ทำให้เธอได้พบกับพี่สาวที่น่ารักอีกสองคนซึ่งอยู่ชมรมดนตรีด้วยกัน แต่ตอนนี้พี่สาวทั้งสองต

ือกสอบโควตาเพื่อเรียนต่อในระดับปริญญาตรี ซึ่งเธอก็สามารถสอบผ่านทั้งข้อเขียนและสัมภาษณ์ โดยใช้ความสามารถทางด้านดนตรีเป็นตัวผลัก

นเกิดเพียงชิ้นเดียวในปีนี้ โดยพี่ชายใจดีคนนั้นเป็นผู้ซื้อให้ พี่ชายที่มีแววตาอบอุ่นแต่แฝงเร้นไว้ด้วยประกาย

งหยิบเอาช้อนพลาสติกในถุงออกมา แล้วค่อยๆ บรรจงตักเค้

วว! เม

ง! โ

ิ้งไปทันควัน พร้อมกับที่มันถูกแทนที่ด้ว

ต่อสู้ก็เป็นถึงสุนัขพันธุ์บางแก้วซึ่งตัวใหญ่กว่าหลายเท่า และดูเหมือนเจ้าเหมียวจะหมดทางหนีเมื่อถูกไล่บี้ไปจนถึงขอบตลิ่ง เบื้องห

่ายอมให้ไอ้หม

งจากนั้นเหตุการณ์เป็นอย่างไรมันก็ไม่รับรู้ เพราะสี่ขามัวแต่ตะเกียกตะกายเพื

ึ่งแทบจะไม่เคยด่าว่าใครตวาดใส่ส

้าของเสียง สลับกับมองคู่อริที่ตอ

ล้ว” จันทริกาลดน้ำเสียงตัวเองลงและพูด

ที่เต็มไปด้วยการอ้อนวอน ก่อนที่มันจ

้าวลงไปในลำธารทั้งที่ยังไม่ได้ถอดรองเท้า

ีกว่าตัวนั้นขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน สัญชาตญาณของการปกป้อง

นะ กลับบ้านกับพี่นะ เดี๋ยวพ

าจึงรีบอุ้มมันกลับไปยังจักรยาน มือหนึ่งใช้จับแฮนด์จักรยาน ส่วนอีกมืออุ้มแม

ใช่เหรอ คอยดูเถอะถ้าทำไม่ทันฉันจะฟ้องแม่ให้ลงโทษแก” เสียงแวดลั่นของศศิประภาต

เป็นลูกติดแม่ หลังจากที่พ่อเธอกับแม่ของศศิประภาแต่งงานกัน ทำให้เธอต้องมาอยู่ร่วมบ้านกับสองแม่ลูก แม้บ้านหลังนี้จะเป็นบ้

หน แกไม่รู้หรือไงว่าฉันไม่ชอบแม

าไปในห้องนอนของตัวเองที่อยู่ชั้นล่างเพียงห้องเดียว ส่วนห้อ

ที่ศศิประภา สิ่งที่เธอทำทันทีหลังจากพาแมวตัวนั้นเข้าห้องก็คือ หยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดขนซับน้ำออ

ว...เม

เองด้วยแววตาเปล่งประกายซาบซึ้งและภักดี ทำให้จันท

หายหนาว

ูข้างลำตัวของเธอ จากแมวจอมซ่าที่ถูกหมาฟัดจนตกน้ำป๋อมแป๋ม ตอนนี

สิริมากลัวว่ามันจะทำให้บ้านสกปรก ซึ่งพ่อของเธอก็ไม่กล้าขัดใจภรรยาใหม่ เธอจึงไม่เคยมีสัตว์เลี้ยงเป็นของตัวเองเลย แต่ก็ช

ัวโตๆ แบบนั้นได้ยังไง” จันทริกาอุ้มเจ้าแมวเหม

“

เพราะพูดไม่ได้ ทำได้แต

ต่พี่ว่าเราเป็นเพื่

วเหมียวร้องออกมา เหมือ

ต้นไป งั้นจันทร์ไปอาบน้ำก่อนนะ จันทร์อาบไม่น

ราะหลังจากนี้ต้องออกไปล้างจานและทำกับข้าว รวมถึงทำความสะอาดบ้าน ซึ่งเป็นง