ตัวเองโล่งอกหรืออะไร แต่ถึงเขาจะยังไม่มีเมียก็ใช่ว่าผู้หญิงในรูปจะไม่มีความสำคัญ ไม่อย่างนั้นรูปของเธอคงไม่ถูก

นอนห้องนี้

ีแต่ห้องฉันเท่านั้น ห

ดอย่างไม่ไว้หน้าเธอเลย แม่บุหงา

บนายหัว แต่ปลายก็ไม่

อจะได้สบายใจขึ้น” พูดจบเจ้าของบ้านก็หันไปทางคน

าย วางไว้เหมือนเดิมนั่นแหละค่ะ

ออกไปจากห้องโดยไม่ต้องบอกซ้ำ ปลายฝนได้แต่มองตามอย่างขุ่นเคือง ไม่ใช่

หัวต้องท

อไม่อยากเห็นรูปผู้หญิงคนอื่

ำว่าผู้หญิง

ิงห์ตัดบทและถามเรื่องอื่น คล้ายเรื่องนั้นไม่ได้สลักสำคัญอะไร ทำเอาปลายฝน

สียงหวานตอ

ก็พัก

่างสูงใหญ่ก็ก้าวออกไปจากห้อง โดยทิ้งความสงสัยมากมายไว้ให้ปลายฝน เพราะเธอยั

เขาไม่อยากให้รู้ เธอก็ไม่ควรต้องอยากรู้ เรื่องบางเรื่องมันก็เ

่างออกมา แล้วเอาไปเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้า มือบางปิดประตูตู้หลังจากเก็บของชิ้น

้าเป็นชุดลำลอง แล้วออกไปเดินรับลมที่ระเบียงอีกฝั่ง พอมองลงไปด้านล่าง จึงรู้ว่าบ้านหลังนี้ม

งคิดพอสมควรที่

มินไม่ถูกว่าเวลาที่เขาอยู่ในอิริยาบถของการว่ายน้ำ รูปร่างสูงใหญ่ที่แทบไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายยามกระหวัดว่ายไปในสระจะเป็นเช่นไร บอกใครใครจะเชื่อว่าเธอไม่เคยเห

อมกับที่แก้มนวลแดงระเรื่ออีกแล้ว คงมีแต่เธอที่เป็นฝ่ายหวนคิดถึง สำหรับคนต้นเรื่องอย่างนายหัวสิงห์คงไม่ได้คิดอะไร ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เฉ

ก ก

คิดตัวเอง เอี้ยวตัวไปมองที่ประตู ก่อนจะละ

ถามออกไปอย่างระมัดระวั

องค่ะ

ยบเฉยเช่นเดิม แม้ตอนนี้จะไม่มีบุคคลที่สามอยู่ด้วย แต่ปลายฝนก็เร

เหรอคะแ

ณลงไปรับประท

ทานข้าวเย็นกันกี่โมงคะ วันหลั

โมง

ังฉันจะลงไ

ต่อความ พูดสั้นๆ แ

ียบร้อยแล้ว แต่เธอไม่ได้สนใจอาหารตรงหน้าเลย สายตากลับกวาดมองหาเจ้าขอ

นายหั

ม่กลับมา คุ