่อง ต

ราะปกติคนที่มีหน้าที่ต้องไปเปิดประตูคือจันทริกา แต่ตอนนี้ยั

อย่างคนอารมณ์เสีย แต่พอเห็นว่าคนที่มายืนกดกริ่งหน้าบ้านอยู่นั้นคือหนุ่มหล่อ ศศิประ

ู้ชายรูปร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาซึ่งกำลังยืนอยู่ที่ประตูรั้วนั้นได้ถูกต้องแม่นยำ ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อน แต่ใครล่ะจะไม่รู้จักเจ้าของบ้านหลังใหญ่แล

ื่อผมด้วย

ก็เชยแย่แล้วค่ะ ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าค

่ฟัดกับหมา นี่ก็นานเกือบชั่วโมงแล้วยังไม่กลับบ้าน ผมเ

ล็กน้อย ก่อนจะนึกถึงแมวตัวที่จันท

คร

ลือก็เลยช่วยเอาไว้ ตอนนี้อยู่ในห้องของศศิ ไม่รู้ว่าจะใช่แม

นทริกา ยกมือขึ้นเคาะรัวๆ แต่จันทริกาก็ไม่เ

้างใน ศศิประภาเหยียดยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะคว้าเอาสัตว์ที่ตัวเอ

วนี้หรื

ว...เมี

้าของ และรังสิมันต์ก็เอื้อมมือไปรับคื

ันชื่อ ‘เมสซี่’ ขอบคุณ

กนะคะ แต่เข้าใกล้มันไม่ค่อ

ไว้” รังสิมันต์เอ่ยชมพร้อมกับจ้องหน้าสวยๆ นั้นอย่างพอใจ ไม่น่าเชื่อว่าวันน

ห็นแมวที่

ะโยค ศศิประภาก็หันไปทำตาดุใส่ พร้อมๆ กับที่จันทริกาเ

งสิมันต์เอ่ยทักขึ้นอย่างดีใจ เมื่อได้เจอหน้าเด็กผู้หญิงที่สั

กาตอบสั้นๆ อย่าง

ี่มันซ่าไล่ฟัดกับหมา โชคดีได้พี่สาวของ

ะภาบอกว่าเป็นคนช่วยแมวตัวนี้เอาไว้อย่างนั้น

ม่มีธุระของเรา” ศศิประภารีบเอ่ยปากไล่ ก่อนที่ความจะแตกว่าแท้จริงแล้ว คน

ปในบ้านเงียบๆ ตามที่ศศิประภาบอก เพราะคร้านจะมีเรื่องกับพี่สาวต่างพ่อต่างแม่ อย่างน้อยเจ้าแมวตัวนั้นก็ได้เจอกับเจ

ต่ผู้หญิงที่เรียกตัวเองว่า ‘ศศิ’ ดูร่าเริงสดใสและอ่อนหวานมีจริตจะก้านกว่า ส่วนเด็กผู้หญิงที่เขาเพิ่งรู้ว่าเธอชื่อ จันทร์.