น พี่ใหญ่มีหน้าที่คอยดูแลน้องๆ ช่วยบิดาและมารดา แต่ทว่าความชอบของเด็กๆ นั้นต่าง

ในการเล่น ส่วนพี่รองกับพี่สามนั้นอยากไปชื่นชมการต่อบทกวี และฟังดนตรี ทั้งสี่คนจึงแยกเป็นสองกลุ่ม ฉี

ดีหรือไม่เจ้าคะ” เสียงเล็กเอ่ยถามดังขึ้นม

ปกันเถิ

ือเล็กของนางเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปที่วงหมาก

หมากไปพร้อมๆ กับผู้ที่กำลังประลองอยู่ ฉีอันหลงที่ยืนอยู่เคียงข้างกับน้องสาวยกมือขึ้นมาลูบคางของตนเองพลางครุ่นคิดแนวทาง

่นหรือ” เสียงหวานที่ดังข

ินหรงนี่เอง” ฉีอันหนิงเอ่ยออก

่ะ” เด็กหญิงมิลืมที่จะเอ

นที่จะสนใจมองการแข่งขันหมากล้อมต่อไป

ันหนิง” คุณหนูสกุลซูเอ่

มิใช่เด็กเช่นเราจะเล่

ไปมองการแข่งขันตรงหน้าแล้วเลิ

พราะคนที่นางสนใจกลับไม่สนใจนาง ถ้ามิใช่เพราะบิดาและมารดาแนะนำให้นางตีสนิทและเป็น

อ่ยถามน้องสาวออกมา แต่ทว่าสายตาของเขาก็เอาแ

ับน้อง แต่น้องมิอยากสนิทกับนาง

สนิทอยู่เพียงแค่สองน

นหนิงตอบก่อนที่สองพี่น้องจะพากันเงียบไปเพราะกำลังส

แล้ว

บุรุษชุดน้ำเงินวางหมากล้อมลงไปบนกระดาน

รืออันหนิง" เสียงที่คุ้นเค

!! อือ…ข้

้ที่เข้ามาทักทายนางเป็นผู้ใด ก่อ

เราเอง” อันหนิงมิลืมที่จะแนะนำสหายสนิทให้รู้จ

นพี่อันหล

ยเถิดน้

้นี้นั้นเป็นสหายคนสนิทของน้องสาวของตน เขาจึ

นเคียงกันอยู่ ทั้งสามกำลังยืนลุ้นผลของการแข่งขัน ก่อนที่จะจบลงในเค่อเดียว สองพี่น้องพา

” เสียงของบุรุษที่แข่งข

ย” น้องเล็กรีบบอกพี่ชายทันทีเมื

ามน้องด้วยความไม่แน่ใจ เพราะถ้า

สติปัญญาของท่านรวมกับของข้าแล้ว ข้ามั่น

ห้เขาและน้องสาวได้ช่วยกัน อีกฝ่ายเมื่อเห็นว่าทั้งคู่เป็นเด็กจึงไม่ขัดข

ว่าปี นัยน์ตาคมกล้าของฉีอันหลงเป็นประกายขึ้นมาเมื่อมองไปยังคนที่ยืนส่งเสียงให้กำลังใจเขา

นะเจ้าคะ อย่ามั

มการแข่งขันหมากรุกที่มิได้มีเดิมพันอันใดนอกจากชื่อเสียงและหน้าตาของ

ห่งความกังวลออกมาแม้แต่เพียงเศษเสี้ยว ผู้ที่มามุงดูการแข่งขันหม

กท่าน

กิดความระแวงขึ้นมาทันทีเมื่่อเห็นว่าอีกฝ่ายวางหมากโดยใช้สติปัญญาเข้าช่วย เขาพยายามสงบแล้วแท้ๆ แต่ก็ม

านจากตระกูลใดกันหรือ” ผู้คนที่มามุงดูกา

กข้าเป็นบุตรชายคนโตและบุตรีค

ราะใต้เท้าฉีที่ว่าก็คือเจ้าเมืองตงหลาง เจ้าเมืองที่ทำหน้าที่เจ้าเมืองได้อย่างดีเยี่ยม จนช

ใช้วาจาล่วงเกิน ข้าน้อยยอมรับความพ่ายแพ้” บุรุษที่เป็น

เพียงแต่ท่านต้องมีสติแล

ลางเสียงชื่นชมจากเหล่าผู้ที่มามุงดูการประลอง โดยมิลืมที่จะคว้ามือสหายคนสนิทขอ

่ใดกันต่อหรือเจ้าคะ” ซ่งเจียวซ

จียวซินอยากไปกับพวกเราด้วยหรือไม

มอู่เซียว” สาวรับใช้ที่ติดตามคุณหนูรองมาเอ่ยทักท้วงขึ

าด้วยมิได้แล้วล่ะ ขอให้คืนนี้สน

เชื่อฟังบิดาและมารดาเป็นที่สุด แค่พวกท่านอนุญาตให้นางเดินมาเ

อะ ข้ากับพี่ให

พร้อมกับสาวรับใช้และบ่าวชายที่ติดตามเจ้าของร่างเล็กมาถึงสี่คน สองพี่น้องมองนางก่อนที

การโยนศรให้ลงเป้าเสนอตัวทันทีเมื่อมีการเอ่ยถามถึงผู้ท้าชิงคนต่อไป หลายคนมองมาต่างพาก

อายุน่าจะเกินยี่สิบปีเอ่ยขึ้นก่อนที่ผู้คนรอ

ิงเอ่ยออกมาอย่างมั่นใจ ผู้เป็นพี่ชายคนโตยกยิ้มที่ม

ับอายในค่ำคืนนี้เจ้าจะมาโทษข้าว่ารังแกเจ้ามิได้หรอกหนา” บุรุษหนุ่มผู้ที่

้องสาวของข้าก็ยังมิสาย” ฉีอันหลงเอ่ยออกมาด้วยค

ยนให้ลงเป้า ทั้งหมดมียี่สิบดอก ให

งเดินผ่านไปผ่านมาต่างก็หยุดชมการประลองระหว่างบุรุษหนุ่

กเช่นนี้” สตรีผู้หนึ่งแส

งจะชนะได้หรอก” บุรุษที่ยืนชมอยู

คุณหนูสี่ของพวกข้าน้อยนั้นมิใช่เด็กน้อยที่พวกท่านจะมาดูถูกนางได้” ซุนซุนเอ่ยออ

ารโยนลูกศรของตน เพราะตั้งแต่งานเริ่มมายังมิมีผู้ท้าชิงคนใดสามารถล้มเขาได้ เขาเดินไปหยิบลูกศร

กันอย่างง่ายดาย ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นมาด้วยความพอใจ บุรุษหนุ่มผู้ถูกเด็กหญิงตัวน้อยท้าประลองค่อยๆ โยนศรไปจนเ

น้าที่เย่อหยิ่งก่อนหน้าฉายแววสลดลงเพียงเล็กน้อย ก่อนที่จะปรับสีหน้าให้เป็นเช่นเดิมเพียงเวลาไม่นาน เขามั่นใจ