ดานิเอล ลิมเบอร์สกี เขาเป็นแบดบอย อารมณ์ร้อน และจอมเผด็จการอย่างที่สุด แต่อีกมุมหนึ่ง กลับซ่อนความอ่อนโยน ขี้แกล้ง ช่างปกป้องเอาไว้อย่างลึกสุด เพราะความสำเร็จอย่างงดงามในฐานะมหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจวางโครงข่ายโทรคมนาคมในยุโรป คำว่า เทพเจ้าสื่อสาร คงน้อยไป สมญานามเขาคือ ‘เฮอร์เมสแห่งมหานครปราก’ เทพเจ้าหนุ่มผู้ไม่คิดจะยกย่องเทพีองค์ใดว่าเป็นที่หนึ่ง แต่กลับต้องสั่นคลอนลงไป... เพียงแรกพบ อัญญ์มาลี อริยศักดากุล หญิงสาวชาวไทยเจ้าของดวงตากลมโต เธอดูอ่อนหวานแต่เพียงภายนอกเท่านั้น แท้จริงแล้ว เธอมีพลังดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เทพเจ้าหนุ่มหวนคิดถึงค่ำคืนเร่าร้อนที่ตรึงตาตรึงใจ... กลิ่นหอมหวานของเธอ ทำให้เขาเชื่อได้ทันทีว่า ‘เธอ’ คือสาวน้อยปริศนาที่เฝ้าฝันหามาโดยตลอด ผู้หญิงจากโลกที่สามที่พลัดเข้ามาในชีวิต เพราะ ‘ถูกจัดฉาก’ แต่กับหน้าที่ ‘เฉพาะกิจ’ ที่ทุกอย่างเป็นเพียงการแสดง แต่นักแสดงทั้งสอง จะต้านทานพลังดึงดูดที่กระตุ้นเร้าพวกเขาได้อย่างไร ในเมื่อฝ่ายหนึ่งเปี่ยมไปด้วยความร้อนแรง อันตราย ในขณะที่เธอก็อ่อนหวาน เย้ายวนเขาไปหมดตลอดทั้งเนื้อทั้งตัว! ท้ายที่สุด ความอดทนก็ขาดผึง! แต่ดานิเอลไม่รู้เลยว่า สิ่งที่เขาตัดสินใจทำลงไป เธอจะไม่มีวันให้อภัยเขาเลย นอกเสียจากว่า... “หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นของคุณที่จะมาทำแบบนี้กับฉัน” “คุณลืมข้อตกลงของเราไปตั้งแต่เมื่อไรกัน... แมรี่” “ข้อตกลงเอาแต่ได้ของคุณ ฉันไม่นับด้วยหรอก ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” “ผมปล่อยแน่ แต่หลังจากผมตอกตรึงเรือนร่างคุณไว้ด้วย...” “กรี้ดดด ไม่นะ อย่าทำแบบนี้นะ ปล่อย!” “บอกมาสิ... ว่าความจริงคุณก็ต้องการ” “ไม่!” “แย่จัง... แต่ผมกลับต้องการคุณอย่างท่วมท้นเลยล่ะ” เขาหยุดจ้อง “สัมผัสผมสินางฟ้า เริ่มจากตรงนี้...”
สนามบินนานาชาติ Ruzyne
กรุงปราก, สาธารณรัฐเช็ก
อัญญ์มาลีรู้สึกใจหายเมื่อเครื่องบินลงจอดสู่สนามบิน บนดินแดนที่ได้ชื่อว่างดงามดุจเทพนิยาย... การเดินทางที่ยาวนาน ในที่สุดเธอก็มาถึงปราฮา จุดหมายปลายทางโดยสวัสดิภาพ ชีวิตนับจากนี้อีกหนึ่งปีเต็มเธอไม่มีเวลาที่จะคิดเรื่องอื่นให้เปลืองสมอง นอกเสียจาก ‘หน้าที่’ ที่เธอได้รับเพียงเท่านั้น เธอทำงานให้บริษัท แอล. คอมมิวนิเคชั่น ย่อมาจาก ลิมเบอร์สกี คอมมิวนิเคชั่น สาขาภูมิภาคเอเชียประจำประเทศไทย ในตำแหน่งผู้ช่วยด้านสื่อสารองค์กรอย่างเต็มตัวมาเกือบสามปีแล้ว
แม้ว่างานเธอจะสำคัญในแง่การสร้างภาพลักษณ์และการทำให้กลุ่มลูกค้าทราบถึงกิจกรรมที่องค์กรทำเพื่อสังคมหลายต่อหลายอย่างรวมทั้งสร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างลูกค้าและองค์กรผ่านกิจกรรมต่างๆ ที่ทางบริษัทจัดขึ้น ซึ่งสิ่งเหล่านั้นสำคัญไม่น้อยกว่าฝ่ายอื่นๆ หรอกนะ เมื่ออัญญ์มาลีรับนโยบายจากริชาร์ด ซีอีโอใหญ่ของเมืองไทย แล้วมาลงรายละเอียดในภาคปฏิบัติอีกทีหนึ่ง ทำให้เธอต้องรายงานผลความเป็นไปและบอกกล่าวสรุปรวบยอดให้ริชาร์ดรู้ถึงเสียงตอบรับจากลูกค้าในหลายๆ ด้าน ด้วยเหตุนี้เองมันจึงทำให้เธอค่อนข้างจะสนิทกับริชาร์ดมากเป็นพิเศษ
แต่เพราะหน้าที่ที่เธอทำนั้น เป็นงานระดับปฏิบัติการ จึงยังไม่เคยเผชิญหน้ากับดานิเอล ลิมเบอร์สกี ในฐานะท่านประธานสูงสุดขององค์กรที่ตนเองทำงานด้วยแบบจังๆ เลยสักครั้งเดียว จะด้วยความที่ดานิเอลนั้นประจำอยู่ที่สำนักงานใหญ่ที่เยอรมนีก็ไม่แปลกที่เธอไม่มีโอกาสได้พบหน้าเขาเลย เว้นเสียแต่ว่า...
เอาล่ะน่า... แต่ก็ช่างมันเถอะนะ นั่นไม่สำคัญนักหรอก แต่สิ่งที่เธอเป็นกังวลก็คือว่า หญิงสาวจะรู้ได้อย่างไรว่าผู้ชายที่มารับเป็นนายจ้างตามที่ได้รับมอบหมาย หญิงสาวก็เอะใจเหมือนกันว่าเขาให้เงินเธอเลย โดยที่เธอยังไม่เซนสัญญาอะไรทั้งนั้น เมื่อต้องมาทำงานกับ ‘นายจ้าง’ คนใหม่
เพราะเหตุนี้เอง การค้นหารูปเขาจากเว็บต์ไซค์บริษัท หรือแม้แต่สื่อสาธารณะอื่น เช่นนิตยสารธุรกิจจึงเป็นทางเลือก แน่นอนว่ามีภาพถ่ายของเขา ในฐานะนักธุรกิจซีอีโอหนุ่มหล่อ คนรุ่นใหม่ที่น่าจับตา แต่ขอโทษเถอะ ภาพพวกนั้นมันเป็นภาพถ่ายจากบรรดาปาปาราซซี่แทบทั้งนั้น ซึ่งเป็นธรรมดาเหลือเกินว่า ภาพทุกภาพของผู้บริหารหนุ่มมาดแบดบอยล้วนแล้วแต่มีผู้หญิงสาวๆ สวยๆ เจ้าของเรือนร่างที่จัดว่าหุ่นดีน่าฟัดแบบเอ็กซ์อึ๋มสะบึมอารมณ์อยู่เคียงข้างเขาเสมอ
‘เขาเป็นผู้ชายแบบไหนกันนะ เพล์บอย... แบดบอย... หรือเป็นพวกประเภทบ้าเซ็กส์กันแน่’ หญิงสาวไม่อยากคาดเดา
ท่ามกลางความวุ่นวายพุกพล่านของผู้คนที่เต็มไปด้วยนักเที่ยว นักเดินทางหลากหลายสัญชาตินั้น ที่แม้ว่าจะไม่มากมายหนาตาเหมือนสนามบินแห่งชาติอื่นๆ ดวงตากลมโตของอัญญ์มาลีเพ่งมองความหล่อเหลาของผู้บริหารหนุ่มแต่ละรูป เพื่อจดจำใบหน้าให้ติดตาตรึงใจ... บุคลิกของชายหนุ่มที่ต่อไปนี้เธอต้องเรียกเขาว่า ‘เจ้านายคนใหม่’ เพราะเขาเป็นนายจ้างเธอเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มที่นี่
‘แม้เพียงในรูปถ่าย เขายังดูดีมากทีเดียว...’ เธอคิด อิทธิพลของความหล่อเหลายังทำเธอใจเต้นแรงอีกด้วย
มันออกจะน่าขบขันสักนิดเมื่อภาพที่ปรากฏอยู่ในมือเธอนั้นเป็น ภาพถ่ายที่ดูสมาร์ตมากทีเดียวล่ะ เธอตัดมันมาจากนิตยสารธุรกิจชื่อดังแล้วก็พกติดตัวไว้ ด้วยการเก็บไว้ในซอกกระเป๋าสตางค์ก่อนวันเดินทางเพียงไม่กี่วัน
ทำแบบนี้ อย่างน้อยก็เพื่อกันความผิดพลาดว่าจะไปกับคนหน้าเหมือน
หญิงสาวเก็บรูปแทนตัวซีอีโอหนุ่มไว้แบบนี้ เหมือนคู่รักเก็บภาพแฟนหนุ่ม ไว้ดูคลายความคิดถึงอย่างไรอย่างนั้น เธอเดินไปตามทางเพื่อไปรับกระเป๋าเดินทาง จากนั้นเธอคิดว่าควรหาร้านกาแฟสักร้าน เพื่อนั่งรอเขาดีไหม หรือจะรอให้ริชาร์ดติดต่อมาดี
