ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 3 2

จำนวนคำ:1885    |    อัปเดตเมื่อ:11/03/2023

กได้ลอบมองผู้ชายหน้าตาดีตรงหน้าอย่างพ

่านั้นแหละ อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น ต้องเชื่อฉันนี่ ฉันนี่แหละเชื่อถือได้มากที่

อะ” เธอพึมพำเบาๆ แต่เพ

อาจเสียดายผู้ชายกับเขาด้วย เกิดอะไรขึ

ฉันก็แค่…” เธอรีบแก้ต่าง แ

ชายเหมือนคนอื่นเขาบ้าง แต่นั่นมันเกย์นะแก ต่อให้แกใจสั่นให้ตาย เขาก็ไม่มองชะนีอย่างเราๆ หรอก ฉันควร…” เ

ะฮู้จักมารยาทแล้วก๋า (มัวแต่ซุบซิบกันอยู่ได้ ทำไมถึงไม่เข้ามาทักทายพ่อเลี้ยง เด็กสองคนนี้นี่ไปอยู่ในเมืองนาน

ค่ะพ่อเลี้ยง)” แวววิวาห์ทักทายด้วยคำเมื

ื่อมีเรื่องอะหยังกะจะได้จ้วยกั๋น (พ่อเลี้ยงจำน้องได้ไหม น้องวาเขาไปทำงานอยู่ที่กรุงเทพนานแล้ว ส่วนนี่ก็น้องพรีมเพื่อนของน้องวา รู้จ

ก่อน (ถ้างั้นก็คุยกันไปก่อนนะ ยายจะไปดูงานทางโน้นก่อน)” แม่อุ

ั้นดีกว่าค่ะ)” แวววิวาห์ทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดี ด้วยการเดินนำอ

าหันมาทำหน้างง ยังไม่ทันจะถามว่าเพื่อน

ชคดีที่คนที่เดินตามมาติดๆ อย่างพ่อเลี้ยงพิมายเข้ามารับไว้

ขณะที่เขาก็เหมือนจะชะงักนิ่งไปเพราะ

ธอจึงพยายามดันตัวออกจากอ้อนแขนแข็งแกร่งนั่น ซึ่งเขาเองก

้มหัวฟาดพื้นขึ้นมาจะทำยังไง” ทันทีที่ได้อยู่กัน

ฉันแค่อยากพิสูจน์อะไรบางอ

นะ เพื่อ?” ถ้าไม่เกรงใจที่วันนี้คนพลุกพ

วังๆ หน่อยสิยะไง เสียดายเจ๊เขาระวังตัวแจเลย คนอะไร keep look เวอร์” แ

เอาน่าเมื่อวานถือว่าน้ำจิ้ม วันนี้สิของจริง” นึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานแล้ว พริมรตา

พลิน จู่ๆ เสียงทุ้มๆ ของใครบางคนก็ด

” พ่อเลี้ยงพิมายเข้ามาคุยด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่นัยน์ตาคมกล้าที่หันมาสบตากับเธอ มันกลั

ลยอยากขอจ้วยหื้อคุณพาไป (อ้อ! ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีฉันกับเพื่อนมาจากกรุงเทพ แล้วอยากจะไปเที่ยวน้ำตกกัน แต่ไม่ค่อยคุ้นทาง เ

าฮับ (ได้สิ ถ้างั้นผมขอไปเตรียมของก่อน อีกสิบนาทีจะมารับ)” สิ

ริงๆ เหรอวะแก” ลับหลังพ่อเลี้ยงหนุ่ม พริมรตาก็โพล่งออก

แกลองคิดดูนะ ผู้ชายที่เพอร์เฟคทุกกระเบียดนิ้วขนาดนี้ แต่กลับไม่มีข่าวเรื่องผู้หญิงเลย แกว่า

งชุดกันไม่ใช่เหรอ” ใช่! เธอจำได้คลับคล้ายคลับค

ื้อ! ใช่” แวว

ล้วแกไปนัดเขา

พื่อให้แกกับเ

่วจนเขาโมโห จับฉันฆ่าปาดคอแล้วหมกป่าจะทำยังไง”

่ท่าจะดูหนังเยอะไปนะ ใครเขาจะทำแบบนั้นกันเล่า คนระดับพ่อเลี้ยงพิมายไม่เอาอนาคตมาทิ้ง

รื่องช็อตไฟฟ้า ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล แกก็หยิบขึ้นมาใช้ทันที ส่วนนี่…เอาไว้เก็บหลัก

โอ๊ย! ฉันคิดถูกคิดผิดเนี่ยที่ช่วยแก” เธอได้แต่รับ

วางเจ้ากล้องนี่ไว้ แล้วก็ถ่ายทุกอย่างไว้เป็นหลักฐาน ทีนี้แหละถ้าแม่กับย

img

สารบัญ

บทที่ 1 บทนำ บทที่ 2 1 บทที่ 3 2 บทที่ 4 3 บทที่ 5 4 บทที่ 6 5 บทที่ 7 6 บทที่ 8 7 บทที่ 9 8 บทที่ 10 9 บทที่ 11 10
บทที่ 12 11
บทที่ 13 12
บทที่ 14 13
บทที่ 15 14
บทที่ 16 15
บทที่ 17 16
บทที่ 18 17
บทที่ 19 18
บทที่ 20 19
บทที่ 21 20
บทที่ 22 21
บทที่ 23 22
บทที่ 24 23
บทที่ 25 24
บทที่ 26 25
บทที่ 27 26
บทที่ 28 27
บทที่ 29 28
บทที่ 30 29
บทที่ 31 30
บทที่ 32 31
บทที่ 33 32
บทที่ 34 33
บทที่ 35 34
บทที่ 36 35
บทที่ 37 36
บทที่ 38 37
บทที่ 39 38
บทที่ 40 39
บทที่ 41 40
บทที่ 42 41
บทที่ 43 42
บทที่ 44 43
บทที่ 45 44
บทที่ 46 45
บทที่ 47 46
บทที่ 48 47
บทที่ 49 48
บทที่ 50 49
บทที่ 51 50
บทที่ 52 51
บทที่ 53 52
บทที่ 54 53
บทที่ 55 54
บทที่ 56 55
บทที่ 57 56
บทที่ 58 57
บทที่ 59 58
บทที่ 60 59
บทที่ 61 60
บทที่ 62 61
บทที่ 63 62
บทที่ 64 63
บทที่ 65 64
บทที่ 66 65
บทที่ 67 66
บทที่ 68 67
บทที่ 69 68
บทที่ 70 69
บทที่ 71 70
บทที่ 72 71
บทที่ 73 72
บทที่ 74 73
บทที่ 75 74
บทที่ 76 75
บทที่ 77 76
บทที่ 78 77
บทที่ 79 78
บทที่ 80 79
บทที่ 81 80
บทที่ 82 81
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY