นเพียงสาวใช้ในหอนาง

บิดาข้าจึงยอมไถ่เจ้า

่าปี ไม่ทราบเชียวหรือว่าผู

า ๆ นางโบกมือเพียงครั้งสาวใช้

ายุคน บิดาข้าคือนายท่านของจวนนี้ แล้วเจ้าเล่า อนุกัว นอกจากต

ต้องเก

๊ะไม้ก่อนจะเอ่ยปาก “โบย

ิเวณทั้งอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยจะทนรับการลงโทษนี้ได

่าเป็นบุตรของนายท่านแล้วจะหน

ข้าหากัน “เจ้าหาอ

าต้องรำคา

้าเห็นนางกิริยาวาจาแข็งกระด้างนัก เมื่อออกปากสั่งสอน นอกจากไม่คิดจดจำ ยังดัน

อย่างรวดเร็ว คนที่เหลือล้วนก้มห

จนสลบไปแล้ว บ่าวคน

างชุ่มเลือดบนพื้น ให้นางฟื้นขึ้นมารับโท

ว่าไม่ติดใจการตัดส

ด้เลย” สาวใช้ที่ไปบอกมู่เหย

เจ้าไ

เพราะอนุกัวเป็นอนุคนโปรดตลอดมา นางจึงอยากรู้ว่าระหว่างบุตรสาวที่มีสัญญาหมั้นหมายกับตระกูล

บิดาของนางไร้หัวใจยิ่ง เพียงเพื่อไม่ให้ลูกสาวที่กำลังจะแต่งออกขุ่นเคื

ออกมาด้วย เอาออกมาเทให้

่งออกไปเพื่อไม่ให้เงินทองที่นางเก็บสะสมเอาไว้ถูกท่านพ่อเอาไปปรนเปรออนุพวกนั้น นางจ

่นาน เรื่องต้องกระจายไปทั้งเมืองเป่ย ถึงตอนนั้นจะหาว่าใครม

ร้อยตำลึงท

นาดนี้

ิมฝีปาก เพราะเมื่อ

ก็ติดขัดไปเสียหมด มู่เสวี่ยหลิงกวาดสายตามองรอบห้องอีก

ู้เฒ่าเต๋ออย่าไปที่ของตาแก่หวัง ที่นั่

ื้อใบชาเถี่ย

นหยุดชะงัก นางหันกลับมามองหน้าค

ชาเถี่ยกวนอินม

นทั้งเหม็นเขียวและชวนให้เวียนหัวอยู่บ

พี่หยวน เจ้า

ตระกูลหยวนที่เป็นเพียงพ่อค้า เพราะนางนึกฝันอยากเป็นนางสนม เป็น

มาเสียเนิ่นนาน ผ่านพิธีปักปิ่นม

ี้ ลี่ลี่จึงเลิกสนใจ

ั่งอย่าง

่ตนเองเมื่อก่อนหูตามืดบ

สาวงามตั้งแต่เมื่อใดกัน ไร้ตระกูลหนุนหลัง ชาตินี้ทั้งชาติน

ตลกเข้าไปใหญ่หรอกหรือ พวกขุนนางมีความสัมพั

่องประดับไว้ส่วนหนึ่ง ส่วนพับผ้าไม่อาจขายได้ราคาดีจึงไม่สามารถนำไปขายได้ นางตัดใจเ