซื้อกินมากกว่า เพราะเขาเชื่อว่าผู้หญิงเก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์เลือกเงินมากกว่าความรัก เฉกเช่นอดีตคนรักของเขาที่หนีไปแต่งงานกับเศรษฐีดูไบ จนทำให้เขากลายเป็นผู้ชายไร้หัวใจมาจนถึงทุกวันนี้ ทานตะวัน ประสบโชคดี(อายุ 20ปี) ชื่อนี้มาจากดอกทานตะวัน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความเชื่อมั่น ความมั่นคง รักเดียว ใจเดียว แต่ชีวิตของเธอกลับพบเจอแต่ปัญหา หลังจากบิดาติดการพนันอย่างหนัก ดาวเรืองผู้เป็นมารดาจึงคิดหาทางออก โดยการนำลูกสาวไปฝากไว้กับคุณนายจันทร์ฉาย (ทวดเล็ก) เพราะกลัวมารุตจะขายลูกสาวให้กับเจ้าหนี้ของเขา ซึ่งล้วนมากด้วยอิทธิพลในธุรกิจสีเทา