ที่ได้มานางแบ่งให้ท่านย่าถือเป็นค่าข้าวปลาอาหารของพวกนางหนึ่งในสามส่วน อีกสองส่วนที่เหล

เช็ดถูพื้นเรือนทั้งเรือน ส่วนลี่มี่เองก็ต้องทำความสะอาด ตวงน้ำใส่ถัง ทั้งยังต้องเข้าครัวช่วยป้าสะใภ้ ทั้งที่งานบางอย่างเป็นหน้าที่ของซูเม่ยด้วยเช่นกัน แต่นางกลับมิยอมทำ ลี่มี่เคยนำเรื่องนี้ไปเอ่ยกับท่านย่าแล้ว แต่ท่า

อร์ นี่คือ

็ปักผ้าไป ปากบางก็เ

ำสิ่ง

นที่พี่ทำนี่อย่างไร

ัวน้อยยื่นหน้าเข้ามาดูลวดลา

ต็มสิบส่วน หลังจากบิดามารดาตายจากไปนานถึงหนึ่งเดือน ลี่มี่และลี่หมิงก็เร

นานได้ไม่นาน เสียงแหลมของลูกพ

เจ้ามีสิ่งใดให

มีเพียงตอนที่อยู่กับ

ราแรกลี่มี่ก็ปฏิเสธ แต่ก็เป็นเช่นเดิม ท่านย่าใหญ่กล่าวว่านางและน้องชาย อาศัยข้าวปลาที่ท่านลุงหามา กินอยู่ประทังชีวิต

่วางไว้ริมแม่น้ำ เจ้าช่วยไปดูแทนที” ซูเม่ยย

าเรียบนิ่งมิรู้สึกรู้สาของลี่มี่ ทำให้ซูเม่ยที่ตั้งใจกลั่นแกล้งนั้น เสียอารม

สิ่งใด เพียงหันกลับมาทำขนมให้ซูเม่ยต่อ เพราะนางรู้อยู่แก่ใจว่าคำถามนั้น ท่านย่าค

ราะเงินทองหายากนัก แต่…นางมิยอมฟังเจ้าค่ะ” ซูเม่ยตีหน้าเศร้าต่อหน้าย่าขอ

หรอกหรือ เอ่ยเช่นน

ที่สูญเสียไปกับการจัดพิธีศพ และรายได้ที่ล

มากมาย เหตุใดจึงนำเครื่องครัวมาทำขนมทานเล่นเช

เม่ยที่

ย วันๆ มิทำสิ่งใด ขลุกตัวอยู่แต่ในห้อง” เสียงก่นด่าของชุนฉื

ทนไว้ อดท

กระฟัดกระเฟียดกลับห้องนอนตนเอง เมื่อกลับมาถ

ดด! อ๊ากก

สองทุบลงบนหมอนอย่างอัดอั้น เมื่อระบายอารมณ์จนพอใจก็ลุกขึ้นจัดเสื้อผ้า

ช่หยือไม่” ลี่หมิงนั่งมองพี่สาวตาแป๋ว เด็กน้อยคิดว่าพี่สาวคงจะ

ยวพี่จะไปดูตาข่ายดักปลา อาหมิงของ

ปนานหยือ แล้วจ

มือบางยกขึ้นลูบศีรษะเล็กของน้องชาย เด็กน้อยตร

จะไปอยู่กับ

่ถือของเล่นออกจากห้องไปเล่นกับชุนเป่า เด็ก

าจะได้กินปลาหรือไม่” เสียงแหบตะโ

ะท่านย่

น้อยก็ถือว่าอ