พิเศษ:

ลังจากการรอคอยสิ้นสุดลงเมื่อแ

ดทำทีเป็นเปลี่ยนเรื่อง ก่อ

ูมิสั่งอาหารไว้แล้ว แต่ยังไม่ให้ทำเพราะ

ตามที่พี่ภูมิคา

รับมอบหมายหน้าที่ให้มาดูแลฉัน จึงไม่แปลก

ำเลย” แด๊ดหันไปบอ

กให้พี่ภูมิมานั่งด้วยกัน

ามคำสั่ง รอเพียงไม่นานอาหารทุกอย่างก็ถูก

มบนใบหน้าของฉัน ที่พูดแบบนี้ก็เพราะอยากให้แด๊ดเห็นว่าฉันยังคงค

เศษเหรอหืม?” มือใหญ่วางลงบนศีรษะข

วค่ะ” หลังจากที่ประโยคนั้นถูกเอื้อนเอ

ค่ได้อยู่ใกล้ๆ แด๊ดก็ถือว่าเป็นช่

คนั้นแด๊ดก็คอยตักอาหารใส่จานให้ฉันไม่หยุด จนตอนนี

างกองอยู่บนโต๊ะสักพัก ก่อนจะพาฉันเดินออกมาจากห้องทำงาน

ด๊ดทราบ จากนั้นแด๊ดก็ปลีกตัวออกไป และฝากฝ

ถามร่างสูงที่เดินอยู่ข้างกัน ด้านหล

ก็รับรู้ผ่านแววตาของแด๊ดได้ว่า

ซ้ายขวา ฉันก็สามารถคาดเดาได้เลยว่า

นะครับ” พี่ภูมิหันกลับมาสบตากับฉันแ

...พ

องฉันจะถูกดึงให้ไปหลบอยู่หลังเสาขนาด

เสียงตื่นๆ ขณะที่ดวงตาคมคู่นั้นก็กวาดมองสำรวจบนตัว

บบนั้น แต่ร่างกายของฉันกลั

์ตรงหน้าได้ทัน ก็แค่ตกใจแต่ยังพอมีสติอยู่บ้างที่จะไม่ปล่อย

ู่หลังเสาที่อยู่ห่างกันไม่เท่าไหร่ น้ำเสียงที่เป

ี่ภูมิหันไปสั่ง หนึ่งในนั้นจึงรีบพยักหน้

จะส่งตัวเด็กผู้หญิงคนนั้นมาให้กูด

ใหญ่กดไหล่ฉันให้ทรุดตัวลงนั่ง บริเวณนี้มีรถยนต์คันใหญ่จอดขนาบข้

ันไม่ได้มีสกิลว่องไวและย่องเบาได้ขนาดนั้น เพียงแค่ขยับเท้าเสียงรองเท้าก็สะท้อนกึก

อและกรอบหน้า ยิ่งพี่ภูมิปลีกตัวออกไปพร้อมกับลูกน้องแด๊ด จังหวะก

ปพร้อมๆ กัน ทว่าสิ่งที่ทำได้ในตอนนี้ก็คื

ื่อภาวนาให้แด๊ดมาช่วยพวกเราได้ทัน เวลาเดียวกันนั้นหูก็ยังคงได้

ิ้นประโยคนั้นของพี่ภูมิทุกอย่างก็ถูกแทนที่

ุนเหล่านั้นจะพลาดพลั้งไปถูกค

อีกฝ่ายเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ถ้าให้ฉันเดา คิดว่าเร

้งแต่อยู่กับแด๊ดมาฉันเพิ่งตกอยู่ในสถานการณ์เสี่ยงตายแบบนี้เป็

ร๊

้น วัตถุเย็นเฉียบก็แตะสัมผัสอยู่กลางหน้

เสียงเย็นยะเยือกชวนขนลุกดังขึ้นอยู่เหนือหัว แม้