มุมมองของเฉินหลีซือ：

ผมยืนอยู่หน้าลิฟต์เป็นเวลานาน บนริมฝีปากของผมยังเหมือนมีความอุ่นของริมฝีปากซือเจียเหลยหลงเหลืออยู่เลย ความรู้สึกเมื่อกี้นี้มันดีมาก

ผมจ้องมองไปที่ลิฟต์ที่ปิดสนิทแล้วอย่างเหม่อลอย ในสมองของผมเต็มไปด้วยฉากที่เกิดขึ้นในลิฟต์เมื่อกี้นี้ ซึ่งผมไม่สามารถกำจัดมันออกไปได้เลยด้วยซ้ำ

ผมไม่ใช่ผู้ชายหื่นกามนะ หลายปีที่ผ่านมาตอนที่ผมอยู่กับเหรินธา ผมไม่เคยมีความคิดที่ทำให้เกิดความต้องการทางเพศอะไรทำนองนี้กับเธอเลย แต่เมื่อกี้นี้ผมกลับเสียการควบคุมตัวเองและบังคับจูบซือเจียเหลยไปอย่างรุนแรงมาก

เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเลยจริง ๆ

แม้เธอจะตบผม แต่ผมกลับไม่รู้สึกเจ็บเลย มันมีแต่ความขมขื่นอยู่ในใจเท่านั้น

“เฉินหลีซือ” เสียงเหรินธาดังมาจากด้านหลัง เมื่อผมหันไปก็เห็นเหรินธายืนอยู่ข้างหลังผมแล้ว

ผมหรี่ตาลง ไม่อยากให้เธอเห็นความแปลกประหลาดของผม “เข้าไป”

ผมเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ส่วนเหรินธาก็เดินตามผมมาอย่างระมัดระวัง เธอถามขึ้นว่า “เฉินหลีซือ ตอนนี้พวกคุณก็กำลังจะหย่ากันแล้ว หมายความว่าฉันกำลังจะได้สมหวังก่อนตายแล้วใช่ไหม？”