ลี่เซียนเป็นคุณหมอสาวในยุคปัจจุบัน เธอหลุดไปอยู่ในยุคอดีต ในร่างของคุณหนูลี่เซียน ลูกของเสนาบดีประจำวังหลวง เธอพบว่าตัวเองจะมีชีวิตได้อีกแค่สามสิบวันเท่านั้น เธอจึงต้องตามหารักแท้ และคนคนนั้นก็คืออ๋องฉิน ชายหนุ่มซึ่งมีความองอาจกล้าหาญและหล่อเหลาที่สุดในเมือง ตามคำแนะนำของเจ้านกน้อยสีทองพูดได้ ซึ่งเธอเคยมีบุญคุณช่วยเหลือมันเอาไว้ในอดีตชาติ! ลี่เซียนจะพิชิตใจอ๋องฉินได้ไหม นางจะตายก่อนได้รับความรักหรือไม่ มาติดตามอ่านกันได้เลยจ้า
ในพระราชวังที่งดงามแห่งหนึ่งท่ามกลางราชสำนักที่เต็มไปด้วยเหล่าขุนนาง ลี่เซียนเป็นคุณหนูของเสนาบดีเลี่ยงหรู ค่อยๆ ก้าวไปในทางเดินหินปูที่ทอดยาวไปยังห้องทรงงานขององค์รัชทายาทลี่จู ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความหวังและความมุ่งมั่น
"วันนี้จะต้องสำเร็จ" ลี่เซียนกล่าวกับตัวเองในใจ พลางยิ้มมุมปาก
หลังจากการที่นางได้ยินข่าวจากผู้คนในพระราชวังว่าองค์รัชทายาทลี่จูจะเสด็จไปที่สวนหยกในตอนเย็น นางจึงไม่รอช้า รีบไปเตรียมตัวอย่างลับๆ หวังว่าจะได้พบกับเขาในเวลานี้
ลี่จูองค์รัชทายาทที่ดูสง่างามทำให้หัวใจของนางหวั่นไหว ลี่เซียนไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับชายใดมาก่อน
ในขณะที่ลี่เซียนเดินเข้าไปใกล้สวนหยก ภาพของลี่จูกำลังยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีดอกไม้บานสะพรั่ง ท่ามกลางแสงแดดอ่อน ๆ ที่สาดส่องลงมา
"องค์รัชทายาท" ลี่เซียนเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน มีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าของนาง
ลี่จูหันมามองนางอย่างไม่แปลกใจ เพราะรู้ว่าลี่เซียนคอยตามติดเขามานานหลายเดือนแล้ว ความรู้สึกในใจของเขาคือรำคาญและไม่อยากเห็นหน้านาง
"เจ้ามีอะไร" ลี่จูเอ่ยเสียงเรียบ
ลี่เซียนหยุดอยู่ห่างจากเขานิดหนึ่ง พยายามรวบรวมความกล้า ก่อนจะกล่าวออกไปว่า
"ข้ารักท่านองค์รัชทายาท" เมื่อเพียรพยายามตามตื้อเขาอยู่นาน นางก็อยากสารภาพรักกับเขาในตอนนี้ กลัวว่าหากตายไปแล้วจะไม่ได้บอกความในใจให้เขาได้รับรู้
ลี่จูอึ้งไป เขามองนางด้วยท่าที่นิ่งอึ้ง ไม่คิดว่านางจะมาสารภาพรักกับเขาเช่นนี้ แต่ความรู้สึกที่ลี่จูมีต่อลี่เซียนนั้นไม่ได้เป็นไปตามที่นางหวังไว้เลย
"ข้าขอโทษเจ้า ข้าไม่ได้รักเจ้า"
“ทำไม” เสียงของลี่เซียนสั่นเครือ
"หัวใจของข้าไม่สามารถให้แก่เจ้าได้"
ลี่เซียนขมวดคิ้วเข้าหากัน ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วหัวใจ แต่นางกลับไม่ยอมแพ้
"แล้วท่านรักใคร" นางถามด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย
"ข้ารักหนิงเอ๋อ" คำตอบของเขาทำให้ลี่เซียนตกใจอย่างยิ่ง ไม่คิดว่าหญิงในดวงใจของเขาจะเป็นน้องสาวที่เกลียดชังนางเช่นนี้
"น้องสาวของข้าอย่างนั้นหรือ" ลี่เซียนเอ่ยถามกลับด้วยความไม่เข้าใจ
"ใช่ ข้ารักนางไม่ได้รักเจ้า อย่าตามตื้อข้าอีก ข้าไม่ชอบผู้หญิงไร้ยางอายเช่นเจ้า" ประโยคของเขารุนแรงจนลี่เซียนถึงกับร่างเซ
ลี่เซียนรู้สึกเหมือนหัวใจพังทลายลง นางพยายามสะกดอารมณ์ที่กำลังจะระเบิดออกมา
ลี่เซียนเดินกลับจวนด้วยท่าทีเหม่อลอยเหมือนวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง
“ท่านเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะคุณหนู” ฟางซินเอ่ยถามเจ้านายสาว
“ข้า... ข้าไม่เป็นอะไร”
“คุณหนูอย่าคิดมากนะเจ้าคะ”
“ข้าไม่ได้คิดมาก แค่สงสัยว่าพวกเขาไปคบกันตอนไหน มีใจให้กันตอนไหน”
“เจ้าอยากรู้รึ” เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นทางด้านหลัง ทำให้ลี่เซียนต้องหันไปมอง หนิงเอ๋อนั่นเอง อีกฝ่ายชอบแย่งของทุกอย่างไปจากนาง เป็นน้องสาวที่เกลียดชังนางยิ่งกว่าอะไร แถมยังเป็นคู่แข่งในทุก ๆ ด้าน
“ข้าจะบอกเจ้าก็ได้ มันนานแล้วล่ะ เราแอบคบกัน เรารักกัน แต่องค์รัชทายาทกลัวจะมีเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงของข้า จึงให้ปิดเอาไว้ก่อน เพราะในเมืองมีแต่เรื่องของเจ้าเต็มไปหมด คุณหนูใหญ่ของเสนาบดีตามตื้อองค์รัชทายาทลี่จูจนเป็นที่ขบขัน” หนิงเอ๋อพูดแล้วหัวเราะขบขัน ในขณะที่ลี่เซียนถึงกับเซ มองร่างของน้องสาวที่เดินหัวเราะอย่างสะใจจากไป
ดึกคืนนั้นลี่เซียนยืนมองพระจันทร์ด้วยหัวใจที่รวดร้าวอยู่ที่สะพาน นางเหม่อลอยจนร่างบอบบางตกลงสู่ผืนน้ำเย็นเยียบเบื้องล่าง
“คุณหนู คุณหนูเจ้าขา คุณหนูตกน้ำ ช่วยด้วย คุณหนูตกน้ำ” ฟางซินร้องให้คนช่วย นางแค่เดินไปหยิบของให้ลี่เซียน ไม่คิดว่าคุณหนูจะผิดหวังเรื่องความรัก เสียใจจนคิดสั้นเช่นนี้
ในเงามืดด้านหนึ่ง รอยยิ้มชั่วร้ายของหนิงเอ๋อก็ผุดขึ้นมา นางอาศัยจังหวะที่พี่สาวกำลังยืนเหม่อลอยอยู่ผลักอีกฝ่ายจนตกน้ำ
“ตายเสียเถิด อย่าอยู่เป็นเสี้ยนหนามหัวใจของข้าอีกเลย มีเจ้าต้องไม่มีข้า มีข้าต้องไม่มีเจ้า ต่อไปจวนของเสนาบดีผู้ทรงอิทธิพลในวังหลวงต้องมีบุตรสาวเพียงคนเดียวเท่านั้นก็คือข้าหนิงเอ๋อ ข้าจะเป็นหญิงเดียวที่งามที่สุดในเมือง เป็นชายาขององค์รัชทายาท” หนิงเอ๋อเหยียดยิ้มก่อนจะแกล้งวิ่งตกใจหน้าตาแตกตื่นออกไปดูศพพี่สาวที่ถูกช่วยขึ้นมาแต่ไปอยู่ปรโลกเสียแล้ว
“ลี่เซียน โธ่... ลูก ทำไมเจ้าคิดสั้นแบบนี้” เลี่ยงหรูกอดศพลูกสาวร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด เนื่องจากรักอดีตภรรยาผู้ล่วงลับเป็นอันมาก จึงทำให้รักลูกสาวคนโตมากเช่นกัน นั่นจึงทำให้เขาพยายามดูแลลูกสาวคนโตให้ดีที่สุด และที่แต่งงานกับฟางหรูเพราะฟางหรูคือน้าแท้ ๆ ของลี่เซียน เขาจึงอยากให้ลี่เซียนมีคนคอยช่วยดูแล
ในขณะเดียวกันในปีค.ศ. 2025 คุณหมอลี่เซียนหญิงสาวอัจฉริยะผู้มีชื่อเสียงในวงการแพทย์เป็นที่รู้จักกันดี ด้วยความสามารถในการรักษาคนไข้ที่ซับซ้อนและท้าทายที่สุด เธอเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดที่มีพรสวรรค์และมีชื่อเสียง และเป็นที่ยอมรับในวงการการแพทย์อย่างสูง กำลังขับรถกลับบ้านด้วยความเหนื่อยล้า เพราะต้องผ่าตัดคนไข้หลายชั่วโมงเพื่อช่วยเหลือชีวิตผู้ป่วย
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
เธอต้องหมั้นหมายกับหลานชายของเขา แต่เพราะประสบอุบัติเหตุทำให้เกิดผลข้างเคียงกลายเป็นผู้หญิงอ้วนสุดแสนอัปลักษณ์ หลานชายของเขาจึงขอถอนหมั้น แต่เธอไม่คิดว่าเขาผู้มีศักดิ์เป็นอาจะเป็นคนหมั้นหมายกับเธอแทน คุณอาหนุ่ม เพื่อนรุ่นน้องของบิดามารดาที่เธอแอบชอบมานานหลายปีแล้ว ในที่สุดจะได้เป็นสามีของเธอจริงๆ
พิมพ์ลภัสโดนมารดาเลี้ยงกับน้องสาวใจร้ายโยนออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน และโพทะนาไปว่าเธอหนีตามผู้ชายไป เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ กลับมาอีกครั้ง พิมพ์ลภัสจึงเปลี่ยนจากบทนางเอกกลายเป็นนางร้ายเอาคืนคนที่ทำเอาไว้กับเธออย่างสาสม!
หวังจื่อหลินอ่านนิยายจบด้วยความโมโหที่นางเอกในนิยายโดนทำร้ายจนตาย เธอเดินข้ามถนนไม่ทันระวังจึงโดนรถชน หลิวเหวินจงเพื่อนชายคนสนิทที่แอบรักเธอจึงเข้ามาช่วยเอาไว้ แต่ทั้งสองก็โดนรถชนอยู่ดี สองหนุ่มสาวกลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิงนิทรานอนหลับไม่ฟื้น แต่ขณะเดียวกันก็ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเล่มที่ตัวเองอ่าน และเข้าไปแก้ไขสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นให้แปรเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
หลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ เจียงหว่านฉือตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด ทีแรกเธอยังคิดว่าสามีของเธอที่แต่งงานกันมาเป็นเวลาสามปีนั้นมาที่นี่เพื่อดูอาการของเธอ แต่ไม่คิดเลยว่า ชายคนนั้นกลับเดินไปที่ห้องผู้ป่วยข้างๆ เพื่อดูแลผู้หญิงอีกคนหนึ่ง และเพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ว เขายังต้องการส่งเธอเข้าคุกด้วย "2500 ล้าน เพื่อแลกกับการตบผู้หญิงของคุณหนึ่งฉาด"เจียงหว่านฉือมองไปที่เขาอย่างเย็นชา "เราหย่ากันเถอะ"" เธอรับใช้เขาอย่างอดทนมาเป็นเวลาตั้งสามปี ตอนนี้ เธอขอไม่ทำเรื่องโง่ ๆ แบบนั้นอีกต่อไปแล้ว เธอจะกลับไปสืบทอดมรดกมหาศาลของตระกูล
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี