ิฬาจึงรีบพูดให้เขาคลายความกังวล

้นเรื่องอาหารการกินจึงเป็นไปแบบตามมีตามเกิด ไม่ได้พิถีพิถันเหมือนผู้ดีมีเงิน วิฬาโตมากับแกงถุง จากแม่ที่ค้าขายข้าวแกงห

ข้าตาจน ท้องหิว อะไรๆ เธอก็กินได้ ขอแค่ให

่โตแล้ว พี่ๆ แต่ละคนมีรา

สงส์...ได้ลิ้มรสอา

น่นในปิ่นโต อชิระตักแบ่งและดันจานกระเบื้อง

็แล้วกันนะ ผมจะนอนตรงนี้เอง” อช

ละฝากหญิงสาวแปลกหน้านอนค้างที

ก็ตาม มันจะทำให้เกิดการซักไซ้

ยวกัน เขาก็ไม่ได้มีจิตใจต่ำตม ถึงขนาดจะทำร้ายห

่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องนอนที่ปลอยภัย วิฬาไม่วายกล่าวขอบคุณคนแ

ผ่นหลังงองุ้มของวิฬาที่เดินกระ

มหายใจวิฬาเริ่มแรงขึ้น เธอเหลียวมองรอบตัวไม่รู้ว่าอุปทาน หรือความกลัวที่ยังคั่งค้างอยู่

่มใจแต่ก็หล

” เสียทุ้มนุ่มดังขึ้นท่ามกลางความมืด เสียงนั่นทำให

อคนรับใช้ส่วนตัวที่เหมือนพี่สาวของเธอ ทุกหน้าที่ในบ้านสวยจัดการได้อย่างดี ไม่มีคนใกล้ตัวคนไหนรู้ใจเธอ เท่ากับสวยอีกแล้

่ใช่อย่างที่เคยเห็นเป็นประจำ เพดานไม้สีขาว กรอบหน้าต่างไม้สีน้ำตาลไม้ เฟอร์น

า เธอเบิกตาโต รีบก้มม

ย เธอไม่ได้นอนอยู่ที่บ้านในเมือง ตอนนี้เธอนอนอยู่บนเตียงของใครบางคนที่เป็นลูกหน

วเองคืน จนลืมไปว่า ชายผู้นี้ไม่ใช่ลูกหนี้เธอ คนที่เธ

ฉันเตรียมมื้อเช้าไว้

อกอารมณ์ ยกเว้นน้ำเสียงที่แข็งกระด้างนั่น บอกให้วิฬา