าะความเหนื่อย เพลีย และไม่ชินกับอากาศร้อนๆ ของวิถีชาวไร่เท่าใดนัก แต่กระนั้น

เหนื่อยกั

อรับที่หน้าบ้าน พลางร้องถามทั้งๆ

ีค่ะคุ

ได้ทำอะไร ร่างบางก็ถูกแม่สามีลูบคลำตามลำแขนเรียวไปม

วนี่...ไปไหนกันมา ด

้วย ขณะที่จับสองแขนเรียวของลูกสะใภ้ขึ้นสำรวจอ

องไปไหนมาเนี่ย ทำไมค

หมดหรอก...ไว้วันหลังผมจะ

บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้” ปากก็เอ่ยว่าบุตรชาย แต่สองมื

นาดที่ว่าจะไม่ไห้ข้าวให้น้ำกิน ขนาดหมาแมวที่หลงทางมา

ปากหยัก ทำให้ผู้หญิงทั้งสอ

ชายหนุ่มยังไม่เว้นจิกกัดเธอ มิหนำซ้ำยั

น’ ร่างบางได้แต่ตำหนิเขาเบาๆ ใ

ในใจ” ร่างสูงร้อนตัว เมื่อเห็นหญ

เรื

หลบสายตามารดาเขาเท่านั้น เธอก็ทำปากข

มยิ้มน้อยๆ เพื่อ

สียงเข้มกัดฟันพูด ก่อนจ

ณพา

ะเธอ.

ดเดี๋ยวนี้

ัพ เพราะไม่อย่างนั้นคนที่เดือ

้ว หางานในออฟฟิศให้น้องทำ ไม่งั้นก็ให้ไปช่วยพ

ร์ คนที่เป็นผัวเมียกันควรจะทำงานด้วยกันไม่ใช่เหรอค

ถึก ร่างกายของแกภูมิต้านทานมันเยอะ แต่หัว

นมของมารดา เขาไม่คิดว่ามารดาจ

กอย่าง ขนาดคนที่ผมรัก ผมให้เ

น ความเจ็บปวดที่เขาเคยเผชิญ ตอนนี้มันกำลังฉายชัดในดวงตาคู

ิ แต่ก็เพราะแกมันปากเสีย นิสั

‘ไม่รักดี’ ไงครับ

วาจาของบุตรชายที่นับวันจะร้ายกาจขึ้นไปทุกที ส่วนที่คนถูกพาดพิงนั้นได้แต่

หญิงใหญ่แห่งไร่หันไปถามความเห็นจากลูกสะไภ้คน

กว่า อย่าไปใส่ใจคำพูดตาโยเลยลูก ไร้สาระ” บอกเสร็จก็จูงมือล

าให้ยิ้มแย้มเมื่อแม่สามีถามไถ่ ต้องคอยเออออห่อหมกไปด้วยทั้งๆ ที่ใจอยากจะปฎิเสธ ซึ่งตลอดระยะเวลาการทานอาหารน

มหลังมาติดๆ ทันทีเข้าห้องน้ำได้ก็รีบกดล็อกประตูปิด สองมือรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกร่างก

้งวัน ขนาดที่ว่าเขาพาเธอตะลอนๆ ทั้งวันยังไม่เหนื่อยเท่าไหร่

ยบๆ ละทิ้งทุกอย่าง อยากหนีไปให้ไกล อยากตัดเขาออกหัวใจ เพียงแค่คิด...เธอก็เจ็บจนไ

งสูงยืนทอดอารมณ์ไปเรื่อยเปื่อย ดวงตาสีนิลยังจดจ้องเข้าไปในความมืดยามวิกาล ภายนอกดูนิ่งเฉยแต่ภายใน

ยปากเสียแบบนี้ก็เพรา

รอค

ับหนูมุกนี่แหละลูก ทำเอาตาโยหลงหัวปักหัวปำตั้งหลายปี แม่ว่าก็คงเป็นเ

...

ม่คงรับไม่ได้หรอก อกแตกตายแน่ๆ ดีแล้วแหละที่เลิกกันไ

ับ ทานข้า

ขา เขาต่างหากที่เป็นคนล่อลวงให้เธอตกเป็นของเขา เพราะฉะนั้นมารดาเขาไม่

ี้ในหัวมีเรื่องให้คิดมากมายไปหมด แต่เรื่องหลักๆ ก็คงไม่พ้นเร

ต่ถ้าเลือกที่จะเดินหน้า...ถ้าเขาไม่เหลือใจไว้ให้เธอแล้วล่ะ? ความสัมพันธ์จะไม่ยิ่งร้าวฉานลงไปอีกหรือ ขนาดกลั

่อลอย มองคว้างไปที่เพดานสีขาว ท่ามกลางหลอดไฟสีนวลตา มีเพียงอกอวบเท่านั้นท

เธอเลือกที่จะเยียวยาความรู้สึกที่หักพังของเขา จะประติดประต่อรอยร้าวฉานให้กลับมาแนบสนิทยิ่งกว่าเก

ับ

่อลอยคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียว จนกระทั่งร่างสูงย่างกราย

่อน สีหน้าเขามีความห่วงใยอยู

มุกไม่ได

ด้วย ก่อนจะยกสองแขนเรียวขึ้นปกปิดส่ว

ียกันมาสองวันเนี่ย คำนี้พูดไปแ

ับจับจ้องไปที่เนินอกที่โผล่พ้นน้ำ ร่างบางจึงลดตัวต่ำลงเพ

่อกี้เหม่อ

น้ำเสียงที่นุ่มหูมากขึ้น ในขณะที่ยกบุหรี่ขึ้นมาสูบ ก่

ะไรไปเรื่อ

ดอะ

กไหมเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย เมื

ชอบให้เธอมีค

ส่าห์เป็นห่วงเพราะเห็นว่าเข้ามาอาบน้ำ

ต่กลับย้อนถามกลับไปด้วยสีหน้าอมยิ้มระเรื่อ ร่างบางเ

้าปอดแรงๆ พยายามข่มใจ ข่มอารมณ์ ดับความร้อนรุ่มที่กำลังผงาดภ

ยเตือนเขาเบาๆ เพราะเธอไม่ชอบกลิ่นบุหรี่มา

เอง ด้วยไม่อยากพูดแรงใส่หน้าคนตัวเล็กนัก เ

ุกไหมรับคำเขาไวๆ ก่อนจะเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเ

ลอยตาใส่เธอราวกับมีความสุขนักหนา มุกไหมถึงกับงุนงงกับความแปรปรวนในอารมณ์เขา เธอรู้สึ

แบบงงๆ พลางหรี่ตาลงอย่างไม่ไว้ใจมา

กรู้

น้าเข้าประชิด จนเธอได้กลิ่นบุหรี่จางๆ

ับ

ออกไปเดี๋ยวน