แม้ว่าจะคิดดีแล้ว แต่พอคิดว่าต้องไปเผชิญหน้ากับเขา ในใจก็รู้สึกกลัวยังไงไม่รู้

ความโหดร้ายของเขาเมื่อวานยังตราตรึงอยู่ในใจ！

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง แล้วรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปในบ้าน

เมื่อผลักประตูเปิดออก เธอก็เจอกับแม่อู๋

แม่อู๋ยิ้มจนตาหยีพลางพูดขึ้นว่า “เลิกงานแล้วเหรอคะ？”

ซงยุ่นยุ่นขานรับสั้น ๆ แล้วก็มองเข้าไปด้านใน แล้วเธอก็เห็นว่ามีใครบางคนกำลังนั่งอยู่บนโซฟา แต่กลับไม่เห็นใบหน้าของเขา

แม่อู๋พูดขึ้นว่า “คุณผู้ชายอยู่นะคะ”

ซงยุ่นยุ่นเปลี่ยนรองเท้าแล้วก็เดินเข้าไปข้างใน เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะฉีกยิ้ม แล้วก็เป็นคนกล่าวทักทายขึ้นมาก่อน “คุณเจียง”

เจียงเย่าจิ่งวางนิตยสารการเงินในมือลง แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ

จากนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “คุณเจียงงั้นเหรอ？”

ผู้หญิงคนนี้ นอกจากจะไม่ยอมหย่ากับเขาแล้ว ยังจะทำจะทำตัวแปลกแยกอีก？

คิดจะเล่นตัวรึไง？

ซงยุ่นยุ่นที่พูดขอโทษไปแล้ว พูดขึ้นมาอีกครั้งอย่างจริงใจว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแตะสิ่งของของคุณนะคะ ฉันขอโทษจริง ๆ”

“คุณคงไม่ได้คิดว่า แค่คุณพูดขอโทษ ผมก็จะยกโทษให้หรอกใช่ไหม？” เจียงเย่าจิ่งเอนหลังในท่าทางบิดขี้เกียจ ขาทั้งสองข้างของเขาไขว้ขาอย่างสง่างาม