ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / โรแมนติก / เซ็นหย่าไม่รู้ว่าเสียอะไรไป
เซ็นหย่าไม่รู้ว่าเสียอะไรไป

เซ็นหย่าไม่รู้ว่าเสียอะไรไป

5.0

สามีเซ็นใบหย่าโดยไม่รู้ตัว เพราะมัวแต่กกกอดอยู่กับแฟนเก่าที่เขาพาเข้ามาหยามเกียรติฉันถึงในบ้าน ในมือฉันกำผลตรวจครรภ์ที่เขาไม่มีวันได้เห็นแน่น แต่มันไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว เพราะวินาทีที่เขาจรดปากกาเซ็นชื่อลงไปโดยไม่อ่านเนื้อหา ฉันก็กลายเป็นอิสระจากนรกขุมนี้ทันที ตลอด 4 ปีที่แต่งงานกันมา ฉันเป็นได้แค่ "เฟอร์นิเจอร์ที่เคลื่อนที่ได้" สำหรับภราดร เขาเย็นชา ไร้หัวใจ และเมื่ออิสรีย์ แฟนเก่าของเขากลับมา เขาก็พร้อมจะเขี่ยฉันทิ้งเหมือนขยะเพื่อเอาใจเธอ ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นในวันที่ฉันไปโรงพยาบาลและพบว่าตัวเองตั้งท้อง ฉันโทรหาเขาด้วยความดีใจ แต่เขากลับตวาดใส่และบอกว่ากำลังยุ่งอยู่กับการดูแลอิสรีย์ที่แค่ "ข้อเท้าแพลง" วินาทีนั้นฉันตาสว่าง ความรักที่ฉันมีให้เขามันตายไปพร้อมกับความหวัง ฉันวางแผนอย่างใจเย็น สอดไส้ใบหย่าไว้ใต้กองเอกสารวิจัยที่ให้เขาเซ็น เขาเซ็นมันอย่างรวดเร็วเพื่อจะรีบไปหาชู้รัก โดยไม่รู้เลยว่านั่นคือการเซ็นยกเลิกสิทธิ์ความเป็นพ่อและสามีของตัวเอง ตอนนี้ฉันกำลังจะขึ้นเครื่องไปสวิตเซอร์แลนด์ เริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูกในท้อง ส่วนภราดร... รอให้เขารู้ตัวตอนที่หิมะถล่มลงมาทับความรู้สึกผิดของเขาเถอะ ว่าเขาได้สูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปตลอดกาลแล้ว

สารบัญ

บทที่ 1

สามีเซ็นใบหย่าโดยไม่รู้ตัว เพราะมัวแต่กกกอดอยู่กับแฟนเก่าที่เขาพาเข้ามาหยามเกียรติฉันถึงในบ้าน

ในมือฉันกำผลตรวจครรภ์ที่เขาไม่มีวันได้เห็นแน่น แต่มันไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว

เพราะวินาทีที่เขาจรดปากกาเซ็นชื่อลงไปโดยไม่อ่านเนื้อหา ฉันก็กลายเป็นอิสระจากนรกขุมนี้ทันที

ตลอด 4 ปีที่แต่งงานกันมา ฉันเป็นได้แค่ "เฟอร์นิเจอร์ที่เคลื่อนที่ได้" สำหรับภราดร เขาเย็นชา ไร้หัวใจ และเมื่ออิสรีย์ แฟนเก่าของเขากลับมา เขาก็พร้อมจะเขี่ยฉันทิ้งเหมือนขยะเพื่อเอาใจเธอ

ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นในวันที่ฉันไปโรงพยาบาลและพบว่าตัวเองตั้งท้อง ฉันโทรหาเขาด้วยความดีใจ แต่เขากลับตวาดใส่และบอกว่ากำลังยุ่งอยู่กับการดูแลอิสรีย์ที่แค่ "ข้อเท้าแพลง"

วินาทีนั้นฉันตาสว่าง ความรักที่ฉันมีให้เขามันตายไปพร้อมกับความหวัง ฉันวางแผนอย่างใจเย็น สอดไส้ใบหย่าไว้ใต้กองเอกสารวิจัยที่ให้เขาเซ็น

เขาเซ็นมันอย่างรวดเร็วเพื่อจะรีบไปหาชู้รัก โดยไม่รู้เลยว่านั่นคือการเซ็นยกเลิกสิทธิ์ความเป็นพ่อและสามีของตัวเอง

ตอนนี้ฉันกำลังจะขึ้นเครื่องไปสวิตเซอร์แลนด์ เริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูกในท้อง

ส่วนภราดร... รอให้เขารู้ตัวตอนที่หิมะถล่มลงมาทับความรู้สึกผิดของเขาเถอะ ว่าเขาได้สูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปตลอดกาลแล้ว

บทที่ 1

รุ่งนภา POV:

กว่าสี่ปีที่ฉันใช้ชีวิตอยู่กับภราดร ฉันพยายามทำให้ทุกวันของการแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรัก ให้มันมีความหมาย แต่ไม่เลย สุดท้ายฉันก็เป็นแค่อากาศธาตุในบ้านหลังใหญ่หลังนี้

ฉันหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาอย่างใจเย็น

มันหนักอึ้งในมือฉัน ไม่ใช่เพราะน้ำหนักของกระดาษ แต่เพราะน้ำหนักของการตัดสินใจ

มันคือเอกสารที่จะยุติทุกสิ่งทุกอย่าง

ใบหย่า

ฉันหันไปมองทนายความผู้ชำนาญการที่นั่งอยู่ตรงหน้า ฉายาของเขาคือ "ทนายผีดิบ" เพราะใบหน้าของเขาไม่เคยแสดงความรู้สึกใด ๆ

"คุณมั่นใจแล้วใช่ไหมครับ คุณรุ่งนภา" เสียงของเขาราบเรียบ

ฉันพยักหน้าช้า ๆ

"ฉันคิดเรื่องนี้มานานพอแล้วค่ะ"

จริง ๆ แล้วมันนานเกินไป

นานเกินกว่าที่คนคนหนึ่งควรจะเสียเวลาให้กับการแต่งงานที่ว่างเปล่าเช่นนี้

ทนายผีดิบจ้องมองฉันด้วยแววตาที่ว่างเปล่า

ฉันรู้ดีว่าในสายตาเขา ฉันคงเป็นแค่ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

ผู้หญิงที่ตาบอดเพราะความรัก

ผู้หญิงที่คิดว่าเงินทองและอำนาจจะซื้อความสุขที่แท้จริงได้

"คุณดูผอมลงไปมาก" เขาพูดขึ้นอย่างไม่คาดคิด

คำพูดนั้นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าเบา ๆ

ฉันรู้ว่าตัวเองผอมลง

นอนไม่หลับมาหลายเดือนแล้ว

แต่ฉันก็ไม่อยากได้ความเห็นอกเห็นใจจากเขา

หรือจากใครก็ตาม

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันตอบสั้น ๆ "ฉันดูแลตัวเองได้"

ทนายผีดิบเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

"คุณแน่ใจนะครับว่าคุณไม่ต้องการส่วนแบ่งในทรัพย์สิน"

"ฉันไม่ต้องการอะไรเลยค่ะ" ฉันตอบทันที น้ำเสียงของฉันหนักแน่น "แค่เพียงอิสรภาพของฉัน"

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง

"คุณภราดรคงไม่ยอมง่าย ๆ หรอกนะครับ"

"เขาจะยอมค่ะ" ฉันพูดอย่างมั่นใจ

ฉันรู้ว่าภราดรจะเซ็นมัน

เพราะเขาไม่เคยใส่ใจในสิ่งที่ฉันทำ

เขาไม่เคยมองเห็นฉันเลยด้วยซ้ำ

ฉันวางซองเอกสารลงบนโต๊ะของทนายผีดิบ

"ฉันจะให้เขาเซ็นเอง"

"คุณจะทำแบบนั้นเหรอครับ"

"ฉันมีวิธีของฉันค่ะ"

ฉันยิ้มอย่างเย็นชา

"พรุ่งนี้เช้าฉันจะนำเอกสารที่เซ็นแล้วมาให้คุณ"

ฉันไม่ต้องการให้เขาสงสัย

ไม่ต้องการให้เขารู้ถึงความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยของฉัน

ฉันลุกขึ้นยืน

ความรู้สึกหนักอึ้งในอกเริ่มเบาบางลงบ้างแล้ว

ฉันกำลังจะปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ

เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์จันทร์งาม อันโอ่อ่าแต่ว่างเปล่า ฉันเดินผ่านโถงทางเดินกว้างขวาง

ไม่มีใครทักทายฉัน

ไม่มีใครเงยหน้าขึ้นมอง

เหมือนฉันเป็นเพียงเฟอร์นิเจอร์ชิ้นหนึ่งที่เคลื่อนที่ได้

ฉันเคยรู้สึกเหมือนเป็นแค่วัตถุ สิ่งของ

ไม่มีชีวิตจิตใจ

ไม่มีความรู้สึก

แต่ตอนนี้ฉันจะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว

ฉันเดินตรงไปยังห้องทำงานของภราดร เสียงหัวเราะดังเล็ดลอดออกมา

เสียงหัวเราะของอิสรีย์

กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกของเธอฟุ้งกระจายไปทั่วคฤหาสน์

ฉันจำได้ว่าภราดรเกลียดกลิ่นน้ำหอมแรง ๆ

แต่ตอนนี้เขากลับปล่อยให้มันอบอวลไปทั่วบ้านของเขา

บ้านของเรา

ฉันผลักบานประตูห้องทำงานเข้าไป

ภาพที่เห็นทำให้หัวใจฉันบีบรัด

ภราดรกำลังโอบอิสรีย์ไว้ในอ้อมแขน

อิสรีย์หัวเราะร่าอย่างมีความสุข

พวกเขาดูผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติ

ต่างจากเวลาที่อยู่กับฉันโดยสิ้นเชิง

รอยยิ้มบนใบหน้าของภราดรหายไปทันทีเมื่อเขาเห็นฉัน

ใบหน้าของเขาแข็งกระด้างขึ้น

อิสรีย์หันมามองฉันอย่างไม่พอใจ

"อ้าว รุ่งนภา มาได้ยังไงเนี่ย" อิสรีย์พูดด้วยน้ำเสียงที่แสร้งทำเป็นเป็นมิตร แต่ดวงตาของเธอกลับฉายแววเย้ยหยัน

ภราดรขยับตัวเล็กน้อย ปล่อยอิสรีย์ออกจากอ้อมแขนอย่างช้า ๆ

"รุ่ง" เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไร้อารมณ์

ไม่มีคำว่า "ที่รัก" หรือ "ภรรยา"

มีแค่ "รุ่ง" เท่านั้น

ฉันพยักหน้าเบา ๆ

"ฉันมาเอาเอกสารให้คุณเซ็นค่ะ"

อิสรีย์หัวเราะคิกคัก

"โอ๊ย รุ่งนภา เธอทำตัวเหมือนเมียหลวงในละครเลยนะเนี่ย ดร. เขากำลังยุ่งอยู่"

"ไม่เป็นไรหรอกอิส" ภราดรพูด "เอกสารอะไร"

ฉันเดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำงาน วางซองเอกสารสีน้ำตาลลงตรงหน้าเขา

เสียงของกระดาษกระทบกับไม้ดังชัดเจนในความเงียบที่เกิดขึ้นกะทันหัน

ภราดรเหลือบมองซองเอกสารเพียงแวบเดียว

เขากำลังยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ แต่เมื่อเห็นซองเอกสาร มือของเขาก็ชะงักกลางอากาศ

ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย

"เอกสารอะไร" เขาทวนคำ

ฉันวางเอกสารวิจัยที่ฉันต้องเซ็นกำกับในแต่ละหน้าทับลงไป

"เอกสารวิจัยค่ะ ที่ฉันจะต้องใช้ในการยื่นขอทุนการศึกษา" ฉันโกหก "ฉันต้องการให้คุณเซ็นกำกับในหน้าสุดท้าย เพื่อยืนยันว่าคุณรับทราบเรื่องที่ฉันจะไปศึกษาต่อต่างประเทศค่ะ"

คำโกหกนั้นเจ็บปวดกว่าที่ฉันคิด

มันเจ็บปวดที่ต้องโกหกคนที่ฉันเคยรักมากที่สุด

แต่ฉันไม่มีทางเลือก

ครอบครัวของฉันเป็นหนี้บุญคุณตระกูลของภราดร

เขาช่วยปลดหนี้ให้พ่อแม่ของฉัน

ฉันจึงต้องแต่งงานกับเขา

เพื่อชดใช้หนี้

ฉันกลัวว่าเขาจะปฏิเสธที่จะเซ็น

ฉันกลัวว่าเขาจะกักขังฉันไว้ในกรงทองแห่งนี้ตลอดไป

ภราดรลังเลเล็กน้อย

อิสรีย์เห็นท่าทีของเขา จึงรีบเข้ามาแทรกแซง

เธอวางมือลงบนแขนของภราดรเบา ๆ อย่างเอาใจ

"ดร. คะ เซ็น ๆ ไปเถอะค่ะ" เธอบอก "เอกสารแค่นี้เอง ดร. ก็เซ็นมาตั้งเยอะแล้วนี่นา"

ภราดรมองอิสรีย์

จากนั้นเขาก็หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นอย่างรวดเร็ว

หัวใจฉันเต้นระรัว

ฉันรีบดึงเอกสารกลับมาทันที

"ขอบคุณค่ะ" ฉันพูดเสียงเรียบ

อิสรีย์หัวเราะเยาะ

"รีบไปไหนเนี่ย หรือว่ากลัวว่าใครจะเห็นว่าเธอกับดร. ยังอยู่ด้วยกัน"

ฉันไม่ตอบ

ฉันหันหลังเดินออกจากห้องทำงานของภราดรไปอย่างช้า ๆ

มือของฉันเย็นเฉียบและสั่นเทา

ฉันกำเอกสารแน่นราวกับกลัวว่ามันจะหลุดมือไป

เมื่อประตูห้องทำงานปิดลง เสียงหัวเราะของอิสรีย์ก็ดังขึ้น

เสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยชัยชนะ

แต่เธอไม่รู้หรอกว่าคืนนี้ใครคือผู้ชนะที่แท้จริง

ฉันก้าวเดินออกไปจากห้องนั้น

ไปจากชีวิตที่ว่างเปล่านี้

คำว่า "อิสรภาพ" มันช่างหอมหวานเหลือเกิน

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ออกใหม่ล่าสุด: บทที่ 11   เมื่อวานซืน15:09
img
img
บทที่ 1
10/12/2025
บทที่ 2
10/12/2025
บทที่ 3
10/12/2025
บทที่ 4
10/12/2025
บทที่ 5
10/12/2025
บทที่ 6
10/12/2025
บทที่ 7
10/12/2025
บทที่ 8
10/12/2025
บทที่ 9
10/12/2025
บทที่ 10
10/12/2025
บทที่ 11
10/12/2025
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY