ายสกุลที่มิได้สนับสนุนให้บุตรีออกไปศึกษาก็ตาม เข้าศึกษาได้เพียงหนึ่งเดือน ฉีอันหนิงก็กลายเป็นที่รักและเอ็นดูของอาจารย์ท

จ้าที่จวนนะ” ซ่งเจียวซินสหายสนิทวัยเดียวก

ปลาที่สระน้ำท้ายจวน” ฉีอันหน

ยเหรอ” ซ่งเจียวซินทำหน้า

” ซ่งเจียวซินพยักหน้า นางมีพี่ชายหนึ่งคนแต่อีกฝ่ายน

ยังชอบทำหน้าตาเคร่งขรึมไม่ชอบพูดจา” นางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตื

้วยเหรอ” เพราะนางมิได้รับร

ไปศึกษาอยู่ท

งฉวนล่ะ” ฉีอันหนิงสงสัย เพราะเมืองตงหลางแห่งนี้ก็มีสำน

ูกส่งไปศึกษาอยู

หล่าองครักษ์ แต่ผู้คนเหล่านี้จะไม่ได้อยู่ในวัง พวกเขามีหน้าที่ดูแล

ลย” ฉีอันหนิงเอ่ยออกมาพ

บอกกล่าวแก่ผู้ใดมาก่อน เจ้าคือคนแร

ียงพี่ใหญ่ร้องเรียกน้องสาวดังมา

เจ้าเห็น ว่าข้านั้นตกปลาเก่งขนาดไหน” เด็กหญิงรีบโอ้อวดตนต่อส

สกุ

ด็กน้อยทั้งสองต่างพากันวิ่งตามคุณหนูของตน จนทั้งสี่ไปหยุดอยู่ที่บนสะพานข้ามสระน้ำที่ใสจนเห็นตัวปลา ซ่งเจียวซินม

้เองใช่หรือเปล่า” คุณหนูรอง

้ตั้งแต่ตัวยังเล็กๆ ถ้าเจ้าตกได้ตัวเล็กให้ป

ใช้ คุณหนูตระกูลฉีสอนให้คุณหนูตระกูลซ่งตกปลา ซึ่งซ่งเจียวซินก็เรียนรู้มันได้เป็นอย่างดี เพราะความฉลาดที่มีไม่แพ้กันกับฉี

เจ้าตกปลาครั้งแรก

ั่งตรงที่ศาลาริมน้ำ ส่วนปลา ฉีอันหนิงให้บ่าวใ

ามิได้อยู่ที่

น และก่อนหน้านี้เห็นบอกว่าฉีอันหนิงชอบมาตกปลากับพวกพี

ับข้าอยู่ คงจะพากันไปอยู่ที่สวนอีกฝั่งน่ะ” ฉีอันห

นนั้นจึงพลิกซ้ายพลิกขวาอีกทีก่อนที่จะนำมา

เหมือนที่ใดเลยล่ะ” ฉีอันหนิงโอ้อวดสหายสนิท

้ชิมเนื้อปลาปิ้งเข้าไปเด

นซุน ม

พอได้รับอนุญาตจากสหายสนิทของคุณหนูด้วย นางเลยได้อ้าปากให้คุณหนูส่งเนื้อปลาอุ่นร้อนเข้าปากนาง ซึ่งสาวรับใช้ของซ่งเจีย

ซ่งเจียวซินเอ่ยออกมาก่อนที่จะขึ้นไปบนรถม้าของจวนสกุล

ามขึ้นจากทางด้านหลัง ก่อนที่ฉีอันหนิงจะห

นกันมาหรือเจ้าคะ ตอนสหายของน้องอยู่มิเห็นท่

ห้ออกมาพบสตรีได้เช่นไรกัน” คำตอบของพี่รอ

ยทั้งสามถึงกับยืนงงกับอาการขำข

ต่สตรีที่พวกท่านว่านั่นเพื่อนน้องนะเจ้าคะ อีกอย่างนาง

องนางช่างมีความคิดราวกับสตรียิ่งนัก หากพวกเขาเป็นสตรี การที่มีบุรุษมาเยี่ยมเยือนที่บ้านมิควรออกมาเดินเพ่นพ่านนั่นถึงเป

ศึกษา

ากสกุลฉีด้วย พี่ชายทั้งสามแยกตัวไปเข้าแถวตามห้องของตนเอง เช่นเดียวกับฉีอันหนิงที

นหน

้าเลยนะเ

ันหนิงเป็นเด็กที่ใฝ่รู้ใฝ่ศึกษา นางเคารพและเชื่อฟังเหล่าอาจารย์ ตลอดชั่วยามที่ท่านอาจารย์กล่าวอยู่น

ารย์ก็ขอให้ตั้งใจ หากพวกเจ้าทุกคนตั้งใจแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าหวังไว้มันก็จะสำเร็จ” อาจารย์ใหญ

รือยัง” ฉางซูซู สหายร่วมห้องที่สนิทกับนางและซ่งเ

เจ้าล

จากหนังสือตรงหน้าก่อนที่จะ

สักที ข้าล่ะจนปัญญาแล้วล่ะ” ฉางซูซูเอ่ยอ

ล่ะเจ

ด้ขึ้นใจแล้ว” คุณหนูรองสกุลซ่

ดจนคนโง่อย่างข้าตามไม่ทัน” คุณหนูสกุ

้มากกว่าเดิม ความพยายามมิเคยทำให้ผู้ใดล้มเหลว เจ้าจำที่อาจารย์บอกได

เอ่ยชื่อบทกวีขึ้นมา ก่อนที่จ

ัยน้ำค้างหล่นบนพื้นดิน ยกหัวมองจันทร์พล

วยชื่อบทกวีและนามของผู้แต่ง เหล่าอาจา

งจะได้ท่องบทกวีเป็นคนต่อไป และเด็กหญิงทั้งสองท่องบทกวีผ่านไปได้ด้ว

ียจริง” ฉางซูซูเอ่ยออกมา สีห

ามพยายามของเราได้หรอกนะ เจ้าน่ะชอบกังวล ชอ

งวัน ฉีอันหนิงไปที่ใดเด็กหญิงมักจะมีคนเข้ามาทักทายนางเสมอ เพราะผู้ใดบ้างที่จะไม่รู้จักบุตรีคนเล็กของท่านเจ้าเมือง โดยเฉพาะตระกูลที่

ัน เจ้าอยากกินไหม” คุณหนูสกุลซูเดินเข้ามาหาฉีอันหนิงที่โต๊ะก

น่ะ เจียวซิน ซูซู พวกเจ้าชอบกินเ

ะนำอาหารจานนี้มาแบ่งให้นางเพราะความมีน

นางได้รับคำสั่งจากบิดาให้มาตีสนิทกับฉีอันหนิง มิใช่สหายอีกสองคนของนาง เมื่อเห็นว่าใช้อาหารตีสนิ

อะ” ซ่งเจียวซินคีบเน

นหมดนั่นแหละ แต่ถ้าเป็นอาหารที่เอามา

ป่อง ทั้งซ่งเจียวซินและฉางซูซูพากันส่ายหน้าแล้วยิ้มออกมา จากนั้นจึงกลับไปสนใจอาหา