หญิงสาวรู้เป็นอย่างดีว่า การมาครั้งนี้ เพื่อทำงานแลกเงิน เงินค่าจ้างที่ถูกเอาไปใช้หมดเกลี้ยงแล้วเรียบร้อย
ฉะนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอต้องรับผิดชอบหน้าที่นี้จนครบสัญญา แล้วยังจะมีนายจ้างคนไหนจ่ายเงินล่วงหน้าทั้งก้อนแบบหมดเกลี้ยงด้วยเงินจำนวนกว่า 20,000 ยูโรหรือเจ็ดแสนกว่าบาท เพียงแค่เธอตอบ ‘ตกลง’
เพียงเท่านั้นจริงๆ
สัญญาจะถูกทำขึ้นเมื่อเขาพบว่าเธอมีคุณสมบัติตรง 5 ข้อตามที่ระบุเท่านั้น
หญิงสาวพาตัวเองเดินออกมาถึงทางออกผู้โดยสาร กวาดสายตามองหาคนที่จะมารับ
“ถึงที่นั่นก็ราวๆ สิบสามชั่วโมง คุณต้องไปลงที่มิวนิคแล้วไปต่อเครื่องอีกห้าสิบนาที ปลายทางสู่กรุงปราก” ริชาร์ดเว้นจังหวะคุยเมื่ออธิบายถึงการจัดเตรียมการเดินทางให้ลูกน้องสาวด้วยสายการบินลุฟท์ฮันซา พลางก็มองหน้าผู้ช่วยสาวอย่างนึกเสียดาย ตั้งหนึ่งปี คิดแล้วใจหายเขาต้องหาผู้ช่วยที่คล่องงานและรู้ใจคนใหม่หรือไงกันนะ “ท่านประธานจะส่งคนไปรอรับคุณที่นั่น” ริชาร์ดบอกเป็นเชิงสรุป เรื่องเดินทาง ไม่มีอะไรน่าห่วง... แต่หลังจากหญิงสาวถึงปรากแล้วนี่สิ มันเต็มไปด้วยความน่าเป็นห่วง
‘แล้วทำไมเราต้องส่งเธอไปรับหน้าที่นั้นนะ บ้าฉิบ!’
“ค่ะ” อัญญ์มาลีรับคำ เธอก็รู้สึกใจหายเหมือนกันกับที่ต้องเดินทางแบบปุบปับแล้วยังต้องไปอยู่เมืองนอกนานเป็นปี เธอไม่มั่นใจเลยว่าชีวิตในภายภาคหน้าจะเป็นอย่างไรบ้าง แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอคงต้องลุยสถานเดียว
“ผมจะพยายามติดต่อท่านประธาน แล้วนี่ซิมโทรศัพท์ของที่นั่น ท่านประทานให้คนส่งมาให้โดยเฉพาะ คุณใช้เบอร์นี้ เผื่อจำเป็นต้องโทรหาใคร ท่านจะดูแลค่าใช้จ่ายทั้งหมดของคุณเอง ฉะนั้นมันน่าจะรวมค่ามือถือเบอร์นี้ด้วย” ริชาร์ดจัดการเรื่องทุกอย่างให้เธอเสร็จสรรพ ขณะยื่นซิมโทรศัพท์และสมาร์ตโฟนโลโก้ผลไม้ที่ท่านประธานส่งตรงมาให้เธอ
“‘น่าจะ’ งั้นเหรอคะ?” อัญญ์มาลีทวนถาม ถ้าริชาร์ดใช้คำว่า ‘น่าจะ’ ก็หมายความว่าเขาเองก็ยังไม่แน่ใจน่ะสิ วิญญาณผีขี้งกเข้าสิงสมองน้อยๆ ของหญิงสาว ก็เงินมันหาง่ายที่ไหน แต่ละบาทก็น้ำพักน้ำแรงทั้งนั้น แล้วมันผิดไหมที่อัญญ์มาลีจะงก!
“ครับ” เขาตอบ
“แล้วถ้าไม่...” อัญญ์มาลีกำลังจะย้อนถามเพราะความกังวล ‘ถ้าเขาไม่จ่ายให้ล่ะ ไม่กลายเป็นทำงานใช้หนี้ที่เพิ่มขึ้นหรือยังไงกัน’ หญิงสาวคิดสารตะ ก็ไม่อยากจ่ายสิ่งที่มันเกินความจำเป็นนี่นา ไปทำงานแลกเงิน ไม่ได้ไปทำงานเพื่อเพิ่มหนี้สินนะ คิดถึงตรงนี้อัญญ์มาลีเริ่มหน้าหงิกน้อยๆ จนริชาร์ดเจ้านายหนุ่มสัมผัสได้
“อย่าคิดมากสิ” ริชาร์ดบอกให้ลูกน้องสาวรู้สึกสบายใจ “ท่านประธานอุตส่าห์ส่งมันมาให้คุณเชียวนะ” เขาบอก อันที่จริงดานิเอล เจ้านายที่เขารู้จักนั้นใจสปอร์ตจะตายไป เรื่องแค่นี้เขายินดีจ่ายแน่นอน
“ฉันว่า ไม่ใช้ดีกว่านะคะ” อัญญ์มาลีสรุปเองพร้อมยื่นซิมเจ้าปัญหาคืนเขาไป เธอไม่อยากให้มันมีปัญหาวุ่นวายนั่นเอง ใครจะว่าเธองกก็ช่าง หญิงสาวออกตัวเพื่อตัดปัญหาไว้ก่อนน่าจะดีกว่า
“ไม่ต้องกังวลหรอก ท่านประธานบอกแล้วเขาต้องทำตามคำพูด” ริชาร์ดบอกเธอ อัญญ์มาลีสบประสานดวงตาคู่ตี่ยาวเรียวที่เคยลุ่มหลง แต่โชคดีของชีวิตอัญญ์มาลีที่ดึงตัวเองหลุดรอดออกมาจากเสน่ห์ร้ายเหลือของริชาร์ด เพราะดูๆ แล้ว คงเป็นรักที่ไม่สนุกนัก เพราะเขาเข้าขั้นผู้บริหารเพลบอยชนิดหาตัวจับยากอีกคนของวงการ
แต่ถึงแม้ว่าจะเคยตกหลุมรักเจ้านายตัวเอง แต่เอาเข้าจริง เธอเลือกจะเป็นลูกน้องผู้ภักดีมากกว่า เพราะเขานั้นมีเสน่ห์เหลือล้น พฤติกรรมไม่ห่างไกลความเจ้าชู้เพล์บอยสักเท่าใดนัก
เธอเคยเป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจให้ริชาร์ดออกจะบ่อย นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจได้ว่า ถ้าไม่อยากเสียใจอย่าคิดรักผู้ชายคนไหนที่มีลักษณะแบบริชาร์ดเป็นอันขาด สับรางเป็นว่าเล่น ไม่ใช่แค่กลัวว่ารถไฟจะชนกันเท่านั้น แต่ระดับริชาร์ดแล้ว แม้เครื่องบินอยู่บนฟ้าก็อาจจะชนประสานงากับขบวนรถไฟเอาได้ ถ้าเขาสับรางไม่ทันละก็...
มันเป็นธรรมดาของสังคมที่ชายเป็นใหญ่ ใครใช้ให้เธอเกิดเป็นผู้หญิงล่ะ
สำหรับการมาทำงานไกลถึงต่างประเทศของอัญญ์มาลีในครั้งนี้นั้น ริชาร์ดก็เสียดายผู้ช่วยคนเก่งอย่างอัญญ์มาลีอยู่ไม่น้อย เขายอมรับว่า อัญญ์มาลีเป็นผู้ช่วยที่รู้ใจ รู้งาน และเก่งรอบด้าน จะเรียกว่าฉลาดเฉลียวก็ไม่ผิด แล้วเขายังพบอีกว่า อัญญ์มาลีนั้นเจ้าเล่ห์ไม่น้อย คุณสมบัติเหล่านี้ล่ะที่ทำให้เธอใช้มันช่วยงานเขามาตลอดรอดฝั่งจนได้สามขวบปี ก่อนหน้านั้นเขาเปลี่ยนผู้ช่วยบ่อยจะตายไป
เขาไม่อยากให้อัญญ์มาลีกังวล จริงอยู่ว่าไปทำงานครั้งนี้ มันเป็นงานตามสัญญาจ้างของดานิเอล แต่เขาก็คิดว่า เธอไปทำงานให้บริษัทเหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถือเป็นการช่วยเขาในการควานหาตัวหญิงสาวที่มีคุณสมบัติครบทั้ง 5 ประการตามที่ดานิเอลต้องการ
ฉะนั้นตราบใดที่อัญญ์มาลีเป็นพนักงานของเขา ในฐานะนายจ้างก็ต้องดูแลเธออยู่นั่นเอง ต่อให้เธอไปทำหน้าที่ต่างประเทศก็ตาม สำหรับเขาที่นั่นคือสำนักงานใหญ่ของ แอล. กรุ๊ป ไม่มีผิดเพี้ยน
ริชาร์ดไม่ลืมกำชับว่าหากเกิดอะไรที่ทำให้อัญญ์มาลีเกิดความไม่สบายใจ เธอสามารถโทรศัพท์หาเขาได้ทุกเมื่อโดยไม่ต้องสนใจว่าเวลาที่กรุงปรากและที่เมืองไทยจะต่างกันกี่ชั่วโมง เขาจะรับสายเธอทุกครั้งอย่างไม่มีเงื่อนไข แม้ยามหลับเขาก็จะลุกขึ้นมาคุย
อัญญ์มาลีนึกถึงบทสนทนาของเธอกับริชาร์ด ระหว่างหยุดยืนรอด้วยใจจดจ่อ มันเป็นเวลานานพอสมควรที่เธอรอตรงนี้ กระทั่งเมื่อย นึกเปลี่ยนใจจะไปนั่งรอที่ห้องรับรองผู้โดยสาร ตอนนี้เธอเริ่มหิวมากแล้ว
อัญญ์มาลีคิดว่าที่เธอรอนานอาจจะเป็นเพราะนายจ้างคนใหม่หาเธอไม่เจอ มันอาจจะเป็นเรื่องลำบากพอสมควรสำหรับคนที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน
สายตาของอัญญ์มาลีมองสำรวจทั่วสนามบิน ที่แม้ว่าจะเป็นสนามบินนานาชาติ แต่ก็ไม่ได้ใหญ่มากนัก เพราะชาวยุโรปนิยมเดินทางด้วยรถไฟความเร็วสูงและรถรางที่สะดวกสบายและมีระบบขนส่งกระจายอยู่ทั่วจุดหัวเมืองสำคัญไปหมดแล้วนั่นเอง
‘ทำไม... ทำไมนานขนาดนี้นะ?’ หญิงสาวบ่นในใจ
เพื่อปกป้องชีวิต... คุณทวดของบุหงาจึงเขียนยันต์วิเศษไว้คุ้มครองหลานสาวผู้ที่จะสืบทอดวิชาเขียนยันต์ แต่ด้วยความซุ่มซ่าม เจ้าหล่อนจึงย้อนอดีตไปสมัยทวารวดี เพื่อหนีการตามล่า บุหงาจึงต้องสวมรอยเป็น ‘แม่นาย’ ทำให้ทุกคนในเรือนรัก เพื่อความอยู่รอด กลับไปยุคเดิมที่จากมาอย่างปลอดภัย นั่นก็คือ... ยุครัตนโกสินทร์ตอนปลาย เพื่อทำหน้าที่สืบทอดวิชาเขียนยันต์เก่าแก่โบราณของต้นตระกูล
คริญาไม่ประหลาดใจแม้แต่น้อยในท่าทีหวงก้างของพศุตม์ เธอรู้ว่า... ในสถานการณ์ที่เธออยู่ในสระว่ายน้ำเย็นฉ่ำในเวลานี้ ผู้ปกครองหนุ่มจะต้องโจนจ้วงตามลงมา ดวงใจสาววัยแรกแย้มเต้นตูม ด้วยความรู้สึกหวั่นไหว แม้รู้ดีแก่ใจว่า ชายหนุ่มคือของต้องห้ามและจะแสลงใจจนเจ็บปวดในวันหนึ่ง เพราะพศุตม์เคยยื่นคำขาดว่า... เขาไม่ชอบเด็กน้อยกะโปโลอย่างเธอ และถ้าเกิดอะไรขึ้นเพราะเธอกล้าเล่นกับไฟยั่วยวนเขา เขาจะไม่มีวันรับผิดชอบ! . ‘คำสั่ง’ จากปากเขามันคือคำเตือนจากผู้ชายอันตราย . เขารวบตัวเด็กในปกครองเข้ามาสวมกอดแน่นราวจะสูญเสีย ความร้อนซ่านกำซาบไปทั้งเรือนกายสาว ส่วนเปลือยสวยสัมผัส แนบชิดแทบทุกส่วนสัดของกายแกร่ง แม้ร่างทั้งสองที่โอบล้อมไปด้วยความเย็นเยียบของสายน้ำ แต่การขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวพริ้วพรายตามกระแสน้ำก็ก่อให้เกิดไอความรุ่มร้อนระบายอยู่ในน้ำและพยุงสองร่างให้รู้สึกวาบหวิวแผ่ซ่านถึงกัน... เด็กสาวแรกรุ่นหัวใจเต้นโครมคราม วาบหวิวเมื่อผู้ปกครองหนุ่มประกบริมฝีปากร้อนแรงลงมา ดูดดื่มริมฝีปากสวยอิ่มตึง คริญาตอบสนองจูบเร่าร้อน สอดลิ้นยั่วเย้าให้เขากระดกลิ้นร้อนฉ่าตามมาพัวพัน ร่างเล็กบดเบียดส่วนอิ่มเต็มตึงที่สวยสล้างยั่วยวนสายตาเข้าใกล้แผงอกแกร่งกำยำที่ระบายไปด้วยปอยขนนุ่มกลางอกแกร่งของเขา สร้างความเซ็กซี่ชวนสะท้านยามจ้องมอง เขาบดจูบหนักหน่วงร้อนแรงจนคริญาคราง ไอร้อนสวาทกำลังก่อตัวใต้สายน้ำเย็นฉ่ำ “...” “ฉันต้องได้เธอ... คริญา”
“นะ.. นายเก่งอยู่แล้ว ทำไมต้องจ้างติวด้วยเหรอ?” “ผมก็... แค่อยากจะทำตามคำสั่งพ่อแค่นั้นล่ะ” เขาเอ่ยเสียงพร่า เป่ารดลมหายใจหอมบนใบหน้าสวย มันใกล้กันจนจะจูบกันอยู่แล้ว “แต่ว่า... พ่อนายคงไม่สั่งให้ติวแบบนี้หรอก” ติวเตอร์สาววางปลายนิ้วเรียวบนอกแกร่งของเขา ที่สวมเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมสองเม็ดเผยให้เห็นอกแกร่งและดูเร้าใจ เธอค่อยๆ ลูบเบาๆ เขามองตามปลายนิ้วเรียวสวยด้วยดวงตาเปล่งประกาย สองคนสบตากัน ไม่นานเธอก็ถอดเสื้อของเขาออก ขณะที่นักเรียนหนุ่มล้วงมือใต้ชายเสื้อทีเชิ้ตตัวโคล่งที่เธอสวมมันเอาไว้โดยปราศจากบราเซีย “อื้อ...” เขาบีบนวดหน้าอกสวยอย่างเบาๆ สะกิดนิ้วโป้งบนยอดทรวงเบาๆ ก่อนถลกเสื้อขึ้นเหนือศีรษะ ถอดออกจนเธออยู่ในสภาพโป๊ “หิวนมจังครับ... ขอดูดนมพี่หน่อยจะได้ไหม” คำเตือน นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น เนื้อหาเหมาะสำหรับผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาบรรยายถึงการแสดงออกของความรักรุนแรง การร่วมรักชัดเจนโชกโชน บางส่วนตัวละครมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ไม่น่าเอาเยี่ยงย่างหรือเลียนแบบ
"ชลิดา" เป็นเด็กสาวที่โชคร้าย ครอบครัวทิ้งเธอไปไม่ลา เหลือเอาไว้แต่เธอคนเดียว กับชีวิตที่โดดเดี่ยวอ้างว้างท่ามกลางอันตรายที่มองไม่เห็น ทิ้งไว้กับปริศนาว่าเธอและครอบครัวผิดอะไร ในวันที่เหมือนชีวิตเจอฝันร้าย คนเพียงคนเดียวที่ยื่นมือเข้ามาช่วย กลับเป็น 'เขา' ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่เคยมีครั้งไหนที่ศิวะจะพูดดีกับเธอ ฉากหน้า เย็นชา ปากร้าย เจ้าอารมณ์และแสดงท่าทีรังเกียจเธอ "ศิวะ" แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเกลียดชลิดา เพียงเพราะหล่อนเป็นคนรักของพี่ชายเขา ที่รอวันตกกระป๋อง เขาอยากให้เธอเลิกรากับพี่ชาย เลิกยุ่งกับคนมีเจ้าของ มันไม่ใช่เพราะศิวะเกลียดชลิดาหรอก แต่เพราะเขารักหล่อนเสียเอง แต่กลับแสดงออกตรงข้ามกับความรู้สึกที่แท้จริงในใจ คนสองคน ที่ฉากหน้าเกลียดชังกัน แต่ต้องนอนเตียงเดียวกันทุกคน บทสรุปจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ใน... มหาศาลการรัก
...เหตุเพราะน้องชายตัวดี ไปมีความสัมพันธ์ต้องห้าม กับศัตรู หัวเด็ดตีนขาด “เธอ” ก็ไม่มีวันยอมให้น้องชายลงเอยกับลูกสาวของตระกูลที่เคยดูถูกเธออย่างไม่มีดี . ดูเหมือนทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ หากไม่เพราะ “เขา” ทายาทหนุ่มเสเพลของบ้านนั้น ที่ซ้อนแผนเอาคืนเธอ ทำเอางานนี้ เจ้าหล่อนจะต้องเลือกว่าจะยอมให้น้องชายได้ลงเอยในเรื่องความสัมพันธ์ หรือจะจนมุมไปกับจอมวางแผนที่ตนก็เพิ่งรู้ว่าแท้จริงแล้ว.... เขาช่างเจ้าคิดเจ้าแค้น และต้องการเอาชนะเธอมาตั้งแต่ต้น โดยมี “เรือนร่าง” เธอเป็นเดิมพัน +++++++++++++++++++++++++++++++ “ปล่อยฉันไปนะ นี่คุณเล่นบ้าอะไร?” “เล่นบ้าอะไรงั้นเหรอ... ก็เล่นผัวเมียกันยังไงล่ะ” “คนบ้า! มันใช่เวลามาล้อเล่นแบบนี้มั้ย ปล่อยฉันไปนะ!” “เล่นผัวเมียกันจริงๆ มีลูกด้วยกันจริงๆ สักคนสองคน” “คนบ้า เล่นไปคนเดียวเถอะ” “มีลูกกับผม คุณจะได้รู้... ความรู้สึกที่โดนพรากลูกพรากแม่มันเป็นยังไง” “เลว! นรกขุมไหนส่งคุณมาเกิดกัน คนบ้า!” สิ้นเสียงเล็ก จูบร้อนแรงถูกบดขยี้ลงมาอย่างร้ายกาจ เชลยในอ้อมกอดไม่อาจขัดขืนเขาได้แม้แต่น้อย หญิงสาวรู้ตัวดีว่า จุมพิตนี้หาใช่เกิดจากความรัก หากเขาต้องการแค่เพียงลงทัณฑ์เธอ... “คุณ... ไม่นะ พราวไม่อยากท้อง!” หญิงสาวบ่ายหน้าหนีจนหลุดพ้นพันธนาการจุมพิตร้าย ก่อนวอนขอ... “ไม่ทันแล้วครับ คุณต้องท้องและรับรู้ความเจ็บปวดว่าการถูกพรากลูกมันเป็นยังไง” “คนเลว... ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” “ถ้าปล่อย... ก็ยังไม่หายแค้นน่ะสิครับ” ถ้อยคำนั้นแสนธรรมดา หากเจือแววเยือกเย็นพร่าผลาญใจ ส่งให้เชลยสาวในอ้อมกอดรู้สึกหนาวยะเยือกกับสิ่งที่ต้องเจอนับจากนี้....
ดูเหมือนโชคชะตาของ ‘รินรุ้ง’ จะไม่มีวันหนีพ้นจากความวุ่นวายได้ ตอนที่ยังเป็นพนักงานขาย ของรีสอร์ตที่ไทย ก็ต้องคอยรองรับอารมณ์ของลูกค้า พอหนีมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่สเปน ก็ยังไม่วายต้องสู้รบตบมือกับเด็กหญิงจอมแก่แดด ผู้หวงบิดายิ่งกว่าจงอางหวงไข่ และพร้อมจะใช้ความแสบป่วนหัวผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้ แต่นั่นก็ยังไม่ใช่จุดพีก เพราะลูกสาวที่ว่าร้าย ยังร้อนแรงไม่ถึงครึ่งของตัวพ่อ งานนี้หญิงสาวคงต้องลงทุนลงแรงอย่างหนัก เพื่อหาทางกำราบสองพ่อลูกให้ได้ ก่อนที่ชีวิตของเธอจะกลายเป็นการตกนรกทั้งเป็น ‘เซคิโอ ด็อพบาร์ กอนซาเลซ’ นักธุรกิจหนุ่มมหาเศรษฐีชาวสเปน ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงลึกลับที่เขาขโมยจูบเธอในเรือนร้างกลางสายฝน จะกลายเป็นคนเดียวกันกับพี่เลี้ยงคนใหม่ของลูกสาว ที่สำคัญ เขาเคยคิดว่าการขย้ำ ‘ลูกแกะน้อย’ ที่หลงเข้ามาใน ‘รังหมาป่า’ คงเป็นเรื่องง่าย หากตัวอุปสรรคสำคัญที่ชายหนุ่มต้องจัดการเป็นอันดับแรก ถ้าคิดจะเคลมรินรุ้ง ก็ไม่ใช่อื่นไกล แต่เป็น ‘ลูกหมาป่าตัวน้อย’ ของเขานั่นเอง “เจ็บ” พูดเสียงเครือ “ไหนดูซิ” เซคิโอพุ่งพรวดเข้าไปหา ก่อนจะคุกเข่าลง มองเลือดที่ไหลซึมออกจากเท้าเธอ “กลับห้องก่อน อยากเลือดทะลักหมดตัวหรือไง” เขารีบอุ้มเธอขึ้น น้ำเสียงลนลานเป็นห่วงเจือบงการ “เรื่องของฉัน เลือดนี่มันก็เลือดฉันนะ!” เธอเถียง ที่เจ็บอยู่แบบนี้ เพราะเขาไม่ใช่หรือไง “อย่าดื้อสิ... แต่ถ้าเธออยากเลือดออกจริงๆ ล่ะก็ ฉันมีวิธีที่เจ็บน้อยกว่านี้นะ จะเอาไหม” ++++++++++++++++++++++++++++ เพราะถูกปลดกลางอากาศ ทั้งที่ไม่มีความผิดใดๆ รินรุ้ง หงสกรพงษา จึงตัดสินใจรับข้อเสนอไปทำงานสบายๆ ที่สเปน ตามบัญชาของแม่เลี้ยง หากเธอไม่เคยรู้เลยว่า นั่นจะเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญในชีวิต! . โฉมหน้าสุภาพบุรุษมหาเศรษฐีทายาทสายการบินที่ยิ่งใหญ่ระดับโลก เจ้าของตำแหน่งสุดยอดหนุ่มในฝันหลายปีซ้อนที่สาวน้อย สาวใหญ่ต่างคลั่งไคล้มาตลอด แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า ภายใต้ฉากหน้าราวเทพบุตรนั้น เซคิโอ เดอ ด็อพบาร์ กอนซาเลซ ได้ซ่อนคราบซาตานร้ายเอาไว้อย่างมิดชิด หัวใจเขาปิดตายนานกว่าแปดปีหลังสูญเสียคู่หมั้นสาวที่เขารัก มันถูกเปลี่ยนเป็นความแค้นรอวันสะสาง และเมื่อ... ‘ลูกแกะตัวน้อย’ ติดกับดักมาให้เขาแก้แค้น . . กลับกลายเป็นว่า เจ้าหล่อนคือหญิงสาวคนเดียวกันที่ขโมย ‘หัวใจ’ ที่เคยเหี่ยวเฉาของเขาไป เพียงเพราะจุมพิตดื่มด่ำไร้เดียงสา ในค่ำคืนแห่งโชคชะตา ที่เขายากจะลืม!
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
"ทำไม นอนกับผมมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอคุณถึงได้กลัวว่าผมจะทำอะไรคุณอีก ผมรุนแรงกับคุณหรือยังไง งั้นผมคงต้องรีบทำใหม่เพื่อแก้ตัว" "คุณหมอ!" เมรีญาหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับตำหนิเขาในใจที่กล้าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย "ว่าไง ตอบมาสิว่าผมทำให้คุณไม่ประทับใจหรอถึงต้องตั้งเงื่อนไขบ้าๆ นี้ขึ้นมา" เวทัสถามด้วยค วามโมโห ถ้าเป็นสองข้อแรกเขาพอเข้าใจและรับได้ แต่สำหรับข้อสามต่อให้เขารับปากเธอตอนนี้ในอนาคตเขารู้ตัวดีว่าคนอย่างเขาต้องผิดสัญญาแน่นอน เขาไม่มีทางห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับเธอได้! "ทำไมคุณมันเข้าใจอะไรยากแบบนี้ ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่อยากนึกถึงเรื่องพวกนั้นอีก" หญิงสาวพยายามอธิบายกับชายหนุ่มด้วยเหตุผล แม้จะรู้ดีว่าคนข้างๆ เริ่มไม่มีเหตุผลกับเธอแล้ว "ผมไม่สัญญา" เวทัสตอบกลับทันทีพร้อมกับสต๊าทรถออกจากโรงแรมด้วยความไม่พอใจ
ในการแต่งงานที่ทำข้อตกลงไว้ เจียงหว่านเป็นฝ่ายที่มีใจให้อีกฝ่ายก่อน แต่ตอนที่เธอต้องการเผยเสี้ยนมากที่สุด เขากลับอยู่เคียงข้างคนรักในใจของเขา ในท้ายที่สุด เจียงหว่านก็ตัดสินใจหย่า และเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อเผยเสี้ยนรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็จากไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่เข้าคิวเพื่อรับป้ายหมายเลข เผยเสี้ยนหยิบเงินร้อยล้านออกมาและพูดว่า "หว่านหว่าน คู่รักก็ต้องเป็นคู่เดิมเราแต่งงานใหม่อีกครั้งได้ไหม"
หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"
วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"