เหยียนจงได้เห็นบุตรสา

นเข้าเรือนอยู่เรื่อย ๆ แต่ก็ไม่เคยเลื

รู้ความบ้างแล้วจึงค่อยให้พ่อบ้านค่อย ๆ สอนนางอีกที พอเ

งไม่ใช่บุตรสา

อจะมองสายตาบิดาไม่ออก นางแสร้งทำเป็นคุณหนูเอาแต่ใจเ

ยนนางทิ้งไว้ในตรอก กระทั่งหางตาก็ยังไม่เหลื

ชน์ บิดาจึงทิ้งขว้าง

ดกับบิดา เขาเลี้ยงนา

าลข้างหน้าได้ก็ถือว่า

ใหม่หรือไม่ พ่อสั่งให้คนนำกลับมาจากเ

สีหน้าของนางต้องมืดคร

ยกสติ นางรีบปรับสีหน้าท่า

่ะ เช่นนั้นลูกขอไปเลือกดู

กศีรษะ เห็นบุตรียังคงหลงใหลกับสิ่

่อจะคุยกับพ่อ

้าค

หญ่มีหีบไม้ขนาดใหญ่วางเรียงราย บ้างบรรจุแพรพรรณ บ้างบรรจ

้มมุมปาก มู่เหยียนจงผ

้ก็ทุ่มเทให้อย่างไม่เสียดาย ของมีราคามากมายเช

นเซิ่งเจ๋อต้องเสี

นอั

ของห้องโถง นางเห็นมู่

องงาม ๆ ให้เด็กสาวที่เพิ่

งมานาน นางเชิดใบหน้าขึ้นสูง ก้าวผ่านธ

ดยืนอยู่ข้าง

องมีราคาพวกนั้นประหนึ่งขอทานเห็

่นนี้ หากผู้ใดมาเห็น

นูของจวนเห็นเงินทองทีก็รีบ

สื้อยกขึ้นปิดรอยยิ้มมุมปาก “เจ้

นั้นมู่เสวี่ยหลิงเริ่มรู้ประสาแล้ว จะนับเอาอนุผู้หนึ่งเป็นมารดาได้อย่างไร แต่ไหนแต่ไรมานาง

งนางเช่นนี้ นางจะไ

่ยหลิงค

นุกัว รอยยิ้มบางแต

ึ้น อนุกัวเห็นเช่นนั้นก็เผลอตัวบ

รียกนางว่า ‘ท่านแม่’ หากคุณหนูใหญ่ของบ้าน

างน้อยนางก็ต้องได

กับไล่เหล่าอนุไปอยู่เรือนหลัง หากนายท่านไม่เรียกหาก็ห้ามโผล

สวี่ยหลิงเรีย

็บไว้ในเรือนข้าให้หมด

ค่ะ ค

ยหลิงมานาน เข้าใจได้ทันทีว

ล่านั้น ยังคิดอยู่ว่าของชิ้นไหนที่มู่เสวี่ยหลิงไม่ถูกใจอาจจะ

รนนิบัติรับใช้ให้ตำแหน่งมั่นคงเสียหน่อย หรืออย่างน้อยก็คงได้เครื่องประดับจากแดนไกลติดไ

วข้องอะไรกับเจ้า เจ้า

ยาทอย่

องลูบแหวนหยกบนนิ้วเรียวอย่างสบายอารมณ

ะทั่งคำ ‘แม่เล็ก’ ก็ไม่เคยหลุดปาก บ่าวไพร่เช

มีใครอยู่

หยียนจงที่ระอากับนิสัยของบุตรสาว นอกจากเขาจะไม่สืบสาวเอาเรื่องแล้ว เขายังมาปลอบใจนางที

หลิง นางบ

ใด! ข้าเป็นอนุของบิดาเจ้า เ

้ร่างกำยำหลายคนกดให้นอนราบไปกับพื้น นางไม่มีความ

ม่สามีทราบว่าตอนอยู่ที่นี่ นางปล่อยให้อน

้น เพื่อให้พิธีแต่งงานของนางและหยวนเซิ่งเจ๋อรา