เสียงสั่งที่ดุดันกลา

ดเก่าๆ ไม่ต้องถามถึง มันอันตรธานหายไปตั้งแต่เธอถอดออกไปจากร่างก

ว สะ... ใส่ คะ

ธอคือผู้ชายคนเดิม...แต่กลับพูดติดๆ ขัด

อ้ส้นสูงแหลมปรี๊ด!! พวกนี้ใส่ไปเธอคงเดินไม่เป็น หญิงสาวพยายามมองหารองเท้าคู่ที่ตัวเองใส่และเด

ี้เหร

แป้งหอมรู้สึกว่าการ

มใส่แล้วเดินไม่ได

ธอไม่ทันฟังเมื่อออกเดินนำหน้าเขา...นี่มันตีสามแล้วนะ ใกล้เวลาที่เธอเลิกงาน เธออยากกลับบ้าน

ดติดกับเก้าอี้เปิดผั๊วะ!! ด้วยมือขอ

ระตู มีทรวดทรงทรมานใจใช่เล่น แสงไฟจากภายนอกแยงลอดผ้าโปร่งๆ นั่น จนเห็นส่วนเว

ิ้น ถูกวางอยู่บนนั้น เขาคงค้นอย่างละเอียดทุกซอกทุกมุมแล้วนั่นล่

้วใช่ไหมคะ? หอมไม่

ะลายหัวใจผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่งได้ และแป้งหอมเองก็ไม่รับการยกเ

ะ อีกสิบนาทีหอมกลับได้แล้วใช

ยหน้าตาดีอย่างนี้ทั้งคืน แป้งหอมกลัวใจตัวเอง กลัว

้งแรกที่เรียวเปิดปากพูดหลังจากนิ่งๆ อยู่นาน เส

ล่ะคะ ก็หอมไม่ได้เป

เข้าแบบจังเบอร์ หัวสมองเธอหมุนเหมือนลูกข่าง ว่างเ

าฉันจะเชื

้าแป้งหอม โน้มตัวลงมองหล่อนใกล้ๆ

ทำเหมือนกำลังสาบานตน แต่หารู้ไม่ กลิ่นหอมอ่อนๆ รว

กฟังดีๆ จะรู้ หางเสียงเรียวสั่นยังไงพิกล

ล่อยหอมไป” หญิงสาวถามย้ำ เธอขอคำสัญญาจากเขา

คำพูด นึกอยากตบปากตัวเองสักสิบครั้ง เขาเป็นคนจิตแข็ง ไม่น่าเชื่อ...แค่หญิงตรง