มุมมองของซือเจียเหลย：

“เหรินธาอยู่ที่โรงพยาบาล” เฉินหลีซือหรี่ตาลง เขาดูไม่มีท่าทีที่จะไปเปิดประตูเลย

กริ่งประตูดังขึ้นอีกครั้ง ราวกับว่าถ้าเจ้าของห้องไม่เปิดประตู คนข้างนอกก็จะกดกริ่งอยู่แบบนั้นตลอดไป

เฉินหลีซือเองก็ขมวดคิ้วและมองไปที่ประตูเช่นกัน ราวกับเขารู้ว่าคนที่อยู่หน้าประตูเป็นใคร

“ให้ฉันไปหลบก่อนดีกว่านะ” ฉันลุกขึ้น พยายามหาที่ซ่อนตัว ไม่อยากให้ผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าของห้องในที่มาบุกอย่างกะทันหันคนนี้รู้ถึงการมีอยู่ของฉัน

แม้จะรู้ ๆ อยู่ว่าเฉินหลีซือกับฉันยังไม่ได้หย่ากัน แต่โดยจิตใต้สำนึกแล้ว ฉันถือว่าพวกเขาเป็นคู่สามีภรรยากันอยู่แล้ว ส่วนฉันเป็นมือที่สามมากกว่า

เฉินหลีซือมองมาที่ฉันด้วยสายตาซับซ้อน จากนั้นก็เดินสาวเท้าไปที่ประตู

“เฉินหลีซือ”

เมื่อประตูเปิดออก ผลปรากฏว่าเป็นเหรินธาจริง ๆ ด้วย

เฉินหลีซือยืนอยู่ที่ประตู เขาไม่มีท่าทีว่าจะให้เหรินธาเข้ามาข้างในเลย