เดิมทีเขาและถังชีชีแต่งงานกันโดยไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อกันเลย เหตุผลที่เขาแต่งงานก็เพราะไม่อยากให้แม่ของเขาซึ่งในฐานะลูกสะใภ้ของคุณย่า ต้องรู้สึกลำบากใจกับเรื่องแต่งงานเรื่องนี้ของเขา

ดังนั้น เพราะเห็นแก่แม่ของเขา เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแต่งงานกับเธอ แล้วความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เริ่มดีขึ้นตั้งแต่นั้นมา

แต่ตอนนี้ สุขภาพของคุณย่าค่อย ๆ แย่ลงเรื่อย ๆ เธอจึงไม่มีโอกาสจะมาขัดขาอะไรแม่ของเขาได้อีก ส่วนเขาก็ยังต้องการตามหาผู้หญิงคนนั้นอยู่ เขาอยากจะมอบให้เธอทั้งฐานะและชื่อเสียง เขาจึงไม่อยากจะอยู่ในความสัมพันธ์ที่มันไม่ชัดเจนนี้กับถังชีชีอีกต่อไป

เธอยังเด็ก และยังอยู่ในวัยเรียน ตอนนี้เรื่องการแต่งงานของเธอก็ต้องคอยปกปิดเอาไว้ตลอด ซึ่งมันก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับชีวิตของเธออยู่แล้ว

หลังจากการหย่า เธอจะได้รับทรัพย์สินจำนวนมาก ซึ่งมันก็เพียงพอสำหรับเธอที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ได้อย่างสงบสุขและมั่นคง

นอกจากนี้ เธอเองก็ไม่ได้ชอบเขาเหมือนกัน

นี่เป็นการพบกันครั้งที่สอง ขอถามหน่อยเถอะ มีใครจะชอบคนที่เพิ่งเจอกันแค่สองครั้งบ้าง？

พอถังชีชีได้ยินแบบนั้น เธอก็แน่นหน้าอกอย่างบอกไม่ถูก

ที่แท้ เขาก็มีคนที่เขาชอบจริง ๆ แล้วนี่เอง

ถ้าอย่างนั้น เธอก็ไม่จำเป็นต้องบอกเขาว่า ผู้หญิงในค่ำคืนนั้นคือตัวเธอเอง เขาจะได้ไม่ต้องรู้สึกสะอิดสะเอียน

จุดประสงค์ที่เธอไปต่างประเทศเพื่อจับชู้ในตอนแรก ก็เพื่อจะได้หย่าไม่ใช่เหรอ？ ตอนนี้ก็สำเร็จแล้วสิ

“ได้ ฉันจะหย่า”

เธอพูดโดยไม่ลังเล ไม่มีการยืดเยื้ออะไรทั้งสิ้น

อันที่จริงที่เขาทำกับเธอแบบนี้ก็ถือว่าเขาใจดีมากพอแล้ว อีกอย่าง คืนนั้นก็ไม่ใช่ความผิดของเขาสักหน่อย ตัวเขาเองก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ไม่แน่นะ เขาอาจจะเสียใจกับเรื่องนี้ก็ได้！

เธอหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อ

“ขอบคุณมาก”

เฟิงเยี่ยนขอบคุณเธอที่ไม่เรื่องเยอะ ถือว่าเป็นการเลิกราแบบจากกันด้วยดี

หลังจากกินข้าวเสร็จ เฟิงเยี่ยนก็ไม่ได้พักค้างคืนที่นี่ เขาออกไปเลยในทันที

เธอเก็บข้าวของในคืนนั้น แล้วรถของเฟิงเยี่ยนก็มารับเธอในวันรุ่งขึ้น

เธอหันกลับไปมองที่วิลล่าที่เธออาศัยอยู่เป็นเวลาหนึ่งปี

ในตอนแรกที่มาที่นี่มันเงียบสงบมาก

พอมาตอนนี้ มันก็ยังคงเงียบสงบอยู่เหมือนเดิม

หนึ่งปีผ่านไป เธอก็ได้กลายเป็นคนหย่าร้าง

และจากเด็กผู้หญิงในวันนั้นก็ได้กลายเป็นผู้หญิงที่เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่

หลังจากได้รับใบหย่าแล้ว เธอก็ยังคงยืนมึนงงอยู่ใต้แสงอาทิตย์

เลขาขับรถมาจอดอยู่ตรงหน้าเธอ

กระจกด้านหลังถูกลดระดับลง เฟิงเยี่ยนมองเธออย่างใจเย็น “ผมจะไปส่งคุณเอง”

“ไม่ต้องหรอก..... ฉันนั่งรถกลับเองได้ ขอบคุณที่ดูแลกันในปีนี้นะ” เธอยกมุมปากขึ้น ยิ้มให้เขาอย่างผ่อนคลาย

เฟิงเยี่ยนให้เงินมามากขนาดนี้ แค่นอนกับเขาคืนเดียวจะเป็นอะไรไปล่ะ

เฟิงเยี่ยนไม่ได้ฝืนใจเธอ เขาแค่พยักหน้า แล้วก็จากไปทันที

เธอยืนอยู่ที่ประตูสำนักงานเขตเพื่อรอเรียกรถแท็กซี่

แม้ว่าตอนนี้จะเป็นฤดูใบไม้ร่วง แต่อากาศก็ยังคงร้อนระอุมาก

นี่ก็เพิ่งจะสิบโมงกว่าเอง แต่แดดกลับร้อนเปรี้ยง แดดแรงจนเธอแทบจะลืมตาไม่ขึ้น

สำนักงานเขตค่อนข้างไกล เธอจึงเรียกแท็กซี่ลำบากมาก

เธอเหงื่อออกทั้งตัว แล้วก็เริ่มวิงเวียนเล็กน้อยหลังจากยืนเป็นเวลานาน

ภาพที่อยู่ตรงหน้าเธอค่อย ๆ เบลอ แล้วดวงตาของเธอก็มืดลง เธอมองไม่เห็นอะไรเลย

พอเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าเป็นที่โรงพยาบาล มีคนใจดีมาส่งเธอที่นี่

“ฉัน…… ฉันเป็นอะไรเหรอคะ”

“คุณเป็นโรคฮีทสโตรก แต่โชคดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก คุณกำลังตั้งครรภ์ ดังนั้นคุณควรดูแลร่างกายตัวเองให้มากขึ้น โชคดีที่ทารกมีสุขภาพแข็งแรง เดี๋ยวพักอีกสักหน่อยก็ออกจากโรงพยาบาลได้ล่ะค่ะ”

“คุณ…… คุณพูดว่าอะไรนะคะ”

หัวใจของถังชีชีสั่นอย่างรุนแรง เธอจับมือพยาบาลเอาไว้

“หมายถึงฮีทสโตรกเหรอคะ”

“ไม่ ไม่ใช่ประโยคนี้ ตั้งครรภ์..... ตั้งครรภ์หมายถึงอะไร”

“คุณกำลังตั้งครรภ์อยู่นะคะ นี่คุณยังไม่รู้ใช่ไหม สามเดือนแล้วนะคะ คุณไม่น่าจะไม่รู้นะคะ”

วินาทีนั้น ถังชีชีรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า

ประจำเดือนของเธอปกติจะมาไม่ตรงอยู่แล้ว มันมักจะมาเดือนเว้นเดือนเป็นประจำ แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร

อีกอย่าง วันนั้นเธอก็กินยาคุมกำเนิดแล้วนี่ จะเป็นแบบนี้ได้ยังไง！

“เป็นไปไม่ได้ ฉันท้องไม่ได้หรอกค่ะ ฉันกินยาคุมนะคะ！”

“แม้ว่าจะเป็นยาคุมแบบแรง แต่ก็มีโอกาสท้องได้สามเปอร์เซ็นต์นะคะ เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ที่สิ่งที่เรียกว่ามาตรการรักษาความปลอดภัยนั้น จะมีประสิทธิภาพถึง 100% ！” พยาบาลเตือน

ถังชีชีเวียนหัว ตาลาย แล้วก็ล้มลงไปเลย