ถังได้รับการแก้ไขอย่างทันท่วงที หิมะหยุดตกมาได้สองวันทำให้ท้องฟ้าเริ่มปลอดโปร่ง ทว่าอากาศยังคงหนาวเย็น หิมะยังไม่ละ

้แล้วแจกเสบียงอาหารให้กับชาวบ้านไปจนหมดตั้งแต่เมื่อสามวันก่อน

างขอรับ” จางอี้หมิงเ

น้าเตา นางใช้ความร้อน

เป็นห่วงย่า” นางหูยกมือที่เหี่ยวย่นบ่งบอกว

้าจะไปเอามาให้” จางอี้หมิงยั

าอุ่น ๆ ก็คงดีไม่น้อย

่อ้ายทราบถึงความต้องการของท่านย่าแล้วจึงวิ่งกลับมานั่งอยู่กับหูไป๋หงเช่นเดิม ไม่นานจางอี้เทาจึ

นว่าบิดาดื่มชาเสร็จแล้วจึงเอ่ยถามขึ้น เพราะบิดาเพิ่

่ชาวบ้านยังคงปลูกผักไม่ได้ ไปหาผักตามป่าก็น่าจะไม่รอดจากหิมะ หากยังเป็นเช่นนี้อีกต่อไปชาวบ้านและชาวเมืองไห่ถังต้องเดือดร้อนอีกเป็นแน่ อาหารในคลังก็หมดลง

ชีวิตที่ดีขึ้น มีรายได้ มีบ้าน มีเพื่อนบ้านที

นเราเป็นเช่นไรบ้าง” จ

วกเราทำถูกแล้วหรือไม่ อาหารของกลุ่มการค้าที่หมิงเอ๋อร์สะสมไว้ต่างหากก็มอบให้ชาวบ้า

้อื่นจนลืมนึกถึงครอบครัวของตนเอง จนจางอี้เทาถึงกับต้

เห็นพวกเขาตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้ อย่างน้อยถ้าจะรอดก็รอดด้ว

ดสินใจกันดีแล้วขอรับ” จางอี้หมิงเห็นมารดาร้องไห้เ

จางอี้เทายังคงปลอบใจภรรยาไม่หาย หลี่อ้ายเมื่อได้รับคำปลอบใจ

้าคะ” หลี่อ้ายรู้สึกเสียใจที่ตนเองช่างเป็นคนไร้ค่า นอกจากมิช่วยอันใดแล้วยังทำให้คนที่ต

รกล่าวโท

มิงเห็นว่าจำเป็นต้องเบี่ยงเบนความ

ยสุดที่รักของตนหิวสัญชาตญาณข

ลืมมื้อกลางวันไปสิ้น แม่ขอโทษนะ ท่านพี่รบกวนช่วยข้ายกอาหารออกมาด้วย

ด้

ด้ชัด จางอี้หมิงถึงกับหลั่งน้ำตาขึ้นมาในใจ หากเป็นเช่นนี้ไม

ปดูสักครั้งอาจจะมีสิ่งท

ป๊อ

เสียงเคาะเกราะที่ดังไปทั่วหมู่บ้านหลัวถงส่งสัญญาณบอกว่ามีอันตรายกำลังเกิดขึ้น ส่งผลให้ชาวบ้านท

ม่ตกแล้วแต่ยังมีหิมะบางส่วนหลงหลืออย

มาจากห้องลับเด็ดขาดเข้าใจหรือไม่” จางอี้เทารีบปลุกมา

อาจารย์เทียนและสองหมิง เนื่องจากว่าถนนหนทางสามารถใช้สัญจรไปมาได้ตามปกติแล้ว พวกเขาจึงเดินทางไปที่จ

กันอยู่ตรงนี้ทั

ส่ชุดสีดำทั้งชุดรวมถึงผ้าปิดหน้า คาดว่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มโจรกลุ่มนี้ เมื่

ในหมู่บ้านมารวมตัว

เท่านั้น ผู้หญิงและเด็กจงอยู่ที่นี่ ส่วนผู้ชายให้กลับไปที่บ้านของตนเองแล้วนำอาหารของพวกเ

ยื่นความตายให้ตนเองเช่นนั้นหรือ” ชาวบ้านคนหนึ่งตะโกนขึ้นอย่างขุ่นเค

ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เช่นนั้นก็อย่าหาว่าข้าใจร้ายก็แล้วกัน” หัวห

ก ตุ

ร่างกายเขาบอบช้ำไปหมด โจรพวกนี้ช่างไร้ความปราณี พวกมันสามารถมองดูคนถูกทำร้ายได้อย่างหน้าตาเฉย ชาวบ้านหลายคนเบือน

พวกท่านต้องการสิ่งใด จงเอาไปให้หมด

หรือ” หัวหน้าโจรหันมาทางจางอี้เทาท

อนกันและเป็นเพียงชาวบ้านเท่านั้น ชาวบ้านเช่นพวกเราไหนเลยจะมีอาหารหรือสิ่งของมีค่าอันใดให้พวกท่านสน

เจ้าต้องไปเอาอาหารและสิ่งของมีค่ามาให้พวกข้าเดี๋ยวนี้ และอย่าได้คิดตุกติก ไ

ป๊

ครกล้าคิดขัดขืนพวกโจรถ่อยอีกเลย ถึงแม้จะขาดอาหารแต่อ

คุมตนเองไว้ไม่ได้ เพราะกำลังคิดถึงห้องลับที่มารดากับบุตรชายหลบอยู่ อ

ากว่านี้อย่าหาว่าข้าโหดร้

้ารีบถึงท

ูกชายของเจ้า” โจรแปลกหน้าเอ่ยถามพลางชี้มือไปยังเตียงนอนที่มีร

วเย็นอยู่มาก ทว่าตอนนี้จางอี้เทาถึงกับเหง

และบุตรชายของข้า พะ พวกเขาเข้าไปใน

อเจ้าอยากจะเจ็บตัวเช่นนั้นหรือ” โจรร้ายได้ฟังแล

ห้องเก็บเสบียงซึ่งในนั้นมีเสบียงอยู่ไม่น

้นเอ่ยบอกจางอี้เทาเมื่อเห็นว่าเข

ือขอรับ” จางอี้เทาเอ่ยถามด้วยความแปลกใ

กับข้าเช่นนั้นหรือ

จากบ้านมาเพื่อไม่ให้เกิดข้อส

งถุงเสบียงของบ้านตนเองรวมไว้กับของบ้านอื่น

ด้วยไม่ได้กลับมา จึงกำลังจะเอ่ยปากถาม แต่ก็ต้องร

าเกิดอันใดขึ้นกับบุตรชายหรือไม่ การที่แอบซ่อนบุตรชา

ำมาให้หมดแล้วจึงผิวปากส่งสัญญาณให้ลูกน้องกลับมารวมตัวกัน

รวมตัวกันที่นี่แต่ก็มีบางคนขัดคำสั่ง เช่นนั้นหากข้าไม่สั่งสอนพวกเจ้าคงไม่หลาบจำ ไ

ตะโกนขึ้นพร้อมชี้มือไปยังทิศท้ายหมู่บ้าน เปลวเพลิงร้อนแรง

ทาที่อยู่ท้ายหมู่

กำลังถูกไฟเผาจนควันดำลอยขึ้นเต็มฟ้า แสงจากเปลวไฟขนาดใหญ่สาดส่องให

อุทานขึ้นมาและจะวิ่งกลับไปยังบ้านของตน โดยหล

” จางอี้เทารีบ

ทษจากการขัดค

ะสามารถดับได้แล้ว จึงสั่งให้ทุกคนขึ้นม้าจากไป

ตรงไปยังบ้านจาง แต่ก็จนใจด้วยไฟที่ลุกโหมเกินกว่าจะสามารถ

วเดินไปตักน้ำและสาดเข้ากองไฟ ในหัวเอาแต่คิด

ด้โปรดรอข้าเข้าไปช่ว

ีวิตอยู่รอ