เต้นอย่างเดียว”

่ศีรษะจรดปลายเท้า เขาเหยียดยิ้

กมั้ง” หญิงสาวน้ำตาตก เธอกลั้นแรงส

ยรู้

ิบกระเป๋าสตางค์จากกระเป๋ากางเกงด้านหลัง ควานห

ินที่คนตรงหน้ายัดเหยียดให้

ไว้นะคะ เชยขอตัวค่ะ ถ้า

ดสูทตัวนั้นออกจากลำตัว ยื่นส่งคืนให้ดีแลน รู้สึกเย็

่นมือออกมารับสูทของตนเอง ดวง

ล้าที่ปฏิเสธคำสั่งฉั

บเชยรู้ดี ยิ่งดีแลนนิ่งเท่าไหร่ เ

กติดหนี้บุญคุณคุณดีอ

จะเพิ่มอีกครั้งจะเป็นอะไ

บเชยคร้านที่จะชดใช้ เธอไม่อยากเป็นแค่ลูกหนี้ที่ต้องคอยตามใช้หนี้เขา อบเชยอ

ัวเองรวยขึ้นมาได้ โดยไม่ต้อ

ยตัวนิดเดียว ถึงแม้วันนี้หล่อนจะโตขึ้น แต่ต้นทุนของอบเชยไม่

จากคนยากจนให้เปลี่ยนเป็นมั่งมีขึ้นได้ เด็กอายุสิบเก้าปี ก็คงไม่มีท

ใจแค่นั้น สักวัน...จะต้องมีสักวันที่เธอ

หนุ่มลูกครึ่งผงะ... เข

กสบาย ทางลัดที่หล

ล่เชยออก” อบเชยพูดรัวเร็ว เธอค่อยๆ ถอยหลังและออกตัววิ่ง จนด

ยด เขายกมือทึ้งผมบนศีรษะ มองตามจนกร

นครั้งสุดท้าย เด็กสาวขี้อายคนนั้นหายไปไหน ที่เขาเห็นตอนน

ตแล้ว แ

มหวานเหมือนเดิม และกลิ่นหอมๆ นั่นแหละที่ทำให้ดีแลนไม่เป็นตัวเอง...เขาพยายามอยู่ห่างหล่อนเพื่อที่จะกดความพลุ่งพล่านเอาไว้ ไ

ว เขาอยากปล้ำหล่อน ตั้

อดลึกๆ ผ่านมาสี่ปี ความร

ู้ชายทำกันในที่ลับตา...แต่เวลานั้นอบเชยมีอายุแค่สิบสี่ปี ดีแลนเลยจำเป็นต้องก

ละแดกดัน