หลี่ซูซินได้ย้อนเวลามาเกิดในยุค80s ต้องดิ้นรนพาแม่ออกจากบ้านที่เอาแต่กดขี่และเยียบย่ำพวกเธอ ด้วยวิธีการแต่งงานกับถังหนิงอีนายพลหนุ่มผู้แสนเย่อหยิ่งเย็นชาที่ต้องการหาแม่เลี้ยงให้ลูกชายคนเดียวของเขา หลี่ซูซิน เชฟสาวจากอนาคต ที่ย้อนเวลามาอยู่ในยุค 80s และต้องดิ้นรนเอาตัวรอดเพื่อพาแม่ที่ป่วยออกจากสกุลหลี่ หลี่ซูซินได้พบว่าแม่ของเธอซึ่งเป็นลูกสะใภ้ใหญ่ของสกุลหลี่มีฐานะตกต่ำ เพราะพ่อของเธอได้ยกย่องเมียน้อยข่มเหงเมียหลวง และไม่สนใจว่าเธอกับแม่จะใช้ชีวิตลำบากในสกุลหลี่แค่ไหน ต่อมาถังหนิงอีได้ยื่นข้อเสนอให้เธอแต่งงานกับเขา ซึ่งเขาต้องการภรรยาที่สมบูรณ์เพื่อมาดูแลบุตรชายคนเดียวของเขาซึ่งเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเด็กนามถังหลง คำแนะนำ เรื่องนี้ปมไม่ซับซ้อน มีดราม่าแค่เริ่มต้นนะคะ เนื้อหาในช่วงต่อไปเป็นสุขนิยม มีฉากNC ในเรื่อง จบดี อ่านง่ายค่ะ ทั้งนี้เมืองหรือเนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของไรต์ไม่ได้มีจริงนะคะ ขอบคุณค่ะ ซื้อในเว็บหรือแอนดรอยจะถูกกว่าแอปเปิ้ลนะคะ ขอบพระคุณทุกท่านค่ะ

บทที่ 1 บทนำ

วันที่ สาม เดือนสิบสองช่วงปลายปีอันหนาวเหน็บ คนในตระกูลหลี่ก็อยู่กันพร้อมหน้าไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของคุณชายใหญ่ ครอบครัวคุณชายรอง และครอบครัวคุณชายสี่ นั่นเป็นเพราะว่าวันนี้คือวันสำคัญที่หลี่ซานบุตรชายคนที่สามของตระกูลหลี่จะกลับมา

หลี่ซูซินเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของนายหญิงสามกับคุณชายสามแห่งตระกูลหลี่ที่ดูเหมือนจะตื่นเต้นกว่าใคร เพราะในตอนนี้พ่อที่หายไปจากบ้านมานานกว่าสิบปีได้กลับมาแล้ว

แน่นอนว่าในใจของหลี่ซูซินต้องตื่นเต้น เพราะเธอไม่เคยเห็นพ่อคนนี้ตัวเป็น ๆ มาก่อน ที่ผ่านมาเธอได้แต่เห็นหน้าเขาจากรูปถ่ายใบเก่าของเขาเท่านั้น

ดังนั้นการได้เจอกันครั้งแรกกับพ่อที่เหินห่าง จึงทำให้เธอรู้สึกประหม่าอยู่ไม่น้อย

หลี่ซูซินหันไปมองแม่ของตัวเองก็เห็นใบหน้าสวยได้รูปของแม่มีสีหน้าเฝ้ารอคอย หลี่ซูซินเผยรอยยิ้มออกมา นี่คงจะเป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นสีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังแบบนี้

เธอรู้สึกประหลาดใจที่สีหน้าดีใจของคุณนายสามทำให้เธอพลอยรู้สึกมีความสุขไปด้วย หลี่ซูซินคิดว่า

เธอคงยอมรับผู้หญิงคนนี้ในฐานะแม่ของตัวเองเต็มหัวใจแล้วล่ะ!

หลี่ซูซินหวนคิดถึงวันที่ตัวเองในวัยยี่สิบแปดปีที่ไปฉลองแชมป์เชฟกระทะเหล็กและเมาหัวทิ่มจนต้องตายเพราะกินเหล้าเกินขนาด จนกระทั่งวิญญาณหลุดเข้ามาอยู่ในร่างของหลี่ซูซินในวัยสิบเจ็ดปีที่ยังทั้งสาว สวย และสด คนนี้

ให้ตายเถอะแค่กินเหล้าใครจะคิดว่าทำให้คนถึงตายได้กันล่ะ

และในตอนที่เธอตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าวิญญาณของตัวเองเข้ามาอยู่ในร่างสาวน้อยหลี่ซูซินที่ฆ่าตัวตายเพราะย่าไม่ให้เรียนมหาวิทยาลัยต่อและยังบังคับให้แต่งงานกับเถ้าแก่ร้านขายผ้าที่อายุเกือบจะหกสิบปีแล้ว

หลี่ซูซินคนใหม่ย่อมไม่ยอมให้ย่าบีบบังคับตัวเองได้อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงต่อปากต่อคำกับย่าโดยไม่เกรงกลัว

"คุณย่าไม่ต้องการให้หนูเรียนต่อหนูก็จะไม่เรียนค่ะ แต่ว่าหนูจะไม่แต่งงานกับคนแก่คนนั้นเด็ดขาด"

หญิงชราถึงกับปากสั่น ตั้งแต่หลี่ซูซินฟื้นขึ้นมาจากการฆ่าตัวตายเธอก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ทั้งปากจัดและท่าทางแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หลี่ซูซินเปลี่ยนไปจนหญิงชราคิดว่า อาจมีวิญญาณร้ายเข้าสิงหลานสาวคนนี้จนได้เชิญหมอผีมาทำพิธีขับไล่วิญญาณ

แต่ในคราวนั้นหลี่ซูซินกลับพังพิธีและยังสาดน้ำไล่หมอผีให้จนกระเจิงออกจากบ้าน หลี่ซูซินยังแหกปากร้องไปทั่วว่าถูกย่ารังแกจนอับอายไปทั่ว

แน่นอนว่าคนที่ไม่กลัวหมอผีคนนั้นย่อมเป็นคนธรรมดาในที่สุดย่าของเธอก็ถอดใจไม่พาหมอผีที่ไหนมาขับไล่วิญญาณร้ายให้เป็นขี้ปากชาวบ้านอีก

ย่าของหลี่ซูซินชี้หน้าด่าหลานสาวว่า เนรคุณ จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวดทวงบุญคุณอย่างหน้าไม่อาย

"ฉันให้แกแต่งแกก็ต้องแต่ง แกกับแม่อยู่บ้านฉันใช้เงินหมดไปเท่าไหร่ กินข้าวบ้านฉันหมดไปกี่ถังแล้วคิดบ้างหรือเปล่า ฉันไม่ไล่พวกแกออกจากบ้านไปก็เป็นบุญคุณอันล้นพ้นแล้วยังไม่รู้จักสำนึกบุญคุณอีก"

หลี่ซูซินยกมือกอดอก หรี่ดวงตาคู่งามมองย่าท่าทางท้าทาย

"ที่คุณย่าไม่ไล่พวกเราไปก็ไม่ใช่เพราะว่าคุณย่าต้องคืนสินเดิมที่เอาของแม่ไปใช้จนหมดมาเหรอคะ เงินก้อนนั้นตามกฎหมายคุณย่าต้องคืนให้แม่ แต่คุณย่ากลับฮุบเอาไว้ทั้งหมด คงเพราะเสียดายเงินที่ต้องคืนใช่หรือเปล่า ก็เลยไม่กล้าไล่เสียที เอาสิคะรออะไร อยากไล่ก็เอาเงินมาหรือจะต้องให้หนูไปฟ้องนายอำเภอว่าย่าฮุบสินเดิมของแม่ไปจนหมด"

"หลี่ซูซินแกอยากตายใช่หรือเปล่า ฉัน ๆ ...."

ผู้เป็นย่าทั้งหน้าเขียวหน้าแดงสลับกัน หอบหายใจขึ้นลงเพราะรู้สึกหายใจไม่ทัน เมื่อเริ่มจะเถียงสู้หลานสาวคนนี้ไม่ได้ก็ได้แต่กำมือแน่นดวงตาเบิกกว้างมองสองแม่ลูกอย่างรังเกียจ

ป้าสะใภ้ใหญ่ของหลี่ซูซินเห็นท่าไม่ดี จึงรีบเข้ามาประคองย่าแล้วพูดเบา ๆ

"ซูซินยังเด็กค่ะไม่รู้อะไรควรไม่ควร เดี๋ยวหนูพูดกับซูซินเองนะคะ คุณแม่ใจเย็น ๆ ค่ะ"

ผู้เป็นย่าพยักหน้า ยังไงก็รู้ตัวว่าตนเองไม่สามารถเถียงไม่สู้เด็กสารเลวคนนั้นอยู่แล้วจึงต้องระงับอารมณ์ ถึงกับหันหลังให้หลี่ซูซิน เพราะกลัวว่าจะอดทนลงไม้ลงมือกับหลานคนนี้ไม่ได้

ถึงอย่างไรหลี่ซูซินก็ขายได้ราคา เถ้าแก่หวังยอมทุ่มสินสอดจำนวนมากเพื่อซื้อตัวหลานสาวคนนี้ ดังนั้นจะทำให้เกิดรอยแผลไม่ได้เด็ดขาด

ป้าสะใภ้ใหญ่ของหลี่ซูซินเริ่มกล่อมให้หลานสาวยอมรับ

"เถ้าแก่หวังถึงจะอายุมาก แต่ก็รูปร่างดีหน้าตาอ่อนเยาว์ ยังร่ำรวยมากถ้าหนูแต่งงานไปรับรองว่าหนูจะสบาย อีกอย่างคุณย่าก็เลือกผู้ชายให้หนูเป็นอย่างดี ทั้งรวย ทั้งใจดี แบบนั้นซูซินไม่ลำบากแน่ ๆ ต่อไปจะได้เป็นคุณนายใหญ่มีคนรับใช้มากมายไม่ดีหรือจ๊ะ"

หลี่ซูซินเผยรอยยิ้มกว้าง พูดเสียงอ่อนลงท่าทางเห็นด้วยกับคำพูดของป้าสะใภ้ใหญ่

"คุณย่าว่าเถ้าแก่หวังดีใช่หรือเปล่าคะ"

น้ำเสียงของหลี่ซูซินทำให้ผู้เป็นย่าหันกลับมา รีบตอบรับทันใด

"ดี ดีสิ เขาดีมากเลย ย่าเลือกให้หลานอย่างดีที่สุด เป็นผู้ชายที่ใช้ได้เหมาะสม ในเมืองนี้ย่าว่าเขาดีกว่าคนอื่นเลยล่ะ"

รอยยิ้มของหลี่ซูซินกว้างขึ้น จากนั้นก็มองผู้เป็นย่าด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"ถ้าคุณย่าว่าดี ทำไมคุณย่าไม่แต่งเองละคะ คุณปู่ตายไปหลายปีแล้วคุณย่าก็เหงาไม่น้อย ผู้ชายคนนั้น ทั้งรวย ทั้งแก่ หนังเหี่ยว ยังเห็นแก่ตัว เหมือนคุณย่าไม่มีผิด เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ถ้าอยากได้ก็แต่งเองก็แล้วกันค่ะต่อไปจะได้ไม่เหงาจนฟุ้งซ่านคิดขายหลานกินอีก!"

อ่านต่อ

ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป

หนังสืออื่นๆ ของ ซีไซต์

ข้อมูลเพิ่มเติม

เด็กร่านของเฮียเดช

โรแมนติก

5.0

สาเหตุที่เขาได้ดูแลเด็กคนนี้นั่นเป็นเพราะพ่อแม่ของเอยและพี่ชายของเอยเป็นเพื่อนสนิทของเขา ครอบครัวเอยจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เอยอายุได้เพียงสิบขวบเท่านั้น ญาติของเอยก็ไม่มีใครเหลียวแลทำให้เขาซึ่งสนิทกับครอบครัวของเอยที่เห็นเอยมาตั้งแต่เล็ก ๆ เกิดความสงสารจึงได้ขอให้พ่อแม่ของเขารับเอยมาเลี้ยงดู และพ่อแม่ของเขาก็ตกลง หลังจากนั้นพ่อแม่ของเขาก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จึงทิ้งให้เขาและเอยอยู่ด้วยกันที่เมืองไทยตามลำพัง นับตั้งแต่นั้นเขาก็กลายเป็นพี่ชายของเอยเต็มตัว แต่วันนี้เมื่อเอยโตขึ้น เธอกลับไม่เห็นบุญคุณและคิดจะจากเขาไปง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่นับวันเขาจะรักเธอจนกระทั่งถอนตัวไม่ขึ้นและเฝ้ารอเธอเติบโตมานานขนาดนี้ ++++++ “อ๊า...เฮียอย่านะ อย่าทำหนู” สาวน้อยส่งเสียงครางเล็ดลอดออกมาเพราะความเสียวซ่าน และเอ่ยห้ามแต่น้ำเสียงของเธอคล้ายกระตุ้นเขายิ่งขึ้นไปอีก “เอยอยากใช่หรือเปล่า หนูก็ต้องการเฮียใช่ไหม” “ไม่...อย่านะเฮีย หนูไม่ได้ต้องการเฮีย เฮียเป็นพี่ชายหนูนะ” “ต่อไปเฮียจะเป็นผัวหนู แล้วจะเอาหนูแรง ๆ ให้หนูไปไหนไม่ได้ต้องร้องหาเฮียเท่านั้น” คำพูดของเขาทำให้เอยหวาดกลัว แต่ในความรู้สึกนี้กลับมีความอยากรู้อยากเห็นอย่างประหลาด หญิงสาวผลักเขาออกเมื่อธนเดชดึงชุดนอนของเธอจนขาด แต่แรงของเขามีมากกว่าตอนนี้เธอจึงยืนเปลือยต่อหน้าเขา เอยยืนน้ำตาไหลพราก เมื่อเขาเห็นเขาจึงเหยียดยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ฉันเกลียดแก อื้อ อื้อ”

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

โรแมนติก

5.0

หนานอันพริตตี้สาวสู้ชีวิตอายุยี่สิบปีแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอย่างหนักและอยากได้เขามาเป็นแฟนใจจะขาด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอ หญิงสาวได้ไปดูดวงแม่หมอคนนั้นจึงบอกให้เธอมาขอพรที่ศาลเจ้าเล็ก ๆ ในอำเภอแห่งหนึ่งที่ห่างไกลเพื่อให้เธอสมหวังและต้องไปในวันที่ฟ้ามืดที่สุดของเดือนในอีกสองวันข้างหน้าถึงจะเห็นผล หนานอันเชื่อแม่หมอเพราะอยากได้ผัว เธอจึงไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าเป้เดินทางมายังศาลเจ้าทันที เมื่อหนานอันเข้าไปภายในศาลเจ้าก็พบว่า มีสตรีสูงวัยคนหนึ่งอายุราวหกสิบกว่าปีกำลังกวาดศาลเจ้าอยู่ ...... "ได้ของสิ่งนี้ไปต้องสมหวังอย่างแน่นอน" คุณยายพูดพร้อมกับรอยยิ้ม น้ำเสียงนี้ฟังดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง หนานอันยิ้มให้คุณยายจู่ ๆ ขนแขนของเธอก็ตั้งชันขึ้นมา เธอกำลังจะลุกขึ้นในตอนนั้นก็เกิดฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา หนานอันหวีดร้องด้วยความตกใจทว่าเมื่อหันไปมองคุณยายเธอไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว หนานอันประหลาดใจมากร้องเรียกคุณยายอยู่หลายคำ แต่ว่าในตอนนี้เธอก็ไม่มีเวลาให้คิดสิ่งใดแล้วเพราะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นเมื่อฟ้าผ่าลงมาที่ศาลเจ้าเข้าอย่างจังหนานอันที่อยู่ด้านในจึงถูกฟ้าผ่าไปด้วยและสติดับวูบลงไปทันใด ไม่รู้ว่านานเท่าใดที่หนานอันตกอยู่ในความมืดมิด และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกอย่างรอบกายของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

โรแมนติก

5.0

เซียวหนานอยู่ในระดับต่ำสุดขององค์กรลับที่แผ่ขยายสายข่าวไปทุกแว่นแคว้น นางเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดาที่ถูกเก็บมาให้เป็น นกกระจอกสืบข่าว เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นที่วรยุทธ์ต่ำต้อยและต้องทำงานเอาตัวเข้าแลกเพื่อหาข่าวให้กับเบื้องบน ดังนั้นนกกระจอกเช่นนางจึงมีมากมายแทรกซึมเข้าไปในจวนขุนนางต่าง ๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สิ่งที่นางฝึกฝนมาตลอดหลายปีมานี้ก็คือการเอาใจบุรุษ บำรุงร่างกาย ฝึกฝนศาสตร์ทั้งห้าให้เชี่ยวชาญ และฝึกวิชาเสพสังวาสให้บุรุษติดใจ แม้ว่าจะไม่เคยทำกับบุรุษจริง ๆ แต่ขนาดของแท่งหยกของบุรุษนางล้วนได้สัมผัสมาแล้วจากแท่งหยกของเทียมและแท่งหยกบุรุษของจริงที่นางไม่เคยเห็นหน้าว่าคนพวกนั้นคือผู้ใด เพราะพวกนางต้องมอบกายให้กับเหยื่อคนแรกที่นับว่าส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นจึงไม่อาจร่วมประเวณีกับบุรุษอื่นก่อนที่จะได้รับมอบเหยื่อจากนายใหญ่

ต้องทำเช่นใดให้พวกท่านลุ่มหลง

โรแมนติก

5.0

องค์หญิงใหญ่รั่วเสียน ต้องปกป้องบัลลังก์ของน้องชายที่ขึ้นครองราชย์ในวัยเพียงแค่ 4 ขวบ ดังนั้นนางจึงต้องหาทางมัดใจเสนาบดีกัวผู้กุมอำนาจราชสำนักเอาไว้ให้ได้ ทว่าบุรุษผู้นี้กลับไม่ต้องการแต่งงานกับนาง เขายังทำตัวดั่งบิดาหาบุรุษไว้ให้นางอีก รั่วเสียนจึงต้องฝึกฝนการยั่วยวนเขาเพื่อหาวิธีมัดใจบุรุษผู้นี้เอาไว้ให้ได้ และนางก็ต้องตกใจเมื่อเสนาบดีกัวกลับมีถึงสองคน! +++ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายจีนโบราณประเภทนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เป็นเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ดังนั้นภายในจะมีฉาก เนื้อหา เน้นหนักที่เรื่องเพศระหว่างชายหญิง มีการร่วมรักกันตั้งแต่ 3 คนขึ้นไป (3P) และอาจมีความไม่สมเหตุสมผลบ้าง ขอให้ผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

ท่านอาเจ้าขา...ข้าอยากเป็นภรรยาของท่าน

โรแมนติก

5.0

คำโปรย หลังจากบิดามารดาเสียชีวิต จูเมยได้ถูกท่านอาบุญธรรมรับเลี้ยง ท่านอาผู้เปี่ยมด้วยความอ่อนโยนและเมตตา ได้กลายเป็นเสาหลักเพียงหนึ่งในชีวิตนาง หัวใจที่อ่อนโยนของจูเมยเริ่มเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้ท่านอา แต่ท่านอาคิดอย่างไรกับนางกันแน่? หรือว่าความรักนี้เป็นเพียงความรู้สึกที่นางมีอยู่เพียงฝ่ายเดียว? เมื่อหัวใจต้องเผชิญกับความไม่แน่นอน จูเมยกลับรู้สึกเจ็บปวดกับความรู้สึกนี้ "ท่านอา...อย่าดีต่อข้ามากนักได้หรือไม่" นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักจีนโบราณ มีดราม่าเล็กน้อยช่วงเริ่มต้น จบสุขนิยม ไม่มีนอกกายนอกใจ เป็นความรักฟิน ๆ ระหว่างท่านอาและหลานสาว(บุญธรรม)ตัวน้อยของตนเอง

นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

โรแมนติก

5.0

เรื่องย่อ จื่อเม่ยเป็นนักเขียน และได้เข้าไปอยู่ในนิยายที่ตัวเขียนเขียนเอาไว้ในฐานะตัวประกอบในนิยายที่ออกมาเพียงสองตอนก็ตาย นางถูกตัวร้ายกักขังเอาไว้ในจวน เจื่อเม่ยรู้ว่าเขาต้องตายและจำทำให้นางตายไปด้วย นางจึงต้องหาวิธีหนีจากเขาเพื่อเอาตัวรอด! นิยายเรื่องนี้เป็นแบบสุขนิยมนะคะ พระเอกจะธงแดงในตอนแรก ๆ เพราะนางเป็นตัวร้ายตามเนื้อเรื่องนะคะ หลังจากนั้นก็รักเมียที่สุดในโลกค่ะ ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ แนะนำตัวละคร จื่อเม่ย นักเขียนที่ย้อนไปอยู่ในโลกนิยายในร่างของอนุจื่ออิน จื่ออิน อนุของตัวร้ายที่ออกมาแค่สองตอนก็ตาย และคนที่จื่อเม่ยมาใช้ร่างกาย ซีเฉิน / องค์ชายสี่ /ซีอ๋อง ตัวร้ายที่ต้องตายในตอนจบ ซีหลาน บุตรชายอายุ 5 ขวบของตัวร้าย รั่วหนิง พระชายาที่ซีเฉินไม่เคยเหลียวแล เหล่าหลง และ เหล่าอี้ องครักษ์ฝาแฝดของซีเฉิน ผู้จงรักภักดี ซีกุ้ยเฟย แม่ของซีเฉิน นางมีความแค้นที่ฝ่าบาทเคยทอดทิ้ง จึงคิดจะแก้แค้นทุกคนและสั่งสอนให้ซีเฉินบุตรชายชิงบัลลังก์ หยางโจวซือ / องค์ชายหก / หยางอ๋อง พระเอกของเรื่องที่จื่อเม่ยวางเอาไว้ในนิยาย

หนังสือที่คุณอาจชอบ

รักหลังจากหย่า

Kaiser Abarca

4.9

เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"

บำเรอรักคุณหมอมาเฟีย

Me'JinJin

4.9

เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"

ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง

NovelHall

5.0

อดีตนักฆ่าสาวอันดับหนึ่ง ผู้มีใจคอโหดเหี้ยมได้ทะลุมิติอยู่ในร่างสาวน้อยรูปโฉมอัปลักษณ์ ที่ทุกคนต่างสาปส่งและรังแกสารพัด!

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

Hyatt Bamberg

5.0

อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

มาชาวีร์

4.7

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย +++ 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล จวนตระกูลหลี่เจ้าเมืองถัง สตรีสองนางถูกสาวใช้จับคุกเข่าลง ตรงหน้าของหลี่หงซวนเจ้าเมืองถัง ทั้งยังเป็นพ่อสามีของทั้งคู่อีกด้วย ท่านกำลังสอบสวนเรื่องของสะใภ้ใหญ่ของบ้านสาม ถูกฮูหยินรองกับอนุรวมหัวกันลอบทำร้าย ด้วยการวางยาขับเลือดในถ้วยน้ำแกงบำรุงครรภ์ ทำให้นางต้องสูญเสียทารกในครรภ์ไป “ท่านพ่อข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านั่นเป็นยาขับเลือด ฮูหยินรองบอกว่าเป็นน้ำแกงบำรุงครรภ์ ให้ข้าเป็นคนนำไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ เป็นนางนั่นเอง นางหลอกข้า !” เฉาซูหลิ่งชี้นิ้วไปทางสตรีด้านข้าง ร้อนรนเอ่ยออกมาเหมือนคนไม่ได้รับความเป็นธรรม “อนุเฉาเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ เจ้าทำคนเดียวทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเลย” ฮูหยินรอง ถูซวงอี้ ชี้นิ้วใส่หน้าเฉาซูหลิ่งกลับคืน ต่างคนต่างโยนความผิดให้กัน ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเยี่ยนหนานโบกมือให้คนเข้ามา “ข้าให้โอกาสพวกเจ้าสองคนพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครยอมรับความผิดแม้แต่คนเดียว มันน่าจับส่งทางการให้รู้แล้วรู้รอด” พ่อบ้านหลัวให้คนลากสาวใช้คนหนึ่งเข้ามา สภาพของนางถูกทรมานจนเนื้อตัวบวมช้ำไปหมด “เรียนนายท่านข้าให้คนไปค้นห้องสาวใช้ทุกคนในจวน พบเทียบยาซ่อนไว้ใต้หมอน จากห้องของสาวใช้คนนี้ขอรับ” ถูซวงอี้ถึงกับคุกเข่าต่อไปไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนั่งอยู่บนพื้น สาวใช้ที่ถูกทรมานจนสภาพน่าเวทนานั่น เป็นเสี่ยวอิงสาวใช้สินเดิมของนางเอง “ฮูหยินรอง ข้าขอโทษ ข้าทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ ข้าขอโทษ !” เสี่ยวอิงโขกศีรษะลงตรงหน้าของถูซวงอี้แรง ๆ น้ำตาไหลนองหน้าจน แทบไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว พ่อบ้านหลัวเอ่ย “ข้าให้คนไปถามที่หอโอสถแล้วขอรับนายท่าน เป็นเทียบยาขับเลือดจริง ๆ” หลี่หงซวนมองไปทางบุตรชายคนที่สามของตน พบว่าเขามีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สตรีที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าคือฮูหยินรอง กับอนุภรรยาที่เขารักใคร่ไม่ต่างกัน เหตุใดถึงได้คิดร้ายต่อฮูหยินใหญ่ของเขาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องสูญเสียลูกที่อยู่ในท้องของนางไป เดิมทีฮูหยินใหญ่ของเขาก็ตั้งท้องยากอยู่แล้ว เขารอมาตั้งนานกว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องสูญเสียไปเช่นนี้ “หย่วนเจ๋อนี่เป็นเรื่องในเรือนของเจ้า เจ้าอยากตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองหรือไม่” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามบุตรชาย “ไม่ ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกนางอีกต่อไป แล้วแต่ท่านพ่อเถอะขอรับ ข้าขอตัวไปดูฮูหยินใหญ่ก่อน” หลี่หย่วนเจ๋อคำนับบิดา สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปในทันที หางตายังไม่แม้แต่จะมองสตรีทั้งสองนาง เฉาซูหลิ่งลนลานตามเขาไป “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ผิดนะเจ้าคะ ท่านพี่ !” แต่ถูกบ่าวรับใช้ขวางทางเอาไว้ หลี่หงซวน “หยุดโวยวายได้แล้วอนุเฉา เจ้าเป็นคนถือถ้วยน้ำแกงใส่ยาขับเลือด ไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ด้วยตัวเอง ยังคิดจะหนีความผิดนี้ไปได้อีกรึ” “ท่านพ่อขะข้าข้า...ไม่ผิด” เฉาซูหลิ่งทิ้งตัวไปด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง เดิมทีนางก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่สามีอยู่แล้ว เพราะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ครั้นได้บุตรสาวก็นิสัยขี้ขลาดขี้กลัว ไหนเลยจะเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหลี่ได้ เฉาซูหลิ่งนั่งเหม่อลอย คล้ายคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะที่หลี่หงซวนกำลังประกาศโทษทัณฑ์ของพวกนาง ถูซวงอี้กับคนของนาง ถูกขายออกจากจวน ไปอยู่หอนางโลมอย่างเงียบ ๆ ชาตินี้อย่าได้ก้าวเท้า กลับมาเหยียบที่จวนตระกูลหลี่อีก ส่วนเฉาซูหลิ่งถูกขับไล่ออกจากจวน ไปพร้อมกับบุตรสาว ให้ไปอยู่เรือนร้างของตระกูลหลี่ที่เมืองฉาง ห้ามกลับมาที่ตระกูลหลี่อีกชั่วชีวิต “ท่านพ่อท่านขับไล่ข้าไป ข้ายังพอรับได้ เหตุใดต้องขับไล่เหยาเอ๋อร์ไปด้วย นางเพิ่งจะสิบสองปีเองนะเจ้าคะ” เฉาซูหลิ่งนึกถึงบุตรสาวร่างกายผ่ายผอม นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ เกิดนึกสงสารนางขึ้นมาจับใจ ฮูหยินผู้เฒ่าหันไปมองสามีเล็กน้อย นางเห็นเด็กสาวคนนั้นมาตั้งแต่เกิด แม้ไม่ได้เอ็นดูแต่ก็นับว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน “ฮูหยินเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจคืนคำได้” คำพูดของประมุขของตระกูล มีหรือใครจะกล้าขัด เฉาซูหลิ่งปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาดัง ๆ นางโง่งมจนทำให้บุตรสาว ต้องมารับเคราะห์กรรมตามไปด้วย “ลากตัวอนุเฉาออกไป หารถม้าสักคันให้คนส่งนาง ไปที่เรือนร้างเมืองฉาง” คำสั่งของหลี่หงซวนเป็นคำขาด บ่าวไพร่รีบทำตามในทันที ครั้นได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังกับฮูหยินผู้เฒ่า หลี่หงซวนถึงได้บอกเหตุผล ที่ต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ นั่นเพราะตระกูลจี้ได้ยื่นคำขาดมา ให้ขับไล่พวกเขาออกไปให้หมด อย่าให้เหลืออยู่แม้แต่ตนเดียว ไม่ต้องการให้คนที่ทำร้ายบุตรสาวของพวกเขา อยู่ระคายสายตาของจี้ชิวหรงอีกต่อไป ฮูหยินผู้เฒ่าแค่นออกมาหนึ่งคำ “อ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ความจริงแล้วต้องการกำจัดอนุในเรือนบุตรสาวทิ้งให้หมด นี่กระทั่งเด็กคนหนึ่งก็ไม่เว้น แต่ก็เอาเถอะ เหยาเอ๋อร์อยู่ที่นี่ ก็ใช่จะมีประโยชน์อันใด นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเราด้วยซ้ำ ให้นางไปกับแม่ของนางนั่นแหละดีแล้ว” หลี่หงซวนนั้นเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็ก ๆ มีตำแหน่งเป็นขุนนางขั้นที่ห้า ฝั่งตระกูลจี้บ้านเดิมของจี้ชิวหรงนั้น อยู่ในเมืองหลวงมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าหนึ่งขั้น เรื่องนี้เขาจึงต้องขบคิด ถึงผลได้ผลเสียในอนาคตอีกด้วย การเสียสละอนุกับหลานสาวคนหนึ่ง เพื่อชดเชยให้แก่คนตระกูลจี้ นับว่าเป็นเรื่องสมควรทำแล้ว “ข้าก็คิดเช่นฮูหยินนั่นแหละ เพียงแต่สะใภ้สามแท้งคราวนี้ ไม่รู้จะยังสามารถตั้งท้องได้อีกหรือไม่ พวกเรารอดูไปก่อนดีกว่า หากนางไม่สามารถตั้งท้องได้จริง ๆ เราค่อยหาอนุมาให้หย่วนเจ๋อภายหลังก็ยังได้ ยามนั้นคนตระกูลจี้จะเอาอะไรมาง้างกับเราได้อีก” “จริงดังท่านว่าเจ้าค่ะ” ฝ่ายเฉาซูหลิ่งที่ถูกคนใช้ ลากตัวออกมาให้เก็บของในเรือน นางส่งเสียงเอะอะโวยวายตลอดทาง พร่ำบอกต้องการพบหลี่หย่วนเจ๋อให้ได้ แต่ถูกสาวใช้ขวางไว้ไม่ให้ไป นางจำใจกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง รีบเก็บของสำคัญใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง

รักไร้ค่า

Delmer Cataldo

5.0

ในการแต่งงานที่ทำข้อตกลงไว้ เจียงหว่านเป็นฝ่ายที่มีใจให้อีกฝ่ายก่อน แต่ตอนที่เธอต้องการเผยเสี้ยนมากที่สุด เขากลับอยู่เคียงข้างคนรักในใจของเขา ในท้ายที่สุด เจียงหว่านก็ตัดสินใจหย่า และเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อเผยเสี้ยนรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็จากไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่เข้าคิวเพื่อรับป้ายหมายเลข เผยเสี้ยนหยิบเงินร้อยล้านออกมาและพูดว่า "หว่านหว่าน คู่รักก็ต้องเป็นคู่เดิมเราแต่งงานใหม่อีกครั้งได้ไหม"

แหล่งข้อมูล

สำหรับผู้เขียน ติดต่อเรา แท็ก หนังสือจบเล่ม

ลิงค์นำเสนอ

กฎหมาย

เงื่อนไขการให้บริการ คำชี้แจงความเป็นส่วนตัว การร้องเรียนเรื่องลิขสิทธิ์

ดาวน์โหลดแอป

APP STORE

GOOGLE PLAY