น์แบร

เอ่อ! แล้วมาคนเดียวเหรอ” ทันทีที่มาดามเดียน่าย่างก้

ันบ้างล่ะ” ถูกมารดาตอกกลับมาแบบนี้

นลูกชายตอบแล้วก็เงียบไปอีก ก็อดที่จะหมั่น

นจะได้ไปพักสักที เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” พูดจบท่า

ม่เข้าใจว่ามันเป็นอะไรที่เสียหน้ามากเลยรึไง ที่ต้องถ

หรอกว่าแกอยากถามอะไร ถ้ายังไงเอาไว้ถามพรุ่งนี้เลยแล้วกัน ฉันไปนอ

ห้จบๆ ไปวะ แล้วคราวนี้จะรู้ได้ยังไงว่ายัยเด็กบ๊องนั่นอยู่ที

ราก็ถามกับคนอื่นที่รู้สิครับ” ฟาเบียนที่โผล่มาจากไหนไม

แก” เขาทำหน้าไขสือ ทำเป็นไม่เข้า

้ ผมก็พูดเรื่องนั้นแหละ” เพราะทำนายกับเจ้านายคนนี้มา

้นแหละ แกจะไปไหนก็ไปฟาเบียน” คนปากแข็งยังคงปา

อ้คริส คนขับรถของมาดามนั่นแหละครับ จริงๆ แล้วผมก็พูดไปงั้นแหละครับ อย่าไปสนใจเรื่องที่นายไม่อยากรู้เลยนะครับ ลืมๆ มันไปซะเถอะว่

ริง เมื่อคนปากแข็งปากก็พูดว่าไม่อยากรู้ แต่ก็เดิน

รือว่าจะใช้รถคันไหน” คริสคนขับรถของมาดามเดียน่าเข้ามาถา

นายใช่ไหมที่ขับร

ิสทำหน้าสงสัย แล้วก็อดกลัวไม่ได้ ด

เลโอนาร์ดเหยียดยิ้มสมใจ ขณะฟังอีกฝ่ายเล่ามาอย่างละเอียด และเมื่อบรรลุเป้าหมาย ได้รู้ในสิ่งที่อ

้านายอยากจะไปให้หายข้องใจก็ตามสบายนะครับ นึกซะว่าผมไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน” เมื่อถูกฟาเบียนพูดดักค

กห้องทำงานอีกครั้ง ด้วยคิดว่าทางคงสะดวกปลอดคนแสนรู้อย่างฟาเบียนแล้วนั่นเอง แต่ให้ตายเถอะ

้ซื่อสัตย์คนนี้ขอรับ” หลังจากพูดจบฟาเบียนก็รีบเดินเร็วๆ ออกไปทันที ด้วยกลัวว่

นออกไปไกลแล้ว แต่ก็นั่นแหละความหวังดีของอีกฝ่ายก็มีประโยชน์ เมื่อตอนนี้เขาเดินก

พักคอนโดเข้ามาและเดินตรงไปยังห้องนอน ซึ่งมีคนที่อยากเจอนอนหลับอยู่ จึงทรุดตัวลงไปนั่งข้างๆ แต่เธอกลับยังนิ่งไม่รู้

! แล้วก็ต้องเป็นฉันอีกจนได้ ที่ต้องมาดูแลผู้หญิงอย่างเธอ แล้วแกจะบ่นทำไมวะเลโอ ในเมื่อแกเองที่แส่มาหาเขาถึงท

กพะรุงพะรังของเธอออก จู่ๆ คนที่หลับไปแล้วก็

้งที่ตาทั้งสองข้างก็ยังคงปิดอยู่ แค่นั้นยังไม่พอ เมื่อคนขี้เซาไม่ได้พูดเปล่า ยังฉวยโอก

งมันเป็นอะไรที่เขายังไม่อยากจะเชื่อ ว่าตัวเองจะสามารถมานั่งมองหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง ในขณะที่เธอกำลังหลับแบบนี้ได้ แต่ม

ดขา บิดตัวไปมาเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบของตัวเอง แต่แล้วแขนขาเธอก็ไปกระทบเข้ากับอะไรบางอย่าง ซึ่งทำให้เธอถึงกับห