เนสของตัวเอง ถ้าเลือกได้ก็อยากวิ่งกับแสงแดดอ่อนๆ เป็นริมหาดก็ยิ่งดีแต่อากาศในเมืองหลวง

ยกเหงื่อเพราะจะได้รีบมารอรับคนสำ

ตอนเจ็ดโมงสิบนาทีกะว่าอา

ะค่ะ นี่ค่ะเสื้อของคุณ

ได้ไหม” ในเมื่อแผนแรกพังแผนสำรองก็ต้องมาและมันดีมากๆ เหมือนท

กเข้าไปสักนิดแต่การปฏิเสธ

บเดียว” เซบาสเตียนผายมือไปที่โซ

่อนลูกค้าจะเข้าพัก เอาของมาส่งก็ทำอยู่บ่อยๆ แต่ไม่

ขาวเหมือนเม็ดทรายตั้งอยู่ริมหาดไม่ปะปนกับใครและพักได้ถึงหก

อยู่ เขาน่าจะเปิดห้องเอาไว้สำหรับน

สิบนาทีเป๊ะ เขา

็นก็คงตาบอดแล้ว ฉันรู้ว่าหน้าไหม้แบบนั้นต้องโดนแดดเผามาแน่ๆ แต่ทำไมถึงไม่รู้

่ะ” เซบาสเตียนบอกเพราะเห็นสายตา

ดู เสื้อเรีย

ลานผมไหม มีตั้งสามคนแน่ะ” เซบา

กับที่ใจคิดแต่ใครจะบอกปัดสีหน้าแบบนั

ป็นสาวน้อยชื่อฟ้าใสกับฝนโปรย เมื่อวานว

รยคนสุดท้อ

ะ” เซบาสเตียนเลื่อนรูปไปเรื่อยๆ จนถึงรูป

ม่เหรอคะ” แสงจั

มเหรอ คุณรู้จ

นคนโตยังแบเบาะอยู่เลย” แสงจันทร์ยังจำวันนั้นได้ดีเหมือนเพิ่

คุณอยากแวะไ

ค่ะ เขาจำฉั

หนเหรอ เล่าใ

เพราะคนที่ยืนรอบๆ ซุบซิบกันใหญ่ คุณผู้หญิงเลยเอาเสื้อคลุมมาผูกให้ที่เอว ยังไม่ทันได้ถามชื่อหรือเบอร์ติดต่อร

วนั้นยังอ

บไว้อย่างดีเลย

่งนี้เอาไ

ันฝากคุณไป

จแน่ๆ ที่ได้เจอคุณ … แปบนะ” เซบาสเตียน

แสงจันทร์รีบบอกเพราะลูกค้าจะ

นแปดโมงไ

ช่ค

ันก่อนสิ ม

ว่าค่ะ ฉ

ก ผมกินคนเดียวทุกว

ที่แสงจันทร์ไม่อาจใจ

ไส้กรอกไหม ไข่ล่ะกิน

่างค่ะ คุณตัก

สามอันโปะด้วยไข่คน อีกจานเป็นข

แรมคุณอร่อ

ันตอบแบบ

ม่อร่อ

หารแบบนี้ค่ะ เช้าๆ

ๆ ผมเห็นคนไ

ยเหมือนคนไ

เตียนคือชื่อพ่อของพ่อส่ว

คัญมาตั้ง เหมือนมีพ

่ใช่เหรอ นามส

บไปเซบาสเตียนจึงไม่เซ้าซี้ เหม

ๆ มีข้าวต

ดโต้รุ่งมีอาหา

ผมไปหน่

อ่อ

ตียนหงอยจริงๆ ไม่ได้แกล้งแสดง เธอไม่อยากรู้จักผม

ฉันต้องอยู่แทนเพื่อนกว่าจะเล

าดปิดกี่

ทุ่มโน่น

ยู่แล้วถ้าค

กงาน จะมารอ

ยวผมเดินไปหาเอง” แสงจันทร์ให้เบอร์ตัวเองไปแบบงงๆ กว่