ที

ไป ในวันที่เธอตกแม่น้ำเจ้าพระยาเธอได้ทะลุมิติมายังโลกนี้ในช่วงเวลาที่อู่เหมยนาฮวยตกสระบัว ชิงชิง

า ส่วนวิญญาณที่แท้จริงของอู่เหมยตา

นั้นกลับต้องมาจบชีวิตลง เธอเองก็อายุ 35 ก็ต้องตายไปทั้งแบบนั้น ช่างน่าอนาถ แต่ในเมื่อเธอได้มีโอกาสมีชีวิ

ชิงชิงที่ยืนใช้หยกสีขาวล้ำค่าส่า

ถามชิงชิงเยอะมากๆ ความทรงจำเดิมของเจ้าของร่างไม่มีเหลือมาให้เ

ไปช่วงขณะ อีกไม่นานก

้มบางๆ ผ่านคันฉ

าเพื่อนเป็นสนมของฮองเต้ มารดาของอู่เหมยตาฮวยที่เป็นขนิษฐาขอติดตามมาด้วยระหว่างทางพบรักกับรองแม่ทัพหนุ่มที่อารักขาขบวนเสด็จ จึงได

กี่ก็สิ้นใจเพราะตกเลือดหลังจากคลอด ทำให้ฮองเฮ

ดอกไม้ป่า ผู้คนเห็นว่าสวยงามจึงนำมาปลูกในบ้านเรือน ถื

งแรงแล้วนิ

เอี้ยวหลังหันไป

างใบหูเล็ก “แม่นางไป๋ชาน

ม้อีกหนึ่ง

่อหย้าข้าแบบนี้ ไม่คิดว่าคุณหนูตระก

อปากร้อง ‘ว้าว’ ม

ูไป๋เสียมากกว่าที่ถือวิสาสะเข้ามาในห้องนอนของข้าโดยที่เจ้าของห้องไม่ได้รับอนุญาต ไม่รู้ว่าแ

จ้ากล้าง

รู้ คุณหนูไป๋อย

ตาฮวยเพราะเกรงใจฮองเฮา นางซึ่งอยากแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้บ้านนี้ต้องใจเย็นจะให้ท่านป้ารู้สึกไม่ดีกับนางไม่ได้ เพราะอย่างไรตอนนี้คนรักของน

วเดินตึงตังออกไป ด้วยสายตาอ่อนใจ เหตุใ

ลับจวนส

ู่ที่นี้ก็ต้องเล่นละครไปหลายอย่างเลยนะเจ

่นางนั้นก็ไม่สนใจยืนยันว่านางเป็นถึงคู่หมั้นแม่ทัพจาง มีสตรีอื่นอยู่ในจวนนั้นเป็นสิ่งที่น่าเกลียดยิ่งนัก นางต่างหากสมควรย้ายเข้ามาอยู่ด้วยด้วยสิทธิ์อันชอบธรรม พอท่านอู่ไม่ย

นามรบ บุตรชายเพียงคนเดียวก็ยังสู้รบอยู่ชายแดน จำต้องร

อยู่ในเรือนไม่ได้ออกไปไหน แต่เหมือนร่างกายยังไม่เต็มอิ่มยังอยากนอนอยู่ บุรุษที่เหมยตาฮวยให้ฮองเฮาบังคับมาให้เป็นคู่หมั้นคู่