IN
ัดมา
็กของบ้าน จากนั้นตัวเองก็ขึ้นไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จปั้นจั่นเลือกสวมชุดไปรเวทสีขาวและกางเกงแสล
่ชายนั่งไขว่ห้างดื่มกาแฟอยู่ พอมองสลับไปที่ห้องครัวถึงได้รู้ว่าทำไมพี่ชายถึงไม่ยอมเข้าไปทานข
ี่
ืม
ก่อนจะเอ่ยถาม ปรเมศร์ไม่ตอบอะไรแต่ชี้นิ้วไปที่กระเป๋าเดินทางสองสามใบน
ู่บ้านอีกสองสา
นะ...อีกสักพักพี่ก็จะออกไปแ
ยน้อยนี่ม
นตัวเตรียมลุกเดินหนีตามสเต็ปเด็กขี้งอนแต่ปรเมศร์ก็คว้าร่างเล็กมากอดจมอก จากนั้นก็ไล่ฟัดแก้มนุ่มนิ
นายมากกว่าน้อง ๆ
ยังไงพี่ก็ทำเพื่
าเบา ๆ พลางกระดกเท้าขึ้นมา ส่วนปั้นจั่นก็ใช้โอกาสนั้นเดินหนีออกมาเลย เรียงตะโกนเรียกชื่อเขาดังลั่นบ้าน ยัย
ก่อนนะ
ยคนโตที่ด้านนอก เสียงล่ำลาดังขึ้นมาตามปกติที่ปรเมศร์จะเดินทางกลัยบไปทำงาน ปั้นจั่นชินกับมันแ
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาตอนที่ปั้นจั่นนั่งลงที
ไปพลาง ๆ ก็เพลินดีเหมือนกัน ว่ากันตามตรงแล้ว... ปั้นจั่นมีใบหน้าที่คล้ายกับเด็กผู้หญิงมากจริง ๆ ใบหน้าเรียวเล็กและแก้มเนียนใสที่ขึ้น
้นจั่นยังสำคัญอยู่ไหม ถ้าเกิดว่าสำคัญแล้วมันสำคัญมากแค่ไหน... เขามีหลาย ๆ อย่างที่ยังไม่ได้บอกแฟนตัวเองและคิดว่าตัวเองยอมทำได้ทุกอย่าง ถ้าหากว่าได้ครอบครองปั้นจั่นไว้เพียงคนเดียว หรือว่
ัพ
ฮ
ไหมเล่า! เรากิน
วอีกฝ่ายไปก็เอื้อมมือขยี้เส้นผมคนรักเล่นจนมันฟูฟ่อง เสียงบ่นอู้อี้ดังตามหลังมา กองทัพแค่นยิ้มเมื่อได้ยินมัน...
นี้ปั้นจั่นไม่รู้ว่าทำไมกองทัพดูใส่ใจตัวเองมากขึ้น แต่นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องดี ๆ ไม่ใช่เหรอ...? รถยนต์สีสะดุดตาจอดตรงบริเวณทาง
องโหนรถไฟฟ้ามาทำงานแน่เลย” คนตัวเล็กหันมาพูดกับคนข
ะหยิบกระเป๋าเป้เล็กพาดบ่าแล้วตั้งท่าเปิดประตูรถก้าวออกไปแต่กองทัพกลับคว้าแขนข้างหน
ห
านกี่โ
โมงเย็น ท
จริงอยู่ที่พักนี้ ชีวิตของเขามันโดนผู้ชายอันตรายอีกคนตามป้วนเปี้ยนแต่ว่าปั้นจั่นก็รอดมาได้อย่างหวุดหวิดทุกครั้ง เด็กหัวอ่อนคนนั้นก็เพีย
ด้สิ เรา
รักป
ให้ปั้นจั่นหน้าแดงซ่านหนักขึ้นไปอีก ประโยคบอกรักจากคนที่เรารักเป็นใครบ้างจะไม่ขัดเขิน ยิ่งกับผู้ชายที่ปั้นจั่นเองก็ตกหลุมรัก
ปั้นลองพ
พูดอ
ส่วนปั้นจั่นก็ทำหน้ามู่ทู่ใส่เขาแทน ปั้นจั่
ร
กใค
ั้นมองอะไรอย่างอื่นไม่เห็น เขาว่ากันว่าความรักทำให้คนเราตาบอด สำ
้หรอกและจะไม่
วคำนั้นกำลังจะฆ่าเขาให้ตายท
ันเปื้อนของทางร้านอาหารออกแล้วจับมันแขวนไว้ที่เดิม วันนี้ทั้งวันลูกค้าเยอะมาก ๆ ไม่แปลกที่จะรู้สึกเหนื่อยล้าและอ่อนแรง บอกตามตรงว่าตั้งแต่ไม่มีพ่อกับแม่ ชีวิตของปั้นจั่นงานและเงินมันสำคัญมากจริง ๆ เ
หลังจากได้ยินเสียงนาฬิกาดังขึ้นเป็นเวลาเลิกงานพอดีเป๊ะ เจ้าตัวก็เดินเหมือนคนไร้วิญญาณออก
เอ่อ
เราต้องแยกกันไปดูในครัวกับขยะหลังร้าน เร็ว ๆ เข้า!” พี่ผู้จัดการพูดจบทุกคนก็แตกตื่นกันเป็นผึ้งแตกฝูง ปั้นจั่นพลางตกใ
ยู่กับการจัดของบนโต๊ะและทำความสะอาดมันอย่างตั้งใจที่สุด ใช้เวลาอยู่ตรงนี้หลายนาทีอยู่เหมือนกัน คนอื่น ๆ ก็พากันอยู่ในครัว บางส่วนก็ทำความสะอาดด้านหลังกันยกใหญ่ ภายในร้านอาหารเลยมีแค่ปั้นจั่นเพียงคนเดียว
นในหัวสมองปั้นจั่นตลอดเวลา ทำให้เด็กคนนั้นมีสติ เจ้าตัวรีบหมุนตัวกลับม
ะกักแต่ว่าร่างกายปั้นจั่นกับนิ่งและระวังตัวพอสมควร เพราะว่าตรงนี้มีแค่พวกเขาสองคนด้วยรึ
ถ้าจะเข้ามา แล
มทั้งใช้กำปั้นทุบบ่ากว้างแล้วผลักอกแกร่งออกอย่างรุนแรง เสียงดังเ
พอดี เสียงอุทานของเธอจึงเอ่ยขึ้นมาพร้อม ๆ กับท่าทางตกใจจนต้องดึงแขนปั้นจั่นออกมาจ
๊ยะ
! ปั้นจั่นทำอะไรของเธอน่
คาดเดาอะไรไม่ได้ตามเคย แต่มันดูน่ากลัวกว่าทุกที... วินาทีนั้นปั้นจั่นหน้าชาไปเลยเหมือนกับว่าโดนเขาตบหน้าคืนหลาย ๆ ที แววตาที่เคยน
ั้นจั่นหวั
ู้สึกหนาว ๆ สลับก
ำลายลงคอ ดวงตาแข็งกร้าวเริ่มอ่อนลงอย่างจำใจ ทั้งรู้สึกกดดันและอึดอัดหัวใจอย่างมา
กได้ยิน
ายตาดุดันของเจ้านายเธอจึงไม่กล้าตามไปอีก ปั้นจั่นโดนลากถูไปตามพื้นบริเวณห้างสรรพสินค้าท่ามกลางสายตาผู้คนร้อนพัน น้
ดนะ! มายุ่งว
เล็กกำลังหวาดกลัวเขาจนตัวสั่นไปหมด... ที่ผ่านคิรินทร์อาจจะดูรุ
ปล่อยนะ อ
มาราวกับคำประกาศิตซึ่งมันได้ผลเด็ดขาดทันที น้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผาะลงพื้นเพราะความกลัวแล่นทั
แล้ว เขาก็แค่
ั่นไม่เคยมองว่าเขาเ