งกัน หญิงสาวนั่งดื่มกาแฟในสวนพร้อมกับชื่นชมบรรยากาศหลังค่ำคืนฝนตกด้วยควา

่อเพื่อให้ความหงุดหงิดในใจเบาบาง แต่ภาพตรงห

าย แต่เพราะผนังห้องถูกกรุด้วยกระจกใส เขาจึงไม่ได้ยินว่าทั้งคู่คุยอะไ

ม่

วามร้อนรุ่มในใจลงได้ กระทั่งทนไม่ไหว ขวดน

ั

๊ะ

ก่อนจะรีบหันมามอง

์เมื่อสักครู่เป็นเพียงอุบัติเหตุ ชายหนุ่มส

างเชื่อตามที่บอกอย่างเด็ดขาด ทว่าเสียงเร

์ลุกหนี ด้วยกลัวว่าการพูดคุยข้าม

นหญิงสาวเดินเลี้ยวหายไปในมุมตึก มือห

ันหน่อยว่าคุณหน

อมูลที่ชายหนุ่มต้องการก็ถ

หอ

ธุรกิจเกี่ยวการออกแบบทุกชนิด ไม่แปลกที่มันจะตีสนิทสิปรางค์เมื่อสามเดือนก่อน เพราะอีกไม่กี่วันข้างหน้า บุตรสาว

ป ก่อนจะหันมาจัดการกับสูทสีน้ำเข้มเข้ม

ดท่าน ก่อนจะทรุดนั่งลงบนเก้าอี้

อดแว่นสายตามายังบุตรชายคนเ

มหาแม่ตัวดี “แล้วนี่...ลูกสาวป๊าไปไหนล่ะครับ

พักผ่อนไปนั่นแหละ อย่าไปกวน” คนเป็นพ่อไม่สบต

าสิปรางค์ยังไม่หายโกรธ เธอถึงทำเมินเฉยกับคนทั้งบ้าน เรียก

ใช้ที่อยู่ด้านนอก “พี่จันทร์ครับ ขึ้นไปตามคุณหนูของพี่มาทีครับ ผมให้เวลาห

ด็ดขาดแค่ไหน เพราะหากคุณชายของบ้านได้ลั่นวา

อย แกก็รู้ว่าน้อ

มากเกินไปไงครับ

ไม่ทันจบ เสียงแหลม

ามแรงอารมณ์ ก่อนจะมองเขาอย่างเอา

ัวผู้ใหญ่ เฮีย

กคนในห้องอาหาร ขณะที่บรรยากาศในห้องอาหารย

่ก

คอยลูบหลังให้ “ไปหาหมอเถอะครับ” สีหน้าของบิดาไม่ค่อยดีนัก เขาสัง

สียงแข็ง โบกไม้โบกมื

แต่ฝ่ามือกลับจับที่หน้าอกแน่น “แค่เป็นหวัด กินยาวันสองว

กสาวพร้อมทั้งร้องเรีย

ละเมนูนั้นทำให้คุณชายของบ้านเรียกหาข้าวสวยจ้าละหวั่น ถึงแม้จะเป็

กแกงจืดเห็ดหอม หวังซด

ี๊

อกลับ เมื่อเห็นสายตาดุๆ ของบิดา “ของแกรออีกถ้วย เดี๋ยว

เนื่องจากภาพนี้ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยนัก เพราะสิปรางค์ถูกส่

๊าลงมาทำของโปรดให้หนูตั

ที่ถูกตักให้จนแทบล้นถ้วย

ว้ ชั่งใจอยู่ครู่หน

จันทร์” เธอปฏิเสธอาหารจานนั้นโดยไม่คิดจะรักษาน้ำใจคนทำสักนิด ซ้ำยังบอกต่ออีกว่า

คลอ กลิ่นหอมยั่วน้ำลายทำให้ภาพของแ

ถนัดทำอาหาร ใครๆ ก็ชมว่าว่ารสมือแม่อร่อย ข

งค์เอาแกงจืด

ค่ไหน แต่น่าเสียดายที่แม่ร่างกายไม่แข็งแรงมากนัก พอเธออายุได้สิบกว่า

ปล่อยแม่กับเธอและหมอ กระทั่งมะเร็งร้าย

อดโอยด้วยความปวด เห็นน้ำตาของแม่ในวินาทีที่สิ้นหวัง ท่านร้องเรียกหาลูกและสามีจนกระทั่ง

ห่างเหิน ภายนอกเหมือนจะรักจะหวงเธอราวกับไข

นออกจากใบหน้า ก่อนจะยกกาแฟท

องมันตาละห้อย ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนสิป