่างก้าวออกมาจากเขตป่า พวกมันจึงออกแรงวิ่งและวิ่งทันที ไม

ให้เร็วกว่าเดิม ชาติชายจึงวิ่งตามและยิงพวกของเรืองไปด้วย ได้ผลเมื่อหนึ่งในนั้นถูกยิงที่ต้นขา ล้มลงร้อ

ไหน” ชาติชายเอ่ยถามเ

ที่ไหน ไม่มี

เป๋าที่ทำตกไว้ห่างจากรถเครื่องของพวกมึงไม่ถึงร้อยเมตร มึงอย่าป

ไม่รู้

ยกู มึงก็รู้ไม่ใช่เหรอ ว่าเจ้านายกูโหดเข้าไส้มากแค่ไหน” คนงานในไร่ที่มาพร้อมกับชาติชาย ต่างมองหน้า

ให้กลัวจนหัวหด ยังไงเจ้านายของพวกเขาไม่มาช่วยปิ่นปัก ผู้หญิงที่พ่อเลี้ยงหนุ่มเกลียดเข้ากระดูกดำอยู่แล้ว แต่ผิดคาดเมื่อแสงไฟจากรถกระบะคันโปรดที่เป็นพาหนะคู่ชีพของคิมหันต์ แล่

ดีว่าคิมหันต์ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำ ถึงขนาดปล

ว่ามันไม่มีประโยชน์

กับน้ำเสียง มือใหญ่หยิบปืนที่ห้อยไว้ตรงเอว เท่า

งเข้าไปในป่า พวกผมตามไปประมาณสองร้อ

สียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด พร้อ

ถหยิบกระบอกไฟฉายกันน้ำได้ออกมา ชาติชายเดินนำเจ้านายหนุ่มไปท

ดินชื้นแฉะ ร้องไห้อีกครั้ง ทำไมชีวิตของเธอต้องพบเจอกับเรื่องแบบนี้ด้วย ความกลัวเรื่องของชายที่ว

ังหลงทาง ไม่รู้ว่านับต่อจากนี้จะเดินไปที่ใด จะไปพักพิงที่สถานที่แห่งไหน หรือจะไปตายให้รู้แ

ุกทิศโดยรอบ มืดและมีแต่ต้นไม้รกทั้งสิ้น แสงไฟจากบุคคลหลายคนที่เรียงเป็นหน้ากระดาน ทำให้เท้าบางชะ

ีเขาคนเดียวเท่านั้นที่เรียกเธอ คิมหันต์ รอยยิ้มกระจายเต็มใบห

งอัตราการเดินให้เร็วขึ้น แต่ไม่ถึงกับวิ่ง ตรงเข้าไปหาร่างเล็กที่วิ่งเข้ามากอดร่างของเขาด้วยความดีใจ คนถูกก

ออกมาได้ ไม่ตรงกับใจเลยสักนิดเดียว ปิ่นปักหน้าเสียเล็

พอดีดีใจที่ค

พวกเค้ามาช่วยเธอไง” ชาติชายและคนงานต่างมองหน้าคิมหันต์เป็นตาเดียว ก่อนจะเสมองหน้าที่ซีดราวกับไข่ต้มที่เห็นได้แม้ในที่มืดของฝ่ายหญิง ปากเจ้านายของพวกเขานี้สุด