มุมมองของซือเจียเหลย：

“ทำไมล่ะ？” ฉันมองไปที่เฉินหลีซือด้วยความประหลาดใจ

“ผมไม่ชอบงานที่คุณทำอยู่” เฉินหลีซือเอาสองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วก็มองมาที่ฉัน ท่าทางราวกับพระราชาที่กำลังมองดูราษฎรของเขาอยู่อย่างไรอย่างนั้น

“คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉัน” ฉันปฏิเสธออกไปอย่างไม่ได้ลังเล

“อย่าลืมสิว่า พวกเรายังไม่ได้หย่ากัน ตอนนี้คุณยังเป็นภรรยาของผมอยู่” เฉินหลีซือหรี่ตาลงเล็กน้อย ปล่อยรังสีอำมหิตออกมา แล้วจู่ ๆ ก็เริ่มเดินเข้ามาใกล้ฉัน

ด้วยความที่รู้สึกหวาดกลัวรังสีอำมหิตที่เขาปล่อยออกมามาก ฉันจึงถอยหลังไปตามสัญชาตญาณทันที จนกระทั่งฉันไม่สามารถที่จะถอยได้อีก เพราะหลังของฉันติดกำแพงแล้ว

เฉินหลีซือเอนตัวเข้ามา แล้วก็วางมือข้างหนึ่งบนกำแพงข้าง ๆ หูของฉัน วินาทีนั้นบรรยากาศก็เริ่มคลุมเครือขึ้นมาทันที

นี่เขากำลังใช้วิธีต้อนสาวเข้ามุมอยู่เหรอเนี่ย？

“เฉินหลีซือ เรากำลังจะหย่ากันแล้ว ดังนั้นคุณจะเข้ามายุ่งกับงานของฉันไม่ได้！” ฉันกำมือแน่น ไฟแห่งความโกรธลุกโชนขึ้นมาในใจของฉันทันที