img ยอดคุณหมอสกุลเฉิน  /  บทที่ 1 ตอนที่ 1 เสี่ยงชีวิตช่วยภรรยา | 0.60%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน
ยอดคุณหมอสกุลเฉิน

ยอดคุณหมอสกุลเฉิน

ผู้เขียน: NovelHall
img img img

บทที่ 1 ตอนที่ 1 เสี่ยงชีวิตช่วยภรรยา

จำนวนคำ:2236    |    อัปเดตเมื่อ:14/03/2023

ตอนที่ 1 เสี่ยงชีวิตช่วยภรรยา

“แกมันคนไม่เอาไหน! ไอ้สวะกระจอก! ไปคุกเข่าหน้าบ้านเดี๋ยวนี้!”

ท่ามกลางเสียงร้องตะโกนด่าอย่างดูถูกเหยียดหยาม ฉีเล่ยที่อยู่ในชุดเสื้อผ้าเก่าๆ ไม่สวมแม้กระทั่งรองเท้า แก้มข้างหนึ่งของเขามีรอยฝ่ามือแดงเถือกประทับอยู่ ถูกผลักกระเด็นออกจากประตูบ้านอย่างไม่ปราณี

ฉีเล่ยถึงกับล้มลงอยู่หน้าประตู เขาได้แต่พยุงตัวลุกขึ้นคุกเข่ากับพื้น พร้อมกับหัวเราะออกมาด้วยความขมขื่นใจ เขาคุกเข่าอยู่เงียบๆเช่นนั้นเป็นเวลานาน และได้แต่แอบถอนหายใจ และคิดอยู่ภายในใจเงียบๆว่า

“เถ้าแก่เฉินครับ! เมื่อไหร่ผมถึงจะชดใช้หนี้ชีวิตให้คุณหมดเสียที?”

………..

เมื่อแปดปีก่อน เพื่อต้องการช่วยชีวิตฉีเล่ย เถ้าแก่เฉินถึงกับต้องยอมเสียสละชีวิตของตนเอง แต่ก่อนตายนั้น เขาได้แต่หวังว่า ให้ฉีเล่ยแต่งงานกับลูกสาวของเขา..

การตัดสินใจของเฉินฉางเชิงในครั้งนั้น ได้สร้างความตระหนกตกใจให้กับภรรยา และบุตรสาวของเขาเป็นอย่างมาก และสองแม่ลูกก็คัดค้านหัวชนฝา ทั้งคู่ไม่เห็นด้วยกับความต้องการของเฉินฉางเชิงเป็นอย่างมาก ที่จะให้ชายหนุ่มซึ่งเป็นต้นเหตุให้หัวหน้าครอบครัวของพวกเธอสองแม่ลูกต้องเสียชีวิต กลายมาเป็นลูกเขยสกุลเฉินเช่นนี้

แต่ถึงอย่างนั้น เถ้าแก่เฉินก็ยังยืนกรานหนักแน่น และประกาศต่อหน้าภรรยากับลูกสาวว่า หากทั้งคู่ไม่ยอมให้ฉีเล่ยแต่งเข้าสกุลเฉิน เขาคงจะต้องตายตาไม่หลับแน่

และด้วยสาเหตุนี้ หลังจากเฉินฉางเชิงเสียชีวิตลง ฉีเล่ยจึงได้แต่งเข้าเป็นลูกเขยสกุลเฉิน และใช้ชีวิตอยู่ในครอบครัวนี้มานานถึงแปดปีแล้ว

แต่ทุกครั้งที่สองแม่ลูกนึกถึงการตายของเฉินฉางเชิง ทั้งคู่ก็มักจะมาระบายอารมณ์ความโกรธแค้นภายในใจกับฉีเล่ยอยู่เสมอ

และในคืนนี้ก็เช่นกัน ฉีเล่ยที่นั่งคุกเข่าอยู่หน้าบ้านตลอดทั้งคืน ไม่อาจทนต่อความเหนื่อยล้าของร่างกายได้อีก ร่างของเขาค่อยๆเอนลงเรื่อยๆ ก่อนจะล้มฟุบลงไปกองกับพื้น และหลับไปในสภาพเช่นนั้น

จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปนานเท่าไหร่ไม่อาจรู้ได้ เสียงฝีเท้าก็ดังออกมาจากด้านในบ้าน ฉีเล่ยถึงกับสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าตามเดิมอย่างรวดเร็ว

และเมื่อประตูบ้านเปิดผางออก แม่ยายของฉีเล่ยก็ยืนจ้องมองเขาด้วยสีหน้า และแววตาเคียดแค้น ฉีเล่ยเห็นเช่นนั้น จึงได้แต่เตรียมใจที่จะรับพายุอารมณ์ของหญิงในวัยกลางคนอีกระลอก..

“ไอ้คนสารเลว นี่แกกล้าเผลอหลับงั้นเหรอ? ไอ้คนขี้ขลาด! ไอ้ฆาตกร! ฉันจะฆ่าแก!”

สีหน้าของแม่ยายฉีเล่ยดูเหมือนจะแสดงความสงสารออกมาวูบหนึ่ง แต่เพียงแค่ประเดี๋ยวเดียว ก็ถูกบดบังไว้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นแทน

ความปรารถนาของเถ้าแก่เฉิน ได้ทรมานจิตใจของหญิงวัยกลางคนผู้นี้จนแทบเสียสติ และกลายเป็นคนบ้า เธอเองก็เริ่มเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ และไม่รู้ว่า ตัวเองได้กลายเป็นคนโหดเหี้ยมแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่..

หลังจากที่ได้ฟังคำกร่นด่าด้วยความเคียดแค้นของแม่ยาย บนหน้าผาก และขมับทั้งสองข้างของฉีเเล่ย ก็ปรากฏเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมามากมาย แต่เขาก็ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่เช่นนั้นอย่างอดทน และปล่อยให้ร่างกายของตนเอง กลายเป็นที่ระบายความเคียดแค้นของหญิงวัยกลางคนผู้นี้ต่อไป

“พี่เฉิน.. ทำไมพี่ถึงต้องช่วยไอ้คนสารเลวพรรณนี้ด้วย? ทำไมไม่ปล่อยให้มันตายไป? เพราะมันคนเดียว ทำให้ฉันต้องกลายเป็นหม้าย ส่วนลูกสาวของเราก็ต้องกำพร้าพ่อ!

“พี่เฉิน.. พี่ปล่อยให้เราสองคนแม่ลูกมีชีวิตที่ทุกข์ทรมาน อยู่กับไอ้คนชั่วช้าทุกวันแบบนี้ได้ยังไงกัน?”

แม่ยายของเขาทรุดลงไปกองกับพื้น พร้อมกับร้องไห้คร่ำครวญออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างทีุ่สุด!

ฉีเล่ยได้แต่อดกลั้นต่อความทุกข์ใจ และทุกข์กายไว้เงียบๆเพียงลำพัง ความโกรธแค้นภายในใจที่เกิดจากการถูกข่มเหงด่าทอ กลับถูกความรู้สึกผิดภายในใจสะกดไว้แทน

“แม่คะ กลับเข้าไปในบ้านเถิดนะคะ!”

ฉีเล่ยแทบไม่ต้องลืมตามอง เพราะเพียงแค่ได้ยินเสียง เขาก็รู้ได้ทันทีว่า เจ้าของเสียงนุ่มนวลนี้ก็คือเฉินอวี้หลัว ภรรยาของเขานั่นเอง

เฉินอวี้หลัวเดินเข้าไปช่วยพยุงแม่ยายของเขาให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะพาเดินกลับเข้าไปในบ้าน แต่หลังจากเดินไปได้เพียงแค่สองสามก้าว เธอก็หันมาบอกกับฉีเล่ยว่า

“นายเองก็ควรจะไปพักผ่อนได้แล้ว!”

หลังจากที่บรรยากาศรอบตัวสงบนิ่งลงแล้ว ฉีเล่ยที่เวลานี้มีบาดแผลอยู่เต็มร่างกาย ก็ได้แต่ลุกขึ้นยืน และเดินตามเข้าไปในบ้าน เขาปิดประตูบ้านลงอย่างช้าๆ ก่อนจะเดินไปที่แคร่ไม้ซึ่งตั้งอยู่ตรงระเบียงบ้าน แล้วทรุดกายลงนอน พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์ที่กำลังทอแสงนวลอยู่บนท้องฟ้า

……

จนกระทั่งเวลาหกโมงครึ่งของเช้าวันใหม่ ฉีเล่ยจึงรีบลืมตาตื่นขึ้น เพื่อลุกขึ้นมาทำงานที่คั่งค้างของเมื่อวาน รวมทั้งงานที่ต้องทำในวันนี้ด้วย

เขาลุกขึ้นมาจัดเตรียมอาหารเช้าไว้ให้กับเฉินอวี้หลัว และแม่ของเธอ จากนั้นจึงกลับไปนั่งหลบที่มุมระเบียง เพื่อรอให้สองแม่ลูกรับประทานอาหารเช้าเสร็จ เขาก็จะได้เข้าไปเก็บโต๊ะ และจัดการล้างถ้วยล้างชามให้เรียบร้อย

ในระหว่างที่นั่งหลบมุมอยู่ข้างระเบียงนั้น ในมือของฉีเล่ยก็ถือชามข้าวถ้วยหนึ่งไว้เหมือนเช่นทุกๆวัน

แม้สถานการณ์ต่างๆ ดูเหมือนจะสงบนิ่งลงบ้างแล้ว แต่บรรยากาศภายในบ้านกลับอึมครึม และดูเหมือนจะตึงเครียดยิ่งกว่าเดิม ราวกับภูเขาไฟที่สามารถระเบิดขึ้นได้ทุกเมื่อ

เมื่อครั้งที่เขาและเฉินอวี้หลัวแต่งงานกันใหม่ๆนั้น ฉีเล่ยได้เคยพยายามที่จะปรับเปลี่ยนบรรยากาศตึงเครียดแบบนี้ให้ดีขึ้น แต่เขาก็ไม่เคยทำสำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียว หลังจากนั้นมา เขาก็ได้แต่อดทนต่อความทุกข์กายทุกข์ใจที่ได้รับอย่างเงียบๆ

ในระหว่างที่เฉินอวี้หลัวจะออกไปทำงานนั้น เธอก็สังเกตเห็นฉีเล่ยที่นั่งแอบอยู่มุมหนึ่งของระเบียงบ้าน และดูเหมือนจะมีบาดแผลอยู่เต็มตัว แววตาของหญิงสาวปรากฏร่องรอยของความสงสารขึ้นมาวูบหนึ่ง แต่แล้วจู่ๆ ความสงสารพลันเปลี่ยนเป็นความโกรธแค้น เธอกัดฟันแน่น ก่อนจะเดินออกจากบ้านไปอย่างไม่ใยดีต่อฉีเล่ย

หลังจากรับประทานอาหารเช้า และจัดการเก็บโต๊ะจนเรียบร้อยแล้ว ฉีเล่ยก็หยิบถุงปุ๋ยคู่กายไปหนึ่งอัน และเริ่มเดินไปตามท้องถนนเพื่อเก็บขยะที่สามารถขายเป็นเงินได้กลับมา ใบหน้าของเขานั้นเรียบเฉยไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึก

ฉีเล่ยคุ้นเคยกับสีหน้า และแววตาของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา บางคนก็มองเขาด้วยแววตาเห็นอกเห็นใจ แต่ส่วนใหญ่มักจะมองเขาด้วยแววตาเยาะเย้ยถากถาง และบางส่วนก็มองเขาด้วแววตาเฉยเมย

ใครจะไปคิดเล่าว่า ชายหนุ่มที่เคยร่ำเรียนในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง กลับจะต้องกลายมาเป็นคนเก็บขยะไปวันๆแบบนี้?

แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เฉินอวี้หลัว และแม่ของเธอ สั่งให้ฉีเล่ยทำมาตลอดระยะเวลาแปดปี!

ฉีเล่ยเดินก้มๆเงยๆเก็บขวดตามถังขยะบ้าง ตามท้องถนนที่ผู้คนต่างพากันโยนให้เขาบ้าง แต่แล้วจู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูร้องตะโกนเสียงดัง

“ขโมย! ช่วยจับขโมยด้วย!”

ฉีเล่ยรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที และพบว่าเฉินอวี้หลัวกำลังวิ่งตามเด็กหนุ่มคนหนึ่งมา เขาโยนสิ่งของที่อยู่ในมือทิ้งทันที และรีบวิ่งตามโจรผู้นั้นไปอย่างรวดเร็ว

“หยุดนะ! หยุดเดี๋ยวนี้! คืนของที่ขโมยให้เธอไปเดี๋ยวนี้..”

ฉีเล่ยวิ่งตามโจรไปพร้อมกับร้องตะโกนบอกไปด้วย จนกระทั่งสามารถวิ่งนำหน้าไปได้ และรีบวิ่งไปยืนขวางทางไว้ พร้อมกับยื่นมือทั้งสองข้างออกกางกั้น

ในเวลานั้นเอง เฉินอวี้หลัวก็วิ่งตามมาทันพอดี เธอรีบวิ่งเข้าไปดึงแขนของโจรหนุ่ม พร้อมกับหายใจหอบรุนแรง แต่ก็ร้องตะโกนบอกไปว่า

“คืนจี้หยกนั่นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

‘จี้หยกงั้นเหรอ?’

ฉีเล่ยพึมพำอยู่ในใจ ก่อนจะก้มลงมองที่มือข้างซ้ายของโจรหนุ่ม และพบว่า มันกำลังกำจี้หยกสีแดงโลหิตไว้แน่น!

‘นั่นเป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียว ที่เถ้าแก่เฉินทิ้งไว้ให้อวี้หลัวไว้ดูต่างหน้านี่!’

แต่ในขณะที่ฉีเล่ยกำลังอยู่ในอาการครุ่นคิดนั้น โจรหนุ่มก็ล้วงมีดสั้นออกมาจากเอว พร้อมกับแทงเข้าไปที่ร่างของเฉินอวี้หลัว ปากของมันก็ร้องตะโกนออกไปด้วยว่า

“แก.. ฉันจะฆ่าแกทิ้งซะ!”

“ระวัง!”

ฉีเล่ยร้องตะโกนออกมาเสียงดัง พร้อมกับพุ่งเข้าไปผลักร่างของเฉินอวี้หลัวที่ยืนอยู่ข้างๆ ออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้มีดสั้นของโจรหนุ่มปักเข้าที่ท้องของเขาแทน

เฉินอวี้หลัวได้แต่ตกตะลึง เธอหันมองไปรอบตัว และได้แต่กรีดร้องออกมา เมื่อเห็นภาพที่ฉีเล่ยกำลังถูกแทง

“มะ.. ไม่!!”

img
สารบัญ
บทที่ 1 ตอนที่ 1 เสี่ยงชีวิตช่วยภรรยา บทที่ 2 ตอนที่ 2 หยุดร้องไห้ได้แล้ว บทที่ 3 ตอนที่ 3 ทักษะล้ำเลิศ บทที่ 4 ตอนที่ 4 เก้าเข็มปลุกวิญญาณ บทที่ 5 ตอนที่ 5 การมาของญาติตัวดี บทที่ 6 ตอนที่ 6 เข็มทองหางหงส์ บทที่ 7 ตอนที่ 7 หัวหน้าครอบครัว บทที่ 8 ตอนที่ 8 ต่งซีหยุน บทที่ 9 ตอนที่ 9  โอสถชั้นเลิศ บทที่ 10 ตอนที่ 10 อยากตาย หรืออยากมีชีวิต บทที่ 11 ตอนที่ 11 ช่วยผมด้วย!
บทที่ 12 ตอนที่ 12 แก่นวิญญาณ
บทที่ 13 ตอนที่ 13 เหลือเชื่อ!
บทที่ 14 ตอนที่ 14 ติดต่อไม่ได้
บทที่ 15 ตอนที่ 15 ทุกอาชญากรรมเริ่มต้นจากความโลภ
บทที่ 16 ตอนที่ 16 ใจแกร่งดั่งพยัคฆ์ (1)
บทที่ 17 ตอนที่ 17 ใจแกร่งดั่งพยัคฆ์ (2)
บทที่ 18 ตอนที่ 18 ใจแกร่งดั่งพยัคฆ์ (3)
บทที่ 19 ตอนที่ 19 ใจแกร่งดั่งพยัคฆ์ (4)
บทที่ 20 ตอนที่ 20 ใจแกร่งดั่งพยัคฆ์ (5)
บทที่ 21 ตอนที่ 21 จิตใจที่ชั่วร้าย ยากจะรักษาได้
บทที่ 22 ตอนที่ 22 ทุกข์ยากก่อนลิ้มรสความสุข
บทที่ 23 ตอนที่ 23 เหนื่อยก่อนที่จะได้รักษา
บทที่ 24 ตอนที่ 24 แพทย์ผู้เชี่ยวชาญจากปักกิ่ง
บทที่ 25 ตอนที่ 25 การปลูกถ่ายจุลินทรีย์
บทที่ 26 ตอนที่ 26 นี่มันเกิดอะไรขึ้น
บทที่ 27 ตอนที่ 27 รักษาหลิวเฟิงเจิ้น
บทที่ 28 ตอนที่ 28 กระตุ้นคนไข้ให้ร่วมมือ
บทที่ 29 ตอนที่ 29 หลับสนิท
บทที่ 30 ตอนที่ 30 ข่าวลือไม่จริง
บทที่ 31 ตอนที่ 31 ข่าวลือไม่จริง
บทที่ 32 ตอนที่ 32 ข้อเสนอ
บทที่ 33 ตอนที่ 33 ตัดสินใจ
บทที่ 34 ตอนที่ 34 คลื่นถาโถม (1)
บทที่ 35 ตอนที่ 35 คลื่นถาโถม (2)
บทที่ 36 ตอนที่ 36 คลื่นถาโถม (3)
บทที่ 37 ตอนที่ 37 คลื่นถาโถม (4)
บทที่ 38 ตอนที่ 38 คุณได้รับบาดเจ็บ
บทที่ 39 ตอนที่ 39 เชื่อแล้ว!
บทที่ 40 ตอนที่ 40 ต่อคิวในห้องสอบสวน
บทที่ 41 ตอนที่ 41 ไปกันได้หรือยัง
บทที่ 42 ตอนที่ 42 โทษรุนแรง
บทที่ 43 ตอนที่ 43 ลาออก
บทที่ 44 ตอนที่ 44 วิญญาณชั่วร้าย
บทที่ 45 ตอนที่ 45 สายที่รอคอย
บทที่ 46 ตอนที่ 46 เด็กสาวป่วยหนัก
บทที่ 47 ตอนที่ 47 แพทย์ปลอม
บทที่ 48 ตอนที่48 หญิงสาวเข้ามาตีสนิท
บทที่ 49 ตอนที่49 สาวน้อยผู้แสนเย็นชา
บทที่ 50 ตอนที่50 ของขวัญแรกพบ
บทที่ 51 ตอนที่51 โรคกลัวผู้ชาย
บทที่ 52 ตอนที่52 เปิดใจ
บทที่ 53 ตอนที่53 เริ่มได้หรือยัง
บทที่ 54 ตอนที่54 ปรับอารมณ์
บทที่ 55 ตอนที่55 ตาลุงพล่ามไปเรื่อย
บทที่ 56 ตอนที่56 แค่บางครั้งน่ะ
บทที่ 57 ตอนที่57 เหน็บแนม
บทที่ 58 ตอนที่58 เล่นแรงดีหนิ
บทที่ 59 ตอนที่59 ฉี่แตก
บทที่ 60 ตอนที่60 พ่อบ้านฟาง
บทที่ 61 ตอนที่61 ชูเฟิงอี้
บทที่ 62 ตอนที่62 มอบข้อเสนอ
บทที่ 63 ตอนที่63 เชื่อฟังผม แล้วรินชาให้ซะ
บทที่ 64 ตอนที่64 ฉันไม่ยอมแพ้แบบนี้หรอกนะ
บทที่ 65 ตอนที่65 ขอขมาอาจารย์
บทที่ 66 ตอนที่66 สร้างนิยามคำว่า ‘การแพทย์’ ใหม่
บทที่ 67 ตอนที่67 ปรมาจารย์ในคราบชายหนุ่ม
บทที่ 68 ตอนที่68 ฉันอนุญาต
บทที่ 69 ตอนที่69 ความเกลียดชัง
บทที่ 70 ตอนที่70 เหอจื่อ
บทที่ 71 ตอนที่71 ตัวต่อตัว
บทที่ 72 ตอนที่72 ลองภูมิ
บทที่ 73 ตอนที่73 สักขีพยานต่อทักษะการแพทย์ปาฏิหาริย์
บทที่ 74 ตอนที่74 มู่เซียวหยาน! ฉันกำลังมีความรัก!
บทที่ 75 ตอนที่75 แม่หนูป่วย
บทที่ 76 ตอนที่76 โกลาหล
บทที่ 77 ตอนที่77 ตาลุงซง
บทที่ 78 ตอนที่78 แค่พิการพอ
บทที่ 79 ตอนที่79 แข่งเต้น
บทที่ 80 ตอนที่80 พวกพ้องระเนระนาด
บทที่ 81 ตอนที่81 สองราชาพบจักรพรรดิ
บทที่ 82 ตอนที่82 ฉันเป็นหนี้บุญคุณเขา
บทที่ 83 ตอนที่83 ถ้าฉลาดพอคงตัดสินใจเองได้
บทที่ 84 ตอนที่84 คนที่ทำดีโดยไม่ทิ้งชื่อแซ่
บทที่ 85 ตอนที่85 ยากเกินกว่าจะแก้ไข!
บทที่ 86 ตอนที่86 อาจารย์ผู้ได้รับความนิยม
บทที่ 87 ตอนที่87 ฉันดันฆ่าคนไปแล้ว
บทที่ 88 ตอนที่88 ที่นี่คือ‘มหาวิทยาลัย’ไม่ใช่‘โรงเรียน’
บทที่ 89 ตอนที่89 ข่าวร้อนประเด็นดัง
บทที่ 90 ตอนที่90 หลินชูวโม่
บทที่ 91 ตอนที่91ใจเสาะ
บทที่ 92 ตอนที่92 ถอนตัว
บทที่ 93 ตอนที่93 แม่ป่วยเหรอ
บทที่ 94 ตอนที่94 งานเลี้ยงฉลองวันเกิด
บทที่ 95 ตอนที่95 โลกมันกลม
บทที่ 96 ตอนที่96 มาอย่างไม่เป็นมิตร
บทที่ 97 ตอนที่97 ร้อยต่อหนึ่ง
บทที่ 98 ตอนที่98 เกิดอะไรขึ้น
บทที่ 99 ตอนที่99 เจตนาร้าย
บทที่ 100 ตอนที่100 แม่มาแล้ว
img
  /  2
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY