คนรับใช้ทั้งหมดออกไปต้อนรับ มีแต่เธอที่ยืนอยู่ชั้นบนและมองดูอยู่เงียบ ๆ

ผู้ชายบางคน สวรรค์ก็เหมือนสร้างมาให้มีรูปร่างที่เพอร์เฟค เป็นผู้ชายที่ดูดีมีเสน่ห์ ผู้หญิงคนไหนเห็นก็อดปลื้มไม่ได้

ตัวสูง 186 ซม. ความสมส่วนกำลังดี ขายาว 120 ซม. ไม่มีไขมันส่วนเกินแม้แต่นิดเดียว ทุกส่วนเป็นกล้ามเนื้อจริง ๆ ดูมีความแข็งแรงมั่นคง

สิ่งเหล่านี้…… เธอรับรู้ได้ในคืนนั้น

อันที่จริง เรื่องคืนนั้นมันไร้สาระมาก จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่แน่ใจ เช้าวันนั้น เธอหนีกลับประเทศด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดกับเขาอย่างไรดี

ใบหน้าของเฟิงเยี่ยนนั้นไร้ที่ติใด ๆ เหมือนกับพระเจ้าใช้ความรักปั้นแต่งขึ้นมาอย่างปราณีต มีความหล่อเข้มเด็ดเดี่ยว อวัยวะบนใบหน้าของเขาดูมีมิติ คมลึกทุกส่วน

พระเจ้าช่างไม่ยุติธรรมเลยจริง ๆ นอกจากจะประทานให้เขามีรูปร่างที่เพอร์เฟคและมีใบหน้าที่หล่อเหลาแล้ว ยังสร้างให้เขาเป็นคนที่มีไอคิวและมีการศึกษาที่สูงอีกด้วย！

เขาได้ใบปริญญาสองใบทั้งในด้านการเงินและกฎหมาย ในวัยเพียงไม่ถึงยี่สิบปี หลังจากเรียนจบ เขาก็เข้ามาบริหารธุรกิจของครอบครัว และก้าวกระโดดขึ้นสู่จุดสูงสุดราวกับเป็นดวงอาทิตย์ที่สูงตระหง่าน จากนั้นในเวลาเพียงไม่กี่ปี เขาก็ได้ขึ้นนั่งในตำแหน่งสูงสุดของเมืองหลวงอย่างมั่นคง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา บริษัทได้เปิดตลาดต่างประเทศ และเดินหน้าธุรกิจเข้าสู่ต่างประเทศอย่างเต็มที่

หลังจากที่พวกเขาแต่งงานกัน เขายังใช้ข้ออ้างในการไปต่างประเทศ โดยบอกว่า เพิ่งเปิดบริษัทในต่างประเทศได้ไม่นาน จากนั้น เขาก็บินออกนอกประเทศไปหลังจากจดทะเบียนสมรสในวันรุ่งขึ้นทันที หลังจากนั้นก็ไม่กลับมาอีกเลย

ในขณะที่เธอกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จู่ ๆ เธอรู้สึกได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่ปล่อยลำแสงอันเย็นยะเยือกมา ทำให้เธอตกใจจนต้องรีบเข้าไปซ่อนตัวอยู่หลังม่านทันที

ไม่รู้ว่าทำไมต้องซ่อน มันเป็นจิตใต้สำนึกล้วน ๆ...

เธอไม่มีความมั่นใจเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าเฟิงเยี่ยน

เวลาอยู่ในบ้านเธอไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบ แถมแม่เลี้ยงของเธอยังเป็นช้างเท้าหน้าอีกด้วย ถ้าเธอไม่แต่งงานกับเฟิงเยี่ยน เธอคงต้องถูกแม่เลี้ยงใช้ให้เธอเป็นคนรับใช้ในบ้านต่อไปแน่ ๆ

ต้องขอบคุณแม่เเท้ ๆ ของเธอที่ช่วยชีวิตคุณหญิงท่านเอาไว้ เธอถึงได้แต่งงานในครั้งนี้

แต่เธอก็เข้าใจดีว่า แต่ไหนแต่ไรมาเฟิงเยี่ยนไม่เคยชอบเธอเลย แต่ก็คงจะไม่ถึงกับเกลียดหรอกมั้ง เพราะอันที่จริงเธอก็ทำตัวสงบเสงี่ยมมาโดยตลอด

สักพัก คนรับใช้ก็มาเคาะประตู

“คุณผู้ชายกลับมาแล้วค่ะ คุณผู้ชายบอกให้คุณผู้หญิงเล็กลงไปทานอาหารเย็นด้วยกันที่ชั้นล่าง”

เธอรีบลงไปข้างล่าง เวลานี้ที่ห้องอาหารเตรียมไว้พร้อมแล้ว

พวกเขานั่งกันคนละทิศคนละทาง นั่งห่างกันคนละโยด

เธอชอบทานอาหารจีน แต่เขาชอบอาหารตะวันตก และเมื่อเขากลับมาแล้ว เขาก็ต้องยึดตามความชอบของเขาเป็นธรรมดา

พอเห็นว่าเนื้อสเต็กความสุกระดับปานกลางยังคงมีเลือดปนอยู่ เธอก็รู้สึกคลื่นไส้เล็กน้อยอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

“เป็นอะไรหรือเปล่า？” ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามองเธอ แล้วเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“ดิบ ดิบเกินไปเเล้ว ฉันอยู่บ้านกินแต่อาหารจีน” เธอยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับการกินอาหารตะวันตกเท่าไหร่ แถมช่วงนี้เธอก็ไม่ค่อยอยากอาหารด้วย อาจเป็นเพราะอากาศยังร้อนมาก ๆ อยู่ก็เป็นได้

“เปลี่ยนให้เธอเป็นเเบบที่สุกทั้งหมด”

“ขอบคุณ”

เธอพึมพำคำว่าขอบคุณขึ้นมาเบา ๆ

ในระหว่างมื้ออาหาร ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย ความเมินเฉยที่พวกเขามีต่อกันราวกับว่าพวกเขาไม่ได้เป็นสามีภรรยากันอย่างไรอย่างนั้น เหมือนกับเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่ต้องมานั่งร่วมโต๊ะเดียวกันเท่านั้น

หลังจากกินข้าวเสร็จ เขาก็เช็ดริมฝีปากอย่างสง่างาม ถังชีชีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เตรียมจะบอกเขาว่า เกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น

“เฟิงเยี่ยน”

“ถังชีชี”

ทั้งสองพูดขึ้นมาพร้อมกัน

ถังชีชีมองไปที่เขา เธอรู้สึกประหม่าอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พูดขึ้นว่า “คุณพูดก่อนสิ”

ส่วนเขาก็ไม่ได้เกรงใจ พูดขึ้นมาตรง ๆ ว่า

“ถังชีชี พวกเราหย่ากันเถอะ”

ประโยคสั้น ๆ เหล่านั้น ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเธอมาก

ถังชีชี

พวกเราหย่ากันเถอะ

คนรับใช้ส่งบันทึกข้อตกลงการหย่าให้เธอ ซึ่งเขาได้ลงนามไว้เรียบร้อยแล้ว ลายมือนั้นดูมั่นคงและทรงพลัง อารมณ์ประหนึ่งนักประดิษฐ์ตัวอักษรเลยก็ว่าได้

เพียงแต่ว่า เธอไม่มีอารมณ์ที่จะชื่นชมมันสักนิด

สิ่งที่สำคัญที่สุดของการหย่าก็คือ การแบ่งทรัพย์สิน

เธอชำเลืองมองแวบหนึ่ง หลังจากหย่าแล้ว เธอจะได้เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์สองแห่ง แห่งแรกเป็นร้านค้า ส่วนอีกแห่งหนึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่ ซึ่งทั้งสองแห่งมีราคาสูงมาก มีมูลค่าในท้องตลาดนับหลายร้อยล้านเลยก็ว่าได้ นอกจากนี้ยังมีค่าชดเชยอีกสองร้อยห้าสิบล้าน แล้วก็มีบริษัทขนาดเล็กอีกแห่งหนึ่งที่มีกำไรสุทธิประจำปีหลายล้าน

พอลองคิดใคร่ครวญดูแล้ว การที่เธอนอนกับเขาเพียงครั้งเดียว เธอก็ไม่ได้ขาดทุนอะไร

แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เธอรู้สึกสงสัยในเหตุผลที่เฟิงเยี่ยนนขอหย่าเป็นอย่างมาก

เธอปิดบันทึกข้อตกลงการหย่านั้นลง แล้วก็มองไปที่เขาอย่างกล้าหาญเป็นครั้งแรก

ส่วนเฟิงเยี่ยนเองก็ไม่ได้หลบสายตาเช่นกัน

นี่เป็นครั้งแรกที่เขามองหน้าเธออย่างเป็นทางการ ใบหน้าเล็ก ๆ ขนาดเท่าฝ่ามือ ดวงตาคู่นั้นเหมือนถูกฝังไว้ด้วยอัญมณีสีดำ มันดูเปล่งประกายเป็นพิเศษ

ในแววตาคู่นั้นดูไม่มีเจตนาร้ายแต่อย่างใด มันใสราวกับเป็นน้ำแร่สะอาดเลยก็ว่าได้

เธอผอมมาก ราวกับว่าตระกูลเฟิงไม่ได้ให้เธอกินอยู่อย่างดีอย่างนั้นแหละ เธอผอมจนทำให้คนที่มองรู้สึกสงสาร

รูปร่างของเธอ..... มันเหมือนกับหญิงสาวในความมืดคนนั้น

ถ้าเขาได้เจอเธอจริง ๆ เขาจะต้องทำให้เธออ้วนขึ้นอีกสักหน่อยแน่นอน

ผอมเกินไป ก็ทำให้คนที่เห็นรู้สึกทุกข์ใจไปด้วย

“ฉันขอละลาบละล้วงถามหน่อยนะ ทำไมเหรอ？”

“เพราะผมมีคนอื่นในใจอยู่แล้ว”

เขาสารภาพ