นอกจากนี้เขายังเป็นประธานของบริษัทใหญ่ที่เป็นเสาหลักสำคัญของเศรษฐกิจภาคใต้ ชื่อว่า ยานซิงอินเตอร์เนชั่นแนล
“แล้วเธอแน่ใจว่าจะจูบฉันไหม?” จีเยี่ยนโจวหรี่ตาด้วยเสียงทุ้มต่ำและแหบพร่า
โลวานเลียนแบบท่าทางยั่วยวนจากวิดีโอ ลูบลำคอของเขา
“แน่ใจแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ เธอคงไม่กล้าหรอก?”
จีอี้หมิงสามารถหมั้นกับคนอื่นได้อย่างเงียบเชียบ แล้วทำไมเธอจะไม่ทำให้เขาหึงล่ะ?
ผู้ชายในเรื่องแบบนี้ มักจะไม่ยอมให้มีการท้าทาย
โดยเฉพาะเมื่อโลวานมีหน้าตาหวานและรูปร่างที่เย้ายวน
ภายใต้ความดึงดูดของภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจจนลืมหายใจ จีเยี่ยนโจวถึงแม้จะไม่ใช่คนเจ้าชู้ก็ยังถูกจุดไฟได้ง่าย
“งั้นฉันจะแสดงให้เธอดูว่าฉันทำได้ไหม!” จีเยี่ยนโจวก้มลงจูบเธอ
ในความหลงใหลทั้งสองไปที่รถ
พวกเขาทำอย่างนั้นบนรถ
เกือบจะไปถึงขั้นสุดท้าย
แต่โลวานภายใต้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เผยความทะเยอทะยานของเธอโดยไม่ตั้งใจ
“ถ้าเป็นเมียของเธอไม่ได้ ก็ขอเป็นพี่สะใภ้ของเธอ!”
การกระทำของผู้ชายบนตัวเธอหยุดชะงักทันที
หลังจากนั้นไม่นาน เขานั่งพิงเบาะคนขับ สูบบุหรี่ มองโลวานด้วยคิ้วที่ยกขึ้น “ที่แท้ก็เพื่อแก้แค้น ?”
ความอึดอัดในช่วงเวลาสั้นๆ ทำให้โลวานสร่างเมาไปมาก
แต่เธอคิดว่าการโกหกไม่มีประโยชน์ จึงถามเล่นๆ ว่า “งั้นเธอจะช่วยฉันไหม?”
“ไม่ใช่ญาติพี่น้องกัน เธอคิดสวยไปแล้ว!” ผู้ชายบีบแก้มเธอเบาๆ “ลงจากรถเถอะ”
โลวานก็เดาคำตอบนี้ได้ เพราะผู้หญิงที่อยากแต่งงานกับจีเยี่ยนโจวนั้นเยอะมากจนสามารถจับมือกันเดินรอบเมืองได้สองรอบ และผู้หญิงที่อยากแค่ยอมสยบใต้เท้าของเขาก็มีมากมาย
แต่โลวานแบบนี้ยังไม่ติดอันดับหรอก
โลวานลงจากรถด้วยความอับอาย มาซาราตีสีเงินขับออกไปอย่างรวดเร็ว พ่นฝุ่นใส่หน้าเธอ
โลวานรู้สึกตัวขึ้นมาทันทีและตระหนักว่าการกระทำของเธอนั้นผิดอย่างรุนแรง
ระหว่างเธอกับจีเยี่ยนโจวมีจีอี้หมิงขวางอยู่ แต่กลับเกือบจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น มันช่างไร้สาระสิ้นดี
สิ่งเดียวที่โลวานรู้สึกโชคดีคือเธอและจีเยี่ยนโจวคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก
แต่ผลคือวันถัดมา เธอก็เจอจีเยี่ยนโจวอีกครั้ง
ตอนนั้นโลวานกำลังดื่มเพื่อเจรจาโครงการใหม่ของโลหยวน เมาเต็มที่แล้วก็ถูกหยุนเต๋อ เจ้าของบริษัทเต๋อซิง ลากเข้าลิฟต์
“คุณหยุน ฉันไม่สามารถดื่มได้อีกแล้ว ”
เสียงของโลวานที่เมาเต็มที่หวานและอ่อนโยน
“ไม่เป็นไร ขึ้นไปดูพวกเราดื่มก็พอ คุณโลน้อย ให้เกียรติหน่อยนะ”
หยุนเต๋อมองใบหน้าที่อ่อนหวานของเธออย่างโลภ และรูปร่างที่ถูกเดรสสีมุกเน้นให้เห็นความโค้งเว้าที่ทำให้คนจินตนาการไปไกล
สายตานั้นทำให้โลวานรู้สึกไม่สบายใจ เธออยากจะหนีไปจากที่นี่เร็วๆ
แต่พอดีจีเยี่ยนโจวและผู้บริหารหลายคนเข้าลิฟต์มา
สายตาของเขามองผ่านไปอย่างไม่ใส่ใจ โลวานก็ไม่แน่ใจว่าเขาเห็นเธอหรือไม่
แต่โลวานก้มหน้าลงโดยสัญชาตญาณ ไม่อยากให้จีเยี่ยนโจวเห็น
จีเยี่ยนโจวเหมือนไม่สนใจเธอเช่นกัน ผู้บริหารคุยกันอย่างสนุกสนาน เขาพูดแค่บางคำด้วยท่าทีเย็นชา
“คุณหลินคนนั้นหน้าตาดีจริงๆ ได้ยินว่ามีการศึกษาสูงด้วย ”
“พวกเราคิดว่าดีไปก็เท่านั้น ต้องดูว่าคุณจีคิดยังไง คุณหลินตั้งใจมาหาคุณจีแน่ๆ”
โลวานฟังอย่างตั้งใจ อดไม่ได้ที่จะแอบมองจีเยี่ยนโจว
แต่พลาดไปสบตากับเขา
“คนแบบไหนก็เข้ามา อาจจะติดโรค”
จีเยี่ยนโจวจ้องโลวานด้วยสายตาเย็นชา แล้วสายตาก็เลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว
“ใช่ คุณจีจะมีผู้หญิงแบบไหนก็ได้ ทำไมต้องเอาแบบที่ไม่รู้ที่มา
” “ครั้งต่อไปอย่าให้ผู้หญิงพวกนี้มาร่วมโต๊ะ จะทำให้คุณจีรำคาญ”
ผู้บริหารหลายคนพูดสนับสนุนจีเยี่ยนโจว มีแต่โลวานที่อยู่ในสภาพที่ไม่ดี
เพราะสัญชาตญาณบอกเธอว่าคำพูดของจีเยี่ยนโจวที่ผ่านมานั้นหมายถึงเธอ...
ในตอนนั้นลิฟต์เปิดออก
หยุนเต๋อวางมือบนไหล่โลวานทันที “ขอโทษนะครับ ขอทางให้หน่อยนะ”
แต่โลวานที่ถูกมือหมูนั้นแตะต้อง เหมือนนกที่ตื่นกลัวรีบสะบัดมือหมูออก
“อย่าทำแบบนี้ กรุณาให้เกียรติด้วย”
โลวานกลัวว่าจะโดนลวนลาม และยิ่งกลัวว่าจีเยี่ยนโจวจะเห็นแล้วคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบนั้น
แต่หยุนเต๋อไม่สนใจ ยื่นมือโอบไหล่โลวานอีกครั้ง
“เมื่อกี้พูดกันดีๆ ทำไมเปลี่ยนใจแล้วล่ะ...”
แถมครั้งนี้หยุนเต๋อใช้แรงมากขึ้นจนโลวานไม่สามารถหลุดพ้นได้
เมื่อเห็นว่าจะถูกลากเข้าไนท์คลับ โลวานรู้สึกหมดหวังอย่างเต็มที่ ทันใดนั้นเธอรู้สึกว่ามีแรงบางอย่างดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดที่แข็งแกร่ง
ไม่นาน เสียงผู้ชายที่เย็นชาก็ดังมาจากด้านบนหัวของเธอ
“เธอขอให้คุณให้เกียรติหน่อย คุณไม่ได้ยินหรือไง?”