นหลายครั้ง มีเศษใบไม้ติดตามเสื้อผ้าหน้าผมของเธอ อชิระเองก็เหงื่อ

่ชีพออกจากตรงจุดนั้น สายตาระแวดระวังมองสองข้างทาง หากมีใครซุ่มจู่โจมจะได้ตั้งรับทัน จนกระทั่งรถยนต์วิ่ง

คุณ น่าจะร

่มน้ำอย่างกระหายจนน้ำไหลออกมาทา

น่อยก็ถึงบ้านผมแล้ว คุณค่อยกินข้

นเนื้อแท้ มีแต่คราบโคลน คราบดินเกาะเต็มไปหมด หล่

ขอบคุณนะ” เสียงพึมพำดังเบาๆ แต่อชิระได้

าไม่ใช่ห้างสรรพสินค้าจะ

กอชิระไม่เฉลียวใจ หล่อนคงจบชีว

มหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ

หลังบ้าน เขาหิวและอยากพัก

ักนิดดีไหมคุณ?” เ

มองหาห้องน้ำเพื่อ

้ได้เลย ผมมั่นใจว่าผ้าน่าจะสะอาดพอ” เสียงอชิระดังล

้นมา ก่อนจะเหลือบเห็นกางเกงสีตุ่นๆ กับเสื้อยืดสีขาว หญิงสาวก้มมองตนเอง เสื้อผ้

สูดปากคราง เมื่อน้ำเย็นๆ

้นช่วงที่เธอวิ่งหนีตายนั่นเอง มือเรียวเล็กค่อยๆ วักน้ำล้างคราบดินโคลนจนสะอาด เธอ

่ได้สระผมเมื่อเธอไม่คุ้นกับยาสระผมที่วางอยู่ด้านใน มันเป็นแค่เพียงขวดสีขาวมีน้ำสีฟ้าขุ่นๆ อยู่ด้านใน เธอดมก

3.เจ้าห

คุณ คงต้องรอตอนเช้า ผมถึ

ห่างจากโรงพยาบาลพอๆ กับแหล่งชุมชน มีเพียงสาธารณะสุขประจำตำบลที่พอช่วยแก้ขัดได้ แค

ยาทาแผลมาจัดการกับต

ผ็ดหนู กินได้ไหมคุณ?” หลังถ่ายอาหารออกจากปิ่นโต อชิระจึงเพิ่งเห็นว่

ับข้าวที่โชยมา พยาธิในท้

เป็นคำตอบให้อชิระรู้