ุกคนมีแต่รอยยิ้ม ไม่ต้องอารมณ์เสียหรือหงุดหงิดใจยามเห็นหน้ากุลธ

คะ ยิ้มแย้มทุกวันเลย” อนงค

ารมณ์เสีย” ลัดดาไม่กลั้นความชิงชัง อนงค์ยิ้มบาง หยิบของว

ับเหมือนลูกหมีแน่ค่ะ” อนงค์รู้นิสัยลูกทั้งสามคนดีว่า ใค

ป็นเรื่องดีกับเราไม่ใช่เหรอ เวลาล้มก็ยังมีฟูกรองรับ ไม่

ฐ แทนที่จะส่งลูกหมีไป ไม่แน่ว่าเ

าไปเป็นลูกสะใภ้หิรัญภักดีมากกว่า เพราะทางนั

ี่ถูกฉันใช้เล่ห์เหลี่ยมก็จริง แต่ไม่โง่ที่จะหลอกเงินเข้ากระเป๋านะ ที่ยอมให้นังลูกหมีเข้าไปอยู่ในบ้าน เพราะเสียเงินไปแล้ว ค

รู้สึกตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่า ลูกสาวคนโตของตนเป็นเพศใด และไม่เคยผ่อนความชิงชังแม้แต่น้อย ทว่านางก็ไม

ล้วแต่ค

ี่จะเป็นหลานเขยฉัน พวกฉลาดๆ หลอกยากไม่อยากไปยุ่งด้วย” ลัดดาพูดเพิ่มเติม “ส่ว

การกุศลที่คุณห

ไม่ค่อยชอบหน้าคุ

ะ” อนงค์ไม่พูดเปล่า นางหยิบมือถือมาเปิดแกลลอรี่ภาพ เลื่อนหาไม่นานนักก็ยื่

กล้เคียงกับกุลธิรัตน์

แต่ดูจากแววตา ท

่าวว่า คุณนิ่มรักและตามใจมากค่ะ” อนงค์พูด

้มแม่คนนี้มากเลยนะ

งรูปนางแบบและชุดมาให้นงค์ ช่วยเลือกเครื่องเพชรที่จะให้พวกหล่อนใส่น่ะค่ะ ว่าเพชรชุดไหนเหมาะกั

ฉันไม่ได้อยา

ิดหาผู้หญิงให้ฟ

่หน้าจอยังเป็นภาพเก็จมณี ความคิดบางอย่างพุ่งเข้ามาในหัว “ว่าแต่เธอรู้จักคุณนิ่มคนนี้ไหม ที่ฉันถามเพราะเห็นเธอบอกว่า ลูกสา

ค่ะ เธอไม่ค่อยออกงานค่ะ ค่อนข้างเก็บตัว อาจรู้จักคุณหญิงศรีเป็นการส่วนตัวค่ะ แต่ไม่รู้ว่ามากน้อยแค่ไหน หร

นมีเงินกระจายตัวอยู่ทั่วประเทศ นางรู้จักแค่ในวงสังคมที่ไปร่วมงานนั้นๆ และติดต่อพูดคุยกันบ่อยๆ เท่านั้น “ตอนแรกสองจิตสอ

เกลื่อนรอยยิ้ม ยามมองคนในรูปภาพ สายตาอนงค์เปี่ยมด้วยความชื่นชม เป็นแ