เธอเป็นหมอเก่งๆ ระดับสากล เป็นประธานของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง ผู้บังคับบัญชาหารรับจ้างที่แข็งแกร่งที่สุด และผู้คลั่งไคล้เทคโนโลยีอันดับหนึ่ง... ไม่นานมานี้ เจี่ยนอู่ ผู้มีความสามารถแข็งแกร่งกลับปกปิดตัวตนของนางและแต่งงานกับชายหนุ่มยากจนคนหนึ่ง โดยไม่คาดคิดก่อนวันแต่งงาน คู่หมั้นของเธอกลายเป็นนายน้อยที่หายไปจากครอบครัวที่ร่ำรวย เขาไม่เพียงเสียใจกับการหมั้นหมายเท่านั้น แต่ยังปราบปรามและทำให้เธออับอายด้วยทุกวิถีทางอีกด้วย เมื่อความจริงถูกเปิดเผย อดีตคู่หมั้นของเธอตกตะลึง และขอร้องให้กลับมาคืนดีกัน ผู้คนใหญ่โตที่ร่ำรวยและน่านับถือคนหนึ่งยืนอยู่ต่อหน้าเจี่ยนอู่ "นี่คือภรรยาของผม ใครกล้าหวังกับเธอ"
“โอ๊ย เจ็บ.....”
เจี่ยนอู่เจ็บจนมึนหัว รู้สึกมีสิ่งแปลกปลอมแข็ง ๆ แทงเข้ามาที่ตัวเธอ
จากนั้นก็เห็นเลือดสีแดงไหลออกมาจากหว่างขา อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา “ตายแล้ว!”
เมื่อกี้เธอลืมไปว่ามีดอกดรีมวีดช่อหนึ่งวางอยู่บนเก้าอี้ จึงเผลอนั่งทับลงไปโดยไม่ทันระวัง ทำให้หนามแหลม ๆ ยาว ๆ ของมันแทงเข้าไปในเนื้อของเธออย่างลึก
ดรีมวีดเป็นพืชที่มีฤทธิ์ทำให้ชาอย่างรุนแรง ต่อมาน่าจะทำให้เธอไร้เรี่ยวแรงไปกว่าหกชั่วโมง เธอจึงตัดสินใจ: ปิดร้าน พักผ่อน!
ดังนั้นเธอทนต่อความเจ็บปวดดึงหนามออก เตรียมไปแขวนป้าย ‘วันนี้หยุด’
แต่ทันที่เธอจะได้ลุก จู่ ๆ ก็มีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่สวมชุดสูทเดินผ่านประตูกระจกเข้ามาในร้านดอกไม้ ทันใดนั้นลมหายใจที่รุนแรงก็ปะทะเข้ามาที่ใบหน้า
เขามองตรงไปที่เธอ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเย็นชาราวกับน้ำค้างแข็ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ ความเกลียดชัง และความโหดร้ายประหนึ่งอยากจะทรมานเธอให้ค่อย ๆ ตายไปอย่างไรอย่างนั้น
เจี่ยนอู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่รู้จักเขา แล้วก็ไม่รู้รายละเอียด และจุดประสงค์อะไรของเขาเลย
แต่สิ่งที่เธอเห็นได้อย่างชัดเจนเลยก็คือ เขาไม่ได้มาดีแน่!
เธอมีศัตรูมากมาย แม้ว่าเธอจะใช้ชื่อปลอมและสวมหน้ากากทุกครั้งที่ไปทำภารกิจ แต่ก็ไม่สามารถรับประกันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าตัวตนของเธอจะไม่ถูกเปิดเผย การที่องค์กรจะมีคนทรยศนั้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว ดังนั้นการที่ศัตรูจะมาตามไล่ฆ่าหรือลักพาตัวเธอ มันจึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไร
ร่างกายของเธอเริ่มอ่อนแรงลงอย่างรวดเร็ว เธอไม่กล้าแสดงท่าทีหุนหันพลันแล่น ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่แสร้งทำเป็นใจดีสู้เสือเอาไว้เท่านั้น
“คุณผู้ชายอยากจะซื้อดอกไม้เหรอคะ?”
“เหอะ!”
ชายคนนั้นหัวเราะเยาะออกมา
เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง จับเอวเธออุ้มขึ้นมาและเดินออกไปข้างนอกทันที
เจี่ยนอู่ต่อยเขาไปตามสัญชาตญาณ แต่พอหมัดที่เบาราวสำลีของเธอชกเข้าที่ตัวของเขา ให้ตายเถอะมันกลับดูเหมือนท่าทางงอลง้อมากกว่า
จากนั้น ฉากด้านนอกร้านก็ทำให้เธอต้องตกใจครั้งใหญ่
ถนนเมืองเก่าที่ทั้งแคบและทรุมโทรม กลับมีรถโรลส์-รอยซ์สีดำหรูหลายสิบคันจอดอยู่อย่างอลัง
บอดี้การ์ดชุดดำหลายร้อยคนได้ล้อมรอบร้านดอกไม้เล็ก ๆ ของเธอเอาไว้
คนที่เดินถนนต่างก็ตกใจกลัวกัน จนไปแอบอยู่ในร้านค้าสองข้างทาง
มันเหมือนกับฉากในละครทีวีที่พวกอันธพาลพากันออกมายึดถนนก่อความวุ่นวายไม่มีผิด
แม้ว่าเจี่ยนอู่จะรอบรู้ แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถเดาได้เลยว่าเป็นใครในเมืองเบลเบิร์นกันแน่ที่ต้องการจะจับเธอ
การก่อความวุ่นวายเวลากลางวันแสก ๆ แบบนี้ ถือว่าอวดดี และบ้าระห่ำเกินไป!
ชายคนนั้นโยนเธอเข้าไปในรถอย่างป่าเถื่อน
จากนั้นก็ขึ้นรถ มานั่งข้าง ๆ เธอ
เมื่อประตูรถปิดลง พื้นที่เล็ก ๆ และคับแคบได้ถูกรังสีความเย็นชาอันทรงพลังของเขาบีบจนตัวแทบจะแตก และขาดอากาศหายใจอยู่แล้ว
เจี่ยนอู่พยายามตั้งสติ เธอแอบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าอย่างเงียบ ๆ เพื่อควานหาโทรศัพท์มือถือ อยากจะกดส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ
แต่ตอนที่เธอเพิ่งจะสัมผัสโดน โทรศัพท์ก็ถูกผู้ชายข้าง ๆ แย่งไปซะก่อน
เธอเหลือบมองไปที่ใบหน้าด้านข้างที่ทั้งน่ากลัวและตึงเครียดของเขา “คุณผู้ชาย คุณควรจะบอกชื่อให้ฉันได้ทราบหน่อยรึเปล่าว่าคุณเป็นใคร แล้วมาจับฉันด้วยจุดประสงค์อะไร..... อุ๊บ!”
เธอถูกบังคับให้กลืนประโยคครึ่งหลังลงไป เพราะมีฝ่ามือใหญ่ ๆ อันแข็งแกร่งข้างหนึ่งมาจับคอของเธอเอาไว้
ราวกับว่าหากเธอกล้าไม่เชื่อฟัง เขาจะหักคอเธอในทันที
“ฉันไม่อยากดูเธอเล่นละครเสแสร้งอะไรทั้งนั้น!”
“หากพูดจาไร้สาระอีกแม้แต่คำเดียว ฉันทำให้เลือดเธอแห้งหมดตัวแน่!”
เพื่อรักษาชีวิตน้อย ๆ ของตัวเองไว้ เจี่ยนอู่จึงหุบปากทันที
เธอไม่มีแรงที่จะต้านทานได้เลย จึงทำได้แค่รอดูผลที่จะเกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ เท่านั้น
แต่เรื่องที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ กลับทำให้เธอช็อคเป็นครั้งที่สอง
ผู้ชายคนนี้พาเธอไปที่สำนักงานเขต
เพียงแค่เดินเข้าและเดินออก ชื่อของเธอก็ถูกพิมพ์ลงไปในช่องคู่สมรสของเขาแล้ว!
ตอนที่ถูกโยนกลับเข้าไปในรถอย่างป่าเถื่อนอีกครั้ง สีหน้าเจี่ยนอู่ดูสับสนมาก
เธอจ้องมองทะเบียนสมรสในมืออย่างอึ้ง ๆ ในที่สุดก็รู้ชื่อของเขาสักที:ฟู่ซือเจี้ยน
ในเมืองเบลเบิร์น คนที่มีมีทรัพย์สมบัติมหาศาล และมีนามว่าฟู่ซือเจี้ยน มีเพียงผู้กุมอำนาจอันดับหนึ่งของตระกูลฟู่เท่านั้น
แล้วเขาก็ยังเป็นเศรษฐีพันล้านที่ผู้คนในเมืองต่างก็ล่ำลือด้วย!
ช่างเป็นเรื่องที่น่าตกใจ และน่างุนงงจริง ๆ
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยไปมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลผู้สูงศักดิ์ และน่ากลัวแบบเขาคนนี้มาก่อน
หรือต่อให้เธอจะไปทำให้เขาขุ่นเคืองโดยไม่ได้ตั้งใจก็ตาม แต่การลอบสังหารหรือการแก้แค้นก็ยังเป็นเรื่องที่เข้าใจได้มากกว่า แล้วการบังคับให้แต่งงานนี่คือ.....?
“เอ่อ คุณฟู่คะ.....”
“หุบปาก!”
เธออยากจะถามเรื่องนี้ให้ชัดเจน แต่เขากลับไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดเลย
หลังจากเสียงดุที่โหดเหี้ยมพ่นออกมาแล้ว เขาก็จับมือซ้ายของเธอมาสวมแหวนเพชรอันล้ำค่าเม็ดเท่าไข่นกพิราบบนนิ้วนางของเธอ
จากนั้นเขาก็ออกคำสั่งขึ้นมาว่า “เมื่อก่อนเธอทำให้คุณย่ามีความสุขได้ยังไง วันนี้ก็ต้องพยายามทำให้ได้อย่างนั้น อย่าทำให้ฉันต้องโมโหอีก!”
เจี่ยนอู่ “..…”
เธอไม่เคยเจอคุณย่าของเขามาก่อนเลย แล้วจะทำอย่างไร?
“คุณฟู่ เราเข้าใจอะไรกันผิดไปรึเปล่าคะ..... อุ๊บ!”
เธอถูกเขาบีบคอเอาไว้อีกครั้ง
เขาดูหงุดหงิดอารมณ์ไม่สดใส ทุกคำพูดที่เขาพูดออกมาเหมือนกับลอยออกมาจากหลุมดำอย่างไรอย่างนั้น
“ตอนนั้นเธออุตสาห์พยายามอย่างหนักใช้เล่ห์เลี่ยมกล่อมคุณย่าบังคับให้ฉันแต่งงานกับเธอ สุดท้ายพอฉันตอบตกลงทำตามที่เธอต้องการแล้ว คนทั้งโลกต่างก็ได้รับการ์ดเชิญงานแต่งงานของเรากันหมดแล้ว แต่เธอกลับหนีไปในวันจดทะเบียนเนี่ยนะ?”
“ฉันไม่สนใจเรื่องที่เธอมาเกาะแกะก่อนหน้านี้ และเรื่องหนีการแต่งงานครั้งก่อนอะไรทั้งนั้น แล้วก็ไม่ได้สนใจเรื่องหน้าอาย และปัญหาที่เกิดขึ้นเพราะเรื่องนี้ด้วย แต่คุณย่าป่วยหนักเพราะเรื่องนี้จนต้องเข้าห้องฉุกเฉิน แค้นนี้ยังไงก็ต้องสะสาง!”
“อาการของคุณย่าอยู่ในขั้นวิกฤต เธอต้องรีบกลับไปทำตัวเป็นหลานสะใภ้ที่ดีเดี๋ยวนี้ หากเธอตุกติกแม้แต่นิดเดียว ฉันจะฝังตระกูลเจี่ยนให้หมด!”
เจี่ยนอู่พอจะเข้าใจแล้ว
เขาลักพาตัวผิดคนนั่นเอง!
น่าจะเพราะเธออาจดูคล้ายกับคู่หมั้นของเขาที่หลบหนีไป จนทำให้เขาจำผิด
เธอและเจียงฉือคู่หมั้นของเธอได้นัดกันเอาไว้แล้วว่า พรุ่งนี้จะกลับไปจดทะเบียบสมรสที่บ้านเกิดของเขา เมืองหมิงซีเจิ้น ทว่าตอนนี้จะทำอย่างไรดี?
คำโปรย การกลับมาแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตครั้งนี้ ทำให้นางมารใจโฉดกลับกลายเป็นคนดี แต่กลับมีเหตุการณ์ที่ทำให้ ถานหยี่เหยียนซึ่งผสานจิตใจกับร่างในปัจจุุบัน จนสงบกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง และกลับมาทำลายล้างทุกอย่างจนวอดวาย เอลิซาเบธ ลีหรือหยางลี่จู บินกลับประเทศจีนเป็นครั้งแรกในชีวิตและถูกดวงตาสวรรค์ที่มีวาสนาผูกพันกันนำนางหวนคืนกลับตระกูลถาน ซึ่งเป็นชาติอดีตของตัวเองเพื่อกลับมาแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตตามที่เคยอ้อนวอนต่อสวรรค์เบื้องบน ดวงตาสวรรค์นำนางกลับมาในชาติที่เกิดเป็นสตรีที่แสนจะร้ายกาจที่สุดในตระกูลถาน และนางก็คือนางมารชื่อกระฉ่อน ถานหยี่เหยียน คุณหนูใจโฉดที่เต็มไปด้วยความอำมหิต สนใจแต่ตัวเองไม่เคยใส่ใจผู้ใดและต้องได้ทุกอย่างที่นางต้องการ จนเป็นต้นเหตุทำให้ตระกูลถานถูกประหารล้างตระกูล และการคัดเลือกพระชายาของอดีตฉู่อ๋องเพื่อเลือกเฟ้นให้กับพระอนุชา เป็นที่มาของการประหารล้างตระกูลถานในอดีต แต่การกลับมาอีกครั้งของถานหยี่เหยียน ซึ่งเป็นร่างในยุคปัจจุบันทำให้ร่างในอดีตและปัจจุบันหลอมรวมเป็นร่างเดียวกันและนางก็คือนางในฝันของบุรุษหน้าหยกผู้เลื่องลือ สตรีใจโฉดผู้เคยเป็นอนุชายาของชินอ๋องรูปงามก่อนที่จะกลับมาแก้ไขเปลี่ยนแปลง
ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...
หนานซ่งเป็นภรรยาที่ดีมาสามปีแล้ว แต่เธอก็ยังไม่สามารถทำให้หยูจินเหวินตกหลุมรักเธอได้ และยังต้องการหย่ากับเธอเพื่อผู้หญิงตีสองหน้าเก่งคนหนึ่งด้วยซ้ำ ช่างเถอะ จะหย่าก็หย่าเลย ฉันไม่เล่นด้วยแล้ว เธอลบร่องรอยของตัวเองทั้งหมด หายไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง จากนั้นพลิกผันกลับอย่างสง่างามและกลายเป็นคู่หูในฝันของเขา หนานซ่งมองสามีเก่าของเธออย่างเย็นชา "อยากร่วมมือกับฉันเหรอ คุณเป็นใครกัน" มีผู้ชายจะมีประโยชน์อะไร ฉันจะโดดเด่นคนเดียว ต่อมาหยูจินก็ตามจีบภรรยาเก่าของเขาจากนั้นพบว่า - หัวหน้าแฮ็กเกอร์คือเธอ เชฟชื่อดังระดับนานาชาติคือเธอ หมอระดับนานาชาติชื่อดังคือเธอ ปรมาจารย์การแกะสลักหยกคือเธอ... ล้วนเป็นเธอ! เมื่อเห็นว่าเส้นทางตามจีบภรรยาของเขายิ่งลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ หยูจินเหวินก็สติแตก! คุณมีตัวตนอีกมากเท่าไรที่ฉันไม่รู้? - - หนานซ่ง: ใจเย็นๆ ฉันเก่งในทุกๆ ด้าน ตามจีบต่อเลย
เมื่อเพื่อนรักที่ไว้ใจแอบทรยศคบกับชายที่ตนรัก และชายที่ตนรักกลับรังเกียจตนจนไม่แม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวเธอ สิ่งที่เธอทำได้คือต่างคนต่างอยู่ แต่ในวังหลังแห่งนี้เธอจะทำอย่างนั้นได้จริงหรือ? ตัวอย่างเนื้อเรื่อง “เจ้ามีอันใดจะกล่าวหรือไม่... สนมหลี่กุ้ยเฟย” น้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเน้นที่ละคำในประโยคท้ายอย่างหนักแน่น “ฮองเฮาแน่ใจแล้วหรือเพคะ ว่าจะให้หม่อมฉันทูลทุกอย่างต่อหน้าข้าราชบริพารเหล่านี้ หากมีข่าวแพร่ออกไปอีก ฮองเฮาทรงทนฟังคำนินทาเหล่านั้นได้หรือไม่” หลี่ฟางซินกล่าวพร้อมยิ้มอ่อนๆ หลี่ฟางซินย่อมรู้ดีว่าเย่วลี่อิงคงได้ยินคำนินทาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วจึงได้พูดเน้นย้ำ หวังจะกระตุ้นให้นางลงมือทำร้ายตน “คำนินทาเรื่องใดกัน เรื่องที่เจ้าเป็นนางอสรพิษนะหรือ เหตุใดเราจะทนฟังไม่ได้เล่า” เย่วลี่อิงตรัสพร้อมยักไหล่อย่าไม่แยแส มีหรือเย่วลี่อิงจะดูไม่ออกว่า ข่าวลือที่แพร่ออกไปนั้นมาจากผู้ใด หากเป็นแต่ก่อนนางย่อมไม่คิดว่าเป็นสหายคนสนิทของนางเป็นแน่ แต่บัดนี้นางรู้แล้วว่าหญิงที่ยืนตรงหน้านางหาใช่สตรีอ่อนหวานแสนดีอย่างที่นางรู้จักไม่ “หม่อมฉันเป็นนางอสรพิษตั้งแต่เมื่อใดกันเพคะ หม่อมฉันและฝ่าบาทมีใจรักใคร่กันมาเนิ่นนาน หากไม่ใช่เพราะฮองเฮาใช้ความดีของท่านแม่ทัพทูลขอให้ฮ่องเต้องค์ก่อนพระราชทานงานแต่ง วันนี้ตำแหน่งฮองเฮาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นของใคร” “เจ้านางแพศยา หากเจ้ามีใจให้ฝ่าบาท แล้วทำไมไม่บอกข้า ยังแสดงแกล้งเป็นแม่สื่อนำของที่ข้ามอบให้ฝ่าบาท ฝากผ่านพี่ชายเจ้าช่วยมอบของให้ฝ่าบาทแทนข้า” เย่วลี่อิงเริ่มพูดด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง “ของอันใดกันเพคะ หม่อมฉันไม่เคยนำของ ของพระองค์มอบให้ฝ่าบาทเลยนะเพคะ ยิ่งให้พี่ชายช่วยส่งแทนให้ยิ่งมิเคย” น้ำเสียงเยาะเย้ยบวกกับรอยยิ้มยียวนของหลี่ฟางซินทำให้เย่วลี่อิงหัวเสียมากขึ้น “นี้เจ้าเอาของของเราไปทิ้งอย่างนั้นหรือ” “ฮองเฮาพูดถึงเรื่องอะไรเพคะ หม่อมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย พระองค์อย่าได้ใส่ความหม่อมฉันสิเพคะ” “นี้เจ้า”
วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม
สหรัฐ ชายหนุ่มหน้าตาดี ฐานะมั่นคง วัยพร้อมมีครอบครัวที่ชีวิตนี้ไม่เคยมีความคิดจะแต่งงาน แต่ต้องมาแพ้ทางให้กับจินตนา เพื่อนสนิทของหลานสาวตัวเองที่อายุน้อยกว่าเกินรอบ ความน่ารักใสซื่อและไร้เดียงสาของหล่อน ทำให้เขาต้องเปลี่ยนตัวเองจากเทพบุตรมาเป็นตาแก่บ้ากามอย่างไม่มีทางเลือก! “เป้าเริ่มแฉะแล้วนี่” เขาบอก และมองด้วยสายตาที่ทำให้เธอต้องรู้สึกหน้าเห่อร้อนแดงก่ำจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีหายไปเลย “มันไม่ได้แฉะเพราะอาตั้มหรอกค่ะ” เลือกที่จะโกหกคำโตออกไป เพื่อให้ตัวเองรู้สึกอายน้อยลง สหรัฐที่รู้ก็แค่นยิ้มหยัน “เด็กปากดี” สายตาของเขาบอกชัดว่าไม่เชื่อที่หล่อนโกหกเลยซักนิด แล้วคนตัวเล็กก็ต้องนอนตัวบิดตัวงอเมื่อฝ่ามือของเขาลูบล้วงใส่เนินสาวไปมา ปากอิ่มเผยอจะบอกให้เขาหยุดแต่ก็ไม่ทันปากหยักสวยได้รูปของเขาที่ประกบลงมาบดขยี้กลีบปากอิ่มร้อนแรง