เรื่องน่าอาย...ของเรา

ระดับไหน ถ้าให้คะแนนล่ะก็ ... เรื่องของ

ำแทนไม่ได้’ แผดดังขึ้น บุ้งปรายตามอ

ศษที่ตั้งขึ้นเพื่อ

ายจนไม่กล้าแม้ส่งเสียง

รดเป็นผู้ช่วยได้เท่านี้เลย เธออยากนั่งเ

้าขาวยามมองเธอ

ิ่มต้นในช่ว

แพทย์มีเจ๋

สาวแต่กายชา

จ๋งทุกปี นั่น

ุกคนเรียก ‘กรีน’ แต่ไม่สำเร

งจริงโปร

คน ‘โปรไฟล์เริ่

‘ห

มสั้นที่ตั

เขาชื่

นผู้สื่อข่าว

บบเลขศู

่อเลขไร้ค่าแต่คะแนนค

อนเนี่ย” คน

ภาษาไทยแบบกวี หัดเรียนรู้ไว้ซะบ้

ใจในชาติพอประมาณ บุ้งนึกถึงว

์ พ่อแม่ช่างตั้ง เจ้าของชื่อเ

า คิ้วเข้ม ผิวขาว หล่อสะอาดสไตล์คุณหมอ สาวๆ ป

งแล้วสบายใจ คนก็ต้องมอง บุ้งอยู่ในข่าย

น้องฟางไปสารภ

เด็ดรายงาน เรียกความสนใจจาก

ดาวมหาลัยเหรอ แ

สียงหลง เธอนึกถึงหน้าขาวใสน่

อน คอแห้ง ว

หยิบแก้วน้ำอัดลมดื่มท่ามกล

ิเป็นย

มลืมตัว เข

ฟล์เริ่ดของเรายังไม่

ปลื้มฝันถึงมีน้อย ขืนมีแฟนแล้วก็หมดสนุกกันพอด

งฟางยังไง” ยั

หมือ

อมดัดเสียงเลียนแ

ผมก็มีรสนิยมข

. จะไม่เลื่องลือเลยหาก

ั่น

กล้าบอกความในใจหน่อยมักเจอประโยคนี้ ... จนแล้วจน

ึ่ง บางวันบุ้งคิด เธอคุยกับคนหรือคอมพิวเตอร์มากกว่ากัน การ

ออกมาเป็น

นหนุ่

ด้ไปคุ้ยว่ามีอะไรที่พอ

นต่อ

โหลดบิทเสร็จแล้วจะไร้ท์แ

นเธอเห็นเพื่อนผู้ชายร่วมสาขาเกือ

นริ์ดบ้าคอมพิวเตอร์ ติดเกม สนใจการ์ตูนอนิ

ยาได้หน่อยโดนคน

ู้ว่าเจ้าของเครื่องไม่รับแน่ แต่ค

รษะ มือก่ายหน้าผาก นึกถึงทฤษฎีสาวในร

ขาเคยอ

ีแรก ... แต

น่ะ ไม่มีทางอกหักหรอ

เขาชอบคนอ

ติดๆ เสียงค้า

่นพี่สวยๆ ตั้งเยอะ พร้อมทอดส

เขาเป

ียงฮือฮาจากบรรดาสาวๆ แต

ิ์ม ผีย่อมดูผีด้วยก

องศูรย์เป็นปริศนามาจ

ได้เห็นเขาใกล้ๆ เธอนอนคิด

จะแยกไปรับนิตยสารที่ฝากเพื่อนซื้อ เล่มนี้ขา

ะลิมิเต็

บ่ายร้างผู้คน แม้เครื่องปรับอากาศเย็นแต

โต๊ะตัวหน้าก็ว่าง หยิบน

ียวกลับเธอชวนเขาไปกินน้ำแข็งใสดีกว่า ของว่างยามบ

ึ้น ห้องเงียบจนได้ยินเสียงพลิกกระดาษ มือใหญ่ลูบท้ายทอย ...ขาวตัดกับปลายผมด

เป็นเก้งกวางเหมือนเพื่อนหรือเปล่า

ญิงคนอื่น ... เขาคงเป็นประเภทหล่อเลือกได้ ม

คนเนี้ยบที่กำลังสงสัยว่าเป็นชายแท้หรือไม่ ผินเสี้ย