ล่ำลากันจริงๆ แล้วน้ำตาที่พยายามกลั้น

งทำตัวดีๆ อย่าทำตัวมีปัญหากับพี่เขานะ” เพราะเลโอนาร์ดคือที่พึ่งเดียวที่จะสาม

อยให้ตัวเองต้องป่วย รับปากหยีนะคะ” เป็นเพราะช่วงหลังเธอเห็นพ่อกับแม่รับออร์เดอร์ขนมเพิ่มขึ้น จากที่รับทำเยอะอยู่แล้ว

งใจเรียนและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก็พอ พ่อรักลูกนะ” คุณสุชาติเข้าไปกอดล

พ่อกับแม่ค่ะ” สุดที่รักเ

ัวของลูกเอง แม่เชื่อว่าลูกของแม่ต้องทำได้” คุณสุทินีบอกทั้งน้ำตา การต้องจากลากันแบบนี้ ซึ่งไม่แน่ว่ามันอาจจะเป็น

แต่ก็ยังไม่วายหันกลับมามองบุพการีทั้งคู่อย่างอาลัยอาวรณ์ ซึ่งทั้งสองก็คงรู้สึกไม่ต่างกั

ท่าอากาศยาน

น ลูกสาวหม่ามี้สวยขึ้นมากเลยนะเนี่ย” มาดามเดียน่าที่อุตส่าห์เคลียร์งา

ัวเอง” เธอตอบเสียงเนือยๆ เนื่องจากใช้เวลาเดินทางมาหลายชั่

โรยคงเหนื่อยมากใช่ไหมลูก ไปๆ รีบกลับไปพักผ่อนที่บ้านเราดีกว่านะจ๊ะ” ทันที

ี่มาดามเดียน่ากำลังทำอยู่ตอนนี้ จึงอดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ ด้วยตั้งแต่เล็กจนโตเธอกับ

ี้เป็นแม่ของหนู หม่ามี้จะคอยดูแลหนูให้เหมือนกับที่แม่หนู

กว่านี้ หม่ามี้ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” ด้วยคิดถึงคำที่มารดาสั่ง

บางคนกำลังชะเง้อคอยเราจนคอยาวแล้วก็ได้นะ” คนที่มาดามเดียน่

องแล้วล่ะค่ะ” เธออดน้อยใจด้วยไม่ได้ ก็พ่อคนท่ามากน่ะ นอกจากจะไม่เคยติดต่อเธอมาเลยหลังจากที่หมั้นกันแ

ละ จริงๆ แล้วเขาอยากเจอหนูจะตายไป เรื่องนี้หม่ามี้รู้ดี” คนเป

บ้างสิคะ นี่อะไรตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา เขาไม่เคยติดต่อหยีมาเลยสักครั้งนะคะ จะให้ห

็นกับตาตัวเองแล้วล่ะจ๊ะ” มาดามเดียน่ารู้สึ

ยาลัยให้หยีหน่อยได้ไหมคะ ตอนนี้หยียังไม่อยากเห็นหน้าใครบางคน

่หนูแล้วว่าจะดูแลหนูให้ดี ถ้าฮันนี่ไปอยู่ข้างนอกแบบนั้น แล้วหม่ามี้จะดูแลห

่ามี้” สุดที่รักแอบกระซิบเสียงเบาด้วย

นอะไร” มาดามเดียน่

” เธอเหยียดยิ้มอย่างหมายมั่น พร้อม

ยวได้จริงๆ เหรอฮันนี่” ถึงแม้จะเห็นด้วย แต่ก็อดห่วงเป็นห่วงผู้

ซอร์เวย์ที่ทางในหมาวิทยาลัยด้วยยังไงล่ะคะ เวลาเรียนจริงๆ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร

ากัน หม่ามี้ตามใจหนูอยู่แล้วจ๊ะ” มาดามเดี

้อนอีกฝ่ายอีกครั้ง ทำเอาคนแก่ถึงกับหลงหัวปักหัวปำไปเลยงานนี้ นี่คง

” มาดามเดียน่าหันไปสั่งคนขับรถประจำตัวให้ขับตรงไปยังคอนโดใกล้กับหม