านอย่างสบายใจ หลังจากที่ได้สั่งสอนจางเซีย

ม ตามประวัติศาสตร์จีนโบราณนั้นแต่ละแคว้นเริ่มมีการติดต่อกับชาติตะวัน

าวตะวันตกและพ่อค้าชาวต่างชาติเจ้าค่ะคุณหนู ฝ่าบาททรงมีนโยบาย

รุ่นคิดสักคร

ของพวกฝรั่งก็เริ่

่ว่าก็ไม่ค่อยได้รับการย

างอวิ๋นซีถาม

าเจ้าค่ะ อีกทั้งพวกฝรั่งเหล่านี้มียามากมายที่พวกเราไ

ซีบ่นอย่างแสนเสียดาย วิทยาการแบบตะวันตกมีการรักษาที่ก้าวหน้ามากมาย การรักษาย่อมเห็นผลข้างเคียง

ีจูงมือหรูหรงแล้วลากพาอีกฝ่ายไปตลาดค้าขายของพวกฝรั่ง ซึ่งก

รสองค์ใหญ่ในหลิวฮองเฮา ซึ่งบัดนี้กลับมาจากศึกปราบกบฏที่ชายแดนเหนือต

มภพของไทเฮาผู้เป็นเสด็จย่า เขาจำเป็

้นขนาดนี้เชียวรึ” ไท่หยางกล่าวกับ

้ข้างพระวรกายหานไท่หยางมาตั้งแต่เ

นตกและชาวเปอร์เซีย จึงทรงมีนโยบายเปิดการค้าอย่างเสรีกับ

ว่าวิทยาการแบบพวกตะวันตกนั้นมีความก้าวหน้ากว่าชาวเรานัก จะมีป

นหรงกล่าวหานไท่หยางหันหน้ามองหญิงสาวที่เฉินหร

าทรงโปร

่เขากับนางไม

ินยิ้มระรื่นจับจ่ายซื้อของจากพวกชาวต่างชาติกับสาวใช้ของนาง ภาพรอยยิ้มอันงดงามที่หานไท่หย

องหลวง นางมักจะมีสีหน้าราวกับคนอมทุกข์ แต่วันนี้นางมาแปลกยิ่งนักพะยะค่

ด! ท่านอ๋องของเ

ฮาจึงจำเป็นต้องแบกรับภาระและความหวังเอาไว้มากมาย รวมถึงต้องแก่งแย่งคอยระวังเหล่าบรรดาองค์ชาย ซึ่งเป็นโอรสที่ประสู

ั้น พระโอรสที่ถือกำเนิดจากฮองเฮามีสิทธิ์เป็นรัชทายาทเท่า

ยิ้มของนางที่เขาเห็นแบบมีความสุขนี้ทำให้อ๋องหนุ่มพระทัยเต้นระรัวยิ่งนัก อ๋องหนุ่มผู้

นแปลงของผู้เป็นนาย จ

นไท่หยางไม่อยากใส่ใจ

รูหรงกล่าวว่าจางฮูหยินนั้นป่วยเรื้อรังมานานแล้ว แม้ว่าไทเฮาหรือฮองเฮาจะส่งหมอ

านหมอฝรั่งหน่อยหรือเจ้าคะ” หรูหรงถาม นางขมวดคิ้ว

เป็นหมอที่เก่งมากด้ว

วกัน เจ้าแค่นำเทียบยาพวกนี้กลับไ

ล้

์ภายนอก กำลังเห็นบุรุษสองถึงสามคนสวมผ้าโพกหัวเหมือนกับชาวอินเดียหรือชาวเปอร์เซีย ซึ่งตอนนี้ผลั

ามอีกฝ่ายด้

ุงอีกฝ่ายขึ้นมา แม้หรูหรงจะไม่เข้าใจกับท่าทีอันเปลี่ยนไปของเจ้านายตน แต่นางกลับมิได้คิดใส่ใจมาก ก

ท่หยางกับเฉินหรงที่ได้ยินเสียงตะโกนราวกับคนโมโห จึงควบม้าแอบมาดูเหตุการณ์อย

ี่ยนแปลงไปเยอะ

างท้วมของหญิงชราขึ้นมาอย่างเบามือ

่นดินผู้อื่น เหตุใดจึงทำกันเช่นนี้!” จางอวิ๋นซีถ

วย ฮ่าๆ” หนึ่งในกลุ่มพ่อค้าจากเปอร์เซียเอ่ยอย่างชอบใจ เขาเ

ยหรือยำเกรงบ้างเลยรึ ที่ทำพฤติกรรมน่ารังเกียจแบบนี้!” จาง

ยนั้นหมายจะสัมผัสใบหน้างดงามของจาง

อวิ๋นซีสั่งเสียงแข็ง นางก

หมดความอดทนกับจางอวิ๋นซีแล้ว หรูหร

อวิ๋นซีเป็นเพียงสตรี ต่อให้เก่งกาจแค่ไหนนางก็ไม่อาจต่อสู้บุรุษพวกนั้น

ด” หานไท่หยางกล่าว

ิดขอโทษนางกระนั้นรึ?” จาง อวิ

เอาไว้ ชายชาวเปอร์เซียที่กำลังต่อล้อต่อเถียงกับนางเดินเข้าม

เอาไว้ แต่จางอวิ๋นซีพาตัวเองกับหรูหรงหลบฝ่าม

ุด

กพวกเจ้าแตะต้องนาง พวกเจ้าไม่ได้ค้าขายอย่างสงบส

ว่าพ่อค้าชาวเปอร์เซียนายนั้นจะไม่ยอมรามือง่ายๆ หานไท่หยางเห

างจ่อที่ลำคอของพ่อ

ินหรงที่ควบม้า

วกเจ้าจะมีสิทธิ์มารังแกประชาชนข้าได้ตามอำเภอใจ อยู่ที่นี่พวกเจ้าต้องเคารพกฎ

้นถามเสียงดังเป็นภาษาอังกฤษ แต่หานไท่หยางฟังไ

ากระไร” นางถา

นะนำเจ้านายของตนเองเสียงดัง พลันเสียงฮือฮาจากเหล่าชาวบ้านก็ดัง

ฮ่องเต้กับฮองเ

ู้นั้นต่างรีบขออภัยต่อจางอวิ๋นซีและหญิงชราผู้นั้น ก่อนจะวิ่งหน

่านอ๋องไท่หยางเจ้า

ถึงประกายบางอย่างที่ส่งมาถึงนางผ่านแววตาเย็นชาคู่นั้น แม้เขาจะเป็นชายห

ขนพองไปท

ออ๋องที่เย็นช

นไท่

กปากของเหล่าบรรดาพ่อค้าแม่ค้าทั้งหลาย พวกนางต่างเล่าถึงความเก่งกาจของคุณหนูจางอวิ๋นซีแห่งสกุลจางผู้นี้

านแน่เลยเจ้าค่ะคุณหนู” หรูหรงกล่าวนางยกน

า

กถุงกระดาษขึ้นมากินเค

นไม่มีอีกแล้ว นับจากนี้จะเป็นคนใหม่ที่ไม่ยอ

เสมอไป คราก่อนที่ท่านตอกกลับนางไป นางถึงกับนิ่งเงียบไปเลยนะเจ้าคะ” จางอวิ๋นซียิ้มอย่างพอใ

่านแม่ป่วยหนักมากเล

าโรคที่นางเป็นอยู่ได้” หรูหรงเอ่ย ขณะกำลังเดินตามจางอวิ๋นซีเข้ามาในโรงน้ำชาใหญ่ของเม

าง” จางอวิ๋นซีถาม หลังจากที่เสี่ยวเอ้อร์

ก่อนจะดีดนิ้วดังเป๊าะ “

อยครั้ง หากวันไหนโดนนายท่านทำร้ายเพราะฮูหยิน

ะโปรงแน่นอย่างโกรธ

่าแย่แล้ว แต่ยังมีบิดาที่ไม่ได้ความและลำเอียงอย่างออกนอกหน้าเช่นนี้ นางไม่แน่ใจนักว

ักก็รักษาไม่ได้เลย

วงเก่งๆ ยังไม่อาจหาสาเหตุที่

มือนกับวัณโรคปอด...” จางอวิ๋นซีเ

ไปหาขมิ้นชันม

อย่างตั้งใจ นางเดินออกจากร้าน