ปากจิ้มลิ้มของผู้มาเยือนกำลังเลียนเสียงเคาะด้วยค

ๆ ยังคงเจื้อยเเจ้วอยู่หน้าประตูอย่างอารมณ์ดี ขณ

คาะตั้งนานแต่ยังไม่มีเสียงตอบรับเสียที ใบหน้าเล็กจึงเอียงแก้มและหูแนบกับประตูบานใหญ่เพื่อฟังเสียงจากคนด้านใน ในข

ค่า ไฟไ

้าบ คุณป๋าตื่นแล้ว ไ

ำขัน ร่างสูงส่ายหัวน้อยๆ ก่อนจะอุ้มแม่หนูจอมแส

วาโยนั้น กำลังส่งเสียงหัวเราะร่าด้วยความชอบใจพร้อ

สบเอ๊ย ใครสอนมาเนี่ย ห๊ะ!!

ย่นคอหนี ไรหนวดคมๆ ที่ทิ่มแ

นอวบอ้วนกอดรัดคอชายหนุ่มแน่นแล้วหอมแก้มสากทั้งซ้ายขวาคืนฟอดใหญ่ ก่อนที

ย อยากได้อะไรคะ

ขึ้นน้อยๆ แล้วส่ายไปม

..อันนาคิดถึงค

นผมเปียสั้นๆ ทั้งสองข้างดุ๊กดิ๊กไปมาตามเเรงสะบัด แล

วาโยเอียงคอถามพร้อมกับหรี่

ออกราวกับตื่นเต้นนักหนา พร้อมกับวาดแขนเ

นาดนั

าโยต้องตามน้ำไปอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะก้มลงซุกไซร้จ

ๆ อย่าค่

าน มือน้อยลูบไล้ความเขียวครึ้มนั่นด้วยความหลงใหล เพราะเจ้าตัวนั้นชอบเล่นหนวดของชายหนุ่มตั้ง

ดังขึ้น แต่กลับต้องนอนนิ่งกับสรรพนามที่หนูน้อยใช้เรียก ‘คุณ

แล้ว แล้วเธอล่

าถี่ๆ เพื่อให้น้ำตาอุ่นๆ ไหลย้อนกลับลงไปสู่หัวใจ มุกไหมขบเม้มริมฝีปากอิ่มแน่น เธอพยามกลืนก้อนสะอื้นที่กำลังตีตื

ยู่บนเตียงค

ะของตัวเอง เด็กน้อยมองหน้าคุณป๋าของเธอด้วยความสงสัย สลับกับ

ปด้วยประกายเจ้าเล่ห์ ก่อนจะปรายตามองมายังเธอด้วยสา

ๆ เลย หม่ามี้บอกว่า...คุณ

ำพูดคำจาที่แก่เกินวัยของแม่หนูน้อย ไม่รู้ว่าเขาสอนลูกยังไ

่นี้ รู้เหรอ...ว่ากิ๊กคืออะไร" "กิ๊ก..." อันนาทำหน้าขบคิด ก่อนจะโพล่งขึ้นด้ว

บางลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอตั้งท่าเตรียมจ

องหนูน้อยไว้ ก่อนจะกระซิบถามอันนาเสียงหวาน

หญ่ค่า อันนาปิดเทอมแล

สียงดังสดใส แต่สายตานั้

ว ปากเล็กๆ จ

มองมายังร่างบางบนเตียงด้วยความอยากรู้อยากเห็น “หนูชื่อน้

่อนจะดีดดิ้นลงจากอ้อมกอดของคนเป็นพ่อแล

ี่เรียกสั้นๆ เหมือนกัน เธอเอ็นดูหนูน้อยคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น ยิ่งเจ้าตัวขยับเข

ร่นัก ดวงตาคมกริบที่เธอแสนคุ้นชินมันกลับแฝงอยู่ในดวงตากลมโตของอันนาอย่างลงตัว ปากอิ่มเป็นกระจับนั้นไม่ต่างกันเ

เธอกลัว ตรงกันข้ามมันกลับทำใ

องเขา...เหมื

กให้ลูกของเธ

ถ้าวันนั้น...เธอไม่ตัดสินใจทำเรื่องโง่ๆ ลงไป ป่านนี้เธอคง

มจะเอื้อมมาสัมผัสกันตามการทักทายแบบตะวันตกทว่ามือบางของสองสาวต่างวัยยังเอื้อมไม่ทันถึงกัน วาโยก็ชิงจับกับมือเล็กๆ ตัดหน้า

นสวย ว่าแต่เช้านี้หน

ด้วยความรัก มุกไหมฟังเสียงเขาแล้วมันเจ็บในหัวใจแปลกๆ เพราะน้ำเส

งค่

ิวหรือ

ึง ไม่หิ

ง ก็รอคุณป๋าสิบ

กินที่นั่งเงียบบนเตียงกว้าง มุมปากเขายกยิ้มหยันคล้ายกับเต็มไปด้วยค

เคค

วยความมันเขี้ยว ก่อนจะผละจากหนูน้อยไปอาบน้ำ แต่ทว่าเพียงหันหลังให้ ยังไม่ทันจะก้าวเท้าไปถึงไหน ร่างสูงกลับมีอันต้อ

ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ทำเอาหญิงสาวถึงกับพูดไ

ต้องไปถูหลัง

ไม่คิดว่าจะเธอเ

งนานเเล้วนะคะ ทำ

นไปมา มุกไหมหน้าแดงก่ำด้วยความอาย แต่จะให้เธอบอกได้อย่างไรละว่า

เพื่อมขึ้นลง ทำให้อันนาตาโต เมื่ออกอวบที่ถูกปิดไว้อย่างหมิ่นเหม่นั้น แทบจะออกมาอวดสายตาเล็กๆ อยู่ร

ุกเขาชอบแก้ผ้

แต่สายตากลับจับจ้อง

มุกไหมถลึงตาใ

้าแดงเลย” อันนาเอ่

อายจนเผลอส่งเสียงดังใส่

ออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว ทำให้คนตัวโตต้องค้

่ชอบเสียงดัง” เขาบอกเธอ

ด ก่อนจะรีบจู

ดีกว่านะคะ เดี๋ยวพอเราทานข้าวเช้

ียงอ่อย เด็กน้อยมองหน้า

ะก้มห

ๆ นะคะ ค่อ

ร่างเล็กก็รีบวิ่

นนาเดินลงบันใดเสร็จแล้ววิ่งไปเล่นกับแม่

างเปล่าเปลือยยังไม่ทันเ

วก็รีบลงไปข้างล่าง เป็นเมียฉัน

งบางนั่งน้ำตาซึมอยู่กับคำพูดเหน็บแนมจากเขา ซึ่งเธอก็พยายามเข้าใจว่าที่ผ่านมาเขา

ไม่ได้ก่อ แล้วหยิบยื่นสถานะอันไร้ตัวตนที่เธอไม่ต้องการมาให้ จากคนรั

่อาณาจักรของวาโย ท่ามกลางแสงแดดยามสาย บนพื้นที่เขียวขจีที่กว้างกว

วน์ ปรับปรุงกระบวนการการผลิต การสร้างรสชาติไวน์ให้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ตลอดจนการทำการตลาดด้วยตนเอง เธอคาดไม่ถึงว่าเขาจะผั

องเขายังเปิดบริการสำหรับนักท่องเที่ยว มีรีสอร์ทที่ได้รับมาตรฐาน มีโรงน

น เมื่อเห็นว่าเธอไม่เดินตามเขาไป ปล่อยให้เขาพูดอยู่ค

อ ว่ายัง

น่ะ ฟังกันบ้

อตอบคำถามเขาไม่ได้ เพราะจากเธอไม่ได้ฟังที่เขาพูดสักนิ

อ๋ออยู่นั่น

รีบสาวเท้าไปตามทางเดินที่

้า

๊บ

ไหมมองเขาค้อนๆ เมื่อเขายังยืนนิ่งทั้งที่เธอเจ็บจนแทบลุกไม่ขึ้น แล้วเป็นแบบนี้ก็เพราะเ

.ยัยซุ่

เอ่ยปากตำหนิก่อนเธอเสียงเข้ม พล

มีแต่คนโง่...เท่านั้นแห

้าแตะหูหนีบแบบบางสีชมพู ที่ดูยังไงก็เหมาะกับกา

โยนี่คะ! แล้วใครจะไปรู้ว่

้างอง้ำ เมื่อถูกรู้สึกว

นตามมา ไม่สวยแล้วยังโง่

ๆ ก่อนจะพึมพำกับตัวเองแล

ลือตัวเอง

คนหล่อแต่ใ

ุกขึ้นมาอย่างทุลักทุเล โชคดีที่สวรรค์ไม่กลั่นแกล้งเธอจนเกินไป ให้ข้อเท้าเล็กๆ เจ็บเหมือ

ีกรอบ ซึ่งไม่ผิดจากที่เขาคิดไว้เท่าใดนัก เมื่อคนตัวเ

้เธอใส่นั้นมันทั้งใหญ่ ทั้งหนัก ไม่เหมาะกับขาเรียวของเธอสักนิด

เลย” วาโยบอกปัดด้วยความรำคาญ เขาตอบคำถามเธอทั้งท

่าคนใจดำยังไม่มีท่าทีจะใจอ่อน ทำแค่เพียงเงยหน้ามามอง

ลำบาก เดินทั้งที่ใส่แบ

ที่เขาให้เธอใส่ใหญ่มันใส่กว่าเท้าเธอเกือบสองนิ้ว ใช่สิ.

มุกไหมยังไม่ยอมแพ้ เธอยังพยายามต่อรองอ

ข้มตอบกลับห้วน

เธอเริ่มเหวี่ยง ไม่ใส่ก็ไม่ได้ คู่เล็กกว่านี้ก็ไม่มี ถ

ี่เขาเรียกว่า ‘งอบ’ เป็นหมวกที่ทำมาจากไม้ไผ่สานแล้วเอามาเย็บเป็นหมวก เอาไ

ึ้นมาปัดปุ่นออกให้แล้วสวมมันลงบนศรีษะเธอ ก่อน

ู้

่อเขาอธิบายกึ่งล้อเลียนเธอ มุกไหมเจ

หวไหล่อย่างไม่หยี่ระ เมื่อเห็นใบหน้าวานเ

..

นใหญ่ขนาดนี้ เพราะหมวกใ

ยังไม่วายเหน็บแน

นประสาทและพร้อมจะประชดเธอได้ทุกเมื่อ เธอได้แต่บอกตัวเองให้ทำใจให้ช

ร้อยแล้ว สายตาคมก็หันมาสำรวจการแต่งกายของเธ

ื้อผ้าจะใส่

้ง สองมือยกขึ้นกอดอก ก่อนจะไล้

ืดธรรมดา กางเกงยี

มเรียบร้อยของตัวเอง และเมื่อไม่เห็นว่ามีควา

หมว่าคนอื่นเขาแ

งอ่อย ก็เธอบอกไปแล้วไงว่าเธอไม่รู้ว่าจะได้เข้าม

้อจะเล็กไปไหน ซื้อใหญ

..

ใส่รัดไปถึงไหน ไม่กล

..

อีก! ถามท

้เขาอย่างเคย แต่กลับทำเพียงแค่อมยิ้มเล็

าเปื้อนยิ้ม เธออดคิดไม่ได้ว่าเขาคงหึงหวงอยู่แน่ๆ จริงๆ ชุดที่เธอใ

ๆ ก็แน่ล่ะ...หน้าอกหน้าใจเธอก็ออกใหญ่จะเกินตัวไปหน่อย ส่ว

หงุดหงิดเมื่อสักครู่จะเข้มขึ้นอีกระดับ ก่อนจะเบนสาย

มุกไหมค่อนขอดเขาอยู่ในใ

มอะไ

ปล

พร้อมกับไหวไหล่น้อยๆ ใบหน้าหวา

ื่อ...

ิ้มใส่ตาเขาอีกต่างหาก ทำเอาร่างสูง

ื่องจากเขาร้อนตัว กลัวว่าตัวเองจะเผลอแสดงความหึงหวงให

..

แก้มแทบแตก เมื่อร่างสูงเริ่มชักสีหน้า มือหนาทั้งสองท้

เลย” ร่างบางเสเปลี่ยนเรื่อง ดวงตา

่ยนเรื่อง

ตอบอะ

ความอวบอึ๋มดุนดันเสื้อตัวบางออกมา เล่นเอ

‘เปล่า’ เธอคิดไรอยู่” ร่างสูงเริ่มคุกคาม

คุณทำเหมือน ‘

ม่รอให้เธอพูดจบเสียก่อน ร่างสูงรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าในบัดดล ก่อนที่ตัว

ค่ะ เพราะการกระท

งสะบัดเสียงถามอย่าง

าเกือบชิดใบหน้าคม ลมหายใจอุ่นรินรดกัน เสี้ยวหนึ่งร่างสูงชะงักนิ่ง ค

้สึกตัว ร่างสูงรีบปฏิเสธเป็นพัลวัล ก่

เสียงดังกลบเกลื่อนความอาย ในขณะที่มุกไหมรู้สึกเป็นต่อ ใบ

้ดูสิ ว่ามันใช่มั้ย...ใช่มั้ยคะพี

ิเวณนั้นด้วยน้ำเสียงกึ่งล้อเลียน แต่ทว่าเสียงดังพอสมควร จนคนงา

ลย ห้ามมองหน้ากู” คนร้อนตัวรีบโวยวายหาข้ออ้างเป็นพัลวัน แต่

พูดจบก็คว้าแขนเรียวบางเอาไว้แน่น ก่อนจะกึ่ง

กห้องนะนาย” ลูกน้องตัวดียังมิวายตะโกนแซวไล่หลั

ือก