บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง 4

่งใดกัน” ท่านเจ้าเมืองเอ่ยเร่งด้วยความร้อนใจ เขาต้องการทราบข้อม

อาผลมาทำเป็นเชื้อเพลิงได้ขอรับ” จางอี้เทาเอ่ยขึ้นและ

งได้เช่นนั้นหรือ” คุณชายหวงเอ่ยถาม

นท่านพ่อบ้านเอาผลล

็จแล้วนำกลับมาให้ท่านเจ้าเมืองได้ดูด้วยขอรับ” จางอี้เทาหยิบลู

ไ

บจัดการทำตามที่ชายหนุ่มตรงหน้าบอก พ่อบ้าน

ุดไฟนี้ พวกเจ้าพอจะบอกข้าได้หรือไ

คำถาม แต่เพียงเท่านี้ห

กใจเลยหากคนที่พบเจอต้นลูกหนามจะเป

็ถือเตาขนาดเล็กเดินเข้ามายังห้องทำงาน ซึ

ุกขึ้นยืนชะเง้อมองไปยังเตาที่พ่อบ้านถือเ

แต่ถ้าหากว่าจุดไฟด้วยลูกหนามจำนวนมากระยะเวลาของ

คนป่วยและคนที่ล้มตายก็มากขึ้นทุกวัน ความดีคว

นี้” ท่านเจ้าเมืองเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้

มืองปิดเป็นความลับมากกว่าขอรับ เพราะว่าพวกเราชาวบ้านมิต้องการความวุ่นวาย จุดประสงค์ที่มาแจ้งข่าวในครั้งนี้เป

้ำใจยิ่งนัก” ท่

ยส่งทหารออกไปตามหาต้นลูกหนามให้ทั่วเมืองไห่ถัง หากพบเจอที่หมู่บ้านไหนให้ทหารสอนวิธีการเก็บ การใช

รณ์เช่นนี้คงไม่มี

อยู่ใกล้กับทะเลขอรับ ทหารสามารถไปดูต้นลูกหนามได้ที่หมู่บ้านหลัวถงและเก็บมาแจกจ่ายให้กับชาวเม

ต่าง ๆ ที่มีให้กับท่านเจ้าเมืองได้รับฟั

ามและนำลูกหนามกลับคืนมาเพื่อนำมาแจกให้ชาวเมืองได้ใช้ อีกกลุ่มหนึ่งข้าจะให้ทหารกระจายตัวออกไปตามหาในหมู่บ

บคำถามหลังจากที่หันไปเห็นซุนถ

ขอรับ หากช้าการเดินทางจะลำบากเนื่องจากรถ

ว่ามิใช่เรื่องของตน ชาวเมืองไห่ถังติดหนี้พวกเจ้าแล้วหนึ่งครั้ง ข้ารับปากว่าจะทำตามที่เจ้าข

ขอตัวกลับ คล้อยหลังทั้งสามเดินไปจ

ในที่สุดปัญหาเรื่องภัยหนาวก็มีหนท

วที่มีพวกเขาอาศัยอยู่ที่เมืองไห่ถังนี้ ไม่แน่ว่าในการหา

หลายวันแล้ว เรื่องต่าง ๆ ปล่อยเป็นหน้าที่ของข้าเอง เรื่องเพียงเท่านี้ข้าจัดการได้ขอรับ” หวงห่าวหราน

ม่ บ้านเรือนถูกปิดแน่นหนา หิมะยังตกลงมาประปราย มองไปทางไหนก็มีแต่สีขาวโพลน ทางด

้วนำทุกคนเข้าไปยังโถงเรือน หลินไห่กับตู้จินเหม

ทว่าจางอี้เทารีบเดินเข้าไป

อี้เทาก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลา เขาวางผลลูกหนามจำน

พลิงหรือไม่ขอรับ” จางอี้เทาเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

ึงเพียงนี้ ทำให้ทั้งอาหารและเชื้อเพลิงเริ่มไม่เพียงพอ บ่าวบางคนกลับมาเล่าให้ฟังว่าข้าง

องละเอียดนะขอรับ แล้วลองเอาไปจุดไฟดู หนึ่งผลจุดไฟได้ประมาณหนึ่งเค่อ แต่ถ้าหากว่าจุดไฟหลาย ๆ ลูก มันจะเพิ่มระยะเวลาและความร้อน

หนามทั้งหมดให้กับพ่อบ้านรับไ

พรุ่งนี้ข้าจะให้บ่าวสองสามคนไปหาเจ้าที่หมู่บ้าน ข้าสามารถ

มืองนั้นข้าได้ไปเข้าพบและแจ้งแก่ท่านเจ้าเมืองแล้ว ท่านเจ้าเมืองจะให้ทหารเป็นผู้จัดการเรื่อ

รรม เขาไม่ลืมกล่าวถึงควา

ยความเศร้าใจเล็กน้อยเพราะมัวแต่ตื่นเต้นที่ได้ทราบข่าวดี เนื่องจากตนเองก็

ก่อนนะขอรับ หากกลับช้าการเดินทางจะยิ่งลำบาก” จางอี้เ

จ็บไข้ได้ป่วยอันใดก็ค่อยสบายใจขึ้นมา พรุ่งนี้เมื่อซ

เมื่อเดินเข้าไปในบ้านเห็นมารดาที่ยังคงนอนซมเพราะอาการเจ็บป่วย ทว่ามีหลี

ัวของเขาก็ยังอยู่ด้วยกันในเวลานี้ คอยดูแ

่อกลับ

ี่กลับ

้อมหลี่อ้าย จางอี้เทายิ้มกว้าง เขาเดินไปสวมกอดภรรยา

้วหมิงเอ๋อร์ วันนี้พ่อได้ไ

.

ิม รถม้าไม่สามารถใช้สัญจรไปมาได้แม้แต่น้อย หิมะกองสูงท่วมจนถึงหน้าขาของจางอี้เทา อากาศก็หนาวเย็นจนยา

09.00 – 10.59) แล้ว ทหารที่เดินทางมามีเพียงม้าเท่านั้นที่ถูกพาดด้วยถุงห้อยทั้งสองข้าง และเ

และเรียบง่ายเสมอมา ดังนั้นพวก

ทหารทั้งหมดจึงยืนรอตรงปากทางหมู่บ้าน มีเพียงทหารคนหนึ่งขี่ม้าตรงไปยังบ้านซุน รอไม่

อทำการขนย้ายลูกหนามตลอดทั้งคืน หลังจากนั

ทางมายังบ้านจางเพื่อนำผลลูกหนามกลับไปเช่นกัน

.

งคงยืนดูทหารลำเลียงผลลูกหนามเข้ามากองไว้ที่จวน เขาได้ให้ทหารไปป่าวประกาศถึงเชื้อเพลิงที

ะเลหาต้นลูกหนามแล้วใช่หรือไม่” ท่านเจ้าเมืองเอ่ยถา

นหนามอีกจำนวนแปดหมู่บ้านและอยู่ใกล้กว่าหมู่บ้านหลัวถงมาก ข้าได้นำคำสั่งของท่านไ

แล้วแต่อาหารเล่า อีกไม่กี่วันคงหมดแบบไม่มีเหลือเป็นแน่ ภัยหนาวปีน

านพ่อสมควรคลายความวิตกไปบ้าง สำหรับเรื่องอาหารเราค่อยมาหาทางกันอีกทีขอรับ” หวงห่าวหรานเอ่ยเ

านเจ้าเมืองพยักหน้า ชายชร

องจึงเดินกลับไปยังเรือนตนเองเพื่อพักผ่อน เมื่อเข้าไป

้าไปเยี่ยมถิงเอ๋อ

ูกป่วยเช่นนี้แล้วปวดใจยิ

แนะนำลูกได้ดีที่สุด ข้าขอโทษที่ช

อของนางเจ้าค่ะ นางยังฝากให้ท่า

เลยเช่นนั้นหรือ” เจ้าเมือง

ันใดก็อาเจียนออกมาเสียหมด อาจจะทำให้นางแท้งได้ ข้าละเป็น

ู้เป็นบุตรเขยก็ไปทำงานที่เมืองหลวงตั้งแต่ก่อนฤดูหนาว กว่าจะกลับมาคงหลังฤดูหนาวไปแล้ว ยิ่งหิมะตกหนักเช่นน

รือนไปมิได้ เมื่อบุตรสาวกับเลขาหนุ่มของตนเองผูกสม

คงป่าวประกาศหาหมอหรือคนที่สามาร

เจ้าเมือง ชาวเมืองก็เปรียบเสมือนบุตรหลาน ในฐานะบิดา บุตรสาวก็ต้อ

แรงทำงาน” ฮูหยินเอ่ยเตือนสามีก่อนที่จะเดินไปยั

ร้าวไปหมด ทั้งในฐานะพ่อของเมืองและพ่อของหญิงสาวคนหนึ่ง เขาไม่

ตตา ประทานหนทางรอดมาให้เช

.

้ดูมีชีวิตขึ้นมา ถึงแม้ว่าหิมะจะยังคงตกหนักอยู่ตลอดเวลา แต่ชาวบ้านกลับยิ้มด้วยความ

็รอดตายแล้ว ทั้งหมดต่างโห่ร้องขอบคุณท่านเจ้าเมืองและทหารกันอย่างพร้อมเพรียงเสียงเซ็งแซ่ ชาวบ้านบางคนถึงข

นนที่เต็มไปด้วยชาวบ้านแบกถุงลูกหนามเดินผ่า

อถ่านและฟืนที่ข้าประกาศขายออกไปเล่า” ชายชราคนหนึ่งที่

อรับ” ผู้ช่วยวัยกลางคนบอกกับเจ้านายตน

อยู่หรือ” ชายคนนั้นรีบดึงแขนเสื้อขอ

ช่นใดเล่า เจ้าอย่ามาแย่งของข้านะ หากเจ้าต้องการก็จงไปขอ

อบถามทหารที่ยืนแจกผลลูกหนามอยู่ เขาสอบถามนานกว่าหนึ่งเค่อจึง

่านข้าสืบความ

ู้เป็นใหญ่ถึงกับเอ่ยเร่งก่อน

วบ้านกำลังประสบอยู่จึงได้รับการแก้ไขแล้ว เช่นนั้นมิใช่ว่า......” ผู้ช่วยพูดออก เขายังกล่าวไ

็นความคิดของท่านเจ้าเมือง เพราะหากว่าใช่ ท่านเจ้าเมืองคงไม่รอให้ชาวบ้านตายไ

่านเจ้าเมืองและแจ้งวิธีจุดไฟขอรับ ข้าถามไปถามมาจึงรู้ว่าเป็นชาย

นหรืออย่างไร ดี ในเมื่อเจ้าทำกับข้าไว้เช่นนี้ ก็อย่าได้อยู่อย่างสงบสุขเลย” ชายวัยช

อขอรับ” ผู้ช่วยเอ่ยถามด้วยความตก

ไหนในการกักตุนไว้ เจ้าจะไม่ทำก็ได้แต่เจ้าต้องจ่ายเงินทั้งหมดนี้

อร

่มด่ำบรรยากาศคล้ายกำลังชื่นชมสวนที่ดอกไม้กำลังเบ่งบาน จินตนาการว่าพวกมันชูช่อดอกสว่า

าได้อยู่กันอย่างส