ยินน

ข้าว่า

ต่

หนู แต่ถ้าต่อหน้าท่านพ

รู้นิสัยของนายตัวเองดี หากคุณหนูของนางบอกว่าไม่ นางก็จะไม่ตาม นางมีวันนี้ได้ก็เพราะคุณหนูเมตตา

อถิงตกใจมาก และก็รู้สึกผิดมากเช่นกัน หากวันนั้นนางห้ามไม่ให้คุณหนูมาตามคำนัดหมาย และไม่ป

ไป๋ฟางเซียนจะไม่รับรู้ นางชอบสาวใช้คนนี้มาก เพราะเป็น

มให้นางรู้สึกอึดอัดเลยสักครั้ง จะมีก็แต่สายตาเคลือบแคลงสงสัยในบางครั้งเท่านั้น ครั้งหนึ่งไป๋ฟางเซียนเอ่ยถามสาวใช้ตัวน้อยว่า หากสงสัยเหตุใดจึงไม่ถาม สาวใช้ของนางจึ

้วยเหตุใด ข้ามิได

ู่เลยนี่เจ้าคะ ถ้าไม่ได้บ่าวแถวนั้นช่วยเอาไว้ได้ทัน

ี่หัวไหล่ของอีกฝ่ายพลางเอ่ยปลอบว่า “ข

!” จื่อถิงโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร

นเองต้องจมน้ำเสียชีวิตได้ เพียงแต่ว่าพยายามคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก คล้ายกับว่าความทรงจำส่วนนั้นได้ขาดหายไป หรือหากคิดออก นางจะเห็นเพียงภาพความทรงจำในห้วงความคิด

ไรขึ้น นี่ต่างหากคือเรื่องที่นางพยายามขบคิดและหาคำตอบเรื่องน

ามีอะไรหรือ” ไป๋ฟางเซียนส่ายหั

กลัว ๆ แม้จะดีใจที่เจ้านายของนางสู้อย่างชาญฉลาดบ้าง แต่การกระทำเมื่อสักครู่มันไม

่ดีกัน เจ้าอย่

้วยกันได้อย่างไร” จื่อถิงยังไม่คลายกังวลเพราะนางรู้ว่าคุณหนูรักท่านแม่ทัพมาก ไป

เขาหรือ ดูเอาเถิดว่าตั้งแต่ข้าฟื้นขึ้นมา มีสักครั้งหรือไม่ที่จะมาเยี่ยมหากัน... คำตอบคือไม่มี ในเมื่อไม่มีก็

ือนจะหย่าขาดจ

เจ้าอย่าพูดไปเล่า ข้าไม่อยากใ

หนูไม่กลัวท่านแม่ทั

่วง หากเขาทำข้า ข้าก็จะทำเขาเช่นกัน” นางพูดพร

านแม่ทัพจะได้ยินที่เราพูดกันหมดแล้วเจ้าคะคุณ

กไปเท่านั้น เมื่อเขาพ้นสายตาของนางไป แล้ว จึงได้ละความสนใจและหันมาถามจื่อถิงถึง