ยตาของหยวนเซิ่งเจ๋อที่ทอ

งตะเก

ถิดเจ้าค่ะ ที่นี้มีแค่ข้ากับท่า

อย่างอึดอัด เขาไม่ได

หลิง แต่อึดอัดกับสายตา

าไปบ้างอย่างที่มารดาเคยปรามาสไว้ แต่เมื่อมี

อขมวดคิ้ว “เ

นางก็ขัดคอเขาแล้ว

ิ่งเจ๋ออ่อนอกอ่อน

ั้น ไม่กลัวว่าเขาจะยก

ัวเราะเสียงใส นางโบกมือไปมาราวกั

่จนจมดิน จึงจับข้าให้หมั้นหมายกับท่านตั้งแต่ยังเล็ก พอโตมาเห็นข้างดงาม สามา

าเย็นชาสุดขั้วทั้งยังดูแค้นเคืองอย่างรุ

ิดามาบ้าง เพียงแต่เขาเห็นว่าใกล้จะเป็นทองแผ่นเดีย

งหลิงยื่นให้หมิงเย

ิ่งเจ๋อคลึงจอกชาในมื

่น

ลกว่าการเป็นภรร

ง เนิ่นนานกว่าจะเค้น

านรักข้าหรื

อบโดยไม่ต้องคิ

ข้าก็ยังเลือกอยู่กับพี่หยวนเจ้าค่ะ” มู่เสว

ยวนเซิ่งเจ๋ออ

ิด คิดหวังพึ่งพิงบ

นเซิ่งเจ๋อที่ยื่นมือฉุด

ให้ชาตินี้เขาไม่รักนางก็ช่างปะไร ขอเพียงนางมีใ

ของนางที่เปี่ยมด้วยความเทิดทูนบูชาและรักใ

มคิดเดียวที่แจ่มชัด นั่นคือเขารักนาง รักนางมาก รักมาโดย

ืองอยู่ตรงหน้า ต่อให

เท่า แต่คนที่หยวนเซิ่งเจ

งเป็นนางไม่เปลี่ยนแปล

ื่อนมือทาบทับลงบนมือบอ

่รังเกียจ ข้าจะให้บ

ห้เร็ว

วี่ยหลิงยิ้มกว้าง “พี่หยวน เป

ค่คิดว่าต้องตื่นมาเจอหน้าหมิงเยี่

เคลื่อนตัวมาตั้งแต่เช

มองบุตรสาวที่เดินแย้มย

อนเยื้องย่างอย่างอ้อนช

ระดับอยู่ ทั้งติ่งหูขาวสะอาดก็ยังใส่ต่างหูเข้าชุดกัน ยามนางขยับเ

้าสาวยินดีปรีดาถึงเ

ม่ว่าอย่างไรวันนี้นา

นให้จงได้ แม่สื่อขยับตัวต

ห็นทีคงจะงามที่สุดในเมืองเป่ยแล้วกระมัง” แ

งอยู่ข

่เดิมก็มีใจให้คุณหน

วงความงามของนาง

สีหน้าเขินอาย เมื่อว

ยแล้ว บิดานางมักจะรับ

่เกือบครึ่งชั่วยาม ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที

มีหลายร้อยวิธีในการปั่

้วเจ้าค่ะ” นางทรุดกาย

นสายตาคมล้ำล

้ อย่าว่าแต่เขาหลงความงามของข้

่งงานกับคุณชายหยวนให้เร็วที่สุด หากไม่คิดว่าเด็กสาว

ึ่งค่อนวันกว่าจะยอมเอ่ยปากรับการแต่งงาน มาคราวนี้ต้องจัดการมู่เสวี่ยหลิ