ที

เมื่อไรเมื่อนั้น อีกไม่ช้าจะเข้าเขตเมืองผิงเหยา ชิงชิง จะนำสินเดิมของมารดาบางส่วนแลกเปลี่ยนเป็นตั๋วเงินเก็บไว้เพียงของมีค่าไม

อีกไม่ช้าจะถึงเมืองผิงเหยาแล

ยวได้อย่างไร เพิ่ง

จะพาเจ้าเที่ยวไม่ได้ มีถนนให้เด

เที่ยวได้

่วนนางนั้นถึงแม้ร่างนี้จะอายุแค่ 15หนาว แต่วิญญาณข้างใน 30แล้วเรียกว่าผ่านโลกมาค่อนชีวิต แต่อาจจะยังใหม่สำหรับโลกนี้ นิยายจีนเธอไม่เคยหยิบมาอ่านเลย ปิ่นหงส์คือเรื่องแรก

างดวงตาวาวระยับ เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ชิงชิงจึงให้คนบังคับรถม้า

ยากกินอะไรๆ อร่อยให้สมกับที่กินในป่าเขามาหลายวัน เหลาแห่งใดอร่อยนางไม่รู้

ก็สั่งอาหารขึ้น

ดีใจที่ท่าน

่นอยู่เลย พอได้เปิดหูเปิดตาเข้าหน่อยถึงกับดีใจจ

่จำความได้ก็อดมื้อกินมื้อ เดินทางเร่ร่อน วันหนึ่งมาถึงเมืองหลวงพี่สาวพานางมาขายที่จวนหลิว ส่วนตัวเองขายตัวเข้าหอโคมเขียว ตอนนั้นนางอ

ข้าแม้มันจะเล็กน้อย เป็นแค่การรังแกแกล้งกันเล่นแบบเด็กๆ นางสนุกแต่คนถูกกระทำไม่ได้สนุกตาม ตอนนี้นางยังเด็กแต่คนเราหากได้กระทำการใดบ่อยๆ จนติดเป็นนิสัยแล้ว จะยิ่งทำรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และยังมองว่าสิ่งที่ทำ

ดยอมได้นางยอมเพราะไม่อยากมีปัญหา ไม่เคยฟ้องหรือบอกเล่าเรื่องราวที่ถูกกระทำให้นายท่านฟัง เพราะ

นแปล

นเยอะๆ ต่อไปนี้ข้าจะพาเจ้ากินของแบบนี้บ่อยๆ ไม่ต้องกินข้าวก้นค

ส่ชามข้าวอีกฝ่ายไปมา เสี

นางตั้งแต่เข้าเหลามารู้สึกถูกชะ

แม่เจ้าหล่อ ขาว ตี๋ หุ่นกำยำ ถ้าไม่เห็นว่าสอ

ให้ตัดตอนแบบนี

้ามาอัพให้ จากจะอัพวันที่30 อะๆไหนก็ไม่เคยท