ที

ดพรายขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำอีก เธอทั้งโกรธ ทั้งเจ็บใจ และเสียใจระคนกัน แต่ความรู้สึกที่ไม่น่าเกิดขึ้นอีกความรู้สึกหนึ่งก็คือ อาการซาบซ่านแปลก

ุ่นๆ ทั้งที่เพิ่งจะหัวค่ำ โดยไม่ลืมที่จะหยิบหนังสือมาอ่านเพื่อไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่าน ความนุ่มของเตียงบว

าจากนิทรา ดวงตาคู่หวานเบิกโพลง พร้อมกับขยับตัวลุกขึ้นนั่งอย่า

าภ

้น้ำเสียงจะฟังดูราบเรียบ แต่คิ้

ได้ยังไง” เสียงหว

ล่า” ภีมภัทรตอบง่ายๆ และคลี่ยิ้มบางๆ คล้ายดั่งว่าเธอกับเขาไม่

้มโกหกว่าตัวเอ

อะไรเป็นเด็กๆ อาเลยไม่ค

มนอย่างถือวิสาสะ อันดามันทำอะไรไม่ถูกอยู่ชั่วขณะ ได้แ

็ไม่ร้

ือเขาเมื่อนึกไว้ว่าควรทำเช่นนั้นแต่แรก “ทำไม

มิ้มเชื่อในความเป็น

อันดามันทำเสียงหมิ่นๆ แ

รธเรื่องที่ถูกอาจูบเม

งหรอก มิ้มลืมเรื่องบ้าๆ นั่

้มก็เคยทำอะไรที่มากกว่าจูบมาแล้ว อ

ยอย่างที่อาคิดนะ” ถึงเธอจะเคยจูบมา

ตรงนี้ นึกว่าเจนจัดซะอีก” ภีมภัทรยังยั่วเย้าไม่เลิก ตา

าภี

กลับถูกภีมภัทรรวบมือเล็กๆ เอาไว้แล้วรั้งเอวกลมเ

่าอาเป็นยาดีสินะ เห็นหน้าอาก็

พ่อกับแม่เชื่ออาได้ยังไง” หญิงสาวดิ้นขลุกข

มาหาอาเองนะ อาจำได้ว่า

กอดมิ้มอย

ถ้าอาไม่กอด อาอาจจะถูกกล่าวหาว่าเป็นเกย์ก็ได้นะ”

มิ้มอึดอัด” เสียงขอ

บ มิ้มนุ่

ส่มิ้มนะ มิ้มไม

ล่ะ อากำลังเปิ

ไม่ต้องคิด ทำเป็นเก๊กขรึมเป็นผู้ใหญ่ ท

นพวกปากกล้าขาสั่น ทำตัวเป็นผู้หญิงเปรี้ยว มั่นใจใน

เพียงแต่อาไม่ใช่สเ

ละไม่คิดว่านั่นคือข้อ

ม่อยากเป็นผู้หญิงของอา และไ

วข้องกันแน่ๆ และเร็วๆ น

อันดามันจ้องใบหน้าหล่อ

เขาไม่ยอมตอบให้กระจ่าง พอๆ กับ

้มอยากร

ได้อะไรแลก

บแม่ฟังหรอกนะคะ” อันดามันอึกอักด้

พี่อารยาฟังหรอก ในเมื่อมิ้มบอกให้อาลืม อ

รงไปยังประตูด้วยสีหน้าเคร่งขรึมคล้ายดั่งว่าเธอพูดอะไรผิดอย่างมหันต