ต่ง’ ยังคงใบหน้าแย้มยิ้

ให้นางมีกำหนดขึ้นเกี้ยวแดงในวันร

นเวียนกันไปคนละทาง

ได้เห็นมู่เสวี่ยหลิงแย้มยิ้มอ่อนหวานให้ตนเองอย่างไม่ปิดบัง รอยยิ้มนี้ของน

วนเซิ่งเจ๋อหันไปทางแ

อย “คา

ั้นมือ แต่เมื่อเปรียบเทียบกับหมิงเยี

ย ขุนนางขั้นสี่จากเ

เสียง

นแม้แต่น้อยต่อให้อยู่ตรงหน้าขุนนางใหญ่ “คารวะท

กำลังอ้าปากจะพูดก็มอง

่าอาจถึงขั้นกล่าวว่าหยวนเซ

ุตรชายคนโตของกลุ่มการค้าตระกูลหยวน

ยิ้มสุภาพขึ้นแขว

๋อเช่นกัน “

ต่อไป นางลุกขึ้นยืนและกวักมือเรียกหยวนเซิ่งเจ๋อเหมือนเด็ก

รั้งสุดท้ายที่เขามาเยี่ยม นางไล่ตะเพิดเขาออกจากเรือนทั้งยังก

ยี่ยมสกุลมู่เพียงผู้เด

ิดว่ามู่เสวี่ยหลิงจะรับ

นนางเรียกเขาอย่างส

าด ติดก็เพียงเวลานี้ไม่ได้มีเพียงพ

่ยหลิ

างเค้นน้ำตามาได้เม็ดหนึ่งจนขอบตาแดงเรื่อ

ท่านเรียกข้า ‘หลิงหลิง

า ‘เสวี่ยห

ของนางได้ เขารีบกลับคำ “หลิงหลิง ตรงนี้ยังมีท่

กล้เขา มือจับเข้าที่ท่อนแขนของคู่หมั้นโดยไ

งข้างข้าอยู่แล้ว ท่านจะไปนั่งข้างท่านหมิงได้อย่างไร ห

ยรู้สึกหวานล้ำเช่น

ำจากปากของมู่เสวี่ยหลิงเป็น

คิดน้อยไปเอง หลิงหล

มู่เสวี่ยหลิงนั่งลงก็รีบยกกาน้ำชาอันใหม่ขึ้นมาว

พร้อมกับกล่าวด้ว

คนไปซื้อเถี่ยกวนอิม

ิดหาคำเหมาะ ๆ ฝากไปไม่ได้ ไหน ๆ ท

ล้ชิดสตรีใดมาก่อน เขา

ไปไหนทั้งยังแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนอยู่เรื่อย

องแม้ตายก็ไม่เ

ฝ่ายใบหน้ามืดครึ้ม จึงทำเพียงรับจอกชาจากมู่เสวี

ยมารยาท” หยวนเซิ่

ยหลิงยกมือขึ้นปิดปาก ทำสีหน้าได้น่ารักน่าเอ

เอ่ยขอโ

้าไม่เจอพี่หยวนนานเกินไป จึงรู้สึกคิดถึงเขาอยู่มาก พอได้

สาวเขาแสดงออกถึงเพียงนั้น หากพูดออกไปมิใช่ว่าเป็นการฉีกหน้าตัวเองต่อหน้าแขกเหรื่อหรอกหรือ หมิงเยี่ยคงคิดว่าเขาอยากขายบุตรสาวเข้า

นสายตารักใคร่ปานจะกลืนกินของคนทั้งสอง กล่าวเสียงเอื่อยเฉื่

่เสวี่ยหลิงก่อนจะเอ่ย “หวังเพียงบุ

หวานเชื่อมของหมิงเยี่ย หันมองหยวนเซิ่งเจ๋อที่นั่งอยู่ด้านข้าง ไม่ว่า

ิน

ทั้งคิ้วกระบี่และดวงตาคู่คมของเขาทำให้หัวใจนางสั่นไหว มู่เสวี่ยหลิงเลื่อนสายตาม

ดีจะทำให้หมิงเยี่ยไม่พอใจ เขารีบลุกขึ้นยืนและกล่าวชวนหม

สำคัญที่ท่านต้องดูแล ข้ากับพี่หยวนอยู่

ขอตัวนะ

นไปหาคู่หมั้น กล่าวด้วยเสียงอ่