IN

ันน่าโมโหจริง

ไปแล้ว มองจากนอกโลกยังรู้เลยว่ารักแฟนมากแค่ไหน เขาในตอนนั้น มันก็แค่คุณลุงที่อายุ 27 ปี สภาพก็ไม่ใช่ว่าจะด

วันนั้น รวมถึงเด็กผิวใสที่ดูเด๋อ ๆ ในสนามแข่งรถคืนนั้นเช่นกัน การชอบใครสักคนสำหรับคิรรินทร์มันน่าตื่นเต้น... อย่างน้อยวันนี้แค่รู้ว่าเขาทำอะไรบ้างในชีวิตประ

มาสองปี ไอ้เด็กเวรกองทัพคู่อริที่เขาสา

ใคร ๆ มองเห็น แบบที่เคยบอกว่าเขาแค่พยายามทำให้เหมือนเป็นคนแบบนั้น... จนสุดท้ายบางอย่างมันทำให้คิรินทร์ทุบกำ

อ้เวรนั่นด้วย ทำไมปั้นจั่นต้องรักคนแบบนั้น... แล้วทำไม!!

... ได้เลยปั้นจั่น ยิ่งเมื่อความรักของเขามันไม่จำเป็นสำหร

ยพิเศษ:

ยด้วยซ้ำ ก็ได้ยินเสียงยัยป้อกกี้ดังเจี๊ยวจ๊าวขึ้นมาจากหน้าประตูบ้านและเขา... กองทัพนั่นแหละ ตอนแรกพวกเราทะเลาะกันตามเคย กองท

ม่ได้เล่าให้ทัพฟังเลยสักนิด ไม่ได้บอกเขาว่าผมรู้อะไรมา บอกไปเพียงแต่ว่าผู้ชายสารเลวคนนั้นจับตัวผมไปไว้ที่ที่หนึ่งซึ่งพอผมหนีออกมาได้ ดูเหมือนกองทัพก็ไม่ได้เซ้าซี้จับผิดอะไรต่อ ผมเองก็... ตามควา

ี่

ล่ทัพหนึ่งที เพราะเจ้าตัวเอาแต่พูดจาแสลงหูให้ได้ยินอยู่ได้ อารมณ์ตอนนี้มันไ

น่

กล้ ทัพชะงักไปเหมือนกัน เขาถอนหายใจแบบเหนื่อย ๆ ก่อนจะดึงข้อมือผมไปพลิกซ้าย

ไรปั้นหร

ขาไม่ได้ทำอะไรจริง ๆ นี่ น

ส่วนผมก็นึกอะไรไม่ออกได้แต่หลุบตามองพื้นห้องเพื่อไล่เรื่องร้าย ๆ และความอ่อนแอที่พบเจอมาเมื่อวานออกให้หมด คิรินทร์... เขาไม่มีความสำคัญอะไรกับผมทั้งนั้น เขาก็แค่ฆาตกรชั่วช้าค

้ทำอะไรจริง

ู่ตอนนี้มันทำให้ผมหงุดหงิด กลิ่นเสื้อผ้าของเขา กลิ่นหอม ๆ ประจำตัวของเขาดันติดอยู่กับตัวของผม... ขยะแขยงที่สุด! ผมคิดว่าอยากอาบน้ำและเอาเสื้อผ้าพวกนี้ไปเผาทิ้งแต่อีกใจหนึ่งก็อยากนั่งอยู่กับทัพแบบนี้ไปก่อน ก่อนหน้านี้สิ่งที่ทัพทำม

สาย ไม่ตอบข้อความของปั้น จนทำให

…

ต่ทัพอยากให้ปั้นรู้เอาไว้ว่าแม้แต่ปลายนิ้วมือข

.

กปั้นนะคนดี” ผมร้องไห้พอดีตอนที่ทัพพูดแบบนั้นออกมา ไม่รู้นะ ทำไมวันน

ขอโทษมากี่ครั้งแล้วก็ตาม มันเหมือนผมไม่ยอมรับความเป็นจริงไม่ได้น่ะ... ผมร้องไห้เพราะกองทัพครั้งที่

ะหลายสัปดาห์ติดต่อกัน บางครั้งเกือบเดือนเลยก็มี... ส่วนวันนี้พี่เขากลับมา ผมกับน้องก็ได้ของฝากบ้าง ตามปกติเจ้าตัวจะไม่ค่อยพูดหรอกครับ ไม่รู้ทำไม วันนี้ตอนทานข้าวเย็นด้วยกันอยู่ดี ๆ ก็ถามเรื่องผมกับทั

โดนคำถามกึ่งโดนดุไปในตัว ผมกระดกนมอึก ๆ แล้วค่อยชูขวดนมให้พี่ปืนดู เขาเข้าใ

ับไปทำงานอีก

ันนี่แหละ

อ้อ

งแต่ย้ายบ้านใหม่มาที่นี่ แล้วที่ไม่ได้ไปเนี่ยก็เพราะว่าก่อนหน้านั้นผมดันเจอเพื่อนสนิทของตัวเองที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม มันชื่อว่า ‘วินเนอร์’ น่ะ ผมรู้มาว่ามันหายไปกับพี่เฟียส และผู้ชายคนนั้นก็เป็นเพื่อนสนิทของไอ้ชั่วคิงส์อ

ิงสิ พรุ่งนี้ก็ครบกำหนดแ

ั่นของแกไป รอบนี้พี่ไปฮ่องกงกับนา

้นล่ะ?” อะไรกันน่ะ! ผมเอง

น ทำงาน เก็บเงิน อย

่ปื

้าปากเหวอเมื่อได้ยินพี่ชายพูดประโยคไร้สำนึกออกมาแบบนั้น ถึงบอกไงเล่าว่าพี่ปืนน่ะดุที่สุดเลย ๆ ๆ ๆ

็ได้ แต่สัญญาไหมครับว่าตอนกล

อ

้นจะงอแงจริง ๆ ด้วย” ผมขู่แบบใช้ไม้ตาย พี่ปืนจะบ่นว่าต

ันยังไ

าฮะ” พูดจบผมแกล้งพี่ปืนด้วยการอมลมไว้ในปากจนแก้มป่องแล้วยื่นไปใ

หงิดมาก ๆ เขาจะพูดจาหยาบคายด้วยนะครับ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยอมจับหน้าผมไปหอมแก้มซ้ายขว

ๆ พะ พอ

ช้ำไปเล

อกไปอย่างง่ายดาย พอพี่ปืนลุกผมก็รีบหอบหายใจเข้าปอดอย่างหนักหน่วงทันที พี่ปืนไล่ผมขึ้นนอนในเ

้นจ

รั

มทั้ง ๆ ที่ไม่ได้หันหน้ามาหาผม ผมหมุนตัวเดินกลั

นี้ พี่หมา

ให้แกรักพี่มาก ๆ เพราะพี่ร

้นกับป้อกรักพี่ปืนที

ิลึกพิลั่นของพี่ชายตัวเอง เขาคงไม่ได้สมองกระทบกระเทือนตอนที่ไปทำงานหรอกใช่ไหม ได้ข่าวว่าไอ้คุณนายน้อยอะไรนั่น...นิสัยผีบ้าที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ? ผ

สารเลวนั่นก็จะลอยเต็

ายพิเศษ